ภาวินทร์ภคนางค์

ลำดับตอนที่ #44 : บทที่ 15 (3) คุณพ่อขี้หวง

“มำ!”

จู่ๆ เสียงเล็กก็ดังขึ้นเมื่อเห็นคนถือไอศกรีมเดินผ่าน น้องพลินทร์ง้ำปากเมื่อน้ำลายย้อยแล้วมองตามตาละห้อย ทั้งยังขยำมือขออีกต่างหาก

“มำ มำ” เด็กน้อยเบี่ยงตัวเพื่อมองตามไปจนสุดทาง ขยับริมฝีปากบ่นมำๆ ไม่หยุด ใบหน้าจิ้มลิ้มฉายแววเอาเรื่องเมื่อพ่อไม่ยอมให้ปีนลงจากตัก

ภาวินทร์นึกขำลูกที่เห็นของกินเป็นไม่ได้ เขาเป็นใครก็ไม่รู้จะไปขอหม่ำๆ ด้วย แล้วดูทำหน้าทำตาเข้าสิ เอาแต่ใจจริงๆ เลย

“หนูกินไม่ได้ครับ แล้วนั่นใครก็ไม่รู้ จะตามไปขอหม่ำๆ ได้ไงหื้อ”

“มำ!” ร้องเสียงดังคล้ายจะเถียงพ่อ แล้วมองตาแป๋วอย่างน่ามันเขี้ยว

คนเป็นพ่อส่ายหน้าช้าๆ อย่างอ่อนใจ เผยยิ้มออกมาบางๆ “แม่เคยบอกแล้วไงครับว่าหนูยังกินไม่ได้ รอให้โตก่อนเนอะ เดี๋ยวพ่อซื้อให้”

เหมือนน้องพลินทร์จะรู้เรื่องถึงได้มองใบหน้าหล่อเหลาของพ่อตาไม่กะพริบ ก่อนจะเอายางกัดใส่ปากแทะต่อ เลิกสนใจหม่ำๆ เมื่อเจ้าของไอศกรีมเดินหายไป แต่กลับมีสิ่งอื่นมาเรียกความสนใจจากเด็กน้อยแทน

“อาาาา!” 

ดวงตากลมโตมองตามเด็กผู้ชายร่างจ้ำม่ำวัยไล่เลี่ยกันที่ถูกผู้ปกครองอุ้มเดินผ่านไป แถมมือน้อยๆ ยังยื่นออกไปราวกับจะตามไปด้วยอีกต่างหาก

คนเป็นพ่อถึงกับทำหน้าขรึมในทันที ความหวงเริ่มมีตามมาด้วย รีบจับลูกให้หันมาหา “พลินทร์ครับ หนูร้องตามของกินได้ แต่จะร้องตามผู้ชายไม่ได้นะ หนูเพิ่งเก้าเดือนเองนะลูก พ่อหวงนะรู้ไหม”

ปรามด้วยความจริงจังหากน้ำเสียงนุ่มยังคงนุ่มนวล แต่ลูกสาวตัวน้อยกลับยังหันไปมองเด็กผู้ชายคนนั้นอีกรอบ คงอาจเป็นเพราะเป็นเด็กในวัยเดียวกัน คล้ายๆ ได้เจอเพื่อนก็อยากจะเล่นด้วยกระมัง แต่เขาน่ะหวง

“หันมาเคลียร์กับพ่อหน่อยซิ หนูเป็นผู้หญิงนะรู้ไหม มองตามผู้ชายแบบนั้นไม่ได้นะลูก” ว่าเสียงกลั้วขัน แกล้งจับตัวให้หันไปอีกด้านเมื่อลูกพยายามจะมองตามไป

“แอ้ แอ้ แอ้” เด็กน้อยแหงนหน้ามองพ่อตาใส

“ห้ามมองผู้ชายนะลูก ไม่เอาเลยนะ มองแค่พ่อคนเดียวก็พอนะ เข้าใจไหม”

ภาวินทร์คลี่ยิ้มเพราะเมื่อเขาพูด ยายหนูก็ยิ้มกว้างราวกับคิดว่าคุยหยอกล้ออยู่ เลยช้อนตัวขึ้นมาฟัดแก้มนุ่มๆ ด้วยความมันเขี้ยว รู้ว่าลูกยังเด็กมาก แต่คนเป็นพ่อก็อดหวงไม่ได้นี่นา สงสัยต้องไว้หนวดตั้งแต่ตอนนี้แล้วมั้ง

**********

“อ้าว ซื้อเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ”

ไม่ถึงสิบนาทีต่อมาภคนางค์ก็เดินออกมาจากร้านพร้อมถุงสีหวานหลายใบ ภาวินทร์ไม่รู้ว่าหญิงสาวซื้ออะไรมาบ้าง แค่เห็นว่าเอาบัตรไปรูดใช้ก็พึงพอใจแล้ว

“ขอโทษที่ให้รอนานค่ะ พอดีตอนคิดเงินคนเยอะน่ะค่ะ” ภคนางค์เอ่ยด้วยความเกรงใจที่ปล่อยให้เขากับลูกรอนาน วันนี้คนในร้านค่อนข้างเยอะเพราะมีสินค้าลดราคา คิวจ่ายเงินก็เลยเยอะตามไปด้วย

“ไม่เป็นไร ฉันรอได้” ภาวินทร์รีบเอ่ยขึ้น ไม่อยากให้ภคนางค์คิดมากกับเรื่องแค่นี้ เพราะเพื่อเธอแล้วต่อให้รอนานกว่านี้เขาก็รอได้เสมอ ก็รอมาตลอด แค่รอช็อปปิงทำไมจะรอไม่ได้

“ไปเถอะ ฉันอยากไปดูเสื้อผ้าให้ลูก” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วพยักหน้าชักชวน พร้อมยื่นมือเข้าไปหาหมายจะถือของในมือให้ ทว่าภคนางค์กลับส่ายหน้าปฏิเสธ

“นางค์ถือได้ค่ะ คุณอุ้มลูกไปเถอะ”

ภาวินทร์พยักหน้ารับ ก่อนสามพ่อแม่ลูกจะเดินไปยังแผนกขายสินค้าสำหรับเด็กเพื่อซื้อชุดสวยๆ ให้เด็กน้อยแก้มกลมที่บ่นอืออามาตลอดทาง มิหนำซ้ำเห็นคนเดินผ่านมองแล้วยิ้มให้ก็ยังอุตส่าห์ยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร

 “เดี๋ยวนางค์ขอแวะร้านขายยาแป๊บหนึ่งนะคะ คุณรออยู่ตรงนี้ก็ได้”

ภคนางค์ว่าขึ้นเมื่อเดินผ่านหน้าร้านขายยาพอดี ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในอย่างรีบร้อน ใจนั้นก็กลัวอยู่ไม่น้อยว่าภาวินทร์จะเดินตามเข้ามา แต่เมื่อหันกลับไปมองแล้วเห็นเขาคุยอยู่กับลูกก็โล่งใจ

“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” เภสัชกรสาวประจำร้านให้การต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“อยากได้ยาคุมกำเนิดสำหรับแม่ให้นมค่ะ ขอแบบดีและแพงที่สุดเลยก็ได้ค่ะ” หญิงสาวบอกความต้องการของตัวเอง จู่ๆ มือก็เย็นเฉียบขึ้นมา

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

ไม่ถึงห้านาทีภคนางค์ก็ออกมาจากร้านขายยาหลังจากได้ยาคุมกำเนิดและคำแนะนำจากเภสัชกร เพราะไม่เคยรับประทานยาคุมกำเนิดเลยสักครั้ง จึงปรึกษาเรื่องวิธีการใช้อยู่พอสมควร เธอเก็บยาที่ซื้อมาใส่ในกระเป๋าอย่างมิดชิดแล้วทำตัวให้เป็นปกติ กลัวภาวินทร์จะเห็นแล้วเป็นเรื่อง แม้จะยังไม่ยอมรับเป็นสามีทว่าในใจลึกๆ แล้วภคนางค์ก็แคร์ความรู้สึกของเขาอยู่เหมือนกัน ทว่าจำเป็นที่จะต้องกินมันเพราะเขายังไม่ให้ความชัดเจนกับเธอมากพอ

และหญิงสาวก็ยอมรับว่าตัดสินใจที่จะไม่ปิดกั้นตัวเอง ไม่ใช่เพราะตกเป็นภรรยาของเขาอีกครั้ง แต่เพราะชายหนุ่มยืนยันว่าไม่มีใคร และต้องการจะพิสูจน์ตัวเอง ภคนางค์ก็เลือกที่จะเปิดโอกาสให้ทั้งเขาและตัวเอง กระนั้นก็ไม่ได้ยอมเปิดใจร้อยเปอร์เซ็นต์เนื่องจากมันค่อนข้างเสี่ยงที่จะช้ำใจ ในเมื่อคิดว่าคงหนีคนอย่างภาวินทร์ไม่พ้น เธอก็อยากให้ทุกอย่างมันค่อยเป็นค่อยไป พร้อมทั้งรอดูการพิสูจน์ตัวเองของเขาว่าจะทำให้เธอเชื่อใจได้หรือไม่ ถ้ายังไม่ชัดเจนพอก็อย่าหวังว่าเธอจะยอมรับเขาเป็นสามี ถึงแม้เธอจะง่ายแต่ก็ใช่ว่าจะง่ายกับทุกเรื่อง

 +++++

พ่อหวงแต่เด็กเลยเนอะลูกกกกกก

มีความคิดเห็นยังไง ฝากคอมเม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ / อิงธารา

e-book >> https://goo.gl/K5N86N

หรือ get it now ค่ะ