คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : 3
Chapter : 3
มินซอกจัดการทำบ้านให้เรียบร้อยเร็วราวกับเนรมิต ขนของว่องไวเหมือน...ลิง เสื้อผ้าของคริสถูกจัดวางให้เป็นหมวดหมู่ในตู้ มินซอกเอาตะปูตัวเล็กๆ มาตอกเข้า แล้วขึงเชือกเป็นทางเดินเลาะไปเตียงกับห้องน้ำให้ ส่วนข้าวของอื่นๆ ในบ้าน ก็นั่งอธิบายปากเปียกปากแฉะให้ฟังอย่างละเอียด จนคริสสามารถเดินเข้าห้องน้ำ และโต๊ะอาหารกับระเบียงได้เอง
ก่อนค่ำพี่แกก็จัดวงบาร์บีคิวนอกบ้าน ทำง่ายๆ มีกุ้ง ปลาหมึกเสียบไม้ ย่างกับสับปะรด พริกหวาน และหอมหัวใหญ่ เลย์ก็คิดว่ามันอร่อยดีอยู่หรอก แต่ทำไมพี่แกต้องมานั่งลำบากเสียบนั่งย่างด้วย สั่งอาหารจากบังกะโลก็ได้นี่ =____=
เลย์เพิ่งเข้าใจตอนมาเห็นคนที่ตนเองต้องดูแลกินอย่างเอร็ดอร่อย คริสคนนั้นหยิบบาร์บีคิวที่เสียบไม้ขึ้นมา คลำชิ้นอาหาร เลือกรูดออกมากินเอง แม้จะเลอะเทอะไปบ้างแต่ก็ดูมีความสุขดี
...เห็นแล้วหดหู่นิดๆแฮะ
เลย์ขยับเข้าไปนั่งชิดคนป่วย เช็ดปาก และมือที่เลอะเทอะของคริส ดูเหมือนว่าคริสจะตกใจกับสัมผัสนั่น ร่างสูงสะดุ้งน้อยๆ เพียงเล็กน้อยจริงๆนะ
“ผมป้อนนะครับ” เสียงหวานของเลย์ ทำให้คริสยิ้มบางพยักหน้าเล็กน้อย
เลย์จัดการป้อนกับบาร์บีคิวให้กับคริสจนหมด มินซอกยิ้มเล็กน้อย อย่างน้อยเลย์ก็ก้าวหน้ามาขั้นหนึ่งแล้ว รู้จักดูแลคนป่วยและเอาใจใส่คนป่วยมากขึ้นนิ๊ดนึง ถึงจะดูเลอะเทอะกว่าคริสกินเองก็เถอะ =_=!
ค่ำนั้นมินซอกก็ยังเป็นคนจัดการเรื่องราวทั้งหมด ไม่ว่าจะบีบยาสีฟัน เลือกเสื้อผ้า ช่วยแต่งตัว ระหว่างนั้นพี่แกก็บีบคอ ‘นายพยาบาล’ ให้เกาะติดสถานการณ์ตลอดเวลา เลย์ชักเริ่มเบื่อ คือแบบ...
...มันไม่ใช่แนวอ่ะ!
“อะไรจะต้องดูแลขนาดนั้น - -* คุณคริสเค้าแค่ตาบอดนะ ไม่ได้เป็นง่อย”
‘ป้าบ’
...โดนอีกแล้วกู -*-
“แล้วเค้ามองเห็นแบบแกมั้ยไอ้เลย์! มึงต้องนึกถึงใจเค้าใจเราบ้าง เค้าก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก ...มึงควรจะดูแลเค้าเท่าที่จะทำได้ ห้ามบ่น คุณคริสเค้าไม่ได้เป็นง่อยก็จริง แต่มึงก็ควรจะดูแลในส่วนที่เค้าทำไม่ได้ ส่วนไหนที่คุณคริสเค้าทำได้ มึงก็แค่ดูเฉยๆก็พอ!”
เลย์พยักหน้าน้อยๆ มันก็จริง เลย์แอบผิดหวังในตัวเองหน่อยๆ ปกติเลย์ไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆเสียหน่อย ถึงจะปากหมาไปบ้าง แต่ครั้งนี้เลย์คิดว่าเค้าพูดแรงไป
...ขอโทษ...
มินซอกก็สอนเลย์ต่อไปเรื่อยๆ มันไม่วุ่นวายอย่างที่คิด เพราะยังไงคริสก็ช่วยเหลือตนเองได้พอสมควร
เช้าถัดมามินซอกตื่นแต่เช้า พาคริสออกไปเดินเล่น มองจากหน้าบ้านเห็นพี่แกอ้าปากพะงาบๆ คงอธิบายอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามประสา(คนพูดมาก) เลย์ไม่ได้ยินหรอก เพราตอนนี้ลงไปลอยคออยู่ในน้ำทะเลแล้ว ><’
น้ำทะเลสีสวย เย็นฉ่ำ แดดก็อุ่นดี รู้สึกว่าได้มาพักผ่อน ...ทั้งๆที่มาทำงานแท้ๆ นะ =_=!
เลย์อยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำมันไม่รัดรูปเซ็กซี่อะไรหรอก แค่ขามันสั้นเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียน น่าสัมผัสแค่นั้นเอง ในจะรูปร่างที่เล็ก บาง มีกล้ามเนื้อที่เจ้าตัวชอบออกกำลังกายโดยเตะต่อยกับจื่อเทาสมุนเอกของพี่มินซอก มันทำให้ดูเซ็กซี่โดยที่เลย์ไม่รู้ตัว
เลย์รู้สึกได้ว่ามีชาวต่างชาติผู้ชายด้วยกันมองอยู่ ...มองจนเลย์ทำอะไรไม่ถูกเลยขึ้นจากน้ำทะเลไป
เมื่อขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว ก็พบเข้ากับคนป่วยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว กับพี่มินซอกที่ทำปากขมุบขมิบเหมือนจะ ไม่เหมือนหรอก ด่าเลยแหละแค่ไม่ออกเสียงเท่านั้นเอง =___=;
เลย์ทำเป็นไม่สนใจ เดินขึ้นไปอาบน้ำให้สบายตัว แล้วค่อยลงมาอีกครั้ง เหมือนเดิม พี่มินซอกยังคงตากลับตาคว่ำด่าเลย์อยู่อย่างนั้น
คริสนั่งดื่มกาแฟ และขนมปังปิ้ง ที่มินซอกจัดการทำไว้ให้ อย่างเรียบร้อย ทุกอย่างภายในบ้านมินซอกเป็นคนจัดการเองหมด นายพยาบาลเลยสบายไปเลย นั่งกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย
มินซอกจัดการอาหารเช้าให้ ถามคริสวิดื่มกาแฟแบบไหน ถามเรื่องอื่นๆ หลังจากนั้นที่ผนังห้องก็มีตารางสูตรกาแฟ เวลาหยอดตา เวลาของว่างๆ เวลาเดินเล่น ตลอดจนการจัดการต่างๆ เป็นลายมือพี่แกแปะไว้เต็มไปหมด หน้าตู้เย็นก็มี นาฬิกาปลุกถูกตั้งไว้ที่ห้องของเลย์เพื่อปลุกให้เจ้าตัวมาจัดการหยอดตาให้ อีกเรือนหนึ่งถูกตั้งไว้ในห้องอาหารไว้เตือนเวลาอยู่ข้างนอก
การมีมินซอกมาด้วยทำให้เลย์รู้สึกแทบไม่ต้องทำอะไรเลย เบาแรงไปเยอะ พี่แกจัดการให้หมด ทั้งเด็กซักรีดทำความสะอาด ขนมและน้ำเต็มตู้เย็น ผลไม้ก็ถูกหั่นใส่จานแล้วแรพพลาสติกห่อไว้ดูน่ากิน
ถ้วยชามจานช้อนตะเกียบก็หามาให้ครบ มีแม้กระทั่งเครื่องเล่นเพลง วิทยุ เครื่องน้อยๆ กาต้มน้ำร้อน ทั้งเสบียงง่ายๆ อย่างรามยอนหือซุปสาหร่ายกึ่งสำเร็จรูป ทุกอย่างพร้อมข้อมูล
พอทำทุกอย่างครบมินซอกก็หันมาสั่ง
“ไอ้เลย์ กูไม่อยากด่ามึงล่วงหน้าหรอกนะ แต่ตอนนี้มึงมีหน้าที่ต้องดูแลคุณคริส มึงทิ้งเค้าไม่ได้ ที่สำคัญ ‘ห้ามทิ้ง!’ และต้องทำตัวดีๆด้วย ไม่ว่ายังไงแกต้องเอาคุณคริสให้รอดไว้ก่อน”
เลย์ทำปากยื่น
“แล้วผมอ่ะพี่ จะเป็นไงก็ช่างเหรอ? ไม่ห่วงกันเลยนะ ดันไปห่วง...ใครก็ไม่รู้!”
แล้วก็ประเคนฝ่ามือเข้าให้ที่ศีรษะ จนเลย์ไม่แน่ใจแล้วว่าสมองเค้ายังสมบูรณ์อยู่อีกรึเปล่า =_= ?
“มึงอ่ะ เอาตัวรอดได้ วิ่งหนีได้ แต่คนที่มึงดูแลอ่ะเค้าไปไม่ได้ ...แถมอย่างมึง...ใครมันจะมา......ช่างแมร่ง! ไม่พูดดีกว่า ...มึงก็คิดดูเอาว่ากูควรเป็นห่วงใคร...”
พี่มินหันไปหยิบซองสีน้ำตาลแล้วสงให้เลย์ เลย์รับมันมาอย่างงงๆ เปิดดูมันคือเงินในซองที่คริสเคยให้ไว้นั่นเอง
“นี่เป็นเงินก้อนที่เหลือ ตอนคุณคริสส่งให้น่ะ มีอยู่ห้าสิบล้านวอน ใช้จ่ายค่าบ้านค่าอาหาร ค่าอะไรนักหนาไม่รู้หมดไปแล้ว เหลือยี่สิบล้านกว่าๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้น มึงพาคุณคริสหนีไปอย่าลืมเงิน มันจะเปิดทางสะดวกให้มึงทุกอย่าง ข้างของอย่าห่วงห่วงแค่คุณคริส เงิน และตัวแกเอง...”
แล้วพี่แกก็ส่งโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนสุดหรู ไฮโซ โก้เก๋ ให้อีก
“นี่เป็นของคุณคริส ถ้าเกิดอะไรขึ้น มึงโทรหากูด่วน ถึงจะมาช่วยทันทีไม่ได้แต่ก็ยังพอให้คำแนะนำได้ ระหว่างนี้ก็พาคุณภูมิไปเดินเล่น สำรวจทางหนีทีไล่ไปด้วย”
พี่มินซอกส่งท้ายด้วยรอยยิ้มที่เลย์รู้สึกอบอุ่น และขอบคุณ พร้อมกับมือพี่แกตบบ่าแรงๆ
“ไปล่ะนะ กูต้องพาจงแดไปแคมป์ธรรมะ เจอกันเสาร์หน้า...”
แคมป์ธรรมะ =_________=!
สามีพี่แกหัวใจธรรมะจริงๆ!
บ้านทั้งบ้านเหลือคนเงียบๆ สองคน คริสยังนั่งอยู่ที่เดิม เลย์ไม่มีอะไรทำ เลยเดินไปเปิดทีวี หวังจะทำให้ในห้องมีเสียงพูดคุยขึ้นบ้าง
มองผู้ชายตรงหน้า ร่างสูงนั่งนิ่ง มองไม่เห็นดวงตาเพราะมีแว่นดำปกปิด คริสเป็นคนตัวสูง สูงมาก... ร่างดูสมส่วน มือใหญ่ ดูเป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองมาอย่างดี และดูแข็งแรง
...เสียงเล็กๆ ในหัว(ใจ)ของเลย์ปูดขึ้นมาค่อยๆ ...หล่อๆ อย่างนี้ทำไมไม่มีภรรยาน้อ??
รึว่าเค้าเป็นพวกเดียวกับพวกพี่มินซอก!! เออ...อันนี้ก็เป็นกันเกือบยกกลุ่ม ...เราไม่ใช่ซักหน่อย มึงอ่ะแมนจะตายไอ้เลย์! หยุดมองคุณคริสด้วยสาบตาอย่างนี้สิวะ! แมร่ง!! ฟหกด่าสวฟหกด่าสว
ไม่รู้ว่าคริสได้ยินรึว่าไง คริสดันตัวเองลุกพรวด จนเลย์ตกใจร้องถามเสียงหลง
...เค้ารู้ความคิดกูด้วย??
“คุณคริสจะทำอะไร!”
“...ฉัน...จะกลับห้อง”
...อ่อ แล้วไป! =_=!! นึกว่าได้ยินความคิดซะอีก
เลย์ลุกหวังจะช่วยคริส แต่ร่างสูงหลับเดินคลำเชือกตามที่พี่มินซอกขึงไว้ เดินอ้อมๆ เข้าห้องไป ทั้งห้องเงียบลงมีแต่เสียงทีวีดั้งแจ้วๆ เลย์มองไปยังประตูที่เพิ่งปิดลง
...เซ็งเว่ยยย!
จนถึงมื้อเที่ยง เด็กเอาอาหารมาส่ง เลย์เดินไปตามคริส เห็นร่างสูงนอนหลับสนิทอยู่ในห้อง ชวนให้เลย์คิดไปเดลิดเปิดเปิง
...เสียงเล็กๆ ในหัว(ใจ)เลย์มันบอกว่า ...เจ้าชายนิทรา ...จูบเลยๆๆ
ริมฝีปากหนาแต่สวยได้รูป สำชมพูก่ำ ดูนุ่ม... น่าสัมผัส... จนเลย์เกือบจะคล้อยตาม
...ไม่ใช่แระ!
ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นขึ้น เขาลืมตาสวยขึ้นมองตรงไปข้างหน้า
“ใครน่ะ!”
“เอ่อ...ผมเอง ...เลย์”
คริสคลำๆ ไปข้างๆตัว หยิบแว่นขึ้นมาใส่
“มีอะไรรึเปล่า?”
“เที่ยงแล้ว อาหารมาส่งแล้ว ไปกินข้าวกันครับ”
คริสพยักหน้า กระเถิบไปทางหัวเตียง เชือกที่พี่มินซอกกขึงไว้อยู่ตรงนั้น พอจับได้ก็ลุกเดินตามเชือกมาช้าๆ เลย์แค่เปิดประตูให้ กับดูว่ามีอะไรกัดขวางทางเกิดหรือเปล่าเท่านั้นเอง
อาหารเที่ยงไม่มีอะไรมาเป็นซุปกิมจิธรรมดา พี่มินซอกสั่งเรื่องรสชาติเอาไว้แล้ว มันพอดีที่คริสทานได้ เลย์จัดสรรตักใส่ถ้วยให้คริส ทำตามอย่างที่มินซอกเคยทำให้คริส เลย์แค่จำวิธีมาเล็กน้อย เลยดูเทอะทะปบ้าง แต่ก็ถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี
ซูชิคิมผับ กินง่าย เพียงแค่คอยป้อนคริส สลับกับกินในส่วนของตัวเอง ไม่ยากๆ ที่พี่มินซอกสอนมาทั้งหมด เลย์พยายามจำได้อย่างขึ้นใจ ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย ..โด่วเอ๊ยยยย! ของแบบนี้เลย์อย่างเซียนน่า! พี่มินซอกดูถูกเลย์ขาเก๋าเกินไปแล้ว ><’’
หลังอาหาร เลย์ยกถ้วยชามจานไปกองที่หน้าบันไดบ้าน รอแด็กมาเก็บ อาหารมื้อแรกสำหรับคนป่วยผ่านพ้นไปอย่างสวัสดิภาพ รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีอะไรยากเกินกว่าจะทำ
...ยกเว้นแต่ขี้เกียจทำ =_=!
แต่ เอ๊ะ! คุณคริสยังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มือถือแก้วน้ำนิ่ง
“อ่าว...จะเอาน้ำเพิ่มเหรอ...ครับ? เอ่อ น้ำก็ยังเต็มแก้ว หรือจะกินขนมอ่ะ ผลไม้ก็มีนะ..ครับ” เกือบลืมครับทุกทีเลย =_=!!
“เปล่าครับ... เอ่อ..เลย์ ฉันแค่รอยา...ยาหลังอาหารของฉัน แล้ว...ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่า...ฉันยังไม่ได้กินยาก่อนอาหาร...”
เลย์ตาเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ร้องเสียงจนคริสยังตกใจ
“ชิบหายละ!!!!”
[ไอ้เลย์! มึงนี่มัน ...โอ๊ย! ไม่รู้จะด่ามึงยังไงแล้วว่ะ! นี่กูเพิ่งลงเครื่องมาหมาดๆ เลยนะ! มึงทำเรื่องแล้วเรอะ!]
คนโดนด่าทำคอย่น ดีนะ ที่พี่มินซอกไม่อยู่แถวนี้ ไม่งั้นคงโดนเขกหัว ไม่ก็เบิ๊ดกะโหลก หรือไม่ก็บีบคอ และอาจจะร้ายแรงถึงขั้นประเคนเท้าให้ =____=
“แค่ลืมกินยาก่อนอาการเองน่า พี่ก็... -3- ”
[เออ! เจริญล่ะ ยาที่คุณคริสกินก่อนอาหารเป็นยาแก้อักเสบ เอามากินหลังอาหารได้ แต่ยาชนิดนี้ไม่ละลายในไขมัน จะกินพร้อมอาหารไม่ได้ ต้องให้กินหลังกินข้าวไปเกือบชั่วโมงแหละ]
“คร้าบ -O-; ”
[แล้วมื้อหน้าอย่าลืมล่ะ!]
เลน์วางหู เดินคอตก เข้าไปหยิบยามาเตรียมไว้คริสเองก็เพิ่งกินยาหลังอาหารไป และต้องรออีกนานกว่าจะกินยาก่อนอาหาร ไปนอนพักก็ไม่ได้ เดินเล่นก็คงไม่ได้ เพราะแดดร้อน
ใจของเลย์อ่อนลง เริ่มเห็นว่าเขาน่าสงสาร (และหล่อมาก!)
“คุณคริส ฟังเพลงดีมั้ย? จะได้เหงา”
คริสพยักหน้า เลย์ก็จัดการเปิดเครื่องเล่นเพลงที่พี่มินซอกให้ไว้ และเลือกเพลงที่ตัวเองชอบ
마치 아무것도 모르는 아이로 그렇게 다시 태어난 순간 같이
มา-ชี อา-มู-กอซ-โด โม-รือ-นึน อา-อิ-โร คือ-รอก-เค ทา-ชี แท-ออ-นัน ซุน-กัน กัท-ที
잠시 꿈일까봐 한 번 더 눈 감았다 떠 보니
ชัม-ชี กุม-มิล-กา-บวา ฮัน บอน ทอ นุน กัม-มัด-ตา ตอ โบ-นิ
역시 너무 간절했던 네 앞에 기도하듯 서 있어
ยอก-ชี นอ-มู กัน-ชอล-เฮซ-ตอน เน อัพ-เพ กี-โด-ฮา-ทึช ซอ อิซ-ซอ
단 한 번만 네 옆에서 발을 맞춰 걸어 보고파 한 번, 딱 한 번만요
ทัน ฮัน บอน-มัน เน ยอพ-เพ-ซอ บัล-รึล มัช-ชวอ กอล-ลอ โพ-โก-พา ฮัน บอน ตัก ฮัน บอน-มัน-โย
* 너의 세상으로 여린 바람을 타고
นอ-เอ เซ-ซัง-อือ-โร ยอ-ริน พา-รัม-มึล ตา-โก
네 곁으로 어디에서 왔냐고
เน กยอท-ทือ-โร ออ-ดิ-เอ-ซอ วัซ-นยา-โก
해맑게 묻는 네게 비밀이라 말했어
แฮ-มัล-เก มุท-นึน เน-เก พิ-มิล-ริ-รา มัล-เฮซ-ซอ
마냥 이대로 함께 걸으면
มาน-ยัง อิ-แด-โร ฮัม-เก กอล-รืม-ยอน
어디든 천국일테니
ออ-ดิ-ทึน จอน-กุก-กิล-เท-นิ
미카엘 보다 넌 나에게 눈부신 존재
มี-คา-เอล โพ-ดา นอน นา-เอ-เก นุน-พู-ชิน จน-แจ
감히 누가 너를 거역해 내가 용서를 안 해
คัม-มี นู-กา นอ-รึล คอ-ยอก-เก เน-กา ยง-ซอ-รึล อัน แฮ
에덴 그 곳에 발을 들인 태초의 그 처럼 매일
เอ-เดน คือ กซ-เซ พัล-รึล ทึล-ริน เท-โจ-เอ คือ ชอ-รอม เม-อิล
너 하나만 향하며 마음으로 믿으며
นอ ฮา-นา-มัน ฮยัง-ฮาม-ยอ มา-อึม-มือ-โร มิท-ทึม-ยอ
아주 작은 것이라도 널 힘들게 하지 못하게
อา-จู จัก-กึน กอซ-ชี-รา-โด นอล ฮิม-ดึล-เก ฮา-จี มซ-ฮา-เก
항상 지키고 싶어 I’m eternally love
ฮัง-ซัง จี-คี-โก ชิพ-พอ I’m eternally love
** 너의 수호자로 저 거센 바람을 막고
นอ-เอ ซู-โฮ-จา-โร ชอ กอ-เซน พา-รัม-มึล มักโก
네 편으로 모두 다 등을 돌려도
เน พยอน-นือ-โร โม-ดู ดา ทึง-งึล ทล-รยอ-โด
힘에 겨운 어느 날 네 눈물을 닦아 줄
ฮิม-เม คยอ-อุน ออ-นือ นัล เน นุน-มุล-รึล ตัก-กา จุล
그런 한 사람 될 수 있다면
คือ-รอน ฮัน ซา-รัม เทวล ซู อิซ-ตาม-ยอน
어디든 천국일테니
ออ-ดิ-ทึน จอน-กุก-กิล-เท-นี
널 사랑하게 돼버린 난 이제 더 이상
นอล ซา-ราง-ฮา-เก ทเว-บอ-ริน นัน อิ-เจ ทอ อิ-ซัง
돌아갈 곳이 없어요 날개를 거둬가셨죠 (oh no)
ทล-รา-คัล กซ-ชี ออบ-ซอ-โย นัล-แก-รึล คิ-ทวอ-คา-ชยอซ-จโย (oh no)
영원한 삶을 잃었대도 행복한 이유
ยอล-วอน-ฮัน ซัล-มึล อิล-รอซ-แต-โด แฮง-บก-คัน อิ-ยู
나의 영원 이젠 그대이니까 Eternally Love
นา-เอ ยอง-วอน อิ-เจน คือ-แด-อี-นี-กา Eternally Love
* 너의 세상으로 여린 바람을 타고
นอ-เอ เซ-ซัง-อือ-โร ยอ-ริน พา-รัม-มึล ตา-โก
네 곁으로 어디에서 왔냐고
เน กยอท-ทือ-โร ออ-ดิ-เอ-ซอ วัซ-นยา-โก
해맑게 묻는 네게 비밀이라 말했어
แฮ-มัล-เก มุท-นึน เน-เก พิ-มิล-ริ-รา มัล-เฮซ-ซอ
마냥 이대로 함께 걸으면
มาน-ยัง อิ-แด-โร ฮัม-เก กอล-รืม-ยอน
어디든 천국일테니
ออ-ดิ-ทึน จอน-กุก-กิล-เท-นิ
[너의 세상으로 (ANGEL) – EXO-K ]
เลย์เขยิบตัวเข้าไปนั่งใกล้ๆ อดไม่ได้ที่โบกมือโบกไม้ตรงหน้าเพื่อทดสอบปฏิกิริยา ไร้ผล ...คุณคริสนั่งตัวตรงนิ่งเฉย เขามองไม่เห็นเลยแม้แต่เงาวูบวาบ
“เอ่อ..คุณคริส เรามาคุยกันหน่อยดีมั้ย? จะได้รู้จักกันไว้”
“ก็ดี ....ใครเริ่มก่อนดีล่ะ?”
“คุณสิ! คุณเกิดก่อนผม มีเรื่องเล่าเยอะกว่าผมแน่ๆ”
“...ฉัน..”
“อ่า...ฉันอยู่ที่แววนคูเวอร์ตั้งแต่ตอนเด็ก ฉันเรียยนจบที่นั่น และทำงานที่นั่น ฉันย้ายไปอยู่ที่นั่นตั้งแต่ม๊าหย่ากับแด๊ด เลยอยู่ที่นั่นกับแด๊ดมาตลอด...”
“แล้วทำไมไม่กลับจีน รึเกาหลีบ้างเลย?”
“อยู่ที่โน่นแด๊ดมีธุรกิจ ญาติส่วนใหญ่ก็ย้ายไปอยู่ที่นั่นกันหมด ม๊าก็เสียไปนานแล้ว ที่นี่ก็เหลือแค่คุณลุงเท่านั้นแหละ คุณลุงคนที่เป็นพ่อบุญธรรมของฉันตอนฉันอยู่ที่นี่ ...พอดีท่านเสียแล้วยกมรดกให้ ฉันเลยกลับมาจัดการ... แล้วมันก็เป็นอย่างที่..เอ่อ..เลย์รู้...”
เลย์พยักหน้า
“ตอนคุณฟ้องอีตานักเลงนั่น ไม่ได้ทราบมาก่อนเลยเหรอครับว่าเขาเป็นใคร”
คริสหัวเราะเบาๆ แต่คนที่จับจ้องอยู่อย่างเลย์แอบใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
“มีคนเตือนอยู่เหมือนกัน แต่ฉันไม่สนใจ ความถูกต้องมันต้องชนะใช่มั้ย? ฉันถูกเลี้ยงมาให้เชื่อแบบนั้น แต่ไม่นึกเลยว่า...”
...จะใช้วิธีสกปรก!!!
บรรยากาศในห้องเงียบลงอีกครั้ง เลย์มีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพื่อนคุยที่แย่ที่สุด ห่วยมาก! ชวนคุยแต่เรื่องน่าหดหู่ใจ ปล่อยให้มีแต่เสียงเพลงดังอยู่เบาๆ
“เล่าเรื่องของ...เลย์ บ้างสิ”
“ก็...ไม่มีอะไรจะเล่าอ่ะ ...ชีวิตผมไม่มีอะไรเลย วันๆ ตื่นมาก็ช่วยมี๊เปิดร้าน อบขนมขายไปวันๆ ไม่ก็นั่งเล่นอินเทอร์เน็ต จบ...”
ในห้องเงียบอีกครั้ง ถ้าคริสมองเห็น คงจะเห็นตาของเลย์กรอกไป - มา ก็ไม่รู้จะทำอะไรไปมากกว่ากว่านี้แล้ว
“แล้วคุณมินซอก เอ่อ...เปาจือ ล่ะ”
เลย์ยิ้มออกมานิดๆ เมื่อนึกถึงพี่มินซอกที่วันๆ แกไม่รู้สรรหาอะไรมาทำนักหนาก็ไม่รู้ ชอบชวนสามีไปทำบุญ สามีเลยเป็นคนธรรมะธรรมโมไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ
“อ่อ...พี่มินซอกแกทำของแกทุกวัน แต่มันเยอะ อี้ เอ๊ย! ผมอธิบายไม่หมดหรอก”
“แล้วเราอายุเท่าไหร่แล้ว”
“อืม....ขอนับก่อนนะ”
คริสยิ้มโชว์ฟันสวย(เหรอ?) แม้แต่อายุตัวเองเลย์ยังต้องนับเลยเหรอ ?
“ 25 แล้ว วัยเบญจเพจ ฮี่ๆ”
“ฉันขอเรียกเลย์ว่าอี้ชิงได้มั้ย? เอ่อ...มันรู้สึกดีกว่ากันน่ะ”
“ได้สิ...ครับ”
“ไม่ต้องทางการกับฉันก็ได้ อี้ชิงพูดอย่างที่ตัวเองถนัดเถอะ เรียกพี่คริสก็ได้นะ ฉันอายุห่างกว่าอี้ชิง 4 ปี ฉันอายุ 29 แล้ว”
“อ่ะ...เอ่อ...ครับ พี่คริส -///////- ”
ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ
เลย์มีความรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในอากาศ หัวใจดวงไม่น้อยของเลย์กำลังตีกลองรัวราวกับว่ามันจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ ถ้าคริสมองเห็น คงจะหัวเราะเป็นแน่ เพราะหน้าของเลย์ตอนนี้ไปแดงสุกไปทั่วใบหน้ารามไปถึงหู ถึงคอแล้ว ...พี่คริส ...งั้นเหรอ?
...เราไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันใช่มั้ย?
...ไม่ได้ชอบหรอก -/////-
...ชอบ...........
...โอย เกิดมาไม่เคยคิดเลยว่าจะชอบผู้ชายด้วยกัน ถึงในกลุ่มเลย์จะมีเพื่อนสนิทที่ชอบผู้ชายด้วยกันก็เหอะ อย่าง ‘ฮุนนี่ขี่พี่ลู่’ ชื่อจริงมันชื่อ โอ เซฮุน หน้าตาแมนกว่าผมอีก แต่ใจเคะ!! มันเป็นแฟนของ ‘เสี่ยว ลู่หาน’ ลูกพี่ลูกน้องของเค้าเอง พี่ลู่หานหน้าตาอย่างเคะ แต่ไปๆมาๆ ก็เลยสลับกันเฉยเลย เวรกรรมพี่ลู่หานต้องมีแฟนแรดๆอย่างไอ้เซฮุน- -*
‘บ๊อกแบค’ ชื่อ บยอน แบคฮยอน มันก็ชอบผู้ชายเหมือนกันแรดไม่แพ้ไอ้เซฮุนเลย แต่รู้สึกเหมือนว่าจะมากกว่าเยอะนะ มันยังไม่มีแฟนหรอก มีคนตามจีบเหมือนกัน เป็นหนุ่มสูง หล่อ แต่มันไม่ชอบบอกว่า 'หล่อเวอร์แต่เอ๋อสัส!'
‘บูชาของดำ’ ไอ้นี่ชื่อ โด คยองซู ทำไมถึงตั้งชื่อว่าบูชาของดำน่ะเหรอ? ก็เพราะว่ารายนี้แต่งงานไปแล้ว สามีมันเป็นถึงเสี่ยเลยนะ แต่ผัวมันไม่ได้หุ่นอ้วนท้วมสมบูรร์หรอกนะ ขอบอกว่า เฟี้ยวเงาะมาก! แต่เสือก.....ดำ มันเลยตั้งชื่อในไลน์ว่าบูชาของดำ =_=!
‘เปาจือ’ พี่ คิม มินซอกของเรานั่นเอง รายนี้แต่งงานมานานแล้ว สามีแกเมื่อก่อนเป็นถึงนักเลงคุมซอยเลยนะ แต่หลังแต่งงานมาพี่มินซอกพาไปวัดไปวา ทำบุญบ่อย หลังจากนั้นแทบจะไปเป็นมักฆฑายก จนพี่มินซอกยังบ่นว่า ไม่น่าพามันไป -*-
‘ซูวูแพนด้า’ รายนี้ชื่อ ฮวัง จื่อเทา เป็นสมุนเอกพี่มินซอก มันไม่มีแฟนกับเค้าหรอก หน้าตาอย่างมันใครจะเอา 555555555 ปากหมา สันดานแย่(เหมือนแกไง) แถมแถได้น่าถีบมาก แต่พี่มินซอกเคยบอกว่ามันไปแอบปิ๊งใครก็ไม่รู้ แต่เลย์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผู้ชาย รึผู้หญิง ช่างเหอะ! อย่างมันคงหาไม่ได้ง่ายๆหรอก =______=!
เลย์นั่งท่องประโยคซ้ำ เดิมๆ ในหัว(ใจ)
...กูไม่ได้ชอบผู้ชาย ท่องไว้ๆๆ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูไม่ได้ชอบผู้ชายยยยยยย >O< !!!
เลย์สะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ร่างสูงของคริสก็ทิ้งตัวนอนลง เลย์จะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าคริสไม่ใช้ตักของเค้าแทนหมอน เลย์อยากจะร้องไห้ T-T แกล้งให้ใจเต้นอย่างนี้มันไม่ดีนะ ...มันเขิน -////-
“ถ้าถึงเวลากินยาก็ปลุกนะ ‘พี่’ ขอใช้ตักอี้ชิงแทนหมอนนะครับ” สรรพนามที่เปลี่ยนไป ทำให้เลย์ไม่กล้ามองตาสวยที่ไม่มีแว่นบดบัง เพราะคริสถอดมันวางไว้โต๊ะตัวข้างหน้า
...ถ้าบอกว่าไม่ได้จะลุกไหม -////-
- TBC.
::: Talk :::
มาอัพวันละตอน ม๊าเริ่มคุยกะอิเฮียแล้ว ><’’
แต่แอบสงสัยนะ ว่าฟิคมันไม่สนุกเหรอ TT’
รึว่าไง มียอดวิว แต่ไม่มีคอมเม้น T^T
แต่ไม่เป็นไร ^____^ แต่งต่อไป อิอิ
:) Shalunla
ความคิดเห็น