คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 1
Chapter : 1
“มี๊อะไรนะ!? มี๊พูดใหม่ดิ๊”
“มี๊จะให้อี้ชิงไปเป็นพยาบาล”
อี้ชิงเป็นชื่อจริงๆของเลย์ ซึ่งมันก็ไม่ได้เข้ากับเจ้าตัวเท่าไหร่ (จริงๆ ม่ะมี๊เรียกอาอี้นะ อิอิ ><’’)
ลูกชายสุดที่รักก็เดินปรี่เข้ามาแตะหน้าผาก และเนื้อตัวผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางร้อนรน ...ก็ไม่ได้ไม่สบายตรงไหนนี่นา...
“มี๊คิดไงให้อี้ไปเป็นพยาบานพยาตูมอะไรเนี่ย อี้ไม่ได้จบพยาบาลมานา และอี้ก็เป็นผู้ชายด้วย ไปอยู่โรงฆ่าสัตว์ง่ายกว่าเยอะเลย =_=!”
“มันจำเป็น ลูกจำคุณคริสได้มั้ยลูก ลูกชายเฮียอู๋คนที่ให้เรายืมเงินมาทำร้านไงลูก เขาป่วย ไม่มีพยาบาลดูแล”
“แล้วไงอ่ะ?? อี้ต้องไปทดแทนบุญคุณเหรอ?? โห่วววววว! มี๊หนังไทยไปป่ะ????”
แม่ตีแขนลูกชายดังๆ รัวเราะร่วน
“แค่ให้ไปดูแลชั่วคราวเฉยๆ มันเป็นเหตุสุดวิสัยน่ะ”
คุณคริสที่พูดถึงเป็นโคตะระมหาเศรษฐีใหญ่เฟ่อ! ย้ายไปอยู่แคนนาดานานมากแล้ว เขาจะกลับมาจัดการทรัพย์สินมรดกที่เหลืออยู่ให้เรียบร้อย แล้วจะย้ายไปอยู่แวนคูเวอร์เป็นการถาวร
แต่เมื่อกลับมาก็พบว่าทรัพย์สินหลายอย่างโดยเฉพาะที่ดินถูกถ่ายมือไปเป็นชื่อคนอื่น ผืนใหญ่สุดหลายพันไร่ถูกนำไปเป็นสนามตีกอล์ฟให้กับอดีตนักการเมืองชื่อดัง ทำให้มีการติดตามฟ้องร้องจนถึงที่สุด แต่ดันเกิดปัญหาตามมาคือบ้านพักของเขาถูกเผาโดยบุคคลลึกลับ คริสติดอยู่ในบ้านที่มีแต่กองไฟ แต่รอดมาได้เพราะฝนตก และดับเพลิงเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน ตำรวจสันนิษฐานว่าวางเพลิง แต่ยังตามร่องรอยคนร้ายไม่ได้
ดังนั้นตำรวจจึงแนะนำให้เป้าหมายไปซ่อนตัว แต่ติดอยู่ที่ว่าสามรถไปคนเดียวได้ เนื่องจากการวางเพลิงครั้งนั้น ทำให้เขา...
...ตาบอด!!!
อิทธิพลของคู่คดีที่ต้องสงสัยทำให้คนในพื้นที่ และพื้นที่ใกล้เคียงไม่มีใครยอมรับดูแลให้
“คุณคริสไม่มีใครเลย ไม่มีใครกล้าช่วยเขา พรุ่งนี้ก็ต้องออกจากโรงพยาบาลแล้ว มี๊เช่ารถเอาไว้ให้แล้ว ยังไงอี้ก็พาคุณคริสเขาไปนะ ถือว่าช่วยคุณคริสเถอะเขาไม่มีใครแล้วจริงๆ”
“แล้วจะให้ไปไหนล่ะมี๊ อี้ก็อยู่แต่บ้าน ไม่ก็บ้านเพื่อนบ้างอะไรบ้าง”
“ที่ไหนก็ได้ ที่ปลอดภัยเป็นพอ แล้วมี๊จะโทรหาทีหลัง จนกว่าจะหายดี หมอบอกว่าเป็นอาการตาบอดชั่วคราว ไม่เกินเดือนก็คงเห็นได้รางๆบ้างแหละ”
“อ้าว?? และหาหมาเอ๊ย! หมออ่ะ??”
“หมอทางนี้จะเอาชาร์ตของอี้ให้ไปเผื่อมีอะไร แต่นอกจากหยอดตาวันละสี่หนกับกินยาแล้วก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”
“แล้วเค้าไม่มีเมียไง?? ทำไมไม่มาดูแล???”
“คุณคริสเค้าอายุห่างกับอี้ไม่กี่ปีเอง เค้ายังโสดไม่มีเมีย อี้ชิงก็รู้นิจ๊ะว่าว่าคุณ..... เค้ามีอิทธิพลมากขนาดไหน รถที่มี๊เช่ามายังเช่ามาจากคนรู้จักที่ต่างจังหวัดเลย...นะ มี๊ขอ”
แม่เอ่ยชื่อนักการเมืองชื่อดัง ผู้ต้องสงสัยในคดีที่ผันตัวเองมาเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ความร้ายกาจที่เป็นที่ลือเลื่องยังทำให้เลย์ผู้เก่งกาจถึงกับยอมถอย
“แล้วถ้าอี้ถูกฆ่าอ่ะ? แล้วอี้หายไปมันก็ต้องมีคนสงสัย แล้วถ้ากลับมาก็ต้องมีคนถาม แล้วมี๊จะตอบว่าไงล่า?~”
เลย์พยายามสุดขีดในการอธิบายเหตุผลที่ไม่ควรไปให้คนเป็นแม่ฟัง แต่ท่านตอบมาอย่างใจเย็น เหมืนเตรียมตัวรับมือมาอย่างดี
“อี้ออกจะไปบ้านเพื่อนบ่อย ไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อย” แล้วก็หัวเราะร่วน
“จะว่าไปถึงอี้จะหายไป ก็ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครถามอะไรหรอก...ใครจะกล้า...”
เลย์ทำหน้าเหมือนแมวป่วย เพราะประโยคของแม่ทำให้เลย์รู้สึก ‘ปลง’
“มีค่าจ้างด้วยนะ”
แค่ประโยคเดียวทำลูกชายตาวาวขึ้น แต่ยังๆๆ ยังไม่ใช่ตอนนี้ ต้องดูก่อนว่าสมราคามหาเศรษฐีรึเปล่า? จะมาจ้างเล็กน้อยเหมือนงานเล็กๆไม่ได้นา...
“มากป่าว?? ถ้าจิ๊บจ๊อยไม่เอานะมี๊ งานอันตรายเสี่ยงมากมายขนาดนี้”
ทำเล่นตัว ทั้งๆ ที่ปกติค่าดูแลร้านที่ได้จากม่ะมี๊ก็ไม่ได้สูงมากเท่าไหร่เลย แต่เล่นตัวไว้ก่อน ได้เยอะถือว่าคุ้ม ><’’
“ห้าล้านวอน ตกลงมั้ย? ^_^”
ตาใสโตวาว วิญญาณ ‘งก’ เข้าสิง เกิดสำนึกในบุญคุณของลูกชายเฮียอู๋ขึ้นมาทันที...ก็แหม่~ ห้าล้านวอนนะจ๊ะ แค่หนึ่งเดือน คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม ><’’
“จริงของมี๊ คนเราเกิดมาก็ต้องรู้จักทดแทนบุญคุณ ...แต่ ...มี๊...คือ...อี้จะไปไหนดีอ่ะ?”
“ก็ลองถามเพื่ออี้สิ มี๊ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
อ่าว! มี๊!!
ช่วยไม่ได้! เลย์รีบปลดล็อคโทรศัพท์เข้าโปรแกรมไลน์ นิ้วเรียวจิ้มนิ้วลงไปยิกๆแชทกันภายในกลุ่มเพื่อนของตัวเอง แล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผู้เชี่ยวชาญอย่าง คิม มินซอก ฟัง
ความจริงก็มีเพื่อนของเขาอยู่ด้วยแหละ แต่ดูพวกมันไม่ค่อยมีสาระอะไรเท่าไหร่นอกจากกวนตีน กับขัดจังหวะอย่างเดียว ก็มีมินซอกนี่แหละ ที่พูดคุยได้รู้เรื่องสุด
เลย์กรุบกรอบ say : พี่ว่าผมไปไหนดีอ่ะ??
เปาจือ say : เกาะเชจูดิ โรแมนติกสุดๆ!
เลย์กรุบกรอบ say : โว๊ะ!! พี่ก็.. ผมไม่ได้ไปฮันนีมูนนะ ไปเป็นพายาบานนนนนน
เปาจือ say : อ้อเหรอ? อย่างแกเป็นพยาบาลไม่ได้หรอก...
เลย์กรุบกรอบ say : เพราะผมเป็นปู้จายยยย ><’’
เปาจือ say : เพราะแกเป็นได้แค่...นายพยาบาท 555555
ซูวูแพนด้า say : 55555555555 นึกว่าพยายม 5555
ฮุนนี่ขี่พี่ลู่ say : ก็ว่าไป! อย่างไอ้เลย์อ่ะ พยายาม 555555555
บูชาของดำ say : พยุงแล้วกัน โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
บ๊อกแบค say : พยาธิ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก 5555555555555
เลย์กรุบกรอบ say : -*- พ่องง!! // พี่มินซอกใจร้าย พี่เกลียดผมมากเลยเหรอ T^T
เปาจือ say : เออ 5555555555555555555555
เลย์กรุบกรอบ say : แงๆๆๆๆ T____T
ซูวูแพนด้า say : ร้องไห้หาพ่อคุณมรึงหรือ??
เลย์กรุบกรอบ say : (ไม่สนใจคนข้างบน) แล้วตกลงไปไหนอ่ะ??
เปาจือ say : ที่เกาะเชจูนั่นแหละ ที่นั่นคนเยอะ แกซ่อนตัวได้ง่าย สุภาษิตจีนได้ว่าไว้ ‘จะซ่อนใบไม้ต้องซ่อนบนต้นไม้’ เว่ยยยย!!
เลย์กรุบกรอบ say : แต่คุณคริสเค้าไม่ใช่ใบไม้นิพี่!
ซูวูแพนด้า say : 555555555555555555555555555
บ๊อกแบค say : 5555555555555555555555555555555555
ฮุนนี่ขี่พี่ลู่ say : 555555555555555555555555555555555555555
บูชาของดำ say : 555555555555555555555555555555555555555555
เปาจือ say : .............
เลย์กรุบกรอบ say : หัวเราะหาพร่องง!?
เปาจือ say : ถามจริง...มึงโง่ รึมึงโคตรโง่วะ?? ไอ้เลย์?????
เลย์กรุบกรอบ say : โด่วววววววว~ ตอนแรกผมก็ไม่โง่หรอก พอผมโง่ผมก็โง่เลยอ่ะพี่ นะๆๆ พี่ช่วยบอกหนน่อยไปไหนดี ผมทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย TT’
เปาจือ say : ยังยืนยันเหมี๊ยนเดิมมมม ...เกาะเชจู!
เลย์กรุบกรอบ say : ....แล้วมันอยู่ตรงไหนอ่ะ?? ไม่รู้ ไม่เคยไป =_=!
เปาจือ say : ตรงหัวปลวกล่ะมั้ง!! ถุ๊ยส์!!!! เอาเป็นว่าฉันจะรอแกที่ป้ายรถเมล์ตรงป้ายหน้าตึก SM เจ็ดโมงเช้า ...เครนะ??
- จบการสนทนา...
เลย์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามินซอกจะพาเค้าไปไหน แต่กระบวนการสรรหาเที่ยวนี่ยกให้แกเลย สอดส่องสาระแนได้ทุกที่ๆเค้าไม่ไปกัน (แน่ใจว่าชม??)
เลย์เริ่มเก็บของและเสื้อผ้าที่จะเอาไปด้วย ซึ่งม่ะมี๊ก็รู้ใจเหลือเกิน แพคของไว้ให้เรียบร้อย ...หน้าของแม่เศร้าๆ ก็ทำเลย์อดใจหายไม่ได้
ฉากซึ้ง...แม่ลูกจะจากกัน เลย์เข้าไปกอดแม่ไว้ กระซิบถามเสียงเศร้า พยายามทำเป็นลูกชายที่แสนดีสุดชีวิต
“ม่ะมี๊ เป็นห่วงอี้เหรอ? มี๊ไม่ต้องกังวลนะพี่มินซอกจะไปด้วย”
“มี๊เป็นห่วงคุณคริสต่างหาก มี๊หาใครไปไม่ได้ ถ้าหาได้มี๊จะไม่ให้อี้ไป ...น่าเป็นห่วงจริงๆ” คนเป็นแม่ทำท่าทางหนักใจ
ลูกชายผละออก ทำหน้าเหมือนแมวติดไวรัส เกาหัวยิกยังกับมีเหา เห็บเกาะอยู่
“โห่วมี๊อ่ะ! อี้ก็นึกว่าเป็นห่วงอี้!” ลูกชายทำหน้างอน ม่ะมี๊เลยต้องลูบหัวลูกชายสุดที่รักเอาใจ
“มี๊คิดว่าอี้ดูแลตัวเองได้ ลูกของมี๊ออกจะเก่ง อีกอย่างอี้เป็นคนเดียวที่มี๊หวังและไว้ใจว่าลูกดูแลคุณคริสได้ พยายามคิดถึงความดีของเขา ตอนนั้นครอบครัวเราลำบากกันมากเลย ถ้าไม่ได้เฮียอู๋และคุณคริส ป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าเราจะเป็นยังไง มี๊สอนอี้เสมอเรื่องความกตัญญู อี้จงภูมิใจนะ ถือว่าอี้กำลังทำหน้าที่แทนมี๊..”
เลย์เงียบฟังอย่างตั้งใจ นานๆที่มี๊จะพูดอะไรยาวๆแบบนี้ซักที น่าเอาโทรศัพท์มาบันทึกเสียงไว้ 555 ไม่ใช่แระๆ!
ลูกชายพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แล้วเลย์เก็บของเพิ่มเติมที่จะเอาไปเช้ามืดของวันรุ่งขึ้น
...อืม...ไอ้เกาะเชจูมีทะเลช้ะ?? งั้นต้องเอาชุดว่ายน้ำไปด้วย อิอิ ><’’
...วันรุ่งขึ้น ...
รถตู้สีดำมาจอดหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว ผู้ชายหนึ่งคนที่นั่งอยูหลังคนขับ จากความมืดทำให้มองหน้าไม่ถนัดเท่าไหร่ ได้ยินแต่เสียงทุ้มไพเราะที่ขอบคุณแม่ของเค้า
เลย์เข้าไปนั่งข้างๆ คู่กับคริส ตาสวยเหลือบมองคริส นอกจากคริสจะใส่หมวกแล้ว ยังมีแว่นอันใหญ่บดบังตาอีกด้วย แต่...ช่างเหอะ!
คริสก็ไม่ได้พูดอะไร บรรยากาศเงียบๆ แอร์เย็นสบายจึงทำให้นายพยาบาลมือใหม่หลับไปจนถึงโซล...
กว่าจะตื่นก็เกือบจะถึงที่หมายซะละ ร่างบางบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบที่ต้องนั่งหลับมาตลอดทาง แล้วพ่อคุณยังหาวซะดังลั่นรถอีกต่างหาก
“ฮ้าววววววววว ถึงไหนแล้วอ่า??”
“ถึงโซลแล้วครับ”
คนขับรถตอบกลับมาโดยไม่หันมามอง แต่อย่าหันมามองอ่ะดีแล้ว ขับรถอยู่ อันตรายๆ
...เจ้ากรรม! ตื่นมาก็ประสบปัญหาทางช่องท้องเลย ...หิวจ้า =_=!! ...ช่วยไม่ได้ เอาขนมที่มี๊แพ็คมาฝากพี่มินซอก กับเพื่อนๆ ออกมากินก่อนดีกว่า (ของตัวเองกินหมดก่อนออกจากบ้านด้วยซ้ำ - -* )
เลย์ควานหากล่องขนม แต่สายตาดันเหลือบไปเห็น...
คนข้างๆ เอนเบาะลงนอน หมวกหลุบหน้าเผยอออก เผยให้เห็นใบหน้าบางส่วน แม้จะมีแว่นดำใหญ่บดบังอยู่ ...ผิวเนียนละเอียดอม และขาวชมพู ไรหนวดเขียวจางๆ ริมฝีปากแดงก่ำ และจมูกโด่งเข้ารูป
...เสียงเล็กในหัว(ใจ)มันบอกได้เลย ว่าหล่อ…
.....ถึงหล่อมาก!! >////<
TBC.
::: Talk :::
ลงตอนแรกแล้ว -3- ไม่มีเม้น - -*
แต่ไม่เป็นไร ><'' ยังยืนยันจะแต่งต่อ 555555
มาจิก มากัด มาเวิ่น กะเค้าได้น๊าาาา~ ><' @Khonped_TD
ถ้าอ่านแล้วชอบ ติดแท็กให้ด้วยนะ #สวลคล
ความคิดเห็น