･● Phantom ♧ Rose ･●

ลำดับตอนที่ #97 : fic harry potter : curse dragon , จูเลียน

ใ บ ส มั ค ร

"สวยงาม อ่อนโยน อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีนะครับ ธรรมชาติเนี่ย"

-จูเลียน ทริเซีย เคลย์เมอร์-
 

ชื่อ : จูเลียน ( Julian )
ชื่อกลาง : ทริเซีย ( Tresia )
นามสกุล : เคลย์เมอร์ ( Claymor )

ชื่อเล่น : จูล ( Jul ) , จูเลียน ( Julian )

เชื้อชาติ : บริติช

อายุ : 13

ไม้กายสิทธิ์ : ไม้ฮอร์นบีม แกนกลางขนยูนิคอร์น ยืดหยุ่นกำลังดี ความยาว 14 นิ้ว

นิสัย : จูเลียนเป็นเด็กหนุ่มร่างสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ทำให้ใครที่เห็นต่างก็พากันเข้าใจผิด คิดว่าเขาอายุมากกว่า13ปีเสมอ โปรดอย่าเรียกว่าหน้าแก่ค่ะ ใช้คำว่า 'โตเร็ว' น่าจะเหมาะกว่า(?) #เอาเถอะเด็กวัยกำลังโตเนอะ
นอกเรื่องไปสองบรรทัดขอเข้านิสัยของจูเลียนเลยละกัน เขาค่อนข้างเป็นคนพิลึกอยู่หน่อยๆ หลงใหลในความงามของธรรมชาติ(?) ชื่นชอบทุกอย่างที่เป็นต้นไม้ ใบหญ้า ดอกไม้ บลาๆ #น้องจูลรักโลก--- ชอบที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ชมความงดงามอย่างอ้อยอิ่ง เวลาว่างๆมักจะปลูกพืชเพิ่มพื้นที่ป่าไม้หรือไม่ก็ศึกษาพันธุ์พืชใหม่ๆ ด้วยรสนิยมพืช แอดดิค(?)เลยทำให้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพืชศาสตร์ไปซะงั้น มีความรู้เรื่องพืชอัดแน่นอยู่เต็มหัว ชนิดที่ว่าแค่พูดชื่อต้นไม้ออกมา จูลก็สามารถร่ายรายละเอียดของต้นไม้นั้นได้อย่างไม่ติดขัด เขาหลงใหลมากถึงขนาดที่ว่าคนเห็นเขาคลุกกับต้นไม้มากกว่าคนซะอีก เหมือนกับมีเพื่อนเป็นต้นไม้ คุยกับมันรู้เรื่องอย่างไรอย่างนั้น เรื่องนั้นก็จริงนะ ส่วนตัวแล้วจูลเป็นคนรักความสงบ รักสันโดษ เกลียดความวุ่นวายและที่ที่คนเยอะๆก็เลยปลีกวิเวกมาอยู่กับธรรมชาติสงบๆดีกว่า แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเพื่อนคบหรอก ถึงแม้ว่าบุคลิกลักษณะภายนอกจะไม่ค่อยน่าคบ (เห็นลือกันว่าจูลมีออร่าคุณหนูคุณชายเปล่งปลั่ง ดูบริสุทธิ์จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แถมยังตัวสูงอีก หน้าเขาก็นิ่งๆเนือยๆตามประสาคนที่คลุกกับต้นไม้มากกว่าคนน่ะนะ(?)) จูลมีเพื่อนอยู่ไม่กี่คน แต่เขาก็เป็นคนที่รักเพื่อนมาก เพราะยิ่งมีเพื่อนน้อยก็ยิ่งต้องรักษาเอาไว้ดีๆ และนอกจากจะโทษลักษณะภายนอกแล้วยังงต้องโทษความขี้อาย ขาดความกล้าของเขาไปอีกสองดอก มนุษย์สัมพันธ์ไม่ดี เข้าสังคมห่วยเลยขอแยกตัวออกมาหาต้นไม้ที่รักดีกว่า(?) ซ้ำร้ายผลที่ตามมาอีกคือทำให้กลายเป็นคนซื่อเกินเหตุ เชื่อคนง่ายมว๊าก เลยอาจจะถูกชักจูงไปได้อย่างง่ายดายกว่าที่หลายคนจะจินตนาการ เอาง่ายๆเลยถ้าอยากจะล่อหมอนี่ต้องล่อด้วยพืช--- อันที่จริงจูเลียนก็เป็นหนึ่งในคนดังของฮอกวอตส์เหมือนกันนะ! สาเหตุมาจากความความหลงใหลพืชเข้าขั้นเสพติด เวลาว่างต้องปลีกตัวไปขุดดิน เพาะต้นกล้า ขยายพันธุ์พืช ฯลฯอยู่เสมอ แค่นี้มันก็เด่นพอแล้ว แต่ที่ทำให้กลายเป็นจุดสนใจมากกว่านั้นคือ ร่างสูง รูปหล่อสมาร์ทเข้าขั้นนายแบบของเขามันเปล่งประกายมีออร่าซะจนใครๆก็ต้องชายตามอง จูเลียนไม่ชอบการเป็นจุดสนใจหรือตกเป็นเป้าสายตาหรอกนะ แต่มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี แต่เวลาที่เขาตั้งใจทำอะไรบางอย่างที่ชอบหรืออยากทำมันให้ดี เขาจะไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยราวกับว่าอยู่คนละโลก มีความมุ่งมั่นตั้งใจมากโดยเฉพาะกับเรื่องที่ตัวเองให้ความสนใจ
จูเลียนมีผลการเรียนอยู่ในระดับปานกลาง-ดีทีเดียว อย่างน้อยก็ไม่มีวิชาอะไรที่ติดF โดยพื้นเพแล้วเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ขอย้ำว่าไม่ใช่หนังสือไร้สาระ เก่งเรื่องในหนังสือมาก แต่ถ้าเป็นความรู้รอบตัวเรียกว่าแทบจะติดลบ เห็นอย่างนี้มีร่างกายที่อึด ถึก ทนกว่ารูปลักษณ์ภายนอกเห็นเยอะ ก็นะถ้าชอบเกี่ยวกับพืช ธรรมชาติต้องออกแดดได้นานๆ ติดดิน แบกนู่นนี่นั่นอยู่เสมอ และถ้าถึงคราวต้องออกกำลัง ประลองวงประลองเวท ถึงคราวต้องสู้จูลก็เป็นคนที่แกร่งคนหนึ่งทีเดียว

ประวัติ : #ขอบอกว่าค่อนข้างยาว และพยายามคั้นน้ำออกที่สุดแล้วค่ะ T^T
             ตระกูลเคลย์เมอร์เป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่อยู่มายาวนานแทบจะจารึกลงในหน้าประวัติศาสตร์อยู่รอมร่อ เป็นตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องอำนาจ เงินทอง แต่ความลับของตระกูลนี้คือ ทุกๆหนึ่งร้อยปีจะต้องสังเวยชีวิตเด็กชายหนึ่งคนผู้มีสายเลือดของเคลย์เมอร์ เพื่อเป็นการบูชาเทพเจ้าประจำตระกูล มีความเชื่อว่าจะทำให้ตระกูลเรืองอำนาจต่อไปได้อีกร้อยปี ซึ่งผู้อาวุโสก็ยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง และถ้าหากไม่สังเวยตามกฏล่ะก็จะเกิดโศกนาฏกรรมชนิดร้ายแรงกว่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะจินตานาการ เครื่องสังเวยจะต้องเป็นเด็กผู้ชายอายุไม่เกิน 10 ปีและมีสายเลือดของเคลย์เมอร์ ส่วนคนที่เป็นพ่อแม่ของเครื่องสังเวยจะต้องทำให้เครื่องสังเวยมีความสุขมากที่สุด ด้วยเหตุผลว่า 'เทพเจ้าชอบเด็กที่มีความสุข'
             พ่อของจูลเป็นคนของตระกูลนี้ ส่วนแม่เป็นลูกสาวของเศรษฐีรายหนึ่งที่มาแต่งงานเพื่อหวังอำนาจล้วนๆ ทั้งคู่แต่งงานกันโดยที่ไม่ได้รักกันเลย ไม่ได้ถูกคลุงถุงชนด้วย แต่ด้วยเหตุผลส่วนตัวของตัวเองล้วนๆ ต่อมาได้ให้กำเนิดลูกแฝดชายนั่นคือจูเลียนและจิลเลียส ทั้งคู่เป็นเด็กแค่สองคนในตระกูลเลยสนิทกันมาก ไปไหนไปด้วยกัน แทบไม่เคยทะเลอะกันเลย ฝาแฝดมีรสนิยมชอบอยู่กับธรรมชาติ(?)มาตั้งแต่เด็กเพราะรู้สึกสงบดี เวลาฟังเสียงลมพัด เสียงนกร้อง (ในตระกูลแบบมีแต่เรื่องวุ่นวายอะไรงี้) จูลเป็นเด็กธรรมดาๆคนหนึ่งไม่ได้มีอะไรโดดเด่นมากนัก ผิดกับจิลที่เป็นอัจฉริยะในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะทำอะไรจิลก็เหนือกว่าจูลเสมอ แต่ทั้งคู่ก็ยังรักกันอยู่ดี พ่อและแม่ก็รักจิลมาก แบบว่าเหมือนมีแค่จิลคนเดียว ในจุดๆนี้จูลรู้สึกน้อยใจเล็กๆ
             เวลาผ่านไปจูเลียนอายุได้ 8 ปี พ่อก็พาจิลไปที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ยอมบอก แถมพาตัวไปตั้งแต่ตอนฟ้ายังไม่สางอีกต่างหาก จูลรู้สึกสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร สามวันผ่านไป ความสงสัยนั้นทวีเพิ่มขึ้นจนจูลอยู่เฉยๆไม่ได้ เขาสาบานกับตัวเองว่าไม่ว่ายังไงก็จะหาจิลให้พบให้ได้ เขาจึงสืบหาร่องรอยของจิลไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็พบที่โบสถ์ประจำตระกูลเคลย์เมอร์ จิลถูกมัดไว้กับไม้กางเขนขนาดใหญ่ใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์และร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้เห็นหน้าพี่ชายฝาแฝด จูลพยายามแก้มัดพลางถามเรื่องราวว่าเป็นมายังไง จิลก็บอกว่าตัวเขาถูกจับเป็นเครื่องสังเวยให้เทพเจ้าในพิธีอีกไม่กี่วันข้างหน้าและจิลก็เล่าเรื่องความลับของเคลย์เมอรร์ให้ฟัง แต่ยังไม่ทันจบดิบดีประตูโบสถ์ก็เปิดออกพร้อมกับคนที่ฝาแฝดคุ้นเคย...คุณพ่อของพวกเขานั่นเอง แวบแรกพ่อก็ตะลึงที่เห็นจูลมาแต่ภายในพริบตาก็ยิ้มกริ่มและพูดว่า"รู้เรื่องแล้วสินะ" จูลตะโกนถามว่า"ทำไมเครื่องสังเวยถึงไม่เป็นผมล่ะ ทำไมต้องเป็นจิล เพราะจิลเป็นเด็กอัจฉริยะเป็นประโยชน์ต่อตระกูล ควรจะเก็บไว้ไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ทิ้งขยะตระกูลอย่างผมแทนล่ะ"จิลได้ยินก็ร้องไห้และบอกว่าอย่าพูดแบบนั้น แต่พ่อของทั้งคู่ก็อมยิ้มและพูดออกมาได้หน้าตาเฉยว่า"ก็คนทั้งตระกูลจับฉลากได้ชื่อจิลเลียสเยอะกว่านี่นา"
จูลฟังแล้วรู้สึกโมโหมาก ชีวิตของคนๆหนึ่งใช้แค่เศษกระดาษมาตัดสินหรือไง "ถ้าอย่างนั้นผมขอตายแทนดีกว่า!" เขาพูดจบก็คว้าเชิงเทียนแถวนั้นมาทิ่มคอตัวเองอย่างแรง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจริงๆ
             แต่ทว่าวินาทีหนึ่งก่อนที่ความตายจะมาถึง ราวกับห้วงเวลาได้ถูกหยุดไว้ ในดวงตาอันมืดบอดของเด็กชายมีมังกรที่สง่างามตัวหนึ่งปรากฏขึ้นมาและพูดว่า "ช่างน่าเวทนาเหลือเกิน ทั้งที่ชีวิตของเจ้าจะดำเนินไปต่อได้อีกยาวแท้ๆ แต่กลับสละชีวิตเพื่อเด็กอีกคนนี่นะ ช่างโง่เขลาเสียจริง" "จิลเป็นน้องของผม.." นั่นคือสิ่งที่จูลตอบไป มังกรเงียบไปก่อนที่จะพูดขึ้นมาอีกครั้ง "เจ้ายังอยากมีชีวิตต่อหรือเปล่าเล่า ถ้าอยากล่ะก็ จงดื่มนี่ซะ" นั่นคือเลือดของมังกรตัวนั้น "มันเป็นการทำพันธะสัญญาระหว่างข้ากับเจ้า เพื่อแลกบางอย่างกับชีวิตของเจ้า บางอย่างที่ว่านั้นเหมือนกับดอกกุหลาบที่ซ่อนหนามแหลมเอาไว้ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว" จูลลังเลครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจดื่มเลือดเพื่อทำพันธะสัญญากับมังกรนาม 'ซีวาน' อย่างน้อยๆเขาก็ไม่อยากตายอยู่แล้ว แต่ที่ทำไปก็เพื่อช่วยน้องชายต่างหากล่ะ

สอนวิชา : -

ชอบ : ธรรมชาติ(ดอกไม้ ต้นไม้ ท้องฟ้า), ชมวิว, อ่านหนังสือ

ไม่ชอบ : ธรรมชาติที่ถูกทำลาย, กลิ่นเหม็น, คนเยอะๆ, เสียงดัง

งานอดิเรก : ปลูกต้นไม้, ศึกษาพันธุ์พืช, อ่านหนังสือ(ส่วนใหญ่จะเป็นนส.เรียนและนส.พันธุ์พืช)

เพิ่มเติ่ม : -เป็นคนที่ตรงกับคำว่า 'ตัวใหญ่แต่ใจเล็ก' ก็ได้ค่ะ ความหมายก็ตามตัวเลยนะคะ //หัวเราะ
-ถ้าถามว่าประวัติต่อจากฟื้นคืนชีพ(?)ขึ้นมาเป็นไง ฝาแฝดคงจะพากันหนีมั้งคะ เพราะตอนแรกจูลตายไปก็ถือว่าได้สังเวยเด็กไปแล้ว จิลก็รอด แต่นี่ฟื้นกลับขึ้นมาใหม่ กลายเป็นว่ายังไม่ทำตามกฏตระกูล มีหวังคนในตระกูลจับไปฆ่าอีกแน่ๆ ฝาแฝดเลยพากันหนีค่ะ
-ถามว่าความลับตระกูลมันจริงมั้ย ต้องตอบเลยว่าไม่จริงค่ะ เรื่องสังเวยเด็กอะไรนั่นไม่ได้ช่วยให้เคลย์เมอร์เจริญขึ้นหรอกค่ะ แต่มันเป็นความเชื่อตำราไหนก็ไม่รู้มาตั้งแต่รุ่นทวดแล้ว คิดจะเปลี่ยนความเชื่อก็ทำกันไม่ได้ง่ายๆหรอกค่ะ

#อยากสกรีมว่าที่จริงเขียนนิสัยเยอะกว่านี้ แต่พอเปิดอีกทีเด็กดีมันไม่เซฟให้ คือเซ็งมากค่ะ TT พอจะปั่นใหม่ฟีลมันก็หายแล้วอ่ะ ฮือออออ แวแวแว
#ขออภัยสำหรับประวัติที่ยาวมากกก และนิสัยที่ค่อนข้างสั้น ไม่คลอบคลุมนะคะ (มันเฟลง่ะ ;____;)

*Miracle TM!*