กรและกร

~ในวันที่ฝนตก
ท้องฟ้ามืดมัว ลมพัดอย่างแรง เสียงฟ้าร้องดัง หื้ม หื้ม หื้ม ร่างเล็กนั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆโซฟาตัวใหญ่ด้วยความกลัว เสียงร้องสะอื้น “ฮือ ฮือ ฮือ” ตัวสั่น หัวใจเต้นแรง ทำอะไรไม่ถูก เสียงฟ้าผ่าได้ดังขึ้น ปั้ง!!! เหมือนโดนผ่ากลางหัวใจ ร่างเล็กได้เอามือมาปิดหู น้ำตาเขาไหลพราก ตัวสั่นมากขึ้น พร้อมสบถ “ไม่เอา กลัว ไม่เอา”

ชายร่างใหญ่ที่นั่งทำงานอยู่มหาลัยแห่งหนึ่งในห้องเรียนกับเพื่อนๆ ชายร่างใหญ่ได้ยินเสียงฝนตกฟ้าร้องก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแฟนหนุ่มที่ชื่อว่า’บีม’

เสียงสั่นของโทรศัพท์ได้ดังขึ้น “อื้ด อื้ด อื้ด~”ผ่านไปได้แล้ว5-6สาย ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ

ชายร่างใหญ่กะวลกะวายใจมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายไม่มีสัญญาณตอบรับ จนเขาตัดสินวิ่งผ่าฝนที่ทั้งลมแรงฟ้าแรง ไปหามอไซต์ของเขา มือทั้งสองข้างของเขาได้จับแฮนด์มอไซต์ แล้วเขาได้บิดเร่งความเร็วมากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้โดยที่ไม่คิดถึงชีวิตตนเอง


ปกติแล้วบีมเป็นคนกลัวเสียงฟ้าร้อง บีมเป็นคนชอบฝนตก ชอบฟังเสียงฝนตก แต่เขากลับไม่ชอบเสียง ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า บีมจะไม่กลัวเสียงพวกนี้ถ้ามีใครสักคนที่อยูกับเขา บีมจะรู้สึกปลอดภัยมากที่สุดก็ต่อเมื่ออยู่กับ
’กร ทีปกร’
ชายร่างใหญ่ หล่อ ตี๋ หน้าคม คิ้วเข้ม ผิวเขาออกสีแทน ดวงตาสวย ซึ่งแฟนหนุ่มของเขา


คอนโดแห่งหนึ่งย่านอ่อนนุช
มอไซต์คันใหญ่ได้จอดที่หน้านิติบุคคล เขารีบปล่อยเขียขาตั้งลงแล้วรีบวิ่งไปหาที่ลิฟต์แล้วกดด้วยความเร็วสูง”ติ้ง”ชั้น5ของตึก ห้องที่2002


เขาเคาะประตูเท่าไรก็ไม่มีเสียงตอบรับ เรียกเท่าไรก็ไม่มีเสียงขานกลับมา ผมเลยตัดสินใจพังประตู”ปั้ง!!” เขาได้เจอกับร่างเล็กที่นั่งร้องไห้ ตัวสั่นสั่นอยู่ข้างโซฟา

กรรีบวิ่งเข้าหาแฟนหนุ่มร่างเล็กโดยไว เขากอดพร้อมกับพูดปอปใจบีม”บีม กรอยู่นี่แล้วนะ บีมไม่ต้องกลัวนะ”เขากอดคนร่างเล็กแน่นอยู่อย่างซักพักนึง

บีมเริ่มมีสติขึ้นมาแล้ว ร่างเล็กซบลงบนตักของพี่คนร่างใหญ่มือของเขาจับชายเสื้อไว้อย่างหนาแน่นแล้วเขาก็ได้หลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาและจับมือของกันและกันไว้



*******************************************************************************

-เพิ่งหัดแต่ง ติชมได้นะคะ ฝากกรและบีมด้วยนะคะ