ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (fic exo) DRINK! -chanbaek-

    ลำดับตอนที่ #11 : SF: คนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี 1/3

    • อัปเดตล่าสุด 31 ต.ค. 57





    Love may last for just a moment
    but memory can make that moment last forever...

    ความรักอาจเป็นแค่เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
    แต่ความทรงจำสามารถทำให้ชั่วเวลาสั้นๆนั้น เป็นเวลาที่นิรันดร์ได้




     
    M U S I C CAFE : LUN LA






     
    หลายคนคงเคยชอบคนๆหนึ่งแต่ไม่กล้าบอกเขาใช่มั๊ยครับ?


    ผมกำลังเป็นอยู่เลยละ..


    ชอบใครงั้นหรอครับ..


    ไม่อยากจะบอกเลยว่ามันร้ายแรงมาก..


    เขาเป็นคนที่เกือบจะแปลกหน้าไปแล้วสำหรับผม..



    แล้วผมก็คงจะเป็นแค่คนที่เดินสวนกันตามที่ต่างๆสำหรับเขา..



    ไม่ว่าจะเป็นที่โรงเรียนหรือร้านค้าต่างๆ..



    ครั้งแรกที่เจอเขาผมช็อคมากทุกๆอย่างของเขาดูเพอร์เฟคไปหมด.. จนผมไม่คิดว่าผมควรจะรู้จักเขา



    แต่ผมได้แค่ชอบเขาแบบเงียบๆ..



    ในมุมที่ผมมองเห็นเขา..แต่เขากลับมองไม่เห็นผม..



    มุมไหนนะหรอครับ?




    จากด้านหลังยังไงละ..



    เอ๋.. ผมบอกคุณไปรึยัง..





    ว่าผมชอบผู้ชาย..




    บางทีก็รู้สึกผิดต่อแม่ที่ให้ผมเกิดมาเป็นผู้ชายทั่งทีแต่ผมกลับชอบผู้ชายด้วยกัน



    แต่ผมก็ชอบเขาไปแล้วนิ่ครับ..



    บางทีผมก็รู้สึกเฟลมากๆ ว่าทำไมแม่ถึงให้ผมเกิดมามีร่างกายที่บอบบางกว่าผู้ชายทั่วไป.. ทั้งผิวที่ขาวเนียนนุ่ม ร่างกายที่เล็กเกินกว่าผู้ชายปกติหลายเท่า เสียงที่แม้จะแตกหนุ่มไปแล้วก็ไม่ได้ห้าวแต่อย่างใด.. ริมฝีปากสีแดงสดที่ไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอางใดๆทั้งสิ้น.. นิ้วมือที่เรียวสวยกว่าผู้หญิง..



    บางเวลาผมมองตัวในกระจก ผมก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นผู้ชายเลยจริงๆ.. มีเพียงสิ่งกลางลำตัวที่บ่งบอกว่าผมเป็นผู้ชาย! ถ้าผมมีหน้าอก มีผมยาวผมคงจะจำตัวเองในตอนนี้ไม่ได้แน่ๆ..



    อ่า.. ผมคงลืมแนะนำตัวสินะ..




    ผมชื่อบยอน แบคฮยอนครับ..





    บยอน แบคฮยอนผู้ชายที่แอบชอบปาร์ค ชานยอล..





    ให้ตายสิ.. เขาคงไม่ได้อ่านที่ผมพิมพ์อยู่ใช่มั๊ยครับ?..




    ผมควรแก้เป็น..





    ตัวเล็กที่แอบชอบตัวโต





    ตัวเล็กนามว่าบี.. ตัวโตนามว่าซี..




    อ่า..ผมคิดว่าเขาคงไม่รู้หรอกเนอะ..



    ครืด ครืด..




    โทรศัพท์มาสั่นจนบางทีผมคิดว่าแผ่นดินไหวประมาณสองริคเตอร์   คนโทรมาก็คงจะเป็น...



    คยองซู.. เพื่อนรักตาโตของผมเอง..



    คยองรู้ว่าผมชอบ.. เอ่อ.. ตัวโต หรือซี หรือ ชานยอลดีละ



    ตัวโตดูจะน่ารักกว่า.. รึเปล่านะ? ผมแค่คิดหนะ..



    แล้วคยองก็เชียร์ให้ผมไปสารภาพรับกับตัวโต แต่ผมไม่เอาด้วยหรอกนะใครจะไปกล้ากัน..



    มองอยู่ข้างหลังก็เพียงพอสำหรับผมแล้วละ..


    "ฮัลโหล.."



    'แบค! เปิดไอจีด่วนเลยแก'



    เอ่อ.. เห็นผมแบบนี้ผมก็มีนะครับอินสตาแกรมนะ แต่ผมก็ไม่ค่อยได้เล่นอะไรมากหนักเพราะผมขี้เกียจ ..



    "เปิดทำไมละ"


    'ชานยอลแกชานยอล!'



    จริงๆผมมีอินสตาแกรมเพราะตัวโตครับ..


    ที่ไม่เล่นไม่ใช่เพราะขี้เกียจหรอก ._.


    โอเคก็มีบ้างหละน่า..



    ฝากขอโทษคนที่ฟอลผมด้วยนะครับที่ผมเพิ่งลงไปยังไม่ถึงสิบรูป..




    บางทีผมคิดว่าผมก็เหมือนกับแฟนคลับเขานะ..



    แล้วมีใครสนใจเป็นแฟนคลับผมรึเปล่าครับ?



    ฮะๆๆ ผมล้อเล่นครับ~ ไม่มีหรอกเนอะ!



    "ชานยอลทำไม?"


    'พอฉันวางสายแล้วแกก็ไปเปิดด่วน!!'




    ติ๊ด..!



    รวดเร็วมากคยอง



    เหมือนทิ้งโจทย์คณิตศาสตร์ยากๆในหนังสือให้ผมแก้ทั้งๆที่มันมีเฉลยอยู่ข้างหลัง



    แล้วสุดท้ายพอผมหมดความอดทนที่จะคิด..



    ผมก็เปิดเฉลยดูทันที




    เหมือนตอนนี้ที่ผมกำลังเปิดอินสตาแกรมทันที



    พิมพ์ใส่ช่องค้นหาด้วยชื่อที่ผมพิมพ์มันบ่อยจนผมจำได้ทุกตัวอักษร..



    แฮ่ จริงๆมันก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น..



    โดยเฉพาะหากคุณชอบอะไรคุณจะจำมันได้อย่างรวดเร็ว เหมือนกับผม..






    ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหน้าผมกำลังแดง!



    เพราะในอินสตาแกรมของตัวโตนะสิ่!




    อยากรู้มั๊ยว่าตัวโตลงอะไร?!



    เขาลงวิดีโอ!



    แค่วิดีโอที่มีจำนวนเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ก็สามารถทำผมคลั่งได้แล้ว!



    แค่วิดีโอที่มีตัวโตใส่แว่นแล้วยิ้มใส่กล้องพร้อมกับขยิบตา!



    ผมกำลังจะเป็นบ้าเพราะเขาแล้วนะ!



    ลงอะไรไม่เห็นใจกันบ้างเลย!



    ผมนั้งยิ้มอยู่คนเดียว.. โชคดีที่ผมอยู่ที่คอนโดถ้าผมดูวิดีโอนี้ข้างนอกผมคงกลายเป็นคนบ้า




    ผมกดไลค์วิดีโอนั้นทันทีที่ผมดูมันวนไปประมาณห้าหกรอบ..



    ตอนแรกที่ผมเข้ามาส่องอินสตาแกรมเขาผมไม่กล้ากดไลค์รูปเขาด้วยซ้ำ!



    ผมกลัวว่าเขาจะรู้นะสิ่ว่าผมชอบ!



    แต่คยองก็มาพูดให้ผมได้คิด..




    'คนกดไลค์ให้ชานยอลเป็นพันไม่มีใครเขารู้หรอกว่าคนที่มากดเป็นคนที่ชอบตัวเอง'





    มันก็จริงอย่างที่คยองบอก..   บางทีเขาอาจจะคิดว่าเราแค่ปลื้ม..    หรือแค่ผ่านมาเจอแล้วกดไลค์ให้..



    บางทีคนที่เล่นเขาคงคิดได้แค่นี้จริงๆ..



    เฮ้อ มองดูนาฬิกาตรงหน้าจอโทรศัพท์ก็พบว่านี่เป็นเวลาสี่ทุ่มซะแล้ว..



    ผมควรจะไปอาบน้ำสิ่นะ ลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้งเดินเข้าห้องน้ำไป..



    โดยที่ไม่ทันได้เห็นแอคเคาท์ไอจีของตัวโตที่เพิ่งลงรูปแล้วใต้รูปโพสไว้ว่า 'Goodnight'..



    หลายคนอาจจะคิดว่ามันก็แค่ประโยคธรรมดาก็แค่กู๊ดไนท์..   แต่สำหรับคนโพส..



    บางทีเขาอาจจะอยากสื่ออะไรถึงใครบางคนก็ได้นะ...



    แต่สุดท้าย


    .



    .


    เขาก็ลบมันออก.. . .



    หลังจากแบคฮยอนอาบน้ำเสร็จใช้เวลาไปสี่สิบนาที..



    ออกมาเปิดโทรศัพท์



    รูปถูกลบออกไปเรียบร้อยแล้ว..    โดยที่แบคฮยอนไม่รู้..



    ร่างเล็กล้มตัวลงนอนบนเตียงทันทีที่หัวถึงหมอนแบคฮยอนก็หลับเข้่สู่ฝันหวาน..



    คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าฝันถึงใคร?..    ..ตัวเล็กจะฝันถึงตัวโตหละ..



    ชูว์..อย่าไปบอกตัวโตเชียวนะ..



    
    	เมฆ︎ เมฆ︎ เมฆ




    เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นเพลงอือรือรองของวง EXO


    ชื่อภาษาอังกฤษชื่อ Growl ครับ


    ไปลองฟังกันได้นะฮะ.. ผมชอบวงนี้มากเลยละ


    เอ่อ..จริงๆ ตัวโตก็ชอบนะ..



    ผมไม่ได้ชอบตามเขาหรอก..


    ..จริงๆนะ..


    เชื่อผมหน่อยสิ!


    ผมเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย


    ชุดนักเรียนของโรงเรียนผมเป็นชุดสูทเสื้อนอกับกางเกงเป็นสีเทา ไม่อยากจะโม้ ว่าเท่ขนาดไหน


    โรงเรียนเดียวกันกับตัวโตด้วยหละ..


    แล้วโรงเรียนผมเป็นโรงเรียนชายล้วน... ตรงข้ามเป็นโรงเรียนหญิงล้วน.. แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ไปยุ่งด้วยเท่าไหร่หรอก


    ผมว่ามันดูเป็นเรื่องปกติเกี่ยวกับชายรักชายในโรงเรียนชายล้วน..






    ผมเดินออกมาจากคอนโดแล้วเดินไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดผมสักเท่าไหร่เวลานี้เป็นเวลาที่เช้าพอสมควรทำให้ผมไม่ต้องรีบร้อนมากเกินไป ที่สำคัญผมไม่ชอบที่ๆคนเยอะ ผมรู้สึกว่ามันแออัดเกินไป



    ผมเดินมาถึงป้ายรถเมล์สักพักรถก็ขับมาถึง..


    ผมนั่งไปเรื่อยๆ รถเมล์ก็จอดทุกป้ายจนคนเริ่มแน่น


    ..ผมว่าผมมาเช้าแล้วนะ..


    แต่ชั่งมันเถอะ.. ป้ายหน้าผมก็ลงแล้วละ..


    ในที่สุด.. ผมก็ได้ออกมาจากรถเมล์ที่ใกล้จะแออัดเต็มที ผมเดินเข้าโรงเรียนด้วยความไม่รีบเท่าไหร่หนัก


    บันไดทางขึ้นห้องของโรงเรียนมันจะมีสองฝั่งทางซ้ายกับขวา พวกคุณคงคิดภาพออกใช่ไหมครับ?..


    ห้องของผมอยู่ห้องสาม ห้องตัวโตอยู่ห้องห้า..


    ผมเลือกเดินไปทางบันได้ทางขวา..ทั้งๆที่บันไดทางซ้ายมันถึงห้องผมได้เร็วกว่า


    ..แต่ฝั่งขวามันเป็นทางที่ผ่านห้องตัวโต..



    ออกกำลังกายสักนิดคงไม่เสียหายใช่รึเปล่าครับ?..


    ผมเดินมาถึงชั้นของม.ปลาย..


    ..เดินผ่านห้องห้า..


    ผมหวังจะได้เห็นคนที่ลงรูปในอินสตราแกรมให้ผมใจสั่นเล่น.. แต่สุดท้าย.. 


    ผมก็ต้องเดินคอตกไปที่ห้องตัวเอง..


    ทำไมวันนี้เขามาสายนะ.. ปกติก็มาเร็วนี่.. ผมเดินกลับห้องด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ คยองซูต้องถามแน่ๆว่าเกิดอะไรขึ้น..


    แอ๊ด... เปิดประตูเดินเข้าไปยังที่นั่งประจำของผมซึ่งข้างผมคือคยองซู



    "แบค! ใครทำอะไรแกเนี่ย!" นั่นไง.. ผมบอกแล้ว..


    "แค่ง่วงนอนหน่ะ.." ผมแก้ตัวด้วยคำตอบที่ดูดีและง่ายที่สุดพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วปิดเปลือกตาลง..



    ..แต่ผมกลับนอนไม่หลับ.. ผมเลยลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำให้มันสดชื่นขึ้นสักนิด


    ขาสั้นๆของผมพาตัวเองมาถึงห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากห้องผมเท่าไหร่


    เปิดประตูห้องน้ำเดินตรงไปที่ซิงค์ประตูห้องน้ำมีห้องหนึ่งปิดอยู่เขาก็ไม่ได้คิดอะไร


    ซ่าา..


    มือเรียวสวยเอื้อมมือไปเปิดน้ำหวังจะล้างหน้า.. แต่มีเสียงเสียงหนึ่งเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำที่ถูกปิด



    "อ๊ะ! อื้ออ.."



    "ชะ ชาน..ยอล.. อ๊าา.."




    บางทีเขาควรจะเคยชินกับมันสักที..


    ก็พอจะได้ยินข่าวของตัวโตมาสักพักแล้วหละ.. ตัวโตชอบเปลี่ยนผู้ชายหน้าหวานเป็นว่าเล่น 


    แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอกับตัวขนาดนี้..




    ซ่าาาาา..




    เสียงน้ำที่ถูกเปิดยังคงไหลต่อไปเรื่อยๆ


    น้ำตาก็เริ่มไหลลงมาจากดวงตาคู่สวยโดยที่เจ้าตัวไม่รู้



    ตอนนี้รู้แค่ทั้งตัวมันชาไปหมดแล้ว.. 


    หัวใจมันเจ็บไปหมดเลย..


    ยิ้มเยาะเย้ยให้ตัวเองในกระจก..



    "เฮอะ.. นายมันโง่ บยอนแบคฮยอน"



    สถบด่าตัวเอง เสียงจากในห้องน้ำก็ยังคงดังออกมา..



    "อ๊างงง.. อ๊าา..อื้ออ!"


    "แฮ่กๆ.."



    เสียงหอบ! ผมว่าบางทีเขาอาจจะใกล้เสร็จกันแล้ว.. ผมควรไปจากตรงนี้สักที


    แบคฮยอนล้างหน้าล้างตาแล้วรีบออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ดวงตายังคงแดงอยู่


    ผมว่าผมจะโดดคาบแรก.. ไม่กะจิตกะใจจะทำอะไรแล้ว..


    ผมเดินขึ้นบันไดเพื่อจะไปดาดฟ้า..



    เดินไปอีกสามชั้น.. บางทีอาจจะทำให้ผมลืมเรื่องในห้องน้ำไปก็ได้..



    ปั๊ก.!!



    "โอ้ย..!!!!!"




    เสียงเปิดประตูดาดฟ้าครับ.. อย่าคิดไปไกลถึงขนาดมีคนต่อยกันอะไรพวกนั้นนะฮะ




    แต่....ใครร้องโอ้ย? ที่แน่ๆไม่ใช่ผมแน่นอน..




    ผมชะโงกหน้าไปเพียงเสี้ยวหนึ่ง ก็ต้องรีบหันกลับมา!!!!




    เสียงร้องโอ้ย! เป็นเสียงของชานยอล!!!!!







    แล้วในห้องน้ำนั้นใครละ?....








    
    	
    
    
    TALK


    ฮื่ออออ เราขอโทษน้าาาาที่อัพช้า ยังไม่ลืมกันใช่มั๊ย ;-;

    เอาช็อทฟิคมาให้หายคิดถึงก่อนนน ><

     ติดแท็กกันด้วยน้าาาาาา #ฟิคดื่ม


     


    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×