คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ห้า
โดยปกติยูคยอมจะมาขอใช้ห้องซ้อมเต้นของทางคณะแทบทุกวันอยู่แล้ว วันนี้ก็เช่นกัน ร่างสูงเปิดเพลงบีทหนักๆแล้วเคลื่อนไหวร่างกายตามท่าทางที่เห็นภาพในหัว ตาก็มองกระจกไปด้วย ดูท่าทางและองค์ประกอบร่างกายว่าออกมาดูดีอย่างที่เค้าคิดไว้รึเปล่า
แต่จู่ๆร่างสูงก็หยุดเต้นแล้วหันไปที่ประตู มีรุ่นพี่สองคนเดินเข้ามาในห้องที่เค้าใช้ซ้อมอยู่ ยูคยอมเดินไปปิดเครื่องเสียงที่ตั้งอยู่ที่มุมห้องและหันกลับมาที่ผู้มาเยือนอีกครั้ง
“ขอโทษที่เข้ามารบกวนนะ พี่เป็นตัวแทนจากคณะนิเทศ ชื่อจูเนียร์ ส่วนคนนี้เจบี”
ยูคยอมโค้งให้รุ่นพี่แสดงความนอบน้อมหนึ่งครั้งแล้วยืดตัวขึ้นเพื่อแนะนำตัว
“คิมยูคยอมครับ”
“พวกพี่มีเรื่องจะขอความร่วมมือนายหน่อย คือเดือนหน้าจะมีงานเฟรชชี่ของมหาลัย แล้วแต่ละสาขาต้องส่งตัวแทนสาขาละหนึ่งคนมาเพื่อแสดงบนเวทีในตอนกลางคืนน่ะ”
พี่จูเนียร์พูดต่อไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ผิดกับพี่เจบีที่ถือเอกสารเข้ามายืนหน้านิ่งๆอย่างเดียวเลย
“พี่ๆในสาขานายเค้าเสนอชื่อนายมา นายขัดข้องอะไรไหม มาแสดงเป็นหน้าเป็นตาให้สาขาหน่อยเถอะนะ”
“ได้ครับ”
พี่จูเนียร์ยิ้มรับที่รุ่นน้องคนนี้ดูจะพูดง่าย ก็สำหรับยูคยอมเองเรื่องแบบนี้ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้เค้าได้รับการไหว้วานบ่อยๆตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลายแล้วด้วย
“งั้นช่วยลงชื่อและเขียนรายละเอียดการแสดงกับเบอร์ติดต่อให้ด้วย”
พี่เจบีเอาเอกสารมาให้เค้ากรอกเล็กน้อย
“นายจะเต้นสินะ”
พี่จูเนียร์ชะโงกหน้ามาดูในเอกสารที่ผมกรอก
“ครับ ผมถนัดอันนี้ที่สุด”
และยังไม่ทันจะได้คุยอะไรกับพี่ๆต่อเสียงโวยวายหน้าประตูก็ดังขึ้น
“เซอพราสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”
"อุ๊ยยยยยย"
เงิบสิครับ
เจ้าหมีกำลังยืนคุยกับรุ่นพี่อยู่สองคน พี่จูเนียร์กับพี่เจบีนี่นา
พี่เจบียิ่งหน้าตาโหดๆอยู่ด้วย ดูสายตาสิ ดุชะมัด
"อ้าว น้องแบมแบม"
พี่จูเนียร์หันมายิ้มให้รุ่นน้องทั้งคู่
แบมแบมยิ้มน้อยๆตอบกลับไปแล้วหลบไปอยู่ด้านหลังยองแจ ก็พี่เจบีเล่นจ้องเค้าซะขนาดนั้น
เค้ากลัวนะ
"แฮะๆ คุยธุระกันอยู่หรอครับ เชิญต่อเลยครับ พวกผมมานั่งรอยูคยอมเฉยๆ
เชิญเลยครับๆ"
ยองแจอธิบายเสียงสดใส
แก้สถานการณ์หน้าแตกแบบฉับพลัน ขณะที่ผมยืนหลบอยู่ด้านหลังมันอีกที
"ไม่ใช่ธุระอะไรที่เป็นทางการขนาดนั้นหรอก
พวกพี่มาขอยืมแรงเพื่อนน้องไปเต้นโชว์น่ะ"
คนอัธยาศัยดีหันมาบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"งานเฟรชชี่เดือนหน้าไง พี่เค้าจะให้กุไปเต้นโชว์เป็นตัวแทนสาขาอ่ะ"
"พวกน้องมาก็ดีแล้ว อยู่สาขาอะไรกัน พี่ต้องการคนจากทุกสาขามาโชว์"
พี่เจบีถามเสียงเข้ม
ทำให้ผมเลี่ยงจะตอบไม่ได้ จึงตอบเสี่ยงแผ่วๆกลับไป
"ถ่ายภาพครับ"
"งั้นน้องเป็นตัวแทนสาขาแล้วกัน แสดงอะไรได้บ้างล่ะ"
พี่เจบีมองที่ผมกับยองแจ
"เฮ้ยพี่จะดีอ่อ ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวโดนเพื่อนในสาขาเขม่นเอา"
ยองแจรีบเอ่ยปฏิเสธออกไป นั้นสิ จู่ๆก็ไปเป็นตัวแทน ไม่มีใครเสนอมาซะหน่อย
"ไม่หรอก พี่ขี้เกียจเดินหาแล้ว นี่ต้องเอาตัวแทนจากทุกสาขาทุกคณะเลยนะ สงสารพี่เถอะ พี่เหนื่อย"
พี่จูเนียร์ออกปากเองเลย จะปฏิเสธยังไงดีล่ะ
"ถ้าใครว่าอะไรก็บอกว่าพี่เลือกเอง ตกลงนะ" พี่เจบีพูดเองใครจะกล้าล่ะครับพี่
"ใช่ๆ บอกว่าเจบีเลือกเองนะ ไม่มีใครกล้าว่าหรอก"
ใช่พี่ ไม่กล้าว่า แล้วก็ไม่กล้าปฏิเสธด้วย ฮืออออออออออ
"ยองแจ มึงร้องเพลงดิ มึงร้องเพลงเพราะออก" ยูคยอมเสนอ
"ยองแจเสียงดี ร้องเพลงเลย เดี๋ยวแบมจะเก็บภาพเวลายูคกับแจแสดงให้เอง"
งานเอาตัวรอดขอให้บอก แบมแบมคนนี้ถนัดนัก
"ร้องเพลงหรอ ว้าว ต้องน่าดูแน่ๆเลย" พี่จูเนียร์ทำหน้าตาตื่นเต้น
"มาเขียนชื่อ รหัสนักศึกษา เบอร์โทร และก็สาขาในใบกิจกรรมเลย
จะมีสต๊าฟนัดซ้อม เรียกประชุม กับรันคิวแสดงในงานให้"
ยองแจรีบทำตามที่พี่เจบีบอก
"คิดว่าเป็นหน้าเป็นตาให้สาขานะน้อง ทำให้เต็มที่" ว่าจบก็วางมือบนไหล่เพื่อนผม
"พวกพี่จะจองห้องซ้อมให้ ถ้าน้องจะซ้อมวันไหนเวลาไหนก็แจ้งพวกพี่ได้เลย
พวกพี่จะจัดการให้"
พี่จูเนียร์กับพี่เจบีแลกเบอร์กับเพื่อนๆผม
และให้รายละเอียดเกี่ยวกับวันกิจกรรมอีกนิดหน่อย
ผมที่ไม่มีส่วนร่วมอะไรเดินมานั่งที่มุมห้องข้างๆเครื่องเสียงพร้อมกับดูดโกโก้ปั่นในมือไปด้วย
มีสายตาพี่เจบีกับยูคยอมหันมามองเป็นพักๆผมก็ยิ้มน้อยๆให้นิดหน่อย
สรุปได้ว่า งานเฟรชชี่จะมีทั้งกลางวันและกลางคืน
กลางวันจะมีพวกบู้ทกิจกรรมจากรุ่นพี่ทุกสาขาจัดทั่วมหาลัย
ส่วนตอนกลางคืนเป็นการแสดงจากเฟรชชี่ทุกสาขามาแสดง เรียกได้ว่าประชันกันเต็มที่เลยงานนี้
พวกเราวางแผนกันว่าคืนนี้จะไปนอนบ้านยองแจ
ช่วยกันคิดการแสดงของยูคยอมและยองแจกัน เพราะยังไง พรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์
จะได้ช่วยกันคิดให้เต็มที่
ยูคยอมขับรถพาผมไปเอาเสื้อผ้าที่คอนโดหลังจากที่ผมโทรบอกพี่คุณแล้วว่าจะไปนอนบ้านยองแจ
พวกเรารู้จักและสนิทกันมาหลายปีแล้ว
พี่คุณและพ่อแม่ผมรู้จักเพื่อนทั้งสองเป็นอย่างดี
พ่อแม่ของสองคนนี้ก็รู้จักผมเหมือนกัน พวกเราไปมาหาสู่กันตลอด จึงทำให้ไว้วางใจกัน
พวกเรามาถึงบ้านยองแจช่วงบ่ายกว่าๆ
บ้านยองแจที่โซลไม่มีใครอยู่ครับ เป็นบ้านเดี่ยวหลังไม่ใหญ่มาก ยองแจอยู่คนเดียว
เพราะเข้ามาเรียนที่โซล บ้านเกิดจริงๆแล้วอยู่มกโพ
ครอบครัวของยองแจอยู่ที่นั้นกันหมด
"เราจะร้องเพลงอะไรดีอ่ะ"
เพื่อนตาตี่เอียงหัวมาซบผม
ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นครับ
"เพลงช้า อารมณ์น่ารักๆไหม"
ยูคยอมนั่งกับพร้อมพื้นวางโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะกระจก
"ก็ดีนะ งานกลางคืนด้วย นั่งร้องเพลงดีไหม" ผมออกไอเดีย
"แล้วจะให้ร้องเพลงอะไรล่ะ" ยองแจถามอีก
"ต้องเป็นเพลงช้าสิ เสียงออกจะดีขนาดนี้" เห็นด้วยกับเจ้าหมีนะ
"งั้นเพลงนี้ดีไหม"
ผมกดเพลงในมือถือให้เพื่อนดู
เป็นเพลงของช้าที่ผมชอบฟังครับ ฮุคของเพลงนี้ติดหูดีด้วย
รับรองทุกคนในงานร้องคลอกันได้
Confession of a Friend (2AM) (ยองแจเคยโซโล่เพลงนี้ที่ญี่ปุ่นนะคะ)
"มันจะไม่ยากไปอ่อแบม" ยองแจทำเสียงอ่อยๆ
"ไม่หรอก เราว่าแจร้องได้อยู่แล้ว ร้องเถอะนะ เราอยากฟังแจร้องเพลงนี้"
ผมหันไปยิ้มให้กำลังใจเพื่อน
"ร้องในแบบของเราไง เสียงแกก็ดี เดี๋ยวชั้นช่วยตัดให้ ไม่ต้องร้องจบเพลงหรอก"
ยูคยอมเห็นด้วยกับเพลงที่ผมเลือก
"ก็ได้ แล้วแกอ่ะหมี เลือกเพลงเต้นได้แล้ว?" ยองแจหันไปสนใจยูคยอมอีกครั้ง
"อืม เลือกแล้ว มีท่าในหัวแล้วด้วย เดี๋ยวคืนนี้ลองเต้นให้ดู
มาเริ่มทำเพลงของแกก่อนดีกว่า"
ตอบเสร็จยูคยอมก็เปิดโปรแกรมตัดต่อเพลงเพื่อทำนองใหม่ให้ยองแจ
ระหว่างที่เพื่อนสองคนสุมหัวกันอยู่
ผมก็ไปเอาน้ำเอาขนมในตู้เย็นออกมาเป็นเสบียงให้เพื่อน
คืนนั้นพวกเราทำเพลงกันจนดึกดื่น
ยูคยอมเอาเพลงใส่ไอพอดให้ยองแจไว้ซ้อม แล้วก็ลองเต้นให้พวกผมดู
การแสดงของยูคยอมถือว่าโอเคดีเลยแหละ มืออาชีพอย่างเพื่อนผลนี่เนอะ
เหลือแค่ซ้อมให้ลื่นไหลและลงจังหวะมากขึ้น
ผมตั้งใจไว้ว่าจะเอากล้องมาถ่ายภาพในงานแล้วก็ถ่ายภาพการแสดงของเพื่อนๆด้วย
ผมหยิบมือถือมาส่งข้อความก่อนนอนอีกครั้ง
Bam×2 : ราตรีสวัสดิ์ครับ
Mark
T. : good night :)
วันนี้วันเสาร์~ วันนี้วันเสาร์
แบมแบมชอบวันเสาร์ครับ วันที่ไม่ต้องไปไหน ^^
"ม๊าครับ อาทิตย์หน้าแบมมีถ่ายแบบแหละ ตื่นเต้นจังเลย"
ผมกำลังโทรทางไกลคุยกับคุณนายภูวกุลอยู่ครับ ไม่ได้คุยนานแล้ว คิดถึงมากเลย
ที่บ้านผมทราบกันหมดแล้วว่าผมได้เป็นนายแบบให้บริษัทเฮียคริส ไม่มีใครว่าอะไรครับ
แค่บอกให้ผมแบ่งเวลาให้ดี
รับผิดชอบให้ดีเท่านั้น ที่บ้านผมเลี้ยงลูกแบบรับฟังและมีเหตุผลครับ
มีแค่พี่คุณนี่แหละ ที่ออกจะห่วงผมมากเป็นพิเศษ
ผมเดินคุยโทรศัพท์ออกมาจากห้องนอนก็เห็นพี่คุณนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาครับ
นานๆทีพี่คุณจะอยู่ว่างๆ ต้องอ้อนสักหน่อย
"แล้วถ่ายที่ไหนล่ะลูก" เสียงม๊าถามมาตามสาย
"ในสตูดิโอครับ พี่จงอินจะแจ้งวันเวลาอีกที แล้วก็จะมารับแบมไปถ่ายเองด้วยครับ"
ผมนอนหงายหนุนตักพี่คุณแล้วตอบม๊าไปด้วย
"ตั้งใจแล้วกัน โตแล้วต้องมีความรับผิดชอบ รู้ใช่ไหม?"
"ครับ รู้แล้วครับ"
ความคิดเห็น