ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ・● Phantom ♧ Rose ・●

    ลำดับตอนที่ #109 : varupaksha - ไลโอ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 69
      0
      4 ม.ค. 59

    Application
     
    " แค่นี้สบายมาก ไว้ใจข้าได้เลย ! "
     

     
     
    ชื่อ - นามสกุล: Lionel | ไลโอเนล #ไม่มีนามสกุลนะคะ
     
    ชื่อเล่นหรือชื่อให้เรียก: Lio | ไลโอ # เจ้าตัวมีฉายาว่า ไลออน ( Lion ) เหมือนกันนะคะ
     
    เพศ: ชาย (ไบ) (?)
     
    อายุ: 25
     
    ลักษณะเมื่อดูจากภายนอก: หน้าตาเจ้าเล่ห์ โดยมีตากับคิ้วเป็นตัวแปรสำคัญ(?) นัยน์ตาสีแสดเป็นประกาย ริมฝีปากบางยิ้มเหยียดดูไม่น่าไว้วางใจ ที่สำคัญดูหื่นๆยังไงชอบกล(?)
     
    ลักษณะการแต่งกาย: ชอบใส่เสื้อผ้าหลวมกว่าตัวเล็กน้อย โชว์แผงอกแน่นๆงามๆ ใส่แขนกุดโชว์กล้ามล่ำ-- มีเครื่องประดับคือ สร้อยคอร้อยเขี้ยวและลูกปัดเอาไว้ กับต่างหูฝังอัญมณีนำโชคสีน้ำเงิน 
     
    เผ่าพันธุ์: เผ่าพันธุ์แห่งเขา - เลียงผา
     
    ลักษณะที่บ่งบอกถึงเผ่าพันธุ์: เขาเลียงผาออกสีเทาๆ ตรงโคนออกสีแดงเรื่อๆ โค้งงอเล็กน้อย ใบหูแหลมเล็กน้อยคล้ายหูของเลียงผา
     
    ความสามารถพิเศษของเผ่า: -----
     
    ความสามารถพิเศษทั่วไป: มีทักษะทางกายภาพสูง (คล่องแคล่ว ยืดหยุ่นฯลฯ), เอาชีวิตรอดในป่า, ประสาทสัมผัสดี (โดยเฉพาะหู กับ ตา)
     
    ทัศนคติต่อโลกใบนี้และแนวทางที่อยากให้เปลี่ยนแปลง: "ข้าก็ไม่ได้อคติหรือชอบอะไรเป็นพิเศษหรอก แต่ถ้าเรื่องที่อยากเปลี่ยนแปลงคงจะมีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหล่ะนะ ความเท่าเทียมของสี ไง"
     
    ทัศนคติต่อพวกสีเข้ม: ----
     
    ทัศนคติต่อพวกคนซีด: "ฮ่ะๆ ถามมาได้เนอะ ต่ำต้อยน่ะสิ ? เอ-- หรือ น่าสงสารดีล่ะ ? ..เมื่อกี้ข้าพูดเล่น เอาจริงๆข้าคิดว่าพวกเขาออกจะน่าปกป้องจะตายไป นี่จริงจังนะ"
     
    นิสัย: ไลโอเนล เป็นชายผู้มีหน้าเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เกิด ซ้ำร้าย...ดันชอบทำตัวเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก มีรอยยิ้มเหยียดและแววตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ประดับบนใบหน้าเสมอ ใครมองต่างก็ไม่ไว้วางใจ พูดจากลับกลอกไปมา ทีเล่นทีจริง จนทำให้คนฟังสับสนว่า 'จะเอาไงกันแน่ ?' ณ จุดๆนี้ทำให้ไลโอน่ารำคาญนิดนึง(?) ยังไงก็เถอะ--- ถึงปากจะเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ใจเขาก็มั่นคงพอสมควร มีจุดหมายและความคิดของตัวเองที่แน่นอนอยู่แล้ว มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ขณะเดียวกันก็รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นเหมือนกัน

          อันที่จริงไลโอเนลก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์อะไรเท่าไหร่เลย (ที่บอกไม่เจ้าเล่ห์เท่าไหร่ เพราะจริงๆก็มีความเจ้าเล่ห์อยู่บ้างไง---) มิหนำซ้ำเขายังไม่ชอบโกหกหรือการที่ต้องทำเสแสร้งต่อหน้าใคร แต่ถ้าให้ทำก็ทำได้นะ เนียนด้วย ระดับเซียนเทพเลย(..?) จะทำเฉพาะตอนจำเป็นจริงๆเท่านั้น แบบไม่อยากให้ใครรู้ความลับสำคัญอะไรบางอย่าง และความลับนั้นถ้าแพร่งพรายออกไปย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่ เขาจะอมพะนำไว้คนเดียว เก็บความลับเก่งมาก ถึงใครพยายามเซ้าซี้ถาม เขาก็สามารถเนียนแถ เฉไฉไปเรื่อยๆได้อย่างไม่ติดขัด--- แต่กลับกัน ไลโอจับผิดคนเก่งมากกก ใครโกหกอะไรมานี่รู้หมด นอกจากฝีมือจะอยู่ในระดับเดียวกัน(?) ถึงจะจับโกหกไม่ได้

           
    ปกติแล้วไลโอชอบวางท่าสบายๆ ชิลๆ เหมือนไม่มีเรื่องอะไรให้เครียด แต่ความจริงแล้วเป็นคนเก็บกดนะ เพราะนิสัยของเจ้าตัวที่ชอบแบกรับภาระเอาไว้คนเดียว แม้ว่าคนอื่นจะเต็มใจที่จะช่วยก็ตาม แต่ไลโอก็ชอบทำหน้าแบบ 'ไม่เป็นไร แค่นี้จิ๊บจ๊อยน่า' อะไรประมาณนี้ เก็บความรู้สึกเก่งมาก ยากที่จะอ่านออก ไม่ต้องการให้ใครเห็นความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง โดยเฉพาะด้านที่อ่อนแอ--- แต่ยังไงก็ปกปิดแววตาเอาไว้ไม่ได้ แววตาที่แสดงอารมณ์ทุกอย่างออกมา...

            เป็นคนจริงใจมาก รักพวกพ้องสุดๆ แต่ทำเหมือนไม่ค่อยแคร์ใครเท่าไหร่ แอบซึนเบาๆ(?) ดูแลเอาใจใส่ทุกคนเงียบๆ และแอบช่วยเหลือยามพวกเขาลำบาก (ปิดทองหลังพระ) ยกเว้นกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิง เขาจะทำดีด้วยอย่างออกนอกหน้า อาจจะรวมถึงผู้ชายน่ารัก หน้าสวยบางคนด้ว--- # มันเป็นเสือไบค่ะ โปรดเข้าใจ =w= (...) แต่ไลโอก็ไม่ได้คิดจะพิศวาสใครเป็นพิเศษ แค่ผู้หญิงกับผู้ชายที่น่ารักมักจะตกเป็นเป้า(..?)ได้อย่างง่ายดายเท่านั้นเอง เลยต้องได้รับการปกป้องจากเขาเป็นพิเศษ มามะ อยู่ใกล้ๆมือข้าหน่อ-- ชอบช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่าตัวเอง และรักในศักดิ์ศรีมากทีเดียว

            ไลโอเนลเป็นคนมีความสามารถมากคนหนึ่ง โดยเฉพาะการต่อสู้และการเอาตัวรอด เพราะผ่านอะไรมาเยอะพอสมควรเหมือนกัน แต่ก็ยังมีเรื่องที่เขาต้องเรียนรู้อีกมาก เขาได้รับความเคารพยำเกรงพอสมควร นอกจากจะเพราะผมสีเข้มแล้วยังเพราะเขาเก่งนี่แหล่ะ ค่อนข้างมีชื่อเสียงโด่งดังทีเดียว จากการที่เขาร่อนเร่พเนจรไปทั่วแผ่นดิน และยังได้รับฉายาว่า ไลออน ( Lion ) อีกด้วย
     
    ข้อมูลทางการแพทย์: ----
     
    ประวัติส่วนตัว: เขาเป็นเด็กกำพร้า ไม่รู้ว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร ถูกเก็บมาเลี้ยงโดยชายสูงอายุ ที่ทำอาชีพเก็บสมุนไพรป่า อาศัยอยู่ตัวคนเดียวในป่า (ซึ่งไลโอจะเรียกเขาว่า ท่านปู่) คุณปู่ก็ตั้งชื่อให้ว่า 'ไลโอเนล' เนื่องจากผมฟูๆสีแดงคล้ายแผงคอสิงโต(...) แต่ไม่ได้ตั้งนามสกุลมาให้ด้วย คุณปู่เลี้ยงดูเขามาจนเขาอายุ 13 แกก็ตายเพราะอุบัติเหตุระหว่างเก็บสมุนไพร แต่ตลอดเวลา 13ปี ที่ผ่านมาปู่ได้สอนอะไรไว้ให้ไลโอเนลมากมาย จนทำให้เขากลายเป็นคนมีความสามารถ+พลังของผมสีเข้มเข้าไปอีก พอคุณปู่ตาย ไลโอเนลก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ในป่านี้อีกต่อไป เขาเลยเริ่มเดินทางไปเรื่อยๆ อาชีพหลักของเขาคือเก็บของป่า ล่าสัตว์ เข้าร่วมการประลอง(?) ส่งของ เป้าหมายของเขาไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะท่องเที่ยวเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ฝึกวิชา หาเงิน แค่นั้นแหล่ะ
     
    ภูมิหลังเหตุการณ์ที่ตัดสินใจมาเข้าร่วมกับตัวเอก: สิ่งหนึ่งที่ไลโอเนลไม่เคยรู้เลยตอนอยู่กับคุณปู่คือ โลกที่เขาอาศัยอยู่มีการแบ่งชนชั้นสีเข้ม-อ่อนด้วย พอเขาออกจากป่าเท่านั้นแหล่ะ เลยได้รู้เลย--- และยิ่งเขาตะลอนไปทั่วไปตามเมืองต่างๆก็ยิ่งเห็นความแตกต่างของชนชั้นได้อย่างชัดเจน ผู้คนมากมายต่างก็ยำเกรงเขาในการแข่งขันประลองฝีมือตามเมืองต่างๆ # อารมณ์มวยงานวัด-- นั่นเพราะไลโอมีผมสีแดงเข้มนั่นเอง
    ไลโอเนลรู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีความเท่าเทียมเลย วัดกันแค่สีผมเนี่ยนะ ขณะนั้นเองชื่อ'วารูปักษ์' กลุ่มนักเดินทางของคนสีซีด ก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่ได้ข่าวว่ากลุ่มนี้จะปฏิวัติโลกใบนี้(?) ไลโอไม่ลังเลเลยที่จะเดินทางไปเข้าร่วมด้วย เขาทนไม่ได้เหมือนกันที่โลกนี้ไม่มีความเท่าเทียม เขาคิดถึงหัวอกของคนสีซีดขึ้นมา แล้วโดยส่วนตัวที่เป็นคนสีเข้ม ไลโออยากปกป้องช่วยเหลือ กลุ่มสีซีดกลุ่มนี้จริงๆ

     
    ลักษณะการพูด: ชอบพูดทีเล่นทีจริง หลายคำที่กลับกลอกไปมา จนน่ารำคาญ เล่นลิ้นเก่งไม่เบา ชอบพูดราวกับว่ารู้ทันทุกคน(แล้วก็รู้จริงๆ(?)) , แทนตัวเอง- ข้า แทนคนอื่น- เจ้า พูดไม่มีหางเสียง ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างคนเด็ก-แก่กว่า พูดกับทุกคนเท่ากันหมด แต่กับผู้หญิงและผู้ชายน่ารักๆจะน้ำเสียงอ่อนลงกว่าปกติ และจะพูดจาดีกว่าปกติมาก

    EX. "ข้าก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอก เจ้าเชื่อมั้ยล่ะ"
          "นั่นสินะ ใครเป็นคนทำกันน้า--" //มองคนที่ถูกกล่าวถึง(?)
          "คนเก่งของข้า ไม่เอา ไม่ร้องนะ" พูดกับผู้หญิง/ผู้ชายน่ารัก
          "ยังไงก็ห้ามเด็ดขาด !" โหมดจริงจังแอนด์ซีเรียสก็มา
          "ข้าทำเอง เจ้าไปพักผ่อนเถอะ..."

     
    สิ่งที่คาดหวังกับวารูปักษ์: "ข้าคิดว่า ข้าเป็นความคาดหวังนะ ฮ่ะๆๆ ลืมประโยคเมื่อกี้ไปซะ แล้วจำไว้ว่าข้าไม่ได้คาดหวังอะไรมากหรอก ขอแค่ทุกคนปลอดภัย ทำเป้าหมายให้สำเร็จลุล่วง หาจุดยืนมาให้กับชาวสีซีดให้ได้ก็พอ"
    #ขนาดไม่ได้คาดหวังอะไรมากนะเนี่ย

     
    อาวุธติดตัว: ง้าว
     
    สมัครบท: หัวหน้าฝ่ายขบวน
     
    เพิ่มเติม: ----
     
     
    สำหรับผู้ปกครอง
     
    1. ถ้าไม่ผ่านอยากจะเอาลูกกลับหรือให้เราหาบทอย่างอื่นให้รอคะ?
    - ยัดเยยจ้า
     
    2. ขอบคุณสำหรับความสนใจค่ะ :)
    - ค่ะ

    #ใบนี้ถ้าเราปั่นมึนมากก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ -/\-
    #หวังว่าไรท์จะเข้าใจที่เราต้องการสื่อ ฟฟฟฟว์ 
    YHPM
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×