อยากรู้ก็จะบอก

ข้อมูลเบื้องต้น

         มีเพื่อนคนหนึ่งเห็นผมเขียนบทความเรื่องสั้นลงบนอินเตอร์เนท เค้าเลยถามว่าผมรู้สึกยังไงกับเค้า เค้าเลยบอกว่า"เขียนเรื่องถึงเค้าได้ไหมนายต่อ" ผมก็นั่งคิด นอนคิด ยืมคิด เดินคิด ต่ะแคงคิดอยู่นานสองนานเลยตัดสินใจได้ว่า "ม่ะเดี่ยวจะเขียนให้อ่านนะ" ผมก็เลยเค้นสมองทั้งหมดรวบรวมเรื่องของเธอคนนี้มานะครับ

                                                                           นายต่อ(Djตอ) ถึง นิว Pkn

เนื้อเรื่อง

            เรื่องราวทั้งหลายทั้งมวลของผมกับเธอคนนี้มันมาสะดุดตอนที่ผมโดนบังคับไปเรียนพิเศษนี่แหละ T_T อยากจะบ้าตายทำม้ายทำไมต้องให้ไปเรียนด้วยหว่า แต่เนื่อด้วยเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อคุณแม่(ไม่มาตัดเงิน) เลยต้องตั้งหน้าตั้งตามาเรียน เดินเข้ามาปุ๊ป สิ่งแรกที่ประดับใจเลยคือ อาจาร์ย.....(มองที่หลังสุดเลย) สุภาพสตรี 4 คน เพราะมีคนหนึ่งคุ้นหน้ามาก ๆ แต่ จำไม่ได้ว่าใคร พออาจาร์ยเดินมาทักทายก็เริ่งเข้าสู่บทเรียนผมก็ยังมองหน้าเธออยู่พักนึงก่อนที่จะหันไปเรียน
            เรียนไปได้ซักเดือนสองเดือนผมก็เรื่องคุยกับเพื่อนที่มาเรียนด้วยกันเป็นเด็กต่างโรงเรียนหมดเป็นผู้หญิงสี่ผู้ชายสองผู้ชายก็มีนิค กับ ผม ส่วนผู้หญิงสี่คนนี่มี ก้อย พลอย แล้วก็นิว (อีกคนลืมชื่อ) วันที่จำเธอได้นี่เพราะว่าวันนี้นนึกยังไงไม่รู้ นั่งคิดนอนคิดก็แล้ว ตัดสินใจวันนี้ไปเรียนเร็วดีกว่า(แม่บ่น) ไปถึงก็ไม่มีใครอยู่เลยผมเจอแต่นิว
             "นิวคนอื่นล่ะ" ผมถามเธอก่อน
             "นิคกับก้อยแล้วก็พลอยไปหาอะไรทาน" เธอตอบผม "ส่วนติวเตอร์กับแฟนไปซื้อของ"พูดเสร็จเธอก็เขียนอะไรต่อผมด้วยความที่ยังไงก็ได้ นั่งลงแถว ๆ นั้นแหละ ที่มันแคบไม่รู้จะไปไหนนั่งคุยกับนิวนี่แหละคุยไปไม่นาน

             "ต่อจำเราได้ไหม" นิวถามผมผมก็ยังเอ๋อ ๆ อยู่
              "ไม่ได้นะ แต่เราว่านิวหน้าคุ้น ๆ " ผมตอบ
             "เราเป็นเด็กโรงเรียนเดียวกันนะ" 
             "อ้อ ว่าและหน้าคุ้น ๆ  เด็กโรงเรียนเดียวกัน"
             "ไม่ ๆ เรากับนายเคยเรียนโรงเรียนเก่าที่เดียวกันด้วยนะที่ _____ ไง"

             " O_o" โฮ้พระเจ้าจอร์ชใช่จริง ๆ ด้วยผมกับเธอเลยเริ่มทำตัวเป็นคนแก่กันเริ่มรือฟื้นความหลังสมัยยังเด็กนั่งคุยกันไปจนถึงเวลาเร่มเรียนพิเศษ แล้วผมก็นึกเรื่องของเธอออกเรื่อย ๆ ครับนึกไปนึกมาจนจำหน้าเธอได้ จำเธอได้เลยแหละจำได้เลยว่าก็เคยชอบเธอและไม่กล้าจีบรวมทั้งตอนนี้ด้วยก็แหมหน้าตาผมไม่หล่อไม่รวย จนอีกครบสูตรขนาดนี้ หลังจากนั้นที่โรงเรียนเราจะคุยกันบ้างที่เจอหน้ากัน(แต่เจอกันบ่อย)ทักทายกันเหมือนกัน ตอนนั้นเธอจะช่วยงานอาจาร์ยที่หมวดภาษาต่างประเทศ ส่วนผมเป็นGB(เจเนร่อนเบ้) ทำทุกอย่างที่อาจาร์ยเค้าใช้ ช่วยงานทุกที่ยกเว้นหมวดภาษาอังกฤษ(มีความกลัวเป็นพิเศษ- - ) เลยไม่ค่อยได้ทำงานด้วยกันตอนนั้นผมก็มีแฟนแล้วออกจาติดแฟนซะด้วยแต่ผมชอบทำกิจกรรมครับวิ่งเกือบทุกหมวด หลัก ๆ จะอยู่ที่กีฬาเปตองกับคอมพิวเตอร์ ได้ไปแข่งบ้างไม่เก่งมากครับ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่สนิทกันตอนนั้นก็จะมี พี่แนน มังกร กวาง (ไอ้)เบนส์ (ไอ้)ฝน แล้วก็นิวนี่แหละ(ตอนนั้นมีแฟนนะครับแต่แอบชอบน้องกวางด้วยเธอน่ารักครับ 6^.^) ไปหาอะไรกินกันบ่อย ๆ เพราะนิวกับพี่แนนสนิทกันเพราะภาษาฝรั่งเศษแล้วมีวันนึงผมก็ได้รู้อะไรที่ทำให้ดีใจและเสียใจไปด้วยกัน

            "นายต่อไปหาอะไรกินแล้วนั่งคุยกันดีกว่า" พี่แนนเริ่มก่อน

             "เอาดิพี่ไปไหนอ่ะ" ผมถาม
             "ไปร้านหนังสือก่อน" เจ้แกก็ตอบ
             "ได้พี่" ผมทำท่าจะหยิบของ
             "นายต่อเอาของไว้นี่แหละ แล้วรออีกแปปนิวจะไปด้วย" ผมทำหน้า งง นิดหน่อย เพราะปกติผมจะไปคนเดียวหรือมีเจ้พ่วงท้ายไปด้วย เพราะเจ้แกจาไปก่ะคุณแม่มากกว่าพอหลังจากซื้อหนังสือก็กลับมาหาซื้อของกินกันที่ รร. แล้วก็นั่งคุยกันคุยกันทุกเรื่องครับพี่แนนนี่อย่างแสบเลยตัวตั้งตัวตี ถามทุกเรื่องของผมกับนิวเลย มีให้สาบาญด้วยนะว่าห้ามโกหกผมก็พูดครับ พูดหมด เรื่องที่ชอบกวางก้พูด แต่สิ่งที่ทำให้ผมดีใจกับเสียใจปนกันคือ
               "เราก็เคยชอบนายนะนายต่อ" นิวพูด
               "อ่า จิงอ่ะ"
                "จริง"พี่แนนยืยยัยแล้วก็สาะยายอีกยาวผมก็เชื่อครับคนมันหน้าตาดีจะมีคนมาชอบก็ไม่แปลก ก็หน้าด้านพูดไป*๐*") ก็ดีใจนะครับแต่ผมก็มีแฟนแล้วตอนนั้นผมกับแฟนก็ระหองระแหงกันพอสมควรครับ(ผมระบายออกด้วยเรื่องราวของหัวใจตั้งแต่ตอนที่สิบนะ)
               "แต่เราไม่ได้ต้องการอะไรนะเราแค่อยากบอกให้นายรู้" นิวพูดต่อทันที
               "อืม" ผมก็พูดได้แค่นี้ครับ คิดอยู่อีกซักพักก็เลยบอกไปบ้าง
               "ก็ชอบนิวเหมือนกันแหละแต่ตอนแรกไม่กล้าจีบ"อยากบอกความในใจบ้างเพราะว่านิวก็บอกแล้วแล้วตอนนั้นเพื่อนผมก็จีบนิวเหมือนกันเพื่อนสนิทด้วยและก็ไม่เป็นการอันควรด้วยสาเหตุนา ๆ ประการ ทำให้การพูดคุยของเราหยุดอยู่แค่ตรงนี้แล้วผมก็เดินไปส่งเธอ
                 ผมก็นั่งคิดหลายวันเหมือนกันนะครับคิดไปเรื่อย ๆ แต่ก้แค่คิดครับเก็บไว้เป็นความทรงจำดี ๆ ดีกว่าหลังจากวันนั้นเราก็เหมือนเดิมเหมือนเดิมทุกอย่างเลยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จนกระทั่งจบการศึกษาแล้วแยกจากกันไป ผมไปเรียนที่สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลวิทยาเขตเทเทศน์(ชื่อเก่า) เรียนไปได้ไม่นานก็บังเอิญครับ เธอติดต่อมา เธอเรียนไกลจากผมมากครับ เล่นเรรียนที่ สวนสุนันทา ห่านกันไม่กี่ป้าย ก็เลยนัดเจอกัน ดีใจครับ และตอนนั้นก็ดีใจแทนเพื่อนผมด้วยที่จีบนิวติดก็ไมด้มีโอกาศหลาย ๆ อย่างและนิวก็ให้ของขวัญวันเกิดมาเป็นเสื้อตัวนึงที่ตอนนี้ใส่ไม่ได้แล้วเพระอ้วนแต่ก็ยังเก็บไว้
                  ได้เจออะไรมาหลายอย่างตั้งแต่รู้จักกับนิวอยากจะบอกให้นิวรู้ไว้ตรงนี้เลยล่ะกันนะว่านิวก็มีจิ๊กซอที่สำคัญอีกชิ้นหนึ่งของตอมันเป็นตัวต่อของคำว่าความผูกพันธ์เป็นคนสำคัญที่ดีใจที่ได้เจอคน ๆ นี้ในชิวิตของคนธรรมดา ไม่รู้ต่อไปจะเป็นยังไง อณาคตเป็นยังไงเราไม่อาจรู้ได้ แต่ตอนนี้ขอมีความสุขดีกว่านะ ขอให้นิวใความสุขนะ

                                                     จากอดีต สู่ปัจจุบัน สู่อณาคต คนกำหนดคือตัวของเรา
                                                                                 จากตอถึงนิว

ขอบคุณชื่อนักแสดง
ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกันนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนขอให้เพื่อน ๆ มีความสุขนะถ้าจำกันได้หรือแวะเข้ามา
ก้อย ปรอ. มีความสุขนะ
นิค ปรอ. โชคดีเพื่อน
พลอย ปรอ. ขอโทษนะที่ยังไม่ได้คืนการ์ตูน T_T
จา ปกณ. ไอ้จารีบทำโปรเจคให้เสร็จจะได้ไปหาอะไรกินกัน
พี่แนน ปกณ.ว่าง ๆ จะชวนนิวไปคารวะพี่
พี่เจ๋อ ปกณ. พี่ชายศูยน์รวมของทีม
น้องกวาง ปกณ. ขอให้ทางที่เราเลือกเป็นหนทางที่ดีที่สุดนะ และขอให้มีความสุขกับทางนั้นและคนที่กวางรักนะ
(ไอ้)น้องมังกร ปกณ.ไม่รู้มันหายหัวไปไหนแล้ว ขอให้โชคดีล่ะกัน
ไอ้โซ๊ะ ออฟ เบียร ปกณ. ชื่อเยอะหรือเกินนะ ถ้าได้อ่านโทรกลับมาด้วยคิดถึง

                                                              คิดถึงนะเพื่อน ๆ ^^ Djตอ