เล่ห์รักคาสโนวาร้าย [อ่านฟรีจนจบ]

เล่ห์รักคาสโนวาร้าย

*announcement

เป็นนิยายหมดสัญญาจาก สนพ.(วางขายครั้งแรกเมื่อปี 2558) มีการปรับเปลี่ยนเนื้อหาบางส่วนพอสมควรค่ะ เนื่องจากเป็นนิยายเรื่องแรกๆ ที่เขียนและยังเด็กมาก บางประเด็นที่เขียนในตอนนั้นอาจขาดความสมเหตุสมผล และไม่ค่อยสอดคล้องกับปัจจุบันเท่าไร แต่เคล้าโครงหลักๆ ยังคงเดิม เลยนำมาลงให้อ่านฟรีจนจบในส่วนที่เป็นเนื้อหาหลัก ยกเว้นตอนพิเศษนะคะ 

สำหรับนักอ่านที่เคยอ่านแล้ว และเพิ่งเข้ามาใหม่ ฝากติดตามยุงจ๋าของน้องชีตาห์ version 2025 ด้วยนะคะ 

---

เมื่อชีวิตและหน้าที่การงานกำลังไปได้สวย จู่ๆ ก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งให้นางแบบชื่อดังอย่าง ยูกิ  กุลวนิชนันท์ ต้องพบเจอและพลั้งเผลอมีความสัมพันธ์ชั่วคืนกับคาสโนวาหนุ่มเนื้อหอม กฤชากรณ์ พงค์พณิช ยังไม่ทันจะได้หลบหนี ก็ถูกยัดเยียดความรับผิดชอบ ยัดเยียดความเป็นสามีให้ มิหนำซ้ำยังถูกต้อนเข้ากรงทองของคนจอมบงการอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…    

“สวัสดีครับ คุณภรรยา”

“คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ”

คำพูดทักทายนั้นทำให้ยูกิตัวชาวาบ ใจเต้นแรงจนรู้สึกหวิวๆ ในอก นึกอยากให้ตัวเองหายตัวใจเมื่อต้องเจอสถานการณ์ยากจะรับมือเช่นนี้ 

“อย่าบอกนะว่าคุณความจำเสื่อม…” กฤชากรณ์ถามคนตรงหน้านิ่ง ดูเหมือนเธอกำลังไขสือ ทำเป็นไม่รู้จักเขา หึ เดี๋ยวเขาจะทบทวนความจำให้เอง

“ฉันปกติดีทุกอย่าง แล้วคุณเป็นใครกัน ทำไมถึงมาเรียกฉันแบบนี้” ถามเสียงราบเรียบและพยายามเก็บอาการหวาดหวั่นสุดฤทธิ์ 

“ผมก็เป็นสามีของคุณไงละ ยูกิ กุลวนิชนันท์ หรือว่าคุณจำผู้ชายคนแรกของตัวเองไม่ได้?” 

สิ้นวาจานั้น ความร้อนผ่าวก็กระจัดกระจายไปทั่วใบหน้าของคนฟังทันที ริมฝีปากสีสวยเผยอค้างเมื่อพูดอะไรไม่ออก ยูกิรู้จักเขาดีเชียวละ กฤชากรณ์ พงค์พณิช คาสโนวาตัวร้าย เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร มีดวงตาคมกริบน่าหลงใหล มีรอยยิ้มทรงเสน่ห์กระชากใจยิ่งนัก สมบูรณ์แบบทั้งหน้าตาและทรัพย์สมบัติ จนสาวๆ หลายคนใฝ่ฝันอยากจะไปอยู่ข้างกาย…

แต่ไม่ใช่กับยูกิ เธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ ยิ่งได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคาสโนวายิ่งเกลียดนัก   

“ฉันไม่เคยมีสามี กรุณาอย่ามายัดเยียดตำแหน่งนี้ให้กับฉัน แล้วอีกอย่างเราก็ไม่เคยรู้จักกัน” ผู้ชายบ้าอะไร อยู่ดีๆ ก็มายัดเยียดตัวเองให้เป็นสามีของเธอหน้าตาเฉย 

“มันก็จริงที่เราไม่รู้จักกัน…” เขาเอ่ยน้ำเสียงเนิบนาบขณะใช้แววตาเจ้าเล่ห์กวาดมองคนดื้อดึงที่ยังปากแข็ง ก่อนริมฝีปากได้รูปจะขยับเอื้อนเอ่ยออกไปอีกครั้ง…

“แต่ร่างกายของเรารู้จักกันเป็นอย่างดีแน่นอน”

เสียงทุ้มสั่นพร่า พร้อมหน้าตาที่ยียวนนั้นทำให้ยูกิปรี๊ดแตกทันที

“หยาบคาย! คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ” ตวาดแว้ดใส่อย่างไม่นึกเกรงกลัวอีกต่อไป

“เรื่องคืนนั้นของเราสองคนไงล่ะ”

“ฉันบอกไปแล้วว่าเราไม่เคยรู้จัก ไม่เคยพบหน้ากันด้วยซ้ำ” 

ยูกิยังปฏิเสธเสียงแข็ง เสหลบดวงตาคมกริบทรงเสน่ห์ เมื่อเผลอไปมองสบประสานเข้าแล้วใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

ไม่มีทางเด็ดขาดที่หญิงสาวจะยอมรับในความสัมพันธ์ที่เกิดจากความผิดพลาดในคืนนั้น ไม่รู้ว่ากฤชากรณ์จะพูดถึงมันเพื่ออะไร ทั้งมายัดเยียดความเป็นสามีให้กับเธออีก ยูกิไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาทั้งนั้น แม้แต่ความรับผิดชอบยังไม่ได้เรียกร้องมันตั้งแต่แรก ไม่อย่างนั้นจะหนีออกมาทำไมกัน… 

“อืม สงสัยคุณจะจำไม่ได้จริงๆ แต่ผมจำได้ดีเชียวละว่าคืนนั้นเราสองคนเร่าร้อนแค่ไหน…”