Remember ความทรงจำสีเทา

บทนำ ! ! ?

''พี่อาร์มครับ ! ผมรักพี่อาร์มนะครับ !''ร่างบางของฟาซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของอาร์มชายร่างสูงแล้วกระซิบข้างหู

''หือ ! วันนี้อยากได้อะไรอีกล่ะเรา พี่ไม่มีอะไรจะให้แล้วนะครับคนดี''
ร่างบางคลานขึ้นไปนั่งบนตักของร่างสูงที่นั่งอยู่บนหัวเตียง

ร่างสูงเชยคางของร่างบางขึ้นแล้งจ้องตาร่างบางพร้อมพูด

''เราเลิกกันนะครับ !''ร่างสูงเมื่อได้ยินคำๆนั้นจากร่างบางถึงกับหน้าชาวาบ หัวใจเหมือนถูกบีบอัด เหมือนมีคนเอามือมาบีบไว้ ตอนนี้ในอกของร่างสูงเกิดคำถามขึ้นมามากมาย

''ทำไมถึงอย่างงี้กับพี่ล่ะคะ''ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา อ่อนโยนและอบอุ่น

''เพราะผมไม่รักพี่แล้วครับ ! หลังจากนี้เราเลิกกัน ! อย่ามายุ้งกับฟาอีกนะฮ่ะ ขอให้เจอคนที่ดีกว่าฟานะฮ่ะ''ร่างบางพูดเสร็จก็ลุกออกจากร่างสูงและรีบวิ่งออกจากห้องไปโดยปล่อยให้ร่างสูงนั่งหน้าชาหัวใจถูกบีบอัดเข็มนับสิบวิ่งเข้ามาปลักที่กลางใจ

3 ปีผ่านไป

''ง้อววว ! วันนี้มีเด็กใหม่เข้ามานะโว๊ยยย ไอ้อาร์มมึงคิดไง !''

''น่ารักป่าวว่ะ !? ผู้หญิงผู้ชายอ่ะ ไอ้ทีร์''

''ผู้ชายดิว่ะ โห่ๆหน้าอย่างมึงคงไม่สน อย่างมึงต้อง เอ็กๆ แบบโนตมใช่ไหมล๊าาาา รู้นะโว๊ยยย''

''เงียบปากไปป่ะไอ้ทีร์ ไปไกลๆเท้าผมเลยป่ะ !''

บรรยาการศภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงคุยกันของนักเรียนมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง เพียงเพราะจะมีเด็กผู้ชายหน้ารักย้ายเข้ามาใหม่

''เฮ้ยๆๆ !! มึงๆจาร์ยยิ่งศักดิ์มาแล้วโว๊ยยย ! นั่งๆๆๆ''เพื่อนในห้องวิ่งเข้ามาบอกเพื่อนๆที่นั่งคุยกันในห้องอย่างสบาย

เพียงแค่ได้ยินเท่านั้น เด็กๆในห้องต่างพากันเงียบ หันหน้ามาทางโต๊ะเรียนตัวเองแล้วทำท่าตั้งใจอ่านหนังสือกันทุกคนแบบไม่ได้ตกลงกันสักกะคำ

''ฮะ แฮ่ม ! เมื่อกี้เหมือนอาจารย์จะได้ยินเสียงอะไรงุ้งงิ้งๆ รู้ป่าว อิศเรศ''
อาจาร์ยิ่งศักดิ์พูดขึ้นแล้วหันไปมองหน้าอิศเรศบุคคลที่วิ่งมาบอกเพื่อนๆว่าอาจารย์มาแล้ว

''ครับๆ จาร์ย มีอะไรหรอครับ งุ้งงิ้งๆ ผมไม่เห็นจะได้ยินอะไรเลย อาจาร์ยหููฝาดป่าวเขา !?''อิศเรศตีหน้ามึนแล้วตอบคำถามอาจาร์ยยิ่งศักดิ์ไป

''เอาล่ะๆ ! ชั่งเถอะๆ มาเข้าเรื่องกันดีกว่าวันนี้มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาใหม่ จะมาเป็นเพื่อนพวกเธอไม่สิต้องเรียกว่ารุ่นน้องเพราะว่าเด็กคนนี้ได้ไปเรียนที่ต่างประเทศแล้วก็จบก่อนเกณฑ์เลยย้ายมาต่อที่นี่''

ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงนินทางซุบซิบมากมาย ทุกคนต่างให้ความสนใจเด็กที่กำลังจะย้ายเข้ามา

''เงียบๆสิ๊ นักศึกษา''ทุกคนต่างเงียบและให้ความสนใจกับอาจาร์มากขึ้น

''เข้ามาสิ๊ นายวันใหม่''เมื่อจบประโยคที่อาจาร์ยพูด ร่างบางที่ชื่อว่าวันใหม่ก้าวเท้าเข้ามาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับรุ่นพี่ภายในก้องทุกคน

แล้วก้าวมายืนที่ข้างๆอาจาร์ย
''นี่วันใหม่ ชื่อเล่นฟาดูแลน้องด้วยล่ะ''

''สวัสดีครับ ฟาครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ! ^^''ร่างบางฉีกยิ้มหวาน

''วันใหม่ไปนั่งข้างๆนายภูผาป่ะ นายภูผาลุกขึ้นสิ๊ น้องจะได้รู้ว่าคนไหน''

''อ่อ ครับๆ''

อาร์มลุกขึ้นตามที่อาจาร์ยบอกแต่ตอนนี้ภายในอกของร่างสูงคิดแต่จะแก้แค้น ถึงแม้ว่าจะเคยรักมากแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคำว่าเกลียดมาก

ในเมื่อร่างบางสลัดรักทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วปล่อยให้เขานั่งจมอยู่กับกองน้ำตานานเป็นเดือนเลยหรอ

>>หึ ! มันไม่ง่ายไปหรอ อยู่ๆก็โผล่มาแล้วมาตีหน้าซื่อ ในเมื่อมึงกล้าที่ทำลายความรักที่มีให้ มึงก็ต้องกล้ารับความเจ็บปวดที่กูจะมอบให้นับตั้งแต่บัดนี้ !!!!!!!!!!!!!!!! เตรียมใจรอไว้เลยน้องฟาที่รักของพี่ ! <<