เรื่องน่าอ่านชวนเพื่อนๆคิด

เนื้อเรื่อง

กระจกเงาสามารถส่องสะท้อนภาพจริงกลับมาเพราะมันไม่เคย
เก็บสิ่งใดๆไว้ ตัวกระจกเองแท้ๆไม่มีสีฟ้า สีเขียว ไม่มีก้อนเมฆ
ไม่มีภูเขา เป็นผิวกระจกเงาที่ว่างเปล่า ไม่เคยมีหรือเก็บสิ่งใดๆไว้
++++++++++++++
เช่นเมื่อก้อนเมฆมาปรากฏต่อหน้ากระจก และเมื่อก้อนเมฆผ่านไป
ก็จะหายไปจากหน้ากระจกกระจกที่ว่างเปล่าไม่เคยเหลือสิ่งใดไว้
นี่คือความไม่กังวลต่อสิ่งใดอย่างแท้จริง
---------------------
ดังนั้น มันจึงมีความเป็นอิสระเสรีจากทุกสิ่ง ไม่ว่าสิ่งใดจะปรากฏ
หรือหายไปจากเบื้องหน้าก็ไม่สำคัญ
++++++++++++++
จิตของคนเราก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน เมื่อเราไม่สามารถรักษาความ
สงบและสะอาดของจิตได้ เราก็จะไม่สามารถรับสิ่งสะท้อนจากหลักการ
ที่แท้จริงจากสิ่งต่างๆได้ เรามักจะปล่อยให้จิตเลื่อนไหลไปตาม
ความคิดและกิเลสพาไป ปล่อยให้มันพาไปสู่สภาวะที่เจ็บปวด
พร้อมกันนั้น เรามักจะยึดติดอยู่กับรูปนามจนถูกกิเลสและ
สิ่งที่เป็นวัตถุลากพาไปฉีกเป็นชิ้นๆ
-------------------------
ขณะเมื่อเราไม่ยึดติดอยู่กับชื่อเสียงและสิ่งที่เป็นวัตถุ เราก็จะ
กลับไปสู่จิตดั้งเดิมของเรา จิตดั้งเดิมของเราเป็นสิ่งที่ว่างจาก
ทุกสิ่ง ไม่มีขอบเขตและไม่มีประมาณ เพียงแต่มีสิ่งที่เป็นความ
เคยชินและความคิดปรุงแต่งปิดบังจนมิดจึงมองไม่เห็น
+++++++++++++++
เพียงแค่ตัดความคิดปรุงแต่งทั้งหมด จิตของเราก็จะเหมือน
กระจกเงาอันใสสะอาด ไม่ว่าสิ่งใดหรือเวลาใด สภาวะใดมาปรากฏ
ก็ปล่อยให้ผ่านมาและผ่านไป ไม่เก็บมากักหรือมาปรุงแต่ง
---------------------
นี่คือสัจธรรม หากเราค้นพบสัจธรรม ก็จะเข้าใจทางเดิน
ที่ถูกต้อง นั่นคือสภาวะที่ถูกต้อง