ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC EXO] THE raindrop☂chanbaek-hunhan ft kaido

    ลำดับตอนที่ #6 : THE raindrop PART'2 การลงโทษ

    • อัปเดตล่าสุด 20 ธ.ค. 56




    Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
    ทุกวันนี้ คนเรารู้ราคาของทุกสิ่งทุกอย่าง�
    แต่กลับไม่รู้คุณค่าของสักอย่างเลย




    เมื่อรถคันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาภายในบ้านที่มีขนาดไม่ใหญ่มาก ชายร่างสูงเดินอ้อมรถมาฝั่งข้างคนขับและกระชากแขนร่างบางอย่างแรงเพื่อให้ลุกขึ้น
    "โอ๊..!"
    ร่างเล็กเผลอหลุดคำอุทานออกไปและรีบเคลื่อนมือตัวเองมาปิดปากทันที
    "แค่นี้อย่าบอกว่าเจ็บ หนักกว่านี้ก็เคยเจอ"
    ร่างสูงพูดพลางพาร่างเล็กขึ้นบันไดไปพร้อมกับส่งสายตาเย็นชาที่ร่างเล็กไม่คุ้นเคยกับมันเท่าไหร่นักและเปิดประตูห้องตามแรงอารมณ์ที่ขุนมัวทำให้ประตูถูกเปิดด้วยความแรง ร่างสูงโยนร่างเล็กลงบนเตียงจนใบหน้าหวานขึ้นสีหน้าความเจ็บปวดอีกครั้ง
    "โอ้ย!"
    ร่างสูงขึ้นคร่อมร่างเล็กด้วยที่อีกคนยังไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ร่างเล็กเขยิบตัวหนีจนชิดขอบเตียง
    "ทำไม..กลัวรึไง"
    ร่างสูงค่อยๆสาวแขนก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงระหว่างขาสองข้างดวงตาสวยเริ่มมีน้ำตาคลอเพราะความกลัว มุมปากหนาเยียดยิ้มด้วยความพึงพอใจกับภาพที่เห็นร่างบางสั่นระริกด้วยึความกลัว น้ำตาไหลพราก แต่คนอย่างปาร์ค ชานยอลหรอจะสงสาร..

    "หยุดร้องเพราะอีกสักพักมึงต้องร้องครางให้กูฟังอีกเยอะเลยละ"
    พอพูดจบมือสากก็เริ่มล้วงเข้าไปใต้เสื้อสกิดตุ่มไตสีชมพูและประทับริมฝีปากหนาเข้าที่ริมฝีปากเล็กของอีกคนเพื่อจะช่วงชิงความหวานแต่เมื่อร่างเล็กขัดขืนจึงขบริมฝีปากจนมีเลือดซิบที่มุมปากแต่กลิ่นเลือดก็ไม่ได้ช่วยหยุดร่างสูงแต่อย่างใด ริมฝีปากหนายังคงบดเบียดอยู่ไม่ห่างใช้ลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กโดยที่ลิ้นเล็กนั้นไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดแต่เมื่อหยอกล้อกับลิ้นเล็กจนสมใจก็เปลี่ยนไปประทับริมฝีปากที่ซอกคอขาวนวล ขบเม้มที่ซอกหู ..แต่ปาร์ค ชานยอลคงไม่ทำร่องรอยอะไรไว้หรอกนะ เพราะถ้าหากทำรอยไว้แสดงว่าคุณรักเค้ามันเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของแต่ถ้าคุณไม่ได้รักเค้า แค่ได้แล้วก็จากมันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วลิ้นสากก็เริ่มเลียวนรอบตุ่มไตสีชมพู.
    “อ่ะ..อื้ออ”
    ร่างบางเผลอครางออกมาเบาๆ พยายามดันไหล่หนาให้ออกห่างจากตนและขืนตัวออกจากวงแขนหวังจะสำเสร็จแต่เปล่าเลยแรงของร่างบางในตอนนี้เพียงแค่พลักยังไม่มีเลย

    “อื้อ อะ..ออกไป”
    "หึ คิดว่ากูจะฟังมึงเหรอ? ทางที่ดีเก็บเสียงมึงไว้ใช้ยามจำเป็นจะดีกว่า!!"
    ร่างสูงไม่สนใจใยดีในคำที่ร่างบางขอร้องเลยสักนิด..แถมยังตวาดกลับด้วยเสียงที่ดังกว่าปกติแล้วไหนจะคำพูดเมื่อกี้ที่คล้ายกับจะพูดแฝงความนัยมาจนคนตัวเล็กสะดุ้ง แล้วน้ำตาเม็ดเล็กก็หลั่งไหลออกจากดวงตาคู่สวยอีกครั้ง พร้อมกับรู้สึกเสียใจกับชีวิตตัวเอง.. แบคฮยอนเลือกเกิดไม่ได้เรื่องนั้นแบคฮยอนรู้ดี แต่พระเจ้าจะกลั่นแกล้งกันไปถึงไหน? ทำไมถึงส่งให้ผู้ชายตัวเล็กๆมาอยู่กับผู้ชายที่แสนใจร้ายคนนี้กันนะ..ถ้าในตอนนั้นรู้ว่าจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้แบคฮยอนขออยู่ข้างถนนยังจะดีกว่าซะอีก ยอมหมดแล้วทุกอย่างต้องการอะไรจากแบคฮยอนอีกละ? ให้ความบริสุทธิ์ไปยังไม่พออีกรึไง? ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล ยิ่งเก็บน้ำตาไว้ก็ไม่สามารถพอที่จะเก็บไว้ได้ ในขณะที่ร่างเล็กร้องไห้ร่างสูงที่ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดหรือสงสารคนที่อยู่ใต้ร่างตนเลยแม้แต่น้อย มือสากปลดซิบกางเกงยีนส์และล้วงเข้าไปข้างในชั้นในตัวบางรูดขึ้นรูดลงที่แก่นกายเล็กจนแก่นกายเริ่มแข็งตึงตามสัญชาตญาณดิบของมนุษย์เพียงแต่อารมณ์ของร่างบางไม่ได้แปรเปลี่ยนไปตามสัญชาตญาณนั้นแม้แต่น้อยมีแต่หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหลั่งไหลออกมาเรื่อยๆ โดยไม่มีท่าทีว่ามันจะหยุดลง ร่างสูงเมื่อเห็นว่าแก่นกายเล็กเริ่มแข็งตึงแต่ร่างเล็กไม่ได้หวั่นไหวไปตามอารมณ์เลยแม้แต่นิดเดียวก็รู้สึกเสียอารมณ์อย่างมากจึงเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงและหยิบเม็ดยามาเม็ดหนึ่งซึ่งยานี้เรียกว่า ‘ยาปลุกเซ็กส์’ มันสามารถเปลี่ยนให้คนที่ไม่มีอารมณ์ในเรื่องอย่างว่ากลับกลายเป็นอีกคนไปโดยสิ้นเชิง ร่างสูงอมยานั้นไว้ในปากและส่งผ่านให้ร่างเล็กโดยการประทับริมฝีปากลงไปลงบนปากเล็กและใช้ลิ้นสอดยาเข้าไปในลำคอเมื่อร่างเล็กได้รับยาไปแล้ว ดวงตาคู่สวยที่เคยมีหยดน้ำตาก็เบิกกว้างขึ้นรู้สึกว่าร่างกายกำลังร้อนจนแทบทนไม่ไหว..รู้สึกว่าตัวเองกำลังต้องการเติมเต็ม..


    “คะ..คุณ..เอา..อะ..ไร..ให้ผม..กิน”

    --Cut Scene--

    เข้าวันรุ่งขึ้น ร่างบางตื่นขึ้นมายังไม่ทันได้ลุกไปไหนก็ต้องส่งเสียงร้องออกมาเพราะความเจ็บที่แล่นไปอยู่ตรงสะโพก
    "โอ้ย!!!"
    เมื่อร่างสูงได้ยินเสียงร้องของร่างบางก็ชะโงกหน้ามาดูเห็นคนตัวเล็กกำลังพยุงตัวเองออกจากห้อง หึ ร่างกายไม่อำนวยยังจะพยายามอีกนะ ร่างสูงส่ายหัวให้กับความพยายามของร่างบางและเดินไปยืนพิงพนังพร้อมกับเอียงคอและถามว่า
    "ถ้าเจ็บแล้วจะลุกออกมาทำไม"
    เมื่อร่างบางได้ยินเสียงร่างสูงก็หลบตาต่ำก้มหน้างุดจนร่างสูงอดยิ้มมุมปากไม่ได้
    "หลบหน้าทำไม..อายหรอ"
    ถึงแม้ว่าร่างบางไม่ได้ตอบคำถามร่างสูงก็ดูออกว่าร่างเล็กกำลังเขินอายกับเรื่องเมื่อคืนอยู่แน่นอน ร่างสูงเดินไปยิบชุดของร่างบางที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าและโยนให้ร่างเล็กที่เงยหน้าขึ้นมาดูว่าร่างสูงตั้งใจจะทำอะไรต่อไป เมื่อเงยหน้าขึ้นก็สังเกตได้ว่าร่างสูงอยู่ในชุดทำงานแต่ก็ไม่กล้าถามว่าร่างสูงจะไปไหน เมื่อร่างสูงเห็นดวงตาสวยฉายแววสงสัยจึงพูดว่า
    "ฉันจะไปธุระ ถ้าฉันจับได้อีกไม่ต้องเดานะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
    พูดจบร่างสูงก็เดินออกไปขึ้นรถคันโปรดและขับออกไป


    TALK WITH WRITER

    ไปเอาเอ็นซีได้ที่ทวิตเตอร์นะค้าา @pugupvl เอ็นซีครั้งแรงไม่แน่ใจว่าจะโดนใจมั๊ย555555555



    :)� Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×