คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter : 4
Chapter : 4
อีกยี่สิบนาทีต่อมา เลย์มีความรู้สึกเหมือนขาขาด TT’ เมื่อคนป่วยยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย ขาของนายพยาบาลเลยต้องใช้งานแทนหมอนต่อไป อีกเพียงครู่เดียวอาการเหน็บชาก็เริ่มถามหา ขาข้างที่ถูกหนุนเริ่มชา เหมือนมีเข็มนับหลายพันเล่มทิ่มแทงลงมา
...ฮรื่ออออ มี๊จ๋าอี้จะทำไงดี T^T
เลย์นั่งทนไปอีกเกือบสองชั่วโมง ไม่กล้าปลุก ร่างของคริสขยับเล็กน้อย นั่นยิ่งเป็นการเพิ่มความเจ็บปวดให้กับเลย์สุดๆ จนสุดท้าย นายพยาบาลทนไม่ไหว ผลักศีรษะของคริสออก และเอาหมอนอิงมารองไว้แทน ส่วนเจ้าตัวกลิ้งลงมานอนดิ้นที่พื้น
“โอ๊ยยยย! งือออออ T^T”
เลย์นอนกลิ้งไปกลิ้งมา ร้องครางเบาๆ จนรู้สึกว่าอาการเหน็บชาเริ่มหายไปบ้าง ร่างบางจึงลุกนั่ง หันไปมองร่างสูงที่ยังนอนแบบสบายใจตาเขียวปั๊ด! ไม่รับถึงความเจ็บปวดที่เลย์ได้รับเลย
เลย์ควานหาโทรศัพท์ของตัวเอง กดปลดล็อค แล้วรีบเข้าโปรแกรมไลน์คุยกับเพื่อนเป็นฝูงทันที ...ไปนินทาคนป่วยซะหน่อย
เลย์กรุบกรอบ say : พวกมึงๆๆๆ พี่มินซอกอยู่ป่าววะ?
บูชาของดำ say : พี่มินซอกไปเข้าแค้มป์ธรรมะกับพี่จงแด
ซูวูแพนด้า say : จิงดิ่? ทำไมกูไม่รู้เรื่องวะ?
เลย์กรุบกรอบ say : คนอย่างมึงจะรู้อะไร 55555555
ซูวูแพนด้า say : เออ แล้วเป็นไงล่ะมึง ดูแลคนป่วย สนุกมั้ยล่ะไอ้พยายม 555555555555555
บ๊อกแบค say : ใช่ๆๆ พี่มินซอกบอกว่าหล่อมากอ่ะ >< อยากเห็นอ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆ ><
ฮุนนี่ขี่พี่ลู่ say : อิแบคตอแหล!!!
เลย์กรุบกรอบ say : อิแบคแรด!
บูชาของดำ say : อิแบคดัดจริต!!
ซูวูแพนด้า say : ไอ้ชานยอลอยู่ข้างๆหลัง!!
บ๊อกแบค say : !! ไอ้เทาพ่อ...
ซูวูแพนด้า say : พ่อไหนไม่เห็นมี?? กูเห็นแต่ไอ้ชานยอล 5555555
บ๊อกแบค say : พ่อ...พ่อมึงตาย สัส!! olo
เลย์กรุบกรอบ say : 55555555555555555555555555555555555555555
ซูวูแพนด้า say : หัวเราะไปเถอะสัส! แล้วมีอะไร? มึงไม่ดูแลคนป่วยไง?
ฮุนนี่ขี่พี่ลู่ say : เออนั่นดิ! กูจะฟ้องพี่มินซอก!!
เลย์กรุบกรอบ say : เห้ยๆๆ! อย่านะพวกมึง พี่คริสเค้าหลับอยู่ กูอยากมานินทาเฉยๆ เบื่อๆ ไม่มีไรทำ เมื่อกี้ก็ทำขากูแทบหัก -*-
บูชาของดำ say : เค้ายกขามึงสูงไปเหรอ :3
บ๊อกแบค say : กรี๊ดดดดดด!! จริงป่ะเนี่ย ><’
เลย์กรุบกรอบ say : พ่องมึงสิ! พี่คริสเค้านอนทับขากูเว่ย!
บูชาของดำ say : แหมๆๆ อยู่ด้วยกันไม่กี่วันมีเรียกพี่เพ่อด้วย แถมนอนหนุนตัก ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะ
ฮุนนี่ขี่พี่ลู่ say : อร๊ายยย ><’ เลย์น้อยๆของฮุนนี่เป็นสาวแล้ว
บ๊อกแบค say : กรี๊ดๆๆๆๆ ฟินย่ะ! มีเรียกพี่กันด้วยอ่ะ เขิล >///<
ซูวูแพนด้า say : ไอ้เลย์จะแรดแล้ว 5555555555555
บูชาของดำ say : เก็บกดมานานแล้วสิมึง เต็มที่เลยนะจ๊ะ :’)
เลย์กรุบกรอบ say : อิโด้!! ถ้ามึงพูดต่ออีกประโยคหนึ่ง มึงโดนเบื้องล่างกูแน่!!!
...ฮรื่อ ชีวิตอี้โดนทำร้าย T^T จะนินทาคนป่วย เวรกรรมเลยโดนรุมแทน ยังไม่ทันได้นินทาเลย TT’
‘กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’
โอ้ว! นาฬิกาช่วยชีวิต ขอบคุณสวรรค์ที่ให้เลย์คนนี้มีข้ออ้างในการหนีไอ้พวกเพื่อนปากแมวๆ นี่ซักที เลย์กดหยุดนาฬิกาหยุด นิ้วเรียวพิมพ์ไปบอกเพื่อน
เลย์กรุบกรอบ say : บ่ายสามแล้ว กูไปล่ะ คุยกับพวกมึงแล้วปวดจิต! ฟัคยูพวกมึง!
-จบการสนทนา...
แต่เลย์คงไม่รู้ว่าพวกเพื่อนที่น่ารักของเลย์ยังคงเมาส์กันสนุกนิ้ว
เลย์สะกิดร่างที่ยังนอนหายใจสม่ำเสมอเบาๆ ตาสวยทอดมองร่างคริสไล่ลงไปใบหน้าหล่อแบบไร้ที่ติ เอ่อ...ความจริงก็มีนิดนึงนะ ที่ฟันของแกไม่ค่อยจะเข้า หนังเหนียวนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
หน้าผากสวย คิ้วเข้ม แพขนตายาวยิ่งเวลาลืมตาขึ้นมันดูสวยมาก จมูกโด่งเป็นสัน กับปากหนาเข้ารูปรับโครงหน้าที่หล่อเหลา เลย์ชอบมองใบหน้าหล่อแบบนี้จริงๆ ไล่ลงมาเป็นลำคอเรียวขาว ไหล่กว้างดูพึ่งพิงได้ อกหนาหายใจเข้าออกกระเพื่อมเป็นจังหวะ ...เซ็กซี่....แค่นอนอยู่เฉยๆก็ดูดีแล้ว...
...เห้ย!! นี่กูคิดอะไรกับคนป่วยเนี่ย ><’
เลย์เผลอมองจนคริสขยับตัวกระพริบตาถี่ๆ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่งพลางบิดขี้เกียจ
“อืม...อี้ชิงมีอะไรเหรอ?”
“อ่ะ....เอ่อ...ถึงเวลากินยาแล้วพี่คริส หยอดตาด้วย”
คริสพยักหน้า เลย์เดินไปเอายามาให้คริส พอกินยาเสร็จอี้ชิงก็ดันร่างคริสให้เอนลงกับเก้าอี้ตัวยาวแล้วจัดการหยอดยาให้ คริสรอจนยาซึมลงไป จึงลุกขึ้น
“คุณ...เอ่อ...พี่คริสจะไปไหน”
“ไปนอนที่ห้อง...เดี๋ยวอี้ชิงจะเมื่อย”
...ช่างเป็นคนดีจริง... เลย์เดินเข้าไปพยุงร่างคริสที่เดินเกาะเชือกเข้าห้องไป แล้วนอนลง
“พี่คริส ตอนห้าโมงเย็นอี้จะพาไปเดินเล่นนะ พี่นอนเติมพลังไว้เยอะๆนะ อี้จะพาเดินยาวเลย”
“ครับ” คริสยิ้ม แล้วหลับตาลงพร้อมกับเสียงของเลย์
“ฝันดีนะฮะ พี่คริส”
พอออกจากห้องคริสมาแล้ว เลย์ก็เริ่ม ภารกิจ ‘คุยกับกุมารทอง’ ทันที เลย์เข้าไปหยิบไอแพดของตัวเองออกมา หลังจากนั้นก็กดเข้าเว็บบอร์ดเจ้าประจำ ตะลุยดะทุกห้อง ตอบคำถามบ้าง เข้าไปด่าใครๆ ที่ไม่ชอบความคิดเห็นบ้างอย่างเพลิดเพลิน
จะให้ไปคุยไลน์กับเพื่อนรัก(กัดฟัน) ก็ไม่อยากคุย ยิ่งคุยเหมือนยิ่งโดนรุม เลย์จึงนั่งตะลุยบอร์ดต่อไป และที่สำคัญ เลย์ไม่ลืมที่เข้าไปค้นหาบอร์ด “วิธีช่วยเหลือคนตาบอด”
การใช้ชีวิตร่วมกับคนตาบอด
1. กรุณาปฏิบัติต่อคนตาบอดให้เหมือนกับบุคคลทั่วไป ถึงแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็น ซึ่งเป็นแต่แค่เพียงความพิการทางรางกายเท่านั้น แต่ส่วนลึกแล้วคนตาบอดเองก็มีความรู้สึกนึกคิด ยังมีความสนใจอยากรู้ อยากเห็นและอยากแสดงความคิดเห็นเหมือนกับบุคคลอื่น ๆ
2. กรุณาอย่าสงสารหรือแสดงความเห็นอกเห็นใจ ในความตาบอดจนเกินกว่าเหตุ
3. การเป็นแขกรับเชิญของคนตาบอด ไม่เป็นการผิดประการใด เพราะคนตาบอดจำนวนมากก็ยังมีโอกาสได้ดูแลและบริการท่าน เช่นเดียวกับที่ท่านมีน้ำใจต่อเขา เพื่อแสดงถึงการขอบคุณ ดังนั้นถ้าไม่มีเหตุขัดข้องจนสุดวิสัยโปรดอย่าเกรงใจ ให้โอกาสแก่เขาบ้าง
4. กรุณาอย่าแปลกใจถ้าคนตาบอดจะถามหาสวิทซ์ไฟฟ้าในบ้านเรือนหรือที่ทำงาน เพราะหากคนตาบอดจะช่วยเปิดปิดไฟฟ้าเพื่อให้แสงสว่างแก่ผู้อื่นแล้วยังมีคนตาบอดจำนวนไม่น้อยที่ไม่ชอบอยู่ในห้องซึ่งปราศจากแสง
5. บานประตูในบ้านหรือที่ทำงานที่มีคนตาบอดอยู่ กรุณาอย่าเปิดค้างไว้ ขอให้ปิด หรือเปิดกว้างจนบานประตูแนบชิดฝาผนัง เพื่อคนตาบอดจะได้ไม่ต้องเดินชน
6. เมื่อท่านพบคนตาบอดกำลังจะข้ามถนน หรือรอรถประจำทาง ขอความกรุณาท่านเสนอให้ความช่วยเหลือด้วย จักเป็นพระคุณยิ่ง แม้ว่าในบางครั้งท่านจะพบคนตาบอดที่ปฎิเสธไม่ยอมรับการช่วยเหลือจากท่านก็ตาม
การสนทนากับคนตาบอด
1. กรุณาพูดกับคนตาบอดโดยตรง ไม่จำเป็นต้องพูดเสียงดังเกินกว่าปกติ หรือพูดผ่านล่าม ซึ่งเป็นเพื่อนหรือผู้นำทางของคนตาบอด
2. ระหว่างสนทนา หากจำเป็นที่จะต้องพูดคำที่เกี่ยวกับ “ ตาบอด ” หรือ “ มองเห็น ” โปรดพูดโดยไม่ต้องเกรงใจ หรือพยายามหลีกเลี่ยงไปใช้คำอื่นแทน
3. เมื่อท่านเข้าไปในห้องที่มีคนตาบอดอยู่ด้วย กรุณาพูดทักทาย หรือใช้เสียงเพื่อจะได้ทราบว่ามีคนเข้ามา ไม่ควรจะเสียเวลากับคำถามที่ส่า “ ทายซิว่าใคร ” ควรบอกชื่อของท่านไปเลย กรณีมีบุคคลเพิ่มขึ้น หรือบุคคลที่สาม ควรบอกให้คนตาบอดทราบด้วย
4. ในการทักทายเพื่อนตาบอด กรุณาสัมผัสมือ ไม่ว่าจะเป็นการพบกันหรือการอำลากัน สำหรับคนตาบอดการจับมือแสดงถึงความยิ้มแย้มแจ่มใสและความเป็นมิตร
5. ในที่ประชุมที่ใช้เครื่องขยายเสียง กรุณาบอกให้คนตาบอดทราบว่าผู้พูดอยู่ตรงไหน เพื่อเขาจะได้หันหน้าไปทางผู้พูดได้ถูกต้อง แทนที่จะหันไปตามเสียงที่มาจากลำโพง ซึ่งอาจจะทำให้คนตาบอดพูดกับลำโพงได้
6. หลังจากการสนทนา เมื่อท่านจะไปจากที่นั่นควรบอกให้คนตาบอดทราบด้วย มิฉะนั้นคนตาบอดจะรู้สึกเก้อเขินที่ต้องพูดอยู่คนเดียว
.....ไม่เห็นจะเข้าใจเลย =_____=
เลย์ปิดหน้าเว็บไปเลย เมื่อเนื้อหานั้นมันน่าสนใจอยู่ไม่น้อย แต่ในกรณีคริสมันแตกต่าง ...ก็ไม่รู้ว่ามันแตกต่างยังไง ...มันแตกต่างก็แล้วกัน - -*
พอถึงห้าโมงเย็นตามสัญญา อี้ชิงขึ้นไปปลุกคริสพาไปเดินเล่นตามชายหาด มือเล็กจับมือใหญ่ไว้มั่น แม้ตอนแรกจะยังไม่ชิน ...ก็มันน่าเขินมั้ยล่ะ? จับมือผู้ชายด้วยกันเดินเล่นชายหาด ...แต่หล่อไม่เป็นไร
มือเล็กสอดผสานไปที่มือใหญ่ เดินลัดเลาะไปตามชายหาด เลย์ก็บรรยายทัศนียภาพรอบๆตัวไปด้วย แม้มันไม่ได้ดีนัก แต่คริสก็ยิ้มรับ และทักท้วงตามเสียงที่ได้ยิน
“อี้ชิง พี่ได้ยินเสียงนก”
“อ่า...” เลย์เงยหน้ามองฝูงนกสีขาวๆที่บินอยู่เหนือหัว “ใช่ฮะ นกอะไรก็ไม่รู้สีขาวๆ”
“บินร่อนไปมาเหนือหัวเรารึเปล่า?”
“ฮะ ไป! ชิ่วๆๆ” (ไม่อธิบายยังจะไล่อีก นี่เป็นนายเอกของเรื่องจริงๆนะ)
“น่าจะเป็นนกนางนวล”
“อ่า...ใช่มั้ง ทะเลก็ต้องมีนกนางนวลสิเนอะ ฮะๆๆ อี้ไม่น่าลืมเลย”
เป็นอย่างนี้ไปตลอดทาง เพียงแค่คริสถาม และอี้ชิงอธิบายลักษณะเล็กน้อย คริสก็สามารถตอบถูกได้ จนไม่แน่ใจว่าใครอธิบายให้ใครฟัง และใครดูมีประโยชน์มากกว่ากัน
จนเวลาใกล้เข้าหกโมงเย็นเลย์ก็พาคริสกลับบ้านพัก
มาถึงก็มีอาหารมาวางไว้หน้าห้องแล้ว เลย์ล้างทรายให้คริส และของตัวเอง พาคริสเข้าไปนั่งรอที่โต๊ะ ส่วนตัวเองจัดแจงเรื่องอาหาร และไม่ลืม... ‘ยาก่อนอาหาร’
คราวนี้เป็นไก่ทอดของโปรดเลย์ คราวนี้เลย์ไม่ต้องป้อยคริส เลย์ให้คริสกินด้วยตัวเอง โดยที่เลย์คอยดูอยู่ห่าง ตามที่พี่มินซอกเคยสอนไว้
‘คุณคริสเค้าแต่มองไม่เห็น มึงจะต้องทำกับเค้าเหมือนคนปกติ อันไหนที่คุณคริสทำเองงได้ก็ให้คุณคริสทำเอง จะได้ไม่รู้สึกเหมือนพิการ’
‘....อืม....’
‘มึงอย่าลืมพูดกับคุณคริสเวลากินด้วยล่ะ คุณคริสจะได้ไม่เหมือนกินข้าวคนเดียว ...ไม่ต้องพูดตอนข้าวเต็มปากนะ!’
“พี่คริสอร่อยมั้ย?”
“ก็อร่อยดี”
“อร่อยดีอะไรล่ะ มันต้องอร่อยมากกกกกกกกกก” อี้ชิงทำเสียงน่ารัก เรียกรอยยิ้มของคริสได้อย่างดี
“อี้ชิงชอบเหรอ?”
“ชอบสิ อี้ชอบไก่ทอดมาก แต่ปกติอี้ก็ชอบทุกอย่างที่กินได้นะ”
“งั้นกินเยอะๆ นะ”
คริสเป็นคนที่กินไม่ยาก มันเลยง่ายสำหรับเลย์ ...คริสกินง่าย ...อยู่ง่าย ...ไม่เรื่องมาก และขี้หงุดหงิดอย่างที่เลย์เคยมโนไว้ และดูเป็นผู้ใหญ่ที่ดูสุขุม และใจดี มันทำให้เลย์รู้สึกไว้ใจอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยไม่กี่วัน
คริสเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัด ขณะที่เลย์เล่นไอแพดของตัวเองอย่างเมามัน ไม่ได้สนใจท่าทีที่แปลกไปของคริส คริสเองก็ไม่อยากจะขัด เพราะดูเลย์มีความสุขมากเหลือเกิน เดาได้จากการหัวเราะคิกคัก และพูด บ่น พึมพำ อยู่คนเดียว
‘กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’
เสียงนาฬิกาปลุกดัง นี่สามทุ่มแล้วเหรอเนี่ย? ได้เวลาหยอดตาแล้ว แต่...เขายังไม่ได้อาบน้ำเลย... คริสรู้สึกว่ามีมือมาจับที่แขน แล้วเสียงนุ่มก็ดังขึ้น
“พี่คริส ได้เวลาหยอดตาแล้ว”
แค่นั้นเอง... เพราะหลังจากหยอดตาแล้ว เสียง ‘คุยกับกุมารทอง’ ยังดังอยู่ต่อเนื่อง ทนไม่ไหวแล้ว เขาลุกคลำเชือกกลับห้อง เชื่อว่าคงจะพออาบน้ำหยิบของเองได้ เพราะมินซอกอธิบายรายละเอียดไว้ละเอียดยิบ!
“พี่คริสจะนอนแล้วเหรอ?”
“ยัง ...คือพี่ยังไม่ได้อาบน้ำ”
แล้วคริสก็ได้ยินเหมือนเสียงอะไรหล่นซักอย่าง แล้วก็มีเสียงขลุกขลักๆ ก่อนจะมีมือมาคว้าแขนขา เสียงนุ่มๆ ละล่ำละลัก
“ขอโทษฮะ อี้ลืม...”
คริสยิ้มออกมาบางๆ เพราะเลย์ก็ไม่ใช่พยาบาล เลย์เพียงแค่รับหน้าที่มาดูแลเค้าเท่านั้นเอง จะเอาอะไรมากมายไปกว่านี้เล่า...
เลย์เดินจับมือเค้าเข้ามาในห้อง รู้สึกว่ามือบางๆ นุ่มนิ่ม กำลังปลดกระดุมเสื้อให้เค้า และถอดออก หลังจากนั้นผ้าเช็ดตัวก็ถูกคลี่โอบเอวเค้า ชายผ้าสองด้านอ้อมมาข้างหน้า พร้อมเสียงเบาๆ ขาดๆ หายๆๆ
“อะ...นุ่งแล้ว...ถอดกางเกงออก...นะฮะ”
คริสก็ทำตามแต่โดยดี กระชับผ้าเช็ดตัวแน่น และถอดออกหมดทุกชิ้นไม่มีเหลือ แล้วบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยขบ ไม่ได้ออกกำลังมานานรู้สึกล้าๆ
แต่คนที่ยืนตาค้างกลับรู้สึกอีกแบบ เมื่ออวานกว่าจะเข้ามา พี่คริสก็แต่งตัวเกือบจะเสร็จแล้ว ฟังๆ แค่พี่มินซอกบอกว่าให้ส่งแป้ง เทแป้ง ช่วยติดกระดุม เลือกเสื้อ แค่นั้นเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่ตอนนี้กลับตื่นเต้นอย่างแรง รู้หรอกว่าผู้ชายเหมือนกัน แต่ร่างสูงๆ ผิวเนียนละเอียด ขาว และหุ่นยังดูเซ็กซี่อีก ถึงไม่ได้มีซิกแพ็คไปลอนเหมือนกับพระเอกหนัง ต่อให้พระเอกหนังก็เหอะ! ถ้าใครมาเจอแบบนี้ บอกได้คำเดียวว่า ...ตาย!! =.,=
เสียงเล็กๆในหัว(ใจ)เลย์ประมวลผมไม่ได้เลยว่ากำลังคิดอะไร แต่เสียงหัวใจที่มันเต้นดังเป็นกลองนี่สิ! ‘ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ’
เลย์พยายามตั้งสติอีกครั้ง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ‘ยุบหนอ พองหนอ ขาวหนอ น่าสัมผัสหนอ~’
...ไม่ใช้แล้ว!! T^T
‘พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ พี่คริสโป๊ อ๊ากกกกกกกกก >[]<!!!’
...อี้อยากตาย TT^TT
ดีที่คริสเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ไม่งั้นคงต้องถามคุณพยาบาลอีกว่าเป็นอะไร ถึงได้นอนดิ้นอยู่กับพื้นแบบนี้ ต้องขอบคุณพี่มินซอกมากมาย ที่ทำเชือกเกาะไปห้องน้ำเองได้ ไม่งั้นเลย์ก็ต้องจูงไปห้องน้ำดูเค้า ...โอย...อยากเห็น! เอ๊ย!! ไม่อยากจะคิด!!!
เสียงน้ำไหล ปนกับเสียงฮึมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ค่อยทำให้เลย์ค่อยสงบลงไปบ้าง เลย์จัดเตรียมเสื้อผ้าชุดนอน ไม่มีอะไรมากมาย เพราะพี่มอนซอกแกจัดการหมด แม้กระทั้งชั้นนอกชั้นใน เด็กจะเก็บไปซักหมด และไม่ลืมค่าจ้างพิเศษ
“อี้ชิง”
เสียงเรียกของคริสดังขึ้นเบาๆ เลย์หันกลับไปมองผู้ชายร่างสูงที่ยืนรออยู่แล้ว เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมติดมาด้วย ดีนะที่คริสมองไม่เห็นไม่งั้นคงรู้แน่ๆ ว่าเลย์เข้าโหมดเจ้าเข้า มือที่เทแป้งสั่นน้อยๆ
มือบางยิ่งสั่นขึ้น เมื่อลูบเนื้อแป้งไล้ไปที่ผิวเนียนเรียบของคริส เลย์รีบหลับหูหลับตาละเลงแป้งลงที่แผ่นหลัง และห้าอก หน้าท้องอย่างรวดเร็ว ‘นุ่มมือ แต่อันตราแปลกๆ!’ เลย์หยิบเสื้อนอนมาใส่ให้ พร้อมติดกระดุมโดยเร็ว ส่วนกางเกงแค่หยิบให้ คริสเป็นคนจัดการเอง แค่หยิบมือยังสั่น ถ้าใส่ให้คงไม่ไหว ...พยาบาลขอยอมแพ้ T____T
การดูแลเองในวันแรก...จบไปได้ด้วยดี...มั้งนะ =_=!
นอกจากลุกขึ้นมาหยอดตาตามเสียงนาฬิกาปลุกแล้ว ไม่มีอะไรลำบาก ตลอดคืนคริสไม่เคยบ่น ไม่เรียกร้องอะไรเลย ยาก่อนนอนก็กินตามเวลา
เลย์เดินออกจากห้องมา ปิดปากหาวเหวอๆ เมื่อคืนคุยกับเพื่อนๆ นานไปหน่อย คิดแล้วไม่น่าคุยเท่าไหร่ คุยทีไรก็โดนแซว มันน่ามั้ยเนี่ย - -*
“อ้าว พี่คริสตื่นเช้าจัง”
คริสหันมายิ้มบางๆ ตามเสียง ท่าทางสดใส เลย์เดินจับมือคริสเข้าห้องน้ำ บีบยาสีฟัน ทำโน่นทำนี่ให้ แต่ก็มีเสียงบางเสียงตามมา เช่น
“เห้ย!!”
“โอ๊ย!!”
“แมร่งเอ๊ย!!”
“โด่วววว!!”
คริสยิ้มกับเสียงอุนทานนั้น ท่าทางเลย์ดูจะซุ่มซ่ามไม่น้อย เพราะคริสได้ยินเสียงหล่นของอะไรซักอย่าง บางครั้งก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินเตะประตู คงมาจากพยาบาลของเค้านั่นแหละ
เลย์ยืนรอคริสที่หน้าห้องน้ำ เตรียมของไว้ ยังตื่นเต้นพอๆกับเมื่อวาน ก็แหม...คนนะ มันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้างแหละ! คนไข้หล่อขนาดนี้
...เดี๋ยวนะ! ตกลงกูชอบผู้ชายจริงๆใช่มั้ยเนี่ย??
ไม่ทันได้ตอบคำถามของตัวเอง คริสก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา แต่ไม่ได้ออกมา ร่างสูงพันกายท่อนล่างไว้ด้วยผ้าเช็ดตัว
“อี้ชิงโกนหนวดให้พี่หน่อย”
ห๊ะ!!?
อี้ชิงทำหน้าเหรอหรา เกิดมาไม่เคยโกนให้ใครซักที ขนาดของตัวเองยังใช้เครื่องทุ่นแรงเอาเลย จะบาดคนไข้มั้ยเนี่ย T^T เมื่อวานก็ไม่ได้มาดูพี่มินซอกสอนด้วย ง่า....
...ถ้ามันไม่เอี่ยมอี้ก็ขอโทษด้วยนะฮะ พี่คริส
-TBC.
แต่งแบบงงๆ คือฟิคนี้มันสั้นๆอ่ะ
แค่ดูละมุนไว้ก่อน ฮ่าๆๆๆๆ
แอบเติมชื่อเรื่องหน่อยนึงด้วย
ขอบคุณสำหรับยอดวิว และคอมเม้นค่ะ ^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น