เค้าจ้างผมมาเป็น "แฟน"

     เพล้ง!! เสียงแก้วตกลงพื้นดังสนั่น สายธารที่กำลังรีดผ้าอยู่ รีบถอดปลักและเดินลงมาจากห้องด้านบน ตรงไปครัวตามเสียง สายธารอยู่คนเดียวที่บ้านและแก้วมันก็อยู่ในตู้ ไม่มีทางร่วงลงมาได้เองได้แน่ๆ

     เป็นไปตามคาด สายธารได้เจอกับหญิงวัยกลางคนที่มีอายุแต่ก็ยังคงความสง่างาม ดารารัตน์ อยู่ที่บริเวณเคาน์เตอร์ครัว เธอสบตาและยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆก้าวเข้ามาหาสายธาร ผู้หญิงคนนี้เมื่อก่อนก็ดีกว่าที่เห็น แต่หลังจากที่สายธารเข้ามาอยู่ที่บ้านในฐานะอื่น ที่ไม่ใช่เพื่อนของลูกสาว แต่เป็นเเฟนของลูกชาย เธอก็เปลี่ยนไป และทุกครั้งที่มีโอกาสเหมาะๆสถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้นไม่ยาก

     " ขอโทษที พอดีมือไม้มันสั่น ได้กลิ่นโคลนตมแล้วมัน.. จะอ้วก " ดารารัตน์บีบจมูกพรางมองหัวจรดเท้า แทบไม่ต้องอธิบายสายตาที่สายธารได้รับว่าดูแคลนขนาดไหน 

     " ครับ ผมคิดว่าเป็นขโมยเลยรีบลงมาดู ลานะครับ " 

     " นี่! เก็บเศษแก้วนี่ด้วย งานเก็บเศษตามดินตามพื้นเธอถนัดอยู่แล้วนิ หรือว่าอยู่บนวอนาน เลยลืม" สายธารถอนหายใจหันไปสบตากับเธอที่ยืนกอดอกและยิ้มเหยียด

     " ครับ เดี๋ยวผมเก็บให้ คุณแม่มีอะไรอีกไหมครับ " 

     " ใครแม่แก! "

     " คุณป้า " 

     " ไม่ต้องอยากมานับญาติกับฉัน เพราะฉันไม่มีคนแบบเธออยู่ใน ตระกูล " ว่าเสร็จเธอก็เฉิดคอมองเหยียด ถามจริงๆ เถอะ เหนื่อยบ้างมั้ยเนี่ย 

     " งั้นคุณผู้หญิงวัย 40 กว่าๆ หน้าตึงด้วยโบท็อกซ์ มีอะไรอีกมั้ยครับ ถ้าไม่มี ขอตัวนะครับ" สายธารที่กำลังจะไปเอาไม่กวาดอยู่หลังบ้าน มือบางก็คว้าแขน หน้าบึงเอ่ยเสียงกร้าว

     " นี่แกว่าฉันหรอห๊ะ! หน๊อย เป็นแค่เด็กสลัมแท้ๆ แต่ก็อย่างว่า คงไม่มีใครสั่งใครสอนแกละสิ หึ! แม่ก็เป็นสะแบบนั้น ติดการผนันจนต้องขายลูกกิน น่าสงสาร " สารธารกำหมัดแน่น สิ่งที่เธอพูดก็ส่วนมีที่จริง ผมเป็นเด็กสลัม แต่แม่ไม่ได้ขายผมหรอก จะให้ถูกมาเพราะลูกคุณจ้างต่างหาก

     " เอ้า นี่คุณผู้หญิงวัย 40 กว่าๆ หน้าตึงด้วยโบท็อกซ์ ไม่รู้จักอินเทอร์เน็ตหรอครับ อันที่จริงถึงไม่มีใครสอนก็เรียนรู้ได้นะครับ อยู่ที่จะใช้กับใครมากกว่า เรียกคุณแม่ก็ไม่ได้ คุณป้าก็ไม่เอา ผมก็ใช้สรรพนามตามที่เห็น ไม่ต้องพูดแล้วนะครับผมจะไปเอาไม้กวาด " สายธารว่าดักไว้เพราะไม่อย่านั้นคงไม่จบง่ายๆแน่ แต่นั่นทำให้หญิงที่ไม่รู้จักแพ้ยิ่งโกรธมากกว่าเดิม

     เธอกลับไปที่ตู้เก็บแก้ว แล้วค่อยหยิบออกมาทีละใบ และแก้วใบสวยในมือก็ค่อยๆ ล่วงลงจากพื้นด้วยความตั้งใจ

เพล้ง!

เพล้ง!

เพล้ง!

     " อุตายจริง! หลุดมืออีกละ " สายธารเห็นดังนั้นจึงวางไม้กวาดลงและเข้าไปประจันหน้ากับเธอ 

        จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย ได้เดี๋ยวน้ำจัดให้ 

เพล้ง! 

     " กรี๊ด!! นี่แกทำอะไรน่ะ บ้าไปแล้วหรอ" สารธารหยิบแก้วขึ้นมาและโยนมันลงพื้นบ้าง และหัวเราะอย่างชอบใจ

     " เอ้า! ผมก็นึกว่าคุณแม่ชอบ กลัวเหงาก็เลยมาเล่นด้วย" 

เพล้ง! 

     " กรี๊ด!! " 

เพล้ง!

     " อร้ายย นะ นี่มันอะไรกันค่าา " แม่บ้านที่เพิ่งกลับมาจากตลาดได้ยินเสียงดังทางห้องครัว จึงรีบวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามา และเบรกตัวเองไว้เพราะเจอแต่กับเศษแก้วที่เกลื่อนกลาดเต็มพื้น 

เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! 

     " นี่แกจะยืนบื้ออีกนานมั้ย! ไปจับมันไว้สิ กรี๊ด! " เธอว่าเสียงดัง เพราะตอนนี้สายธาร นำแก้วในตู้มาปาเล่นเกือบหมด

     " คะ ค่า อร้ายย ยะหยุดนะค่า  " 

เพล้ง! เพล้ง!

     " หว่า หมดซะละ ใบสุดท้ายละนะ " สายธารยิ้มอ่อนก่อนจะทิ้งแก้วใบสุดท้ายแบบเน้นๆ 

เพล้ง!!!

     หญิงสูงวัยได้แต่ยืนอ้าปากพะงาบๆ พร้อมกับแม่บ้านอีกสองคน พรางคิดแล้วเย็นนี้จะเอาแก้วไหนใช้ละเนี่ย สายธารที่หมดธุระ จึงหยิบไม้กวาดขึ้นมาปัดเศษแก้ว (แค่ทางเดินของตัวเอง) 

     " สนุกจังเลยนะครับ " ว่าแล้วก็เดินขึ้นห้องอย่างเริงรื่น ถึงจะรู้สึกผิดแต่ก็ช่วยไม่ได้เค้าไม่ได้เริ่มก่อน 

     " ก.. กรี๊ดด อะไอ้บ้า ละ แล้วฉันจะออกยังไงเนี้ย! นังจอย นังติ๋ม จะยืนอีกนานไหมห๊ะ! มาช่วยฉันเร็วสิ " เศษแก้วนับสิบตอนนี้เกลื่อนกลาดเต็มพื้นจนไม่มีที่จะเดิน สาวสูงวัยได้แต่ยืนเจ็บใจ มองดูแม่บ้านสองคนกวาดพื้น 

    สายธารกลับขึ้นมาบนห้องและลงกลอนประตู 

     " คิดถูกหรือไม่ได้คิดวะเนี่ยไอ้น้ำเอ้ย " 

หนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้า...

     " อะไรนะ 800,000 แล้วหนูจะเอาเงินมาจากไหนเยอะขนาดนั้นละแม่ " สายธารหูผึ่งเมื่อได้ยินยอดหนี้จากมารดา เงินเยอะขนาดนั้นลำพังทำงานพาทไทม์ ที่ร้านอาหารได้วันไม่กี่ร้อย จะมีเงินขนาดนั้นได้ไง ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหาร ค่าเช่าบ้าน ยังดีที่สายธารได้ทุนเรียนจึงไม่ต้องแบกภาระในส่วนนี้อีก 

     " แกทำงานไม่มีเงินหรือไงวะ ฉันนี่เลี้ยงแกมานะโว้ย! ตอบแทนบุญคุณหน่อยดิเห้ย พรุ่งนี้มันมาเก็บดอกเนี่ยจ่ายๆไป 3,000 " นภัสรา แม่ของสายธารยืนว่าเสียงกร้าว สายธารเดินไปหยิบสมุดบัญชีเงินจากการทำงานเก็บเล็กเก็บน้อยมา 6 ปี มีแค่ 50,000 

     " เอาน่าๆ อะ ภาแกเอานี่ไปขายปะ " ยายของสายธารยื่นทองเส้นนึงให้ลูกสาว เป็นทองสินสอดตอนแต่งงานของยายตอง 

     " ยาย " สายธารคว้าเอาไว้เพราะรู้ว่ายายรักเส้นนี้ เป็นของตาที่ตั้งใจสลักชื่อไว้ให้ยาย

     "เอามา ขอบคุณนะแม่ หึ่ย! แกนี่ไม่ได้เรื่องเลย " นภัสรารับมาอย่างเต็มใจ ทองสองบาทขายได้หลายหมื่นพอจะเอาทุนคืนได้แหละ นภัสรานำทองตรงวิ่งไปที่ร้านจำนำทันที

     " เอ็งจะร้องไห้ทำไมละน้ำเอ้ย มีข้าก็ไม่ได้ใส่อยู่ดี มาช่วยเช็ดใบตองมา พรุ่งนี้ต้องขายแต่เช้าหน่อย " ยายตองขายขนมไทยมาตั้งแต่สาวคราวรุ่น เลี้ยงนภัสรา เลี้ยงสายธารมากับวิชาชีพที่ติดตัวมาจากต้นตระกูลนี่แหละ 

     " ครับยาย " 

     เมื่อมาถึงมหาลัย สายธารตรงดิ่งที่ห้องธุระการไปหาอาจารย์ชัชวาล เพื่อขอให้ดูงานแปลเอกสาร สายธารเรียนเอกภาษาจีน เพราะเรียนดีจึงได้งานจากอาอารย์บ่อยๆ แต่ก็ทำงานพาทไทม์อยู่แล้ว อาจารย์จึงให้งานทีละไม่มาก จะได้ไม่หนักเกินไป แต่ตอนนี้เค้าต้องหาเงินเพิ่มถึงจะนอนน้อยลงก็ไม่เป็นไร เมื่อคุยธุระเสร็จก็ออกมานั่งอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้โต๊ะประจำ 

     " น้ำเพื่อนร้ากก " เสียงทักจาก พรรณรวี หรือกอหญ้า ทำให้สายธารหันไปตามเสียงเพื่อนสนิทสมัยประถม

     " มาไงเนี่ย นึกว่าคณะแกไปทัศนศึกษากัน " พรรณรวี เดินมานั่งข้างๆด้วยท่าทางอึกอัก เพราะเรื่องที่พี่ชายขอร้องมา แต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนน้ำจะยอมช่วยไหมนะสิ 

     " เอ่อ คือว่า.. " 

     " อะไร จะพูดไม่พูด " 

     " แก ช่วย.. ช่วย "

     " อะไรของแกเนี่ย ช่วย อะไร "

     " คือตอนเนี่ย พี่ชายฉันโดนแฟนเก่าตามไม่เลิกเลยอะ ก็เลยอยากให้.. แก ช่วย .. " สายธารฟังอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อเพื่อนคนนี้ พูดเสียงเบา อึกอักยึกยักอยู่นั่น 

     " สรุปช่วยอะไรเนี่ย ฟังไม่รู้เรื่อง!! " สายธารว่าพรางดื่มน้ำ

     " ช่วยไปเมียพี่ฉันหน่อย " ปู๊ดด!! 

     " อะไรนะ " 

     " นี่ก่อนแกจะ อะไรนะเนี่ย ขอโทษฉันก่อนดีมั้ย น้ำเต็มหน้าหมดละ อี๋ " พรรณรวีหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดหน้าและเอ็ดเพื่อนเบาๆ

     " เอ้ย โทษๆ ก็พูดอะไรไม่รู้ " 

     " ก็พูดอย่าที่พูดนั่นแหละ ฉันก็ลำบากใจนะ แบกหน้ามาขอให้แกช่วยเนี่ย " 

     " แล้วแกจะบ้าหรอให้กูไปเป็นเมียคุณพี่มึงเนี่ยนะ " สายธารว่ากลับ เท่าที่รู้จักพี่ของกอหญ้าไม่ได้ชอบผู้ชายซะหน่อย แล้วผมก็ไม่ได้อยากเป็นเมียใครด้วย 

     " เอ่ออ.. ก็มึงนั่นแหละ แค่แกล้งๆเอง นี่แกรู้มะ แฟนเก่าพี่ฉันตามเกาะเป็นปลิงเลยเนี่ย เลิกตั้งนานละยังวนเวียนอยู่ได้ นะ ช่วยหน่อย " แล้วมันใช่ปัญหาของผมมั้ยเนี่ย ผูกเองแก้เองดิ

     " ไม่เอาอ่ะ เสียเวลา ไปๆจะอ่านหนังสือ " 

     " มีค่าจ้างด้วยนะ "

     "เท่าไหร่ " สายธารตอบอย่างทันที ก็ช่วงนี้มันต้องใช้เงินละนะ ถ้าได้เดือน 10,000 ก็ดีสิ บ้านนี้มีตังเรียกๆแพงๆดีมั้ยนะ

     " 30,000 "

     " ห๊ะ! 30,000 เยอะขนาดนั้นเลย " นี่มันเกินกว่าที่เค้าคาดอีกนะเนี่ย 30,000 30,000 เอาวะ

     " อืมจะทำไม่ทำ ไม่ทำฉันจะไปให้คนแทนอื่นนะ " เมื่อพรรณรวีเห็นสายตาเพื่อนรักลุกวาวขนาดนี้จึงมีไพ่ที่เหนื่อกว่า หึหือ ถ้าให้สายธารไปให้คุณพี่ได้ เราก็จะได้เงินเพิ่มเดือนละ 50,000 หมูๆไว้ไปคอนฯแล้ว ขอโทษนะเพื่อนรักแต่สามีฉันก็ต้องเปย์เหมือนกัน 

    " ทำ ก็ ได้ นี่ไม่ได้เห็นแก่เงินอะไรหรอกนะ เพื่อนกันก็ต้องช่วยอยู่แล้ว " 

     " ไม่ทันแล้วมั้ง แหม! เมื่อกี้ยังไล่ฉันไปไกลๆอยู่เลย "

     " เอ่อน่ะ แล้วพี่คนไหน หวังว่าคงไม่ใช่พี่ต้นสนนะ ผู้ชายอะไรโครตน่ารำคาญ ขี้บ่น ขี้วีน นี่จำที่เราไปกินไอติมหน้ามอ. ได้ปะตอนบัตรประชาชนฉันหายอะ โอ๊ยย บ่นกูเป็นเดือน นั่นไงพูดแล้วตายยาก โทรหากูเฉย" พรรณรวีกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ลืมคิดไปว่าสองคนนี้ไม่ค่อยลงรอยกันนี่หน่า เจอกันทีไร ไฟว้กันทุกที ชั้นประถม ยันมัธยม แม้แต่ปัจจุบันก็..

     " โห่! นี่พี่ยังเอาเรื่องบัตรมาด่าผมอีกหรอ มันตั้งแต่ปีที่แล้วละนะ แก่แล้วก็บ่นอยู่ได้ " 

     " อะไรๆ เดี๋ยวเจออะไร โทษทีนะครับคุณพี่พอดีช่วงนี้ยุ้งยุ่งคิวเเน่น คงไม่เจอผมง่ายๆหรอก แค่นี้นะ " สารธารวางสายลงทันที 

     " หญ้าพี่แกนี่เป็นเอามากเนอะ ฉันพิมพ์ตกไปตัวนึง โทรมาด่ากูเป็นชุดเลย นี่ยังยกเรื่องบัตรมาด่าซ้ำอีกนะ เงียบทำไมอะ " สายธารเห็นพรรณรวี กลืนไม่เข้า คายไม่ออกอยู่นาน อย่าบอกนะว่าคนที่จะให้ช่วยน่ะ 

     พรรณรวีพยักหน้าให้ เพราะเธอรู้ดีว่าสายธารจะถามอะไร คราวนี้คนที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออกกลับเป็นสายธารเสียเอง

    " ยกเลิกทันมั้ย " พรรณรวีส่ายหัวเบา และยกมือถือขึ้นมาที่คุยแชทกันกับพี่ชายคนรอง ว่าสายธารตอบตกลงเรียบร้อยแล้ว 

     นับจากนั้นสายธารก็ต้องมาอยู่กับ ธวัช หรือต้นสนชั่วคราว ตอนเเรกที่ไม่อยากมาเพราะเป็นห่วงยาย แต่ธวัชก็เอาสัญญาที่สายธารเซ็นขึ้นมาอ้าง ลำพังเค้าจะไปเถียงกับอัยการ คงไม่มีวันชนะ แต่ธวัชยังใจดีให้สายธารกลับไปบ้านได้บ้าง 

     หลังจากที่สายธารเปิดตัวเป็นแฟนกำมะลอของธวัช ดารารัตน์ หรือดาว จากที่เชยชมว่าสายธารเก่ง เรียนดีและขยันทำงาน กลับกลายเป็นการดูหมิ่น เหยียดหาม เพียงเพราะเด็กสลัมไม่เหมาะกับลูกของตัวเองที่เป็นผู้ดีเก่า เเละการงานดี แต่สวรรค์ยังเมตตาที่ พ่อของธวัชไม่ได้กีดกันอะไร พร้อมยังเค้าใจลูกดี 

    

     " เอาวะ หมดหนี้ก็หมดกัน " ถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ได้เงินดี แค่นี้ต้องทนให้ได้ ในสัญญาระบุไว้ 10 เดือน พอมาคิดดูดีๆแล้ว

ตั้ง 10 เดือนเลยหรอเนี่ย 300,000 กับหนี้ 800,000 กว่าจะถึงตอนนั้น ร่างนี้จะพังก่อนมั้ยนะ ปวดหัวกับพี่สนไม่พอ ยังกับแม่ กับแฟนเก่าเค้าอีก 

สายธารสลัดความคิดทิ้งไป ก่อนจะกลับมารีดผ้าอีกครั้ง