(fic exo) DRINK! -chanbaek-

ลำดับตอนที่ #3 : PART 2 .WHISKY.

 

Leave your fears behind .

จงทิ้งความกลัว ไว้เบื้องหลัง .


M u s i c ' B u r n 

. W H I S K Y .

อย่าหลงมัวเมาให้กับสิ่งที่คิดจะพรากสติของคุณ..

แต่ถ้าหาก..สิ่งๆนั้นมันยั่วยวนเกินกว่าที่คุณจะห้ามใจได้ละ?

คุณยังคิดที่จะห้ามใจตัวเองอีกหรอครับ?..

ถ้าเป็นผม..ผมว่าผมทนไม่ไหวนะ..



เมื่อแสงแดดกระทบเข้าที่เปลือกตาสวยคล้ายจะเป็นการปลุกร่างบางไปในตัว มือเรียวยกมาขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะมองนาฬิกาพบว่าตอนนี้เวลา 9 โมงเช้าแล้ว..ถ้าเขาจำไม่ผิดต้องไปหาปาร์ค ชานยอลตอนประมาณ 11 โมงรึเปล่านะ? น่าจะใช่..เมื่อนึกได้ดั่งนั้นก็ลุกไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย พออาบน้ำเสร็จก็ออกมายกกล่องอุปกรณ์ปลอมตัวที่เขาได้ว่างไว้ตรงเคาท์เตอร์ย้ายมาว่างไว้ที่เตียงและยิบวิกผมยาวสีน้ำตาลขึ้นมาสวมก่อนจะนำกางเกงยีนส์ขาสั้นมาใส่ และยืนชั่งใจเกี่ยวกับ 'เสื้อใน' นี่เขาจำเป็นจะต้องใส่เสื้อในจริงๆหรอเนี่ย? ดูแต่ละสีที่ส่งมาสิ่สีแรงๆทั้งนั้นเลยนะ จะให้เขาทำใจใส่มันลงได้ยังไงกันมือบางล้วงเข้าไปในกล่องและเจอเสื้อในตัวสีขาวซึ่งมันดูจะธรรมดาที่สุดแล้วนะน่ะ ต้องยัดอะไรใส่ลงไปมั๊ย? ถุงเท้าก็น่าจะพอไหวอยู่..เมื่อจัดการกับเสื้อในเสร็จก็ล้วงเข้าไปในกลองอีกครั้งแล้วยิบเสื้อยืดสีขาวขึ้นมาใส่ และเดินไปหน้ากระจกเพื่อดูสภาพตัวเองพร้อมกับใส่รองเท้าผ้าใบสีแดงทำให้คนที่อยู่ในกระจกนั้นดูน่ารักขึ้นเยอะ นึกโชคดีที่ร่างบางนั้นมีหน้าตาที่หวานอยู่แล้วบวกกับขนาดตัวที่เล็กพอเหมาะทำให้มันง่ายในการแต่ตัวเป็นผู้หญิง ชุดในตอนนี้สำหรับเขามันดูไม่ค่อยลงตัวสักเท่าไหร่แต่ถ้าคนอื่นมามองคงจะคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงแน่ๆแต่ถ้ามีคนดูออกแสดงว่าสายตาเขาคนนั้นคงดีมากหวังว่าปาร์ค ชานยอลจะจับไม่ได้นะ..แบคฮยอนมุนตัวอยู่รอบกระจกอีกรอบและสแกนคีย์การ์ดออกจากคอนโดโดยไม่ลืมยิบพวกเครื่องสำอางต่างๆมาด้วย ขาเรียวเก้าเข้ามานั่งในรถคันหรูของตัวเองและมุ่งหน้าไป PARADISE PUB! เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่ถ้าขับรถทีเนี่ยเหยียบมิดเลยนะครับ..

..และแล้วก็มาถึง PARADISE PUB โดยใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที!!! บอกแล้วว่าเหยียบมิด..ก่อนลงจากรถแบคฮยนไม่ลืมที่แต่งเต็มหน้านิดหน่อยให้ดูมีมิติและเช็กสภาพชุดของตัวเองให้ดูและเดินก้าวเข้าไปในร้าน

"ผับเรายังไม่เปิดให้บริการนะค่ะน้อง"

เมื่อเดินเข้ามาข้างในก็เจอผู้หญิงผมถูกซอยสั้นให้เข้ากับหน้าที่เล็กได้รูปจนทำให้เธอดูเป็นคนที่เปรี้ยวมากคนหนึ่งเลยละ

"มาสมัครงานค่ะ"
"น้องใช่บยอน นาบีรึเปล่า?"
"อ่า..ค่ะ"

ระหว่างที่พูดแบคฮยอนต้องพยายามดัดเสียงให้เป็นผู้หญิงที่สุดและดูเหมือว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาก็เชื่อด้วยว่าเขาเป็นผู้หญิง แสดงว่ามันเนียนแล้วสินะ.. แบคฮยอนถูกพามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของใครสักคนน่าจะเป็นห้องของปาร์ค ชานยอล สินะ..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คุณชานยอลค่ะ เด็กใหม่มาค่ะ"
"อืม..ให้เข้ามา"

เมื่อปาร์ค ชานยอลพูดจบหญิงสาวคนนั้นก็ก้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงที่ต่างจากครั้งแรกที่เจอมากว่า

"บยอน แบคฮยอน แสดงให้เนียนนะ..อย่าทำงานพลาดหากพลาดขึ้นมานายคงรู้ว่าจุดจบจะเป็นยังไง"
"เธอรู้ได้ยังไง?"
"ไว้นายออกมาฉันจะอธิบายเอง รอดกลับออกมาให้ได้นะที่รัก อ่อฉันชื่อเจสสิก้า แต่เรียกฉันว่าเจสก็พอ เข้าไปได้แล้วอย่าให้คุณชานยอลรอนาน"

ผู้หญbงที่บอกว่าตัวเองชื่อเจสเดินจากไปพร้อมกับคำถามมากหมายเข้ามาในหัวข้อหนึ่งคือ ทำไมถึงพูดประมาณว่าปาร์ค ชานยอลอันตรายทั้งที่เขาไม่เคยมีประวัติที่เสียหายเลย แล้วสองเจสรู้จักตัวตนที่แท้จริงผมได้ยังไง?..

. W H I S K Y .

มือเรียวจับลูกบิดเปิดประตูเข้าไปพบกับร่างสูงที่ยืนหันหลังให้อยู่ที่โต๊ะทำงาน มองแค่หลังก็รู้แล้วว่า..ตัวจริงต้องหน้าตาดีกว่าในรูปแน่ๆ

"บยอน นาบี..ค่ะ"

เสียงหวานที่ถูกดัดให้คล้ายเสียงผู้หญิงขาดตอนเมื่อร่างสูงลุกขึ้นและเดินมาหาร่างบางที่ยืนอยู่ตรงประตูด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึก ไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่อีกฝ่ายกำลังคิดอยู่

".."
"เอ่อ..ปาร์ค ชานยอล"
"เธอไม่ควรจะเรียกเจ้านายของเธอแบบนั้นนะ.."
"..คุณชานยอล"
"อืม..หน้าตาใช้ได้..แต่ต้องปรับปรุงมารยาทนิดหน่อยแล้ว..เรื่อง 'บนเตียง' เธอถนัดรึเปล่า?"
"ห่ะ"
"เธอมาทำงานในสถานที่ที่ขึ้นชื่อว่า 'ผับ' ควรจะถนัดในเรื่องแบบนั้นนะ"
"จำเป็นหรอค่ะ"
"ถ้าหากไม่จำเป็นที่นี่จะเป็นผับที่ขึ้นชื่อเรื่องการ 'บริการ' ที่ดีเยี่ยมได้ยังไงละครับ.."
"งั้น..มันก็แล้วแต่..อารมรณ์.."

"ถ้า..ฉันทำให้เธอมีอารมณ์ ลีลาเธอจะเด็ดพอใจฉันรึเปล่าละ?"

"ยะ อย่าดีกว่าค่ะ..มันดูไม่เหมาะ.."
"แล้วแบบไหนถึงจะเหมาะละครับ? ไปบ้านฉันไหมละ? ฉันอยู่คนเดียวนะ.."
"..."
"ไม่ตอบตรงนี้เลยดีรึเปล่า"
"ไม่เอา..อื้อ!!"

ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคริมฝีปากบางก็ถูกประทับด้วยริมฝีปากของอีกคน เพราะเมื่อกี้ร่างบางกำลังจะอ้าปากต่อว่าร่างสูงปากที่ถูกเปิดอยู่แล้วก็ถูกลิ้นสากสอดลิ้นเข้าไปสำรวจภายในโผร่งปากเล็กและเก็บเกี่ยวความหวานนั้นไว้ สัมผัสนั้นจากร่างสูงมัน..อ่อนโยนแต่ทว่าชั่วร้ายในเวลาเดียวกัน แต่ดวงตาหวานก็ต้องเบิกกว้างเมื่อมือของอีกคนเริ่มสอดใสเข้าไปในเสื้อยืดสีขาวตัวบางนั้นมือเล็กผลักคนตรงหน้าให้ออกไปด้วยความตกใจแววตาของร่างสูงที่มองมานั้นออกแนวขัดใจอย่างมาก สัมผัสแค่นั้นร่างบางควรจะเคลิบเคลิ้มกับมันสิ่ แต่ทำไม? เท่าที่ปาร์ค ชานยอลรู้ไม่มีใครมีสติตอนที่จูบกับเขาสักเท่าไหร่หรอกส่วนใหญ่เริ่มแรกก็แค่ 'จูบ' สุดท้ายมันก็ไปจบที่ 'เตียง' ทั้งนั้นแต่ร่างบางตรงหน้าเขานั้นแปลกออกไปไว้ต่อสัมผัส..แต่ก็ไม่เคลิบเคลิ้มจนเสียสติให้กับร่างสูงเหมือนคนที่ผ่านมา แต่ก็นะ..จูบแค่นี้ก็หวานแล้วถ้ามากกว่านั้นมันจะหวานขนาดไหนกันนะ.. ร่างสูงต้องสบัดไล่ความคิดนั้นออกไปเมื่อคนตรงหน้ายังคงส่งสายตาที่ออกแนวอาฆาตเขาอยู่ไม่น้อยเลย ร่างบางคนคิดว่ามันน่ากลัวแต่สำหรับร่างสูงมันกลับดู ..น่ารักซะมากกว่านะ..

"เป็นอะไรครับตัวเล็ก"
"ออกไปนะ!"
"จุ๊ๆ ไม่เอาสิ่ อย่าโมโหนะครับเดี๋ยวไม่สวยนะ"
"บอกให้ออกไปไงเล่า!!"

ร่างสูงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าทุกครั้งแต่กลับได้เป็นเพียงเสียงตวาดของร่างบางแทน

"มันก็แค่จูบ.."
"แต่เราเพิ่งรู้จักกัน!!"
"..."

จริงอยู่ที่มันก็ 'แค่' จูบถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้ร่างบางกำลังปลอมตัวเป็น 'ผู้หญิง' ร่างบางก็อดคิดไม่ได้ว่าสัมผัสที่อ่อนโยนนั้นจะทำให้หยุดแค่จูบได้รึเปล่า..บอกเลยว่าเผลอเคลิบเคลิ้บไปกับสัมผัสนั้นแต่ก็ยังรู้ตัวว่า 'งาน' ที่ให้ค่าตอบแทนสูง หากทำพลาดเขาก็ต้องเสียเยอะเหมือนกันเรื่องอะไรเขาจะยอมเสียเงินตั้งมากมายเพื่อเรื่องบนเตียงเพียงแค่ครั้งเดียวกันละ

    แต่สิ่งที่น่าสงสัยคือ..ปาร์ค ชานยอลจะจูบแบคฮยอนทำไม?
    แค่แกล้งงั้นหรอ?..

"งั้นฉันจะรับเธอเข้าทำงาน..เพราะเธอน่าสนใจ..วันนี้เริ่มงานสี่ทุ่มแต่เธอควรจะมาสามทุ่มเพื่อมาเตรียมตัวสำหรับการทำงานในวันแรกก่อนนะ"

เดี๋ยวนะ..แบคฮยอนน่าสนใจเนี่ยนะ? ฟังผิดรึเปล่า?

"ค่ะงั้น..ไปนะ.."
"..."

ไร้คำตอบจากร่างสูงมือเรียวจับลูกบิดเปิดประตูเดินออกไป มีประโยคหนึ่งที่ร่างสูงพูดออกมาด้วยความเบาคบ้ายจะพูดกับตัวเองเป็นประโยคที่ทำให้ร่างบางยกยิ้มขึ้นด้วยความขำ..

"ทำอะไรลงไปว่ะเนี่ย.."

หลังจากที่ประตูปิดลงร่างสูงยืนนิ่งคิดทบทวนกับสิ่งที่ทำลงไปว่า..ทำลงไปทำไมกัน?

ถ้าหากว่าร่างสูงรู้ว่าแบคฮยอนเป็นผู้ชาย..ยังคิดจะ 'จูบ' แบคฮยอนอยู่รึเปล่า?

เมื่อร่างบางเดินออกมาจากห้องของปาร์ค ชานยอลก็สอดสายตามองหา 'เจสสิก้า' ผู้หญิงที่ดูจะรู้เรื่องของผมมากพอสมควร..เมื่อเจอเป้าหมายที่ต้องการจะเจอแล้วก็เดินเข้าไปหาโดยเร็ว ท่าทางเจสก็น่าจะพอดูออกว่าแบคฮยอนต้องการเจอตัวเธออยู่

"เฮ้นาบี เราออกไปข้างนอกกันดีกว่านะ"
"อะอื้ม"

ร่างบางทั้งสองพาตัวเองออกมาจาก PARADISE PUB มาที่รถของแบคฮยอน

"ตอนนี้นายคงอยากรู้เต็มทีแล้วละสิ่ว่าฉันรู้เรื่องนายได้ยังไง"
"..."
"ฉันรู้เพราะ 'บอส' ที่สั่งให้นายมาทำงานนี้ สั่งให้ฉันมาช่วยจับตาดูนายแล้วคอยช่วยนายยังไงละ"
"ทำไม? บอสของเธอไม่ไว้ใจฉันหรอ?"
"แค่กันไว้เผื่อนายพลาด"
"ฉันไม่พลาดง่ายขนาดนั้น"
"ฉันรู้แล้วละว่านายเก่ง รอดออกมาจากชานยอลโดยที่แทบไม่โดนทำอะไรเลย!!"
"แล้วเมื่อกี้ทำไมเธอพูดแบบนั้น"
"ฉันแค่ลองเชิงนายดูว่านายจะ 'เก่ง' สมคำล้ำลือรึเปล่าน่ะ"
"ถ้าเธอรู้แล้ว งั้นเธอก็ลงไปจากรถฉัน ฉันจะกลับคอนโดไปอาบน้ำ เบื่อวิกผมบ้านี่จะแย่แล้ว" "อ่าาโอเค แต่นายสวยจริงๆนะตอนแรกฉันแทบดูไม่ออกเลยว่าคือนาย..แบคฮยอน"
"ฉันเก่ง"
"รู้แล้วๆ นี่เบอร์ฉัน 08-xxx-xxxx"
"อื้ม เบอร์ฉันเธอคงมือแล้ว"
"เก่งนี้ รู้ได้ไงว่าฉันได้เบอร์นายมาแล้ว?"
"ก็ในประโยคที่เธอพูด เธอไม่ได้ถามเบอร์ฉันกลับนี่ ลงไปได้แล้ว"

เมื่อผู้หญิงที่ชื่อว่า 'เจสสิก้า' ลงจากรถของแบคฮยอนมาแล้ว เธอยืนดูรถวิ่งไปจนลับสายตาก่อนจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาใครสักคน

..ตู๊ด..ตู๊ด..ตู๊ด..

[ฮัลโหลเจส..]
"ฉันเจอบยอน แบคฮยอนแล้วนะ"
[อื้ม..เป็นไงเก่งสมคำลำลือรึเปล่าละ]
"ก็อยากจะรู้ว่าจะเก่งไปได้สักแค่ไหนกันเชียว"
[หึๆ เธอคงไม่ได้คิดแผนอะไรไว้หรอกใช่มั๊ย?]
"เห็นฉันเป็นคนยังไง?"
[ตลบแตลงเก่งกว่าใคร หน้าใส่สื่อแต่จริงๆก็มารยาทั้งนั้น]
"ว้า..ดูออกด้วยหรอ"
[มีอะไรที่ฉันดูไม่ออกบ้างละ]
"มีสิ่..หัวใจของนายไง.."
[อย่ามาไร้สาระตอนนี้เจส]
"หึ มันจี้จุดเกินไปหรอค่ะ?"
[เปล่าหรอก แล้วเธอคิดจะทำอะไร]
"ก็แค่คิดจะแกล้งแบคฮยอนนิดๆหน่อยๆน่ะ"
[นิดหน่อยของเธอมันใหญ่นะ คนนี้ขออย่า]
"ทำไมละ? มันมีดีอะไร"
[ก็แค่..อย่าทำอะไรเขาก็พอ]
"ในเมื่อนายขอขนาดนี้ฉันก็จะพยายมทำให้ละกันนะ"
[อย่าให้ฉันจับได้ว่าเธอทำอะไรแบคฮยอน!!]

-ติ๊ด-

ปลายสายวางไปด้วยแรงโทสะแต่อีกคนที่สามารถทำให้ปลายสายโมโหได้กับยกยิ้มด้วยความพอใยที่แกล้งอีกคนได้สำเร็จ แต่สิ่งที่เธอพูดไปแน่นอนว่ามันต้องมีความจริงอยู่แน่นอนแต่จะเป็นเรื่องไหนนั้นก็ึอยดูต่อไปละกัน!! หึ คนอย่างเจสทำอะไรได้มากกว่าที่พูดนะ




--คอนโดแบคฮยอน--

เมื่อกลับมาถึงคอนโดแบคฮยอนรีบขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องเพื่อจะไปอาบน้ำและกลับมาเป็นผู้หญิงอีกทีในเวลาสามทุ่ม คิดถึงตอนนั้นที่จะต้องแต่งตัว..ควรจะแต่งตัวแบบไหนดีนะ? ต้องแบบแรงๆสิ่นะ

แกร๊ก

มือเรียวสแกนคีย์การ์ดก่อนเข้าไป วางสิ่งข้องทุกอย่างไว้ที่โต๊ะและพาตัวเองไปอาบน้ำถอดเสื้อในกับวิกผมที่แสนจะน่ารำคาญนี้ออกไปทำให้ร่างบางรู้สึกดีมากแล้วยิ่งได้อาบน้ำล่างตัวอีก โหสวรรค์ของวันนี้ชัดๆเลยละ

พออาบน้ำเสร็จร่างบางก็มองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ในห้องก็พบว่าตอนนี้เพิ่งจะหกโมงจึงใส่ชุดสบายๆก่อนที่จะต้องไปใส่ชุดปลอมตัว ร่างบางนั่งดูทีวีได้สักพักก็เพลอหลับไปจนมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเคาะประตูห้อง

ก๊อก..ก๊อก ก๊อก!!!!

ส่องดูตาแมวก่อนดีกว่า.. เมื่อรับรู้แล้วว่าใครที่อยู่หน้าห้องคือใครดวงตาเรียวก็เบิกตากว้างแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..คนที่พาความซวยมายังไงละ ปาร์ค ชานยอล!!!!!!!



ร่างบางรีบควานหาวิกผมสีน้ำตาลที่ได้ใส่ไปเมื่อเช้า ยิบมาใส่เสร็จก็ลุกไปใส่เสื้อในโดยที่ไม่ลืมยัดถุงเท้าลงไปและเก็บกล่องปลอมตัวไว้ใต้เตียง เดินไปเปิดประตูเจอกับร่างสูงที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อเช้า

"คุณ..มาทำไม"
"มาหา เข้าไปได้รึเปล่า?"

ทันทีที่ถามจบไม่ต้องรอคำตอบร่างสูงก็เดินเข้ามาในห้องซะแล้ว

"คุณจะเข้ามาในห้องแบบนี้ไม่ได้นะ!"
"ทำไม?กลัวอะไร"
"ปะ เปล่า"
"แล้วเสียงสั่นทำไมละครับ"

ร่างบางเผลอพูดเสียงสั่นออกไปร่างสูงจึงค่อยๆก้าวเท้ามาหาร่างบางจนตัวร่างบางชนกับกำแพงห้องหน้าของอีกคนอยู่ใกล้ใบหน้าหวานห่างกันไม่ถึงเซน ใกล้เกินไปแล้ว..ลมหายใจที่รินรดอยู่ข้างหน้าปนกลิ่นเปเปอร์มินท์ของบุหรี่ทำให้อีกคนประหม่าได้ไม่ยาก

"มะ ไม่ได้เสียงสั่นนะ..ถอยออกไปสิ่"
"...."

ยิ่งห้ามก็ยิ่งขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หน้าก็ยิ่งใกล้กันมากขึ้นจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน..

"อื้อ ออกไปนะปาร์ค ชานยอล.."
"หืม ว่าไงนะครับ"

ร่างสูงไม่พูดเปล่าใช้ริมฝีปากคลอเคลียอยู่ที่ใบหูของอีกคน ร่างบางที่ยืนหน้าแดงเกร็งตัว จะพลักอีกคนให้ออกไปร่างสูงก็งับเข้าที่ใบหูสร้างความเสียวจนร่างบางหมดเรียวแรงส่งออกไปได้เพียงแค่เสียงเท่านั้น

"อ้ะ อื้อ ออกไปนะ!"
"อืม..หอมจัง"
"ปะ ปาร์ค ชานยอลออกไปเดี๋ยวนี้"
"...."

ไม่ตอบแต่เปลี่ยนจากใบหูเป็นซอกคอขาวแทน เมื่อร่างบางเริ่มมีเรียวแรงก็ใช้มือพลักอีกคนออกไป มองร่างสูงที่ล้มลงด้วยสายตาไม่เข้าใจ

"ทำไมคุณทำแบบนี้"
"....."
"ทำไม..."
"ก็แค่อยากทำ"
"ออกไปซะ"
"..."
"ฉันไม่ง่ายยอมคุณเหมือนคนอื่นๆหรอกนะ เพราะฉะนั้นกลับไป"
"...."
"อย่าลืมว่าฉันกับคุณก็เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง.."
"หึ ไปก็ได้เธอจะสถานะนั้นสมใจแน่"
"ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว"
"เจอกันที่ผับนะครับคุณลูกน้อง"

เมื่อร่างสูงออกจากห้องไป เจ้าของห้องก็ก้มไปหยิบกล่องปลอมตัวขึ้นมาหาชุดที่คิดว่า 'แรงที่สุด' ขึ้นมาใส่ เป็นชุดเดรสสั้นเกาะอกสีแดง พร้อมกับแต่งหน้าด้วยสีโทนชมพูให้หน้าดูมีมิติมากขึ้น จ้องมองดูตัวเองในกระจกก็ไม่เชื่อสายตาว่าเขาจะกลายเป็นผู้หญิงกลางคืนไปเต็มตัวแล้วสิ่นะ เฮ้อ ผู้หญิงในกระจกนี่สวยจัง ใช่แบคฮยอนแน่หรอ?

"ไปกันเถอะ"

พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถกับคีย์การ์ดและเดินออกไปที่รถคันหรูพร้อมกับขับไป PARADISE PUB


@PARADISE PUB

เมื่อร่างบางขับรถมาถึงที่ๆจะต้อง 'ทำงาน' เมื่อลงจากรถและเดินเข้าไปใน PARADISE PUB ดวงตามองหาผู้หญิงผมซอยสั้นหรือ 'เจสสิก้า' ที่จะเป็นผู้ช่วยของเขาในงานพิเศษนี่ ดวงตามั่วแต่มองหาผู้หญิงจนลืมว่ามีผู้ชายหลายร้องคนมองตนอยู่ ร่างบางตัวเล็กปากบางๆกับชุดเกาะอกทำเอาผู้ชายมองตามตั้งแต่ลงจากรถเพียงแต่เจ้าตัวไม่รู้ตัวสักนิด

"คนสวย..แต่งตัวแบบนี้หวังอะไรรึเปล่า"
"เอ๊ะ"

เมื่อไม่รู้ตัวว่าถูกมองก็ไม่รู้ตัวว่าถูกลวนลามทางสายตาพร้อมกับมือโอบเอวไปแล้วเรียบร้อย ถึงแม้ว่าต้องการจะพลักคนที่โอบเอวตัวเองไว้ให้ออกไปแต่เขามาที่นี่เพื่อมาทำงานเป็น 'เด็กนั่งดริ๊งค์' ไม่ใช่หรอ ก็ควรจะทำตามหน้าที่สิ่นะ

"เป็นพนักงานใหม่หรอ ไม่เคยเห็นหน้า"
"อ่าค่ะ วันนี้ทำงานวันแรก"
"ไปนั่งกับผมที่โต๊ะเถอะ ผมชื่อ 'คริส' นะครับ"

คนที่ชื่อ 'คริส' พาร่างบางมายังที่นั่งของเขาและผายมือให้เข้าไปนั่งข้างในคนตัวเล็กเดินเข้าไปนั่งและตามมาด้วยคริสที่เข้ามานั่งพร้อมกับเอามือโอบเอวบางไว้ ภายใตัการกระทำของร่างบางกับผู้ชายอีกคนมีสายตาหนึ่งจ้องมองอยู่ทุกเวลาตั้งแต่คนตัวเล็กเดินเข้ามาในผับจนตอนนี้นั่งอยู่กับอีกคน!!

"แล้วเธอชื่ออะไรหรอ"
"บยอน นาบีค่ะ"
"ชื่อเพราะดีนะ ผมชอบ"
"ขอบคุณค่ะ เอ่อคุณคริสจะสั่งเครื่องดื่มอะไรรึเปล่าค่ะ?"
"งั้นผมขอ RUM MARTINI ครับ"
"เดี๋ยวไปเอามาให้นะค่ะ"

เมื่อร่างบางออกมาจากผู้ชายหน้าหื่นกามชื่อว่าคริส ที่พยายามจะเอาเปรียบเขาอยู่ตลอดเวลาไหนจะโอบเอวอีกถ้าไม่ใช่เพราะงานก็ไม่ทำหรอก!!

"นาบี!! หาตั้งนานอะนี่บัตรไว้ใช้เข้าออกหลังร้าน"
"ขอบใจนะ ฉันไปสั่งน้ำให้ลูกค้าก่อน"
"อื้ม"

เดินมาถึงบาร์เครื่องดื่ม สิ่งที่ร่างบางลืมคือ 'บาร์เทนเนอร์' คือใคร..

"บาร์เทนเนอร์ค่ะ RUM MARTINI แก้วหนึ่ง"
"....."
"นี่สั่งเครื่องดื่มหน่อย!!"
"อะ RUM MARTINI"
"อ๊ะ ขอบใจ"
"....."

พอได้เครื่องดื่มค็อกเทลสีใสถูกประดับด้วยลูกมะกอกที่เรียกว่า RUM MARTINI มาอยู่ในมือ เมื่อฟังเสียงก็รู้สึกคุ้นกับเสียงของบาร์เทนเนอร์ แล้วเสียงบาร์เทนเนอร์ก็เป็นเสียงผู้ชายแน่ๆถ้าจำไม่ผิดร้านนี้ไม่รับผู้ชาย..คงจะมีแค่คนเดียวสิ่นะ.. ปาร์ค ชานยอลอีกแล้ว!! วันทั้งวันเจอแค่คนๆนี้!!

เมื่อนึกขึ้นได้ก็หันหลังแล้วเดินหนีคนที่ตนไม่อยากจะเจอมากที่สุด แต่ยังไงงานพิเศษที่ได้รับมาก็ต้องขึ้นอยู่กับคนๆนี้ว่าจะทำให้เขาได้ค่าตอบแทนหรือทำให้เขาเสียเงินเยอะกันแน่..


TALK

*ก้มหน้าสำนึกผิด* ขอโทษที่มาอัพช้าไปหน่อยยคือช่วงนี้กลับบ้านดึกมากกแล้วเรานอนดึกไม่ได้ไงนอนดึกมากๆแล้วจะเป็นภูมิแพ้ .___. แต่ก็มาอัพให้แล้วน้าาา ขอเม้นกันหน่อยเน้อออ



ใครนึกภาพ Rum Martini ไม่ออกมันเป็นตามรูปน้าา ลูกที่เสียบอยู่คือลูกมะกอก คือไรท์ไม่ได้เปิดร้านเหล้าแต่อย่างใดนะค่ะ555555555 แค่ชอบศึกษาทางด้านนี้55555555









:)  Shalunla