'รอยตรา'

 

...อธิราชเอ๋ย...ความรักทำให้ดวงตาน้องมืดบอด พี่มาคิดยังคิดได้ พี่คิดได้ใยน้องจะไม่รู้ เราเหมือนคนๆ เดียวกัน แต่อธิราชให้ความรักความหลงมากล้นชักพาไป ใช่ว่าความหวงแหนต้องการครอบครองรุนแรงจะนำไปพบทางสว่าง สมหวังในรักเสียเมื่อใด...

..............................

‘อธิราชใช้สติปัญญาของน้องรับมือ อย่าใช้แต่ความรักปล่อยอารมณ์นำพาทำให้เขากลัวเขาอยากหนีไม่อยากอยู่ พร่ำพรอดบอกเขาว่ารักเขา สตรีตายเพราะคำบุรุษลวง บุรุษก็ล่วงบ่วงสวาทเพราะสตรีเช่นกัน คำหวานเป่าหูอยู่ทุกวันมีหรือจะพ้นมืออดิวิศว์ของพี่’

‘....ทำไม..หือ....อธิราช...ทำไมน้องไม่เชื่อพี่ ... สิ่งใดที่เป็นประโยชน์กับตนผูกใจเขาได้ทำไมไม่พูดไม่ทำ? สิ่งใดที่ไม่เป็นประโยชน์กับตน น้องทำน้องแสดงออกทำไม? ทำให้รอยตราเข้าใจผิดหวาดกลัว ทีกับข้ารองพระบาทอื่น ยามน้องอารมณ์ดียังพูดจาหยอกเย้าเอ็นดู ....กับคนที่รักหมดใจ...ทำไมถึงไม่ทำ?’ พระเชษฐาทรงสอนสั่ง ‘อธิราชของพี่มีทุกสิ่งที่บุรุษแห่งแผ่นดินทุกผู้พึงปรารถนา!’

................................

“จะโปรดนานสักเท่าใด?” ดวงตางามของตนสบพระเนตรสีอ่อนอำพัน ......

คำถามที่ถาม ทำให้องค์สิทธิโชคทรงอึ้งไปครู่หนึ่ง

“หากท่านถามเรา ดูจากสายตาเรา เราต้องบอกว่า โปรดมาก...มากที่สุด...และจะโปรดตลอดไป!” องค์สิทธิโชคทรงจับจ้อง พระพักตร์ละไมจริงใจ “ท่านมิรู้ตัวหรือ ท่านงดงามเปี่ยมเสน่ห์ยิ่งนัก ผู้ใดก็อยากเข้าใกล้คบหา อยากพูดคุยอยากเห็นหน้า อยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่เพียงรูปงามเป็นหนึ่งเท่านั้น จิตใจก็เช่นกัน ...รู้หรือไม่ ทอดตาทั่วแผ่นดินมิมีทางที่ผู้ใดจะปฏิเสธเนตรทิพย์ เลิกละทิ้งขว้าง มีแต่ยิ่งหวงแหนผูกใจแนบแน่น ลุ่มหลงจนตาย มิว่าในปัจจุบันหรือในอนาคต เรารับรอง” 

...................................

หากสิ่งหนึ่งที่ตนไม่รู้...คือ...ความรักสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่ง เหมือนที่องค์อดิวิศว์ทรงกำลังเปลี่ยน และจะเปลี่ยนอีกมากเพื่อตน

                              

 

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย แต่ไม่ใช่นิยาย Yaoi

เพราะผู้เขียนตั้งใจจะให้เป็นอย่างนั้น

เนื้อเรื่องอาจมีพลิกได้ (โปรดทำใจไว้ก่อน ทั้งนี้ก็เพื่อมิให้โครงเรื่องซ้ำซากน่าเบื่อ) 

ตัวเอกจะตัดสินใจอย่างไร...

‘เมื่อรั้งใจไม่ได้ กายก็ไม่อยู่’

‘อาชาศึก หาใช่ปัญหาสำคัญ คนจะหลบหนี อยู่ที่ ‘ใจ’ น้องผูกใจรอยตราได้หรือไม่?

 ถึงขี่ม้าไม่เป็นแต่จิตใจกระเสือกกระสนดิ้นรนจะไป...คนก็ไป...

...ต่อให้ต้องเดินดงลงเท้าอ้อมมหาแผ่นดินยอดเขาเสียดฟ้าปัญจบรรพตทั้ง 5 มิกลัว....

...แต่หากมีโอกาสหลบหนีที่ดี อาชาศึกตัวสูงใหญ่ ราชรถรอรับ

...แต่ใจคนผูกพันฉุดรั้งไว้ มิยอมไป ไม่อาจตัดใจได้

...ต่อให้ใช้คชสารลากดึง ถูกจับกุมบีบบังคับไป

...เนตรทิพย์ย่อมรักษาตัวไว้

หลบลอดหาทางกลับคืนมาอยู่ในมือน้องไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

...อดิวิศว์น้องรัก’

 

หมายเหตุ – ภาพทุกภาพในเรื่องนี้เอามาจากหลากหลายเว็บไซต์ค่ะ จาระไนไม่หมด ขอความกรุณาละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าไม่ใช่ของผู้แต่งแต่อย่างใด บางภาพได้รับการดัดแปลงแต่งให้เหมาะสมหากผิดพลาดล่วงละเมิดผู้ใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย ขอขอบคุณทุกเว็บไซต์ค่ะ