คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชิ้นส่วนของริสทัชเชีย
โป๊ก
อยู่ดีๆมะเหงกสวรรค์ก็ถูกส่งมาให้เจ้าชายคนเท่ห์ที่เพิ่งเท่ห์ได้ไม่นาน คนถูกเขกหัวมองคนทำพลางแยกเขี้ยวกัดฟันกรอด มือคลำหัวป้อยๆ
"ไอ้งั่งเอ้ย!"
คำด่าลอยมาอีกครั้งจากคนผมยาวสุดห้าวที่เหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ทำให้อารมณ์เมื่อครู่หายวับไปกับตา เบลกำลังจะขว้างมีดอยู่แล้วถ้าแขนเรียวยาวไม่ยื่นออกมาขวางไว้ซะก่อน
"ทำไมล่ะผบ."
เสียงราบเรียบตึงเครียดไม่เข้ากับหน้าที่กำลังยิ้มบางๆอยู่นั่นสักนิด อีกฝ่ายขยับยิ้มที่เหมือนแสยะมากกว่าก่อนว่าเหตุผล
"มาติน คาทอร์ซ คนใจอ่อน อ่อนประสบการณ์ เห็นอกเห็นใจ" แล้วสควอลโลก็ยกดาบขึ้นชี้หน้าโฟล "ส่วนแก ห้าว งี่เง่า ไอ้โหด"
ดาบคมถูกชักออกมาใช้อีกครั้ง ปัดดาบของสควอลโลทันที คิ้วขมวดมุ่น รอยยิ้มพลันดูเหี้ยมขึ้นทุกที
"ฉันไปทำอะไรฮึถึงได้กลายเป็นไอ้โหดไปซะแล้ว"
"แค่บอกว่าคาแรคเตอร์แกมันเป็นไปไม่ได้โว้ยยย!"
เปรี้ยง!!!!!
ฉับพลันฟ้าก็ผ่าลงมา ส่งเสียงกึกก้องกัมปนาท พร้อมกับเม็ดฝนที่โรยตัวและรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว เอจิโนอายกมือขึ้นเหนือหัว ริสทัชเชียลอยขึ้นทันที ชิ้นที่ฝังอยู่กับดาบและสร้อยนั้นเปล่งประกายสีแดงน่ากลัว มาม่อนที่รับมืออยู่คนเดียวจึงไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป
"ส่งมันทั้งหมดมาให้ข้า แล้วข้าจะให้เจ้าปกครอง Aria te'laria โดยอิสระ มาติน"
คนถูกเรียกสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันดาบไปที่อีกฝั่งแทน รวมไปถึงสควอลโลเช่นกัน ไม่วายที่โฟลจะลืมหันไปยักคิ้วกวนๆให้นักดาบอีกคนอย่างบ่งบอกถึงชัยชนะ ส่งผลให้คิ้วสควอลโลกระตุกเป็นระยะๆอย่างอดกลั้นอารมณ์
"เห็นปะ ฉันนี่ล่ะมาติน คาทอร์ซ"
"ฉันว่าหมอนี่มันตาบอดแหงๆ.." สควอลโลกระซิบไปที่อีกสองคน เบลฟังแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนพูดกับโฟลที่ถึงกับแทบปล่อยดาบตกมือเมื่อฟังจบ
"พูดซะเจ้าชายชักไม่เชื่อจริงๆแล้วนะเนี่ยว่าโฟลไม่ใช่มาติน"
"เงียบน่า!"
คนถูกสงสัยย้อนขวับ ก่อนจะจดจ่อกับเอจิโอนา ดีที่ช่วงที่ทั้งสามไร้สาระกันไปมา มาม่อนยังพอดึงริสทัชเชียไว้ได้บ้าง ริสทัชเชียจึงยังไม่ตกไปอยู่ในมือของอีกฝ่ายโดยสมบูรณ์
"พวกนายต้องจ่ายค่าใช้แรงให้ได้นะ"
คำของคนขี้งกสุดๆในสายตาชาววาเรียทำให้ทั้งสามที่พยายามทำตัวให้เครียดที่สุดหลุดขำออกมาอีกจนได้ สควอลโลจึงว่ากลับเข้าให้ ก่อนจะโผนทะยานเข้าฟาดฟันศัตรูเบื้องหน้า
"รอดตรงนี้ไปให้ได้ก่อนเถอะ"
ดาบของสควอลโลหยุดลง เอจิโอนาเพียงแต่ยื่นมาข้างหน้าเท่านั้น ราวกับพุ่งชนบาร์เรียที่มองไม่เห็น เขากัดฟันกรอด ไม่ว่าจะลงแรงเท่าใด บาร์เรียก็ไม่ได้พังลงเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งแข็งตัวมากขึ้น
แอ๊ด...
เสียงประตูไม้เก่าแก่ดังขึ้นจากสองข้างทางทั้งฝั่งที่พวกเขาอยู่และอีกฝั่งของแม่น้ำ ร่างของผู้คนมากมายในสภาพราวกับผีดิบเดินมาที่พวกเขาเรื่อยๆ โฟลถึงกับสบถออกมาอย่างไม่สมเป็นผู้หญิง
"มันเล่นไม้นี้อีกแล้ว"
"คนพวกนี้เป็นคนบริสุทธิ์งั้นสิ" เบลว่าอย่างใจเย็น
"แหงสิ ไม่ฆ่าได้จะดีที่สุด แต่เราไม่มีทางเลือก.." โฟลพูดเสียงเบาลงอย่างสิ้นความหวังในท้ายประโยค แต่มาม่อนกลับทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นในฉับพลัน
"แล้วริสทัชเชียทำอะไรไม่ได้รึไง"
โฟลยกนิ้วให้มาม่อนทันทีซึ่งกำลังเหงื่อตกเพราะเริ่มยื้อริสทัชเชียไม่ไหว พลังของเอจิโอนาแกร่งกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ เธอเข้าไปช่วยมาม่อนอีกแรงโดยการเข้าทางฝั่งบาร์เรียแทนเพื่อดึงพลังของเอจิโอนามาทางฝั่งเธอกับสควอลโล
ริสทัชเชียเริ่มลอยต่ำลงเรื่อยๆ
ได้ผล..
"เบล!! หยิบริสทัชเชียมา!!" โฟลตะโกน
ทันทีที่เบลแตะริสทัชเชียได้ แสงสว่างสีแดงก็จ้าจนแสบตา เหล่าผู้คนที่ถูกควบคุมด้วยเอจิโอนาพากันก้มตัวลงทันที พร้อมกับฟุบลงกับพื้น
"ชิ!!"
เอจิโอนากัดฟันกรอด ก่อนจะถอยลง บาร์เรียแตกกระจาย ทำให้ทั้งสควอลโลและโฟลกระเด็นไปทันที แต่โฟลกลับยิ้มกว้าง ผิดกับสควอลโลที่หน้าเบ้เพราะเอาหน้าลงทำให้กระแทกพื้นอิฐจนเลือดกำเดาไหล
แต่เหตุการณ์ไม่ได้ดีเสมอไป ริสทัชเชียเริ่มส่องแสงสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ พื้นดินเริ่มสั่นไหว อากาศรอบตัวเหมือนถูกดึงดูด จนสุดท้าย
ริสทัชเชียแตกสลาย
เศษชิ้นส่วนเล็กๆแตกกระจายออกจากกัน มันเป็นภาพที่สวยงาม ขณะเดียวกัน พวกเขากลับรู้สึกหดหู่.. ทันใดนั้น ภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้น ราวกับพวกเขาได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์
น็อกซ์...เธออยู่ที่ไหนกัน.....
เมื่อคิดถึงน็อกซ์ เธอก็พลันคิดไปถึงฟาโลด้วย ฟาโลถูกเธอไหว้วานให้ตามหาน็อกซ์ ทุกครั้งจะคอยติดต่อมาเสมอ แต่ช่วงสองสามเดือนมานี้กลับเงียบหายไป จนเธอกังวลใจและถูกพวกเอจิโอนาตำหนิที่เหม่อลอยไม่สมกับเป็นพระจักรพรรดินีบ่อยๆ
บางที..ถ้าเธอไม่รู้ว่าน็อกซ์มีตัวตนอยู่ คงจะดีกว่า...
แต่ในเมื่อมันแก้ไขไม่ได้..ทางที่เหลือคือแก้ไขปัญหาที่กำลังพบนี้แทน
ถ้าเช่นนั้น เธอก็หวังให้มันถูกแก้ไขได้โดยเร็วไว...
ก่อนที่จะเธอจะคลุ้มคลั่ง และความบิดเบี้ยวจะกัดกินหัวใจของเธอ
มือเล็กเอื้อมไปจับสร้อยพระศอที่มีทับทิมเป็นเครื่องประดับ ทันทีที่สัมผัส ความเกลียดชังก็พุ่งพล่านเข้าสู่จิตใจ
"น็อกซ์..."
ความเกลียดชังของน็อกซ์ที่มีต่ออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ โนอิกกลาโด ทวีกล้ารุนแรงมากขึ้น เธอรู้สึกได้จากสร้อยที่ถูกฝังริสทัชเชียเอาไว้อีกหนึ่งชิ้น ก่อนจะก้มลงมองดาบในมือที่ถูกฝังริสทัชเชียไว้เช่นกัน รวมถึงชิ้นที่ถูกฝังในเสื้อเกราะบนตัวเธอ ริสทัชเชียทั้งสามชิ้นที่เธอครอบครองไว้ ไม่มีชิ้นใดที่น็อกซ์เกี่ยวข้องอีกนอกจากชิ้นบนสร้อย
"อยากเจอ..เธอสักครั้ง....ไม่ว่าเธอจะเกลียดชังฉันแค่ไหน...อยาก..อยากเจอ...น็อกซ์....น็อ..กซ์......"
ร่างบางทรุดลงกับพื้นช้าๆ มือกอบกุมสร้อยที่ส่องแสงประหลาดสีแดงออกมาเรืองๆ...
ความคิดเห็น