“ เปิดหัวใจ...แล้ว(...)กว่าที่เคย “

สวัสดีครับ : )) นักอ่านทุกท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านบทความของผมนะครับ ผมขออนุญาติแนะนำตัวก่อนนะครับ ผม JustMyMind นะครับ เป็นนักเขียนหน้าใหม่เลยครับผม แบบว่าพึ่งแกะจากกล่องสด ๆ ร้อน ๆ ครับ ตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่ในระดับอุดมศึกษาที่มหาลัยแห่งหนึ่งในเขต กทม. ครับ เรียนคณะวิศวะ ฯ ครับผม ตอนนี้ผมก็ขึ้นปี 4 แล้วครับ

            หลายคนคงงง ๆ ว่า เอ๊ะ เรียนวิศวะฯ ชอบเขียนบทความด้วยหรอ ?? ความจริงผมก็งงตัวเองอยู่เหมือนกันครับ แต่ที่อยู่ ๆ ผมลุกขึ้นมานั่งจับปากกา เอานิ้วมือลงรัวคีบอร์ดนั้นผม มันมีสาเหตุครับ ผมเชื่อว่านักเขียนหลาย ๆ ท่าน มีแรงบันดาลใจที่จะเอามาบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองหรือบทความต่าง ๆ ทั้งนั้น ผมเองก็เป็นหนึ่งในทุกคนครับที่มีแรงบันดาลใจให้ผมมาเขียนบทความนี้ครับ แต่ว่า...แรงบันดาลใจของผมค่อนข้างแปลก ๆ จากคนอื่นสักนิดนึงครับ ผมว่าหลาย ๆ คนมีแรงบันดาลใจจากผู้ใหญ่บ้าง คนที่มีประสบการณ์มากกว่าบ้าง แต่สำหรับผม ผมได้แรงบันดาลใจจากเพื่อนคนนึงครับ ซึ่งเพื่อนคนนี้ของผมนั้นเป็นวัยรุ่นรุ่นราวคราวเดียวกับผมแต่เขากลับมีแนวคิดที่ลึกซึ่งกว่าคนวัยเดียวกันมากซึ่งน่าจะมีโอกาสผมจะแนะนำเขาให้เพื่อน ๆ นักอ่านทุกท่านได้รู้จักนะครับ

            “ เปิดหัวใจ...แล้วมอง(....)กว่าที่เคย “ เป็นบทความเรื่องแรกของผม ไม่สิ...ต้องบอกว่าเป็นงานเขียนแรกของผมเลยดีกว่าครับ ด้วยความที่เป็นบทความแรกของผมหากมีอะไรผิดพลาดใช้คำไม่เหมาะสม หรือคำติชมประการใด ผมยินดีรับฟังและนำไปพัฒนาต่อนะครับ

            สุดท้ายครับเหตุผลที่ผมมาแต่งบทความนี้ก็เพราะได้ยินประโยคนึงจากเพื่อนที่เป็นแรงบันดาลใจของผมครับ เขาบอกว่า “ ถ้าคุณมีอะไรที่มันมีคุณค่ามากพอ คุณจะอยากแบ่งให้คนอื่นรู้ "  นั้นแหละครับ คือจุดเริ่มต้นของงานเขียนเล็ก ๆ ของผมชิ้นนี้ครับ