คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter : 5 [ 100%]
Chapter : 5
เลย์ยังคงทำแบบเดิมอย่างที่เคยทำ ดูแลคริสเหมือนเดิมทุกอย่าง และดูเหมือนว่าเพียงไม่กี่วัน มันทำให้เลย์สนิทกับคริสมากขึ้น แต่เลย์ก็ยังคงเป็นเลย์...
“อี้ชิง อ่านข้ามอีกแล้ว”
คุณพยาบาลชักสีหน้าเมื่อถูกขัดจังหวะตอนกำลังอิน เลย์ตวัดตาไปหาคนไข้ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้นวมนุ่มที่หน้าระเบียง โดยมีพยาบาลอย่างเค้านั่งอยู่กับพื้นข้างๆ คนไข้ ศีรษะของเลย์ถูกโยกน้อยๆ เลย์ลอบถอนหายใจ แล้วขยับนิ้วเรียวเลื่อนหน้าจอทัชสกรีนไปบทความเดิมที่ตนเองอ่านมาแล้ว
“ถึงไหนแล้ว!?” เสียงหวานถามเสียงห้วน ออกจะสะบัดเล็กน้อย
“ถึงตอนที่โรมิโอขอจูเลียตแต่งงาน...”
เลย์เลื่อนไปตรงที่คริสบอกและเริ่มอ่านเสียงดังๆ เหมือนเด็กท่องอาขยาน คริสยิ้มออกมา เค้ารู้ว่านายพยาบาลคนนี้ตั้งใจประชดเค้า แต่พยาบาลของเค้าอ่านข้ามเองนี่
วันนี้เลย์พยายามทำให้เค้าไม่เบื่อด้วยการอ่านการ์ตูนให้ฟัง ตอนแรกพยาบาลของเค้าเอาเรื่อง นารูโตะมาอ่าน ซึ่งมันไม่ใช่แนวของเค้า ตามมาด้วยเรื่อง ชินจัง ดราก้อนบอล โดเรม่อน และอีกหลายเรื่องที่ถูกเสนอมา แต่เค้าไม่ชอบ สุดท้ายพยาบาลของเค้าก็ประชดเค้าด้วยการอ่านเรื่อง โรมิโอกับจูเลียต
แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ คริสก็ฟังได้ แต่เลย์นี่ยิ่งอ่านยิ่งอิน อ่านข้ามหลายครั้ง เพราะอ่านแล้วอินไปตามเนื้อเรื่องเหมือนอย่างที่เคยอ่านอยู่บ้าน พอคริสทักเลย์ก็จะสะบัดเสียงใส่ แล้วเริ่มเล่าใหม่ แต่ไม่ทันไรก็เงียบไปอีก คริสก็ทักท้วงเหมือนเดิม เลย์ก็ย้อนกลับไปอ่านท่อนเดิมด้วยท่าทีประชด ประชัน แต่สุดท้ายก็เงียบไปอีกเช่นเคย
“จูเลียต ข้ารักเจ้า ข้ารู้ว่าเราอาจจะรักกันอย่างเปิดเผยไม่ได้ เพราะ ตระกูลของข้ากับเจ้าไม่ถูกกัน แต่ที่ข้าจะแต่งงานกับเจ้าในวันนี้นั้น เพื่อเป็นคำมั่นสัญญาว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะรักและดูแลเจ้าตลอดไป จูเลียต เจ้าแต่งงานกับข้านะ....”
เสียงเล่าเจื้อยแจ้ว เริ่มแผ่วลง... แผ่วลง... แผ่วลงๆ... จนเสียงหวานหายไป คริสยิ้มออกมาอีกครั้ง มือหนายกมือจากพนักเก้าอี้ที่วางอยู่ เลื่อนไปจับตำแหน่งเดิมคือศีรษะของเลย์
เลย์รับรู้ถึงความอุ่นของฝ่ามือที่จับศีรษะของตัวเอง ...อ่านข้ามอีกแล้ว! - -*
เลย์ที่นั่งอยู่กับพื้นกดปิดหน้าเว็บไซต์ที่หน้าจอไอแพด แล้ววางมันลงข้างตัวอย่างเบื่อหน่าย ตวัดสายตาไปหาเรื่องคนป่วย ทั้งๆที่เป็นความผิดของตน
“อี้ไม่อ่านแล้ว!”
“ทำไมล่ะ พี่กำลังสนุกนะ” คริสตอบกลับมา มือใหญ่โยกศีรษะของเลย์เบาอย่างนึกเอ็นดู
เลย์จับมือคริสไปวางไว้ที่พนักเก้าอี้เหมือเดิม หน้าม่อยอย่างหงุดหงิด ลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก็มันเบื่อนี่ วันๆ ไม่ได้ทำอะไร นอกจากดูแลคนป่วย อยากออกไปเที่ยวเดินเล่น แต่แดดก็แรงเกินไป ...เฮ้อ...
คริสจับกริยาของเลย์ได้ คงจะเบื่อที่ต้องมานั่งๆ นอนๆ เฝ้าคนป่วยที่มองไม่เห็นอย่างเค้า คริสจึงนั่งเงียบๆ มีเพียงเสียงของคลื่นลม ที่ดังกระทบเข้าสู่ประสาท คริสว่าจะเข้าไปนอนที่ห้องดีกว่า เผื่อเลย์อยากจะมีเวลาส่วนตัวบ้าง
“พี่คริสฮะ”
“หืม?” ยังไม่ทันที่คริสจะลุกไปไหนเลย เสียงของเลย์ก็ดังขัดมาก่อน
“มาเล่นทายปัญหากันมั้ย?”
“ก็เอาสิ” คริสก้มหน้าลง ยิ้มน้อยๆ เลย์จึงยิ้มกว้างขึ้นจนแก้มบุ๋ม
ลักยิ้มถือเป็นเสน่ห์ของเลย์เลยก็ว่าได้ ตาแววหวานสวย จมูกโด่งรั้นเข้ากับปากที่ดูอวบอิ่ม ที่ยิ้มทีจะมีลักยิ้มบุ๋มที่แก้มอย่างน่ารัก
“พี่คริสรู้มั้ยว่าทำไมโลกถึงร้อน”
“สารพิษเยอะ มันทำไปร้ายชั้นโอโซนของโลกทำให้เกิดสภาวะเรือนกระจก แสงพระอาทิตย์ส่องเข้ามาที่โลกแต่ไม่สามารถสะท้อนกลับไปได้” คริสตอบตามความจริง เลย์ทำหน้าเหวอทันที ไม่คิดว่าคริสจะมาเป็นทางการซะขนาดนี้
“โห่ย~ พี่คริสมาซะยาวเลย”
“อ่าว ก็จริงนี่”
“ซะที่ไหนล่ะ! ที่โลกร้อนเพราะหมีขั้วโลกต่างหาก -3- ”
“เกี่ยวอะไรกับหมีขั้วโลก??”
..............................
แดรกจุดสิครัช!
“.....................”
“อี้ชิง ...ว่าไง?”
“....ช่างเถอะฮะ” เลย์ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
คริสงงว่าทำอะไรผิดรึเปล่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จนมารับรู้ว่าเก้าอี้นวมที่เค้านั่งอยู่มันยุบตัวลงไป ...เลย์ขึ้นมานั่งกับเค้า
“พี่คริสเบื่ออี้มั้ย?”
เสียงหวานถามอยู่ใกล้ๆ ใกล้จนคริสได้กลิ่นหอมอ่อนๆ เป็นธรรมชาติ คริสอยากเห็นจังว่าพยาบาลคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร เพราะเสียงหวานๆ และท่าทางน่ารัก แม้จะดูเหมือนเด็กเอาแต่ใจไปบ้าง มันทำให้คริสอยากจะรู้จักพยาบาลคนนี้ให้มากขึ้น
“ไม่เบื่อหรอก แล้วอี้ชิงไม่เบื่อพี่เหรอ?”
“ไม่เบื่อหรอก แต่อี้แค่เบื่อที่ต้องมานั่งๆ นอนๆ อยู่อย่างนี้อ่ะ อี้อยากออกไปข้างนอกอ่า แถวนี้ก็มีที่เที่ยวตั้งเยอะ อี้อยากได้เดินซื้อของอ่า” ไม่ใช่แค่เสียงหวานๆ ที่คอยออดอ้อน แต่พยาบาลของเค้ายังเกาะแขนเขย่าๆ เบาๆ
“งั้นถึงเวลาหยอดตาก่อน แล้วค่อยไป”
“จริงนะ?”
“อืม”
เพียงคำตอบของคริสก็ทำให้อี้ชิงอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย อี้ชิงหัวเราะฮึฮึเบาๆ ลุกออกจากเก้าอี้นวมตัวเดียวกับคริส มานั่งข้างล่างเหมือนเดิมแทน มือบางจับมือใหญ่มาวางไว้ที่ศีรษะตัวเอง แล้วโยกเบาๆ เป็นเชิงว่าให้คริสโยกต่อ
“พี่คริสจะได้รู้สึกว่าอี้อยู่ข้างๆ นะฮะ”
“...อืม”
'ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ'
ก้อนเนื้อข้างซ้ายของคริสมันเต้นผิดจังหวะซะแล้วสิ ก็พยาบาลของเค้าน่ารัก ขนาดนี้ ถึงไม่ได้เห็นหน้า คริสเดาว่าพยาบาลของเค้าคนนี้ต้องน่ารักมากแน่ๆ
“อี้ชิงมานั่งข้างๆ พี่สิ”
“เห ??” อี้ชิงเอียงคอทำท่าสงสัย
คริสละมือจากศีรษะเลย์ มาตบเก้าอี้นวมข้างๆ ตัวเองแทน อี้ชิงทำหน้างงๆ แต่ก็ลุกไปนั่งแต่โดยดี มือใหญ่คลำมาจับมือเล็ก และสอดผสานไว้
“ถ้าอยากให้รู้สึกว่าอยู่ข้างๆ อี้ชิงต้องจับมือพี่ไว้ตลอดนะ”
“...ฮะ -////////- ”
เลย์ไม่รู้ตัวเลยว่านั่งจับมือคริสไปนานขนาดไหน มันนานจนทั้งคู่ผล็อยหลับไปด้วยกัน เลย์ขยับตัวไปซบที่ไหล่กว้างเป็นที่พักพิง ร่างสูงเขยิบเข้าหาร่างนุ่มนิ่มโดยไม่รู้ตัว ซบลงไปที่ศรีษะของเลย์ โดยที่มือทั้งสองมือสผานกันอยู่แนบแน่น...
-20%
หลังจากจัดการหยดตาตามเวลาเสร็จแล้ว เลย์ขอตัวขึ้นไปหาเสื้อคลุม หมวก และแว่นกันแดด เพียงเวลาไม่นาน เลย์ก็เดินลงมาพร้อมกับเสื้อคลุมตัวใหญ่ และหมวกอีกหนึ่งใบ ให้คนไข้ของเค้านั่นเอง
คริสนั่งอยู่ที่เก้าอี้นวมตัวเดิม ใบหน้าหล่อประดับไปด้วยรอยยิ้ม เลย์เห็นแล้วก็ยิ้มตามไปด้วย เวลาหน้านิ่งก็หล๊อหล่อ! เวลายิ้มทีก็แทบละลายเลย ยิ่งเวลาหลับนะ เป็นอะไรที่เซ็กซี่สุด ไม่ต้องทำอะไร แค่นอนหายใจก็ดูดีแล้ว ยิ่งเมื่อตอนเลย์ตื่นขึ้นมา พบหน้าคริสอยู่ใกล้แค่คืบนะ ไม่อยากจะเอ่ย
ฟหสดก่าสวฟหกด่าสว !@$##%&&(@#$%%*&^%$#@
โอ๊ย!! พอๆๆๆ ยิ่งคิดยิ่งฟิน >/////<
“หืม?”
คริสรู้สึกได้ถึงน้ำหนักอะไรซักอย่างที่บนศีรษะ และมือนิ่มที่จับแขนเค้าสวมกับแขนเสื้อ คริสขยับเพื่อให้เลย์ใส่ได้ง่ายขึ้น
“ใส่เสื้อคลุมไว้นะฮะ จะได้ไม่ร้อน”
“ใส่หมวกให้พี่ด้วยเหรอ?”
“ฮะ...”
เลย์จับมือคริสเดินไล่ไปทางชายหาด ขึ้นฟุตบาทเดินเท้าไปตามทาง มือเล็กสอดมือไว้กับมือใหญ่กระชับแน่น
“ไม่อายเหรอ ...เดินกับพี่”
คำถามคริสทำให้เลย์เงียบ ...ที่เงียบไม่ใช่เพราะว่าอาย หรืออะไร เพียงแค่เลย์ยังประมวลหาคำตอบไม่ได้ต่างหาก จะอายทำไมมากับคนหน้าตาดีอย่างคริส แถมใส่แว่นดำทั้งคู่ไม่มีใครรู้หรอกว่าตาบอด เดินมาให้คนอื่นอิจฉาเล่นมากกว่า
“...”
คริสเงียบรอฟังคำตอบจากเลย์ ขายาวสองข้างหยุดเดินเสียดื้อๆ เหมือนเด็กเอาแต่ใจที่ต้องการคำตอบตอนนี้เลย แม้จะรู้ดีว่าคงไม่มีใครอยากเดินไปไหนกับคนตาบอด แต่เสี้ยวหนึ่งภายในใจคริสแอบหวังว่าเลย์จะไม่รังเกียจคนตาบอดอย่างเค้า ...หวังมากด้วย
“...อี้จะอายมากกว่านี้ ถ้าออกมาแล้วทิ้งพี่ไว้ที่บ้านคนเดียว...”
เสียงหวานของเลย์เหมือนน้ำทิพย์ชโลมหัวใจของคริส เลย์เดินมาข้างตัวคริสมือที่สอดสผานกันไว้หลุดออก คริสทำสีหน้างุนงงเล็กน้อย แล้วก็ต้องอมยิ้มเมื่อรับรู้ได้ว่าแขนของเค้าถูกควงโดยพยาบาลของเค้าเอง
“พี่คริสหล่อขนาดนี้ ไม่มีใครเค้าอายหรอกฮะ”
เลย์เขย่งพูดกระซิบ พยายามเขย่งให้สูงที่สุดแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงอยู่ดี จะสูงไปไหนกันนะ!
“พี่คริสสูง!!”
“อืม...พี่วัดก่อนว่าอี้ชิงสูงแค่ไหน” คริสคลำมืออีกข้างไล่ไปตั้งแต่แขนเล็ก ไหล่ จนถึงศีษระของพยาบาล “อืม... ยังไม่รู้แฮะ...”
“พะ..พี่คริส...”
จะไม่ให้เลย์พูดติดขัดได้ไง ก็อยู่ๆ พี่คริสก็ดึงร่างของเค้าเข้าไปกอด กดศีรษะเข้าแนบกับไหล่กว้าง เลย์ได้กอดตอบ แต่ก็ไม่ได้ผลักไส แถมหัวใจยังเต้นแรงอย่างกับจะออกมาเต้นระบำข้างนอก คนไข้คนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งอันตรายไปแล้ว -/////-
“...ขอบคุณนะ” คริสพูดสั้นๆ แล้วปล่อยเลย์ออกจากอ้อมกอด
“....ฮะ -//////- ”
โอ๊ย!!! ตายๆๆๆ วันนี้ทำไมถึงมีเรื่องให้เขินได้ทั้งวันจริงๆ สูญเสียความเป็นตัวเองอย่างแรง!!
เลย์พาคริสมาเดินเล่นที่ย่านขายของ ตั้งแต่เดินมาเลย์ยังไม่ปล่อยมือออกจากคริสเลย จะปล่อยได้ยังไงก็เวลาเดินไปไหนมีแต่คนมอง ไม่ว่าผู้ชาย รึผู้หญิง ก็มองตามเค้าสองคน ...อาจจะแค่มองพี่คริสคนเดียวก็ได้ ...น่าหงุดหงิด!!
เลย์กระชับแขนกอดคริสแน่นโดยไม่รู้ตัว เมื่อเดินผ่านสาวสวยคนนึงที่ยิ้มให้คริสอย่างยั่วยวน(ในสายตาเลย์) ...หึหึ! ยิ้มให้กรามหักยังไง เค้าก็ไม่สนใจมึงหรอก หึหึ -.-
“อี้ชิงเป็นอะไรรึเปล่า” คริสก้มหน้าลงมาถาม เพราะมือของอี้ชิงเกาะแขนคริสแน่น
“อ่ะ...เอ่อ...เปล่าฮะ พี่คริสกินขนมกันมั้ยฮะ?” เลย์ละความสนใจกับสายตาของแม่สาวคนนั้น
“เอาสิ”
“ฮะ” อี้ชิงเดินควงคริสมานั่งรอที่โต๊ะ ในร้านขายขนมปัง ถ้าพาพี่คริสไปด้วยกลัวว่าพนักงานสาวหน้าเคาท์เตอร์จะส่งสายตาเชิญชวนให้คริสอีก ทั้งๆ ที่เลย์ก็รู้ดีว่ายังไงคริสก็ไม่เห็นอยู่แล้ว
...หมั่นไส้คนหล่อ!!!!
...ไปหมั่นไส้พี่คริสทำไม?
...กะ..ก็มัน...หวงนี่หว่า...
...แล้วกูมีสิทธิ์อะไรไปหวงพี่คริสวะ??
...ก็กูเป็นพยาบาลอ่ะ
...แค่พยาบาล จะหวงทำไม??
...ความปลอดภัยของพี่คริสต้องมาก่อน
...แล้วแค่ไปเลือกขนมมันไม่ปลอดภัยตรงไหน?
...ก็...เดี๋ยวมีคนมาชนจะทำไง
...แน่ใจว่าไม่มีอะไรแอบแฝง?
...จะมีได้ไง! พี่คริสเค้ามองไม่เห็นสาวๆ พวกนั้นหรอก
...แล้วเกี่ยวอะไรกับสาวๆ พวกนั้น?
...ก็...
“รับอะไรดีคะ?”
ก่อนที่ความคิดของเลย์จะตีกันเองตาย พนักงานก็ดังขัดขึ้นมาซะก่อน ไม่อย่างนั้น เลย์คงจะเถียงกับตัวเองอีกนาน
เลย์ทำหน้างงๆ จนพนักงานถามย้ำอีกครั้งจึงสั่งขนมปังคล้ายกับเค้กโรลที่เซเว่นอิเลฟเว่นสองชิ้น และกาแฟหนึ่งที่ ของเลย์สั่งเป็นโกโก้ร้อน รอเพียงอีกครูเดียว ขนมก็ยกมาให้เลย์พร้อมเสิร์ฟ
“มาแล้วฮะ” เลย์วางขนมและเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะ และทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ จับมือคริสเกี่ยวกับแก้วกาแฟเอาไว้ แลดูเหมือนแฟนเอาใจแฟน
“พี่คริสฮะ บรรยากาศที่ดีมากเลยนะฮะ แดดอุ่นไม่แรงเท่าไหร่ ต้นไม้ให้ร่มดีมากๆเลย แถมสาวๆ ยังเยอะอีกต่างหาก!” อันสุดท้ายสะบัดเสียงหน่อยๆ
“มีสาวเยอะเลยเหรอ สวยมั้ย?” คริสถามหยอก เมื่อได้ยินน้ำเสียงจะติดงอนๆ อยู่บ้าง
“ไม่! ไม่สวยเลย(แต่โคตรสวย) เตี้ยด้วย(เตี้ยกว่ากูอ่ะ) แต่งหน้าจัดเกินไป(จัดว่าดูดีมาก) ดำด้วย!(หมายถึงผมดำ)”
“อืม...คนอื่นล่ะ ไม่มีสวยๆเลยเหรอ” คริสถามอีก เลย์ทำหน้าหมั่นไส้ ยกโกโก้ร้อนดื่มหมดแก้วในรวดเดียว วาแก้วกระแทกโต๊ะแรงๆ
“ไม่!! ไม่เห็นมีใครสวยเลย! แบคฮยอนเพื่อนผมยังสวยกว่าเลย!” เลย์พูดเสียงขุ่น จะถามทำไม ขนาดมองไม่เห็นยังอยากรู้ว่าสวยไม่สวย ถ้ามองเห็นไม่จีบไปแล้วเหรอเนี่ย!!
...หมั่นไส้คนหล่อ!!!
“เหรอ... แล้วอี้ชิงล่ะ?”
“อี้เหรอ??" คริสพยักหน้า "...อี้หล่อ...หล่อมากกกกกกกกกกกก” เลย์ลากเสียงยาว น้ำเสียงดูร่าเริงขึ้นมากว่าเมื่อกี้เยอะ!
“จริงเหรอ?”
คริสยังถามต่อไปอีก ใจคิดไม่อยากให้เลย์หล่อ อยากให้หน้าหวานๆ ...หวานเหมือนเสียงที่ได้ยิน
“จริงสิฮะ สมัยอี้เรียนนะ อี้ฮ็อตมากเลยนะ(ร้อนนะ) สาวๆรุมเพียบ(ไม่เกินสองวันหายหมด) และก็ยังมีเพื่อนเยอะมากๆเลย(เพื่อนคนอื่นนะ ไม่ใชเพื่นตัวเอง)”
“พี่จะเชื่อได้มั้ยเนี่ย ฮะๆๆ”
คริสหัวเราะเบาๆ เหมือนไม่เชื่อ ทำให้เลย์หน้าง้ำ ก็หล่อจริงๆ นี่ เลย์อ่ะหล่อมากๆ เลย ทำไมไม่มีใครเชื่อ! คนตาบอดยังไม่เชื่อเลย!!
“ชิ!”
เลย์ทำหน้างอน หันไปหยิบขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างอารมณ์เสีย แง่มๆๆๆ พวกชะนีก็มองกันอยู่ได้! กูก็หล่อนะ! มองกูสิ! มองกู!! จะไปมองพี่คริสทำไม!!! L
...คนนี้หวงนะ!!
- 60 %
เลย์พาคนป่วยในความดูแลของตนเองเที่ยวเล่นจนเหนื่อย เลย์เดินเกาะแขนร่างสูงลัดเลาะมาตามชายหาดทรายขาวเป็นที่สุดท้าย ถึงแม้จะน่าอิจฉาอยู่ไม่น้อยที่ได้ควงคนหล่อๆ เดินเคียงข้างไปด้วย แต่ก็แอบหงุดหงิดใจบ้างเวลามีผู้หญิง หรือผู้ชายสปีชี่ส์เดียวกันมองคริสจนเหลียวหลัง พร้อมส่งสายตาเชิญชวนเต็มที่!
แต่เสียใจ!! คริสไม่มีทางมองเห็นหรอก!!
คนตัวเล็กเองก็ไม่รู้หรอก ว่าทำไมต้องหวงคนไข้สุดหล่อคนนี้ด้วย อาจจะเป็นเพราะคริสมองไม่เห็น มันจึงทำให้นายพยาบาลคนนี้ต้องหวงเป็นธรรมดา มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ แค่เห็นใครเดินผ่านก็เผลอเกาะแขนแข็งแรงนั่นเหมือนกับว่าตนเองเป็นเจ้าของ ไม่ใช่! เป็นเพราะกลัวว่าคริสจะเดินไปชนกับคนอื่นต่างหาก!
“อี้ชิงเป็นอะไรรึเปล่า?”
เสียงทุ้มดังขึ้น ทำลายความคิดของพยาบาลที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่ เลย์จึงหันกลับไปยิ้มแหยๆ แทน แม้คริสจะมองไม่เห็นมัน
“เปล่าฮะ พอดี...อี้คิดอะไรเพลินไปนิด”
คริสพยักหน้ารับน้อยๆ ถามพยาบาลเสียงนุ่มชวนน่าฟัง
“กี่โมงแล้ว?”
“ห้าโมงเย็นแล้วฮะ พี่คริสอยากพักแล้วเหรอ? เดินไปอีกนิดก็ถึงบ้านพักแล้วฮะ” เลย์ยกมือดูนาฬิกา ตอบคนถามเสียงใส
“อื้ม”
คริสตอบรับสั้นๆ ปล่อยให้พยาบาลตัวเล็กเกาะแขนเดินเรียดไปตามชายหาด ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ ที่พยาบาลตัวเล็กเกาะแบบนี้ และไม่ใช่แค่ชอบ แต่ชอบมากเลยต่างหาก มันรู้สึกดีจริงๆ เวลาที่มีเลย์อยู่ข้างๆ ถึงเค้าจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่รอบกายได้ มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืด ก็ยังมีเสียงหวานของพยาบาลตัวเล็กคนนี้คอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ บางทีคริสก็เหมือนมองเห็นได้ ไม่ใช่เพราะคำบรรยายทื่อๆ ของอีกคน แต่เป็นเพราะว่าพยาบาลตัวเล็กไม่เคยปล่อยให้เค้ารู้สึกเหงา จมกับความคิดตัวเอง
...มองเห็นจิตใจของคนๆ หนึ่ง
...มองเห็นว่าพยาบาลของเค้า...น่ารัก
เสียงหวานหูยังคงพูดเจื้อยแจ้วไปตามทาง คริสฟังไปก็ยิ้มไป เพราะนอกจากจะอธิบายทื่อๆ แล้ว เจ้าตัวก็ยังพูดนอกเรื่องได้เก่งอีก ไม่พอๆ ยังเอาเรื่องนี้ไปผสมเรื่องโน้น เอาเรื่องโน้นมาเล่ารวมกับเรื่องนั้น จนสุดท้ายพยาบาลตัวเล็กของเค้าก็งงไปเอง และเริ่มเล่าใหม่ เป็นอย่างนี้มาตลอดทาง
...ถึงพยาบาลของเค้าจะแอบมึน แต่ก็น่ารักนะ
หลังจากเดินมาราธอนมาจนถึงบ้าน ขาแทบลาก!! ในที่สุดเลย์ก็พาคนป่วยมาถึงบ้านเสียที! เกือบหกโมงเย็นพอดี โฮกกกกกก!!! ทำไมมันเมื่อยขาอย่างนี้! ปวดเป็นบ้าเลย T^T
เลย์จัดการล้างทรายให้ร่างสูง และตนเอง มองไปที่โต๊ะริมระเบียงก็พบกล่องอาหารที่วางไว้อยู่แล้ว เลย์พาร่างสูงเข้าบ้าน ไม่ลืมหยิบกล่องอาหารเข้าไปด้วย
“พี่คริสจะกินข้าวก่อน รึอาบน้ำก่อน”
เลย์ที่พยุงร่างสูงอยู่ เงยหน้าถาม แอบสูดกลิ่นหอมอ่อนที่โชยออกมาตัวของคริส
...โอย ...ฟีโรโมนพุ่งสิครัช!! -////-
“ยังไงก็ได้ แล้วแต่อี้ชิงเลย”
คริสยังคงว่าง่ายเหมือนเดิม พยาบาลตัวเล็กเงยหน้ามองร่างสูง สำรวจใบหน้าหล่อเหลา ดูยังไงๆ ก็หล่อ ไม่ว่าจะมองซ้าย มองขวา มองหน้า มองหลัง ตะแคงมอง ตีลังกามอง ถอยหลังมอง มองใต้หว่างขามอง ก็ยังหล่อ!
โอ๊ย!! ปลื้มคนหล่อ!!!
“งั้นทานข้าวก่อนดีกว่าเนอะ”
ก่อนที่จะคิดอะไรไปไกล เลย์ก็เงยหน้าขึ้นพูดกับคริส แล้วพาร่างสูงไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว ส่วนตัวเองจัดแจงนำอาหารใส่จานเรียบร้อย แล้วไปวางไว้ที่โต๊ะ โดยที่ไม่ลืมยาก่อนอาหารที่พี่มินซอกย้ำนักย้ำหนา ว่าให้ทาน
“วันนี้เป็นอาหารไทยนะฮะ มีต้มยำกุ้ง ปลาทอด แล้วก็ผัดกระหล่ำ น่ากินสุดๆ กุ้งตัวเบอเร่อเลย”
“น่ากินจริงเหรอ?”
“จริงสิฮะ” ช่วงนี้รู้สึกเหมือนคนป่วยจะกวนเค้าบ่อยไปนะ
...จะน่ากินเท่ากับคนพูดรึเปล่า?
คริสคิดในใจ ปากหนายกยิ้มน้อยๆ กับความคิดของตนเอง ถ้าพูดออกไปจริงๆ พยาบาลของเค้าจะว่าเค้าโรคจิตมั้ยเนี่ย ฮึฮึ ^_^
“อ้าปากนะฮะ อ้ามมมม...”
คริสได้ยินเสียงหวานสั่ง ก็อ้าปากรับทันที เหมือนกับเด็กน้อยที่รอรับอาหารจากแม่ แต่ในกรณีของคริสเหมือนแฟนป้อนกันมากกว่า เค้ารู้สึกว่าช่วงนี้เค้าคิดอะไรแปลกๆ ไปนะ ถ้าคุณพยาบาลรู้ว่าเค้าคิดยังงี้ จะมองเค้าเป็นคนยังไงล่ะเนี่ย ^____^
คริสเคี้ยวอาหารที่เลย์ป้อน อืม...อาหารไทยอร่อยอย่างที่เค้าเคยว่ากันจริงๆ (แอบยอ -.- ) รสจัดจ้าน อร่อยถึงรถอาหารแท้ๆ ของเครื่อง แต่เป็นเพราะคริสกินเผ็ดมากไม่ค่อยได้ แม่ครัวคงจะไม่ทำเผ็ดเท่าไหร่ ทำให้ง่ายต่อการกิน แต่มันอร่อยจนคริสยอมรับเลยล่ะ ว่าอร่อยจริงๆ
คริสกินข้าวที่เลย์ป้อน สลับกัน ป้อนคริสเสร็จ พยาบาลก็ตักเข้าปากตัวเองคนละคำ อย่างที่เลย์บอก แต่คริสจับด้หลายครั้งที่เลย์ แอบกินเข้าไปสองคำ บางครั้งก็สามคำ ถึงจะป้อนเค้า เป็นอย่างนี้จนหมด มันน่าตีนักนะ! จาง อี้ชิง
หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ก็รับยาหลังอาหารมากิน แล้วก็โดนลากมานั่งที่เก้าอี้ตัวยาว รออาหารย่อยซักพักค่อยไปอาบน้ำ ระหว่างนั้น พยาบาลของเค้าก็ทำตัวน่ารักเพิ่มขึ้นอีกแล้ว
‘ตุ่บ’
ร่างสูงรับรู้ได้ถึงน้ำหนักที่ต้นขาข้างขวา มือหนาเริ่มคลำหาสิ่งที่กดทับขาของเค้าทันที มือหนาจับกลุ่มผมนิ่ม และลูบไปแตะพวงแก้ม คนตามองไม่เห็นก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่กดทับขาของเค้าไม่ช่อะไรที่ไหน มันคือ ศีรษะของพยาบาลของเค้า
จาง อี้ชิง
“ฮื่อ! ผมขอนอนเล่นแปปนึงฮะ”
เสียงหวานขัดใจเล็กน้อย มือน้อยปัดมือใหญ่กว่าออกจากใบหน้าของตน ก่อนที่จะเอ่อยขอเจ้าของขาที่ตัวเองนอนทับอยู่
“ครับ”
คริสรับคำเบาๆ มือหนายกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเมื่อโดนปัดออก ก็ไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ตรงไหนดี... อยู่ดีๆ ใบหน้าหล่อก็เห่อร้อนขึ้นแบบไม่รู้ตัว ...ไม่มีคนเคยบอกพยาบาลของเค้ารึไง ถึงเค้าจะตาบอด แต่ไม่ได้แปลว่าอารมณ์เค้าจะบอดตามไปด้วยนะ -/////-
เลย์หยิบไอแพดขึ้นมากะว่าจะเข้าไลน์คุยกับเพื่อนๆ ซักหน่อย แต่ก็เปลี่ยนใจ คุยกับพวกมันเสียบรรยากาศหมด! ตาสวยเหลือขึ้นมองใบหน้าหล่อจากมุมนี้ หล่อจริงจัง คนอะไร ^____^ ว่าแล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ซักหน่อยดีกว่า
เลย์ยกไอแพดขึ้นมา ยื่นออกไกลตัวเพื่อถ่ายภาพคนป่วยที่มองไม่เห็น เพราะฉะนั้นเป็นโอกาสดี ที่จะแอบเก็บภาพของเค้า อิอิ >_< ไม่พอๆ คุณพยาบาลยังถ่ายให้เห็นตัวเองที่นอนอยู่บนตักแข็งแรงนั่นด้วย เซลก้า ให้อิแบคอิจฉาเล่น ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากถ่ายภาพจนพอใจแล้วก็วางไว้ที่เดิม ยังมองใบหน้าหล่ออยู่เหมือนเดิม แอบมองโดยที่อีกคนไม่รู้ ...รู้ก็แปลก! คนอะไร หล่ออย่างกับออกมาจากเทพนิยายแน่ะ ไหนจะรูปร่างที่สูงสมส่วนอีก นี่มันสมบูรณ์แบบไปแล้วนะ ยิ่งเห็นปากหนาได้รูปยกยิ้มน้อยๆ เหมือนมีความสุข และใบหน้ายังดูแดงๆ คงเป็นเพราะไปเดินเล่นข้างนอกเป็นเวลาหลายชั่วโมงมาแน่ๆ เลย แต่ยังหล่ออยู่ ไหนจะจมูกโด่งรับกับคิ้วได้รูปนั่นอีก เห็นแล้วใจมันสั่น จนแทบจะออกมาเต้นระบำข้างนอกได้แล้ว
ใครได้เป็นแฟน โชคดีตาย...
เลย์ยิ้มหวานกับตัวเอง ที่เผลอคิดอะไรเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว สังเกตมาซักพัก คริสหน้าแดงแบบนี้ แล้วยังลูบท้ายทอยไม่หยุดแบบนี้ ไม่ได้อยากเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ...พี่คริสต้องเขินอี้แน่ๆ เลย ^///^
“มีใครเคยชมว่าพี่คริสหล่อบ้างมั้ยฮะ”
อยู่ๆ เลย์ก็เผลอถามอะไรตามความคิดตัวเองไป ก็มันอยากรู้นี้ !
คริสชะงักไปเล็กหน้อย หน้าที่แดงระเรื่ออยู่แล้ว เหมือนมันเห่อแดงขึ้นอีก ทั้งๆ ที่ตัวเองอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ ทำไมเขินเหมือนเพิ่งเข้าสู่วัยรุ่นอย่างนี่ล่ะ ไม่ลองมาเป็นคริสไม่รู้หรอก ว่าคำถามแบบนี้มันชวนให้แอบเข้าข้างตัวเองขนาดไหน
“ก็มีเยอะแยะนะ” แต่ก็ยังทำเสียงปกติตอบไป มือหนาเปลี่ยนลงมาวางไว้ข้างลำตัว แต่ระหว่างวางโดนแขนเนียนของอีกคนที่นอนอยู่ด้วยล่ะ ...นิ่มจัง
“ว่าแล้ว! พี่คริสรู้ป่าวว่าพี่หล่อสู้อี้ไม่ได้หรอก” เลย์ถือโอกาสโม้ทันที ในเมื่ออีกคนมองไม่เห็นซะอย่าง อิอิ
“จริงเร้อ?”
“น้ำเสียงแบบนี้หมายความว่าไงฮะ? พี่คริสไม่เชื่ออี้เหรอ? อี้หล่อมากเลยนะ” เลย์ผุดตัวลุกขึ้นนั่ง น้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ ที่อีกคนทำเหมือนไม่เชื่อว่าตัวเองหล่อ ถึงจะหล่อสู้อีกคนไม่ได้ก็เถอะ แต่ก็หล่อนะ!
“อืม....ก็พี่ไม่เคยเห็นอ่ะ” คริสพูดเสียงเบาลงนิดนึง
“...”
เลย์ถึงกับเงียบ ...ก็จริง คริสมองไม่เห็นนี่นา ทำไมเค้าชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจคนไข้ล่ะเนี่ย! เลย์หน้าเศร้าไปนิด ก่อนจะคิดอะไรดีๆ ออก
“หืม?” คริสงง? เมื่ออีกคนจับมือของตนไปทาบไว้บนใบหน้าของอีกฝ่าย
“จับดูสิฮะ แล้วลองจิตนาการดู ...เอ่อ...ว่าอี้หน้าตายังไง -//////- ”
คริสอดยิ้มเสียไม่ได้ ทำไมพยาบาลของเค้าถึงทำตัวได้น่ารักอย่างนี้นะ มือหนาเริ่มขยับเกลี่ยไปทั่วใบหน้า คิ้วเรียงตัวกันสวย ตาของพยาบาลเค้าต้องหวานเหมือนเสียงแน่ๆ เลย เลื่อนไปที่จมูกโด่งรับเข้ากับรูปหน้าเรียว คงไม่ได้เรียกว่าหล่อแล้วม้าง... คริสจิตนาการไปยิ้มไป ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมาที่สุดท้าย ...ปากนิ่ม อวบอิ่ม น่าสัมผัส...
“อะ...เอ่อ....ไปอาบน้ำกันดีกว่าฮะ”
“อะ...อืม”
เค้าคงจะจับริมฝีปากของอีกคนนานไป ในตอนนั้นเค้าไม่ได้คิดอะไรเลย คิดแต่ว่าริมฝีปากนี้น่าสัมผัส... คริสสลัดหัวของตัวเอง เพื่อไม่ห้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้อีก ก่อนที่จะลุกตามเลย์ไปอาบน้ำ
ปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น สัมผัสอุ่นๆ ของนิ้วเรียวยังติดอยู่ที่ริมฝีปากอยู่เลย ให้ตาย! ถ้าพี่คริสมองเห็น คงจะตลกหน้าของเลย์ที่แดงก่ำไปหมดทั้งหน้า รามไปยันหู และลำคอ แต่แอบคิดนิดนึงนะ ว่าลุกหนีแบบนั้นเป็นการรังเกียจอีกคนเกินไปรึเปล่า?
ก็แค่เขิน -//////-
เลย์กุมหน้าแดงของตัวเองอยู่ที่ปลายเตียงในห้องของคนป่วย รออีกคนอาบน้ำ เหตุการณ์เมื่อกี้ยังตราตรึงอยู่ที่ปากอิ่ม งื้อ~ ฟินเว่ย! ฟิน -/////-
“อี้ชิงครับ”
“ห้ะ?” เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลิน เลยไม่ได้สังเกตว่าคริสออกมาจากห้องน้ำแล้ว
“อะ..ขอโทษฮะ พอดีอี้คิดอะไรเพลินไปนิด แหะๆ” เลย์เดินเข้าไปประชิด จนได้กลิ่นอ่อนๆ ของสบู่จากร่างสูง คนอะไร ตัวหอมได้ตลอดเวลาเลย
คริสยืนเป็นตุ๊กตาให้อีกคนจับแต่งตัว เค้าเพิ่งรู้ว่าเมื่อตอนนี้เอง ว่าการที่เค้าตาบอดมันไม่ใช่โชคร้ายอย่างเดียว มันมีความโชคดีเข้ามาด้วย โชคดีที่ได้เจอกับพยาบาล...อี้ชิง
หลังจากแต่งตัวเสร็จ เลย์ก็เอายาก่อนนอนมาให้กิน และพยาบาลจัดร่างให้เค้านอนกับเตียงนุ่ม ก่อนจะห่มผ้าห่มให้จนถึงอก
“อี้ชิง... เมื่อกี้พี่ขอโทษนะ” คริสเอ่ยขึ้น
“...อี้ต่างหากที่ต้องขอโทษ”
“โกรธพี่เหรอ?”
“อี้จะโกรธพี่คริสทำไม? อี้แค่...เขิน เฉยๆ -////- ”
เขินเหรอ?
“ครับ งั้นคืนนี้ฝันดีนะครับ เด็กดีของพี่” หลับตาลง
เลย์ปิดประตูห้องแผ่วเบา กลัวว่าคนในห้องจะตื่น หน้านิ่งๆ ร่างเล็กเดินกลับเข้าไปห้องของตนเอง แล้วปิดประตูสนิท ทันทีที่ปิดประตูสนิท ร่างบางก็วิ่งขึ้นเตียงดินไปมา ราวกับเด็กน้อย
ประโยคเดียวเท่านั้น ประโยคเดียว แต่เด็ด!! เด็กดีของพี่... เด็กดีของพี่... เด็กดี...เด็กดี...เด็กดี... ของพี่...ของพี่... ของพี่...ของพี่... ของพี่.... อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
ฟินสิครัช!!!
วันนี้เป็นวันที่ จาง อี้ชิง โคตรจะเขินเลยครัช แหม่!!! -.,-
ขอโมเม้นนี้บ่อยๆ นะ คุณคนไข้ สุดหล่อ
-100%-
-TBC
::: Talk :::
อ่า...แซปนี้พี่คริสมีบทแล้วนะ TT'
ใครว่าพี่คริสไม่มีบท มันต่อจากนี้ต่างหาก
ดูเหมือนคนไข้จะตกหลุมรักพยาบาลแล้วสิ ><'
เอ๊ะ!! รึพยาบาลรักคนไข้??
ขอบคุณที่ติดตาม และเม้นกันนะคะ Y___Y
::: Talk :::
ได้ฤกษ์มาอัพ 55555
รีดหายไปหมดยางงง?????
ขอโทษด้วยค่า ยังสอบไม่เสร็จ =_____=
ช่างยาวนานเหลือหลาย
พาทนี้เอาให้ฟินกันไปสิ! >/////<
-Bonus -
:) Shalunla
ความคิดเห็น