อ้ายฮักนางละเบ๋อ - นิยาย อ้ายฮักนางละเบ๋อ : Dek-D.com - Writer
×

    ผู้เข้าชมรวม

    30,669

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    56

    ผู้เข้าชมรวม


    30.66K

    ความคิดเห็น


    179

    คนติดตาม


    143
    จำนวนตอน :  55 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  12 พ.ค. 66 / 09:38 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    #อ้ายฮักนางละเบ๋อ

    นิยายสนุกสนาน บ้านๆ ตามสไตล์ #เรือไฟ


    ~~~~,,~~~~,,~~~~


    “อยากเรียนหนังสือต่อไหม”

    ประโยคนั้นทำให้ #กรุณา รู้สึกจุกในอก อย่าว่าแต่เรียนหนังสือเลย ที่อยู่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปอยู่ไหนเพราะบ้านก็ถูกไฟไหม้หมดแล้ว ซ้ำร้ายหลังสิ้นบุญยาย ญาติที่เคยให้อาศัยที่ดินปลูกเถียงนาพอคุ้มฝนอยู่ก็ทำท่าจะเอาที่ดินคืนไปแบ่งมรดกให้ลูกหลาน

    “เดี๋ยวส่งเรียน” ปากว่าราวกับกำลังคุยเรื่องดินฟ้าอากาศที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร ซ้ำร้ายตายังไม่ได้มองคู่สนทนาแต่จ้องหน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันฟุตบอล ขณะที่มือก็ถือบะหมี่ชามโต จับตะเกียบโซ้ยเข้าปากด้วยท่าทางคล้ายเอร็ดอร่อยระคนหิวโหย

    กรุณามองตาปริบๆ เพราะไม่รู้อีกฝ่ายพูดจริงมากน้อยแค่ไหน

    ...ส่งเรียนอย่างนั้นเหรอ...

    ใจดวงน้อยเต้นแรง ดวงตาจุดประกายวาบคล้ายยินดี ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความวิตกกังวล

    #พงศ์นรินทร์ ปรายตามองหญิงสาวที่นั่งพับเพียบตัวลีบ หน้าจ๋อย ก่อนสรุปห้วนๆ โดยไม่ถามความเห็นอีกว่า

    “จะส่งเรียน ตั้งใจเรียนแล้วกัน”

    ดวงตาเธอคงอ่านง่ายเกินไป กรุณาบอกกับตัวเอง

    “บอกยัยป้าเจ้าของหอไว้ด้วยสิ้นเดือนนี้จะย้ายออก เดี๋ยวโอนเงินเข้าบัญชีให้ แล้วไปจ่ายค่าหอให้เรียบร้อย”

    หญิงสาวเผลอยิ้มเมื่อได้ยินเสียงสะบัดๆ ยามอีกฝ่ายเอ่ยถึง ‘ยัยป้าเจ้าของหอ’ ที่ชอบทำตัวราวกับอาจารย์แม่บ้านในโรงเรียนประจำ


    ~~~~,,~~~~,,~~~~


    “พี่เบียร์ สิ้นเดือนนี้ไอ้แจ็คมันจะย้ายออกแล้วนะ มันขอบ้านหลวงในค่ายได้แล้ว พี่มีคนเช่าใหม่ไหม” พงศ์นรินทร์โทรรายงานญาติผู้พี่ในฐานะที่เป็นเจ้าของบ้าน ถามตามมารยาทไปอย่างนั้นเองเพราะผู้จัดการอยู่นี่ ในใจก็ระริกระรี้รอคำตอบหวานหมู

    “ยังสิมึง ก็กูมอบให้มึงเป็นผู้จัดการดูแลกิจการบ้านเช่าพันล้านแทนกูแล้วไง เอ...ว่าแต่จะหาใครมาอยู่ต่อดีนะ อืม...ไอ้ครั้นจะแอบเมีย เช่าบ้านตัวเองให้เมียน้อยอยู่ก็ยังหาเมียน้อยไม่ได้ โอ๊ย! ข้าวปุ้น พี่ล้อเล่น ฮ่าๆๆ บีบแรงขนาดนี้เดี๋ยวไข่แตกสูญพันธุ์พอดี” ว่าพลางหัวเราะเสียงดังลั่น ไม่ได้เกรงใจคนโสดที่ทั้งเบะปากและกลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้ระคนอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ เมื่อได้ยินเสียงผัวเมียหยอกล้อกันดังมาตามสาย

    “เมียใด๋ บ่แม่นแม่ ไผพาย่านเมีย ฮึ่” (เมียนะ ไม่ใช่แม่ ใครพากลัวเมีย) คนยังไม่เคยมีเมียว่าอย่างนั้น


    ~~~~,,~~~~,,~~~~


    “อายครูไม่รู้วิชา” ดวงตาคู่นั้นดูกรุ้มกริ่มนัก

    กรุณาหน้าแดง ใจเต้นไม่เป็นส่ำ มือไม้ก็ไม่รู้จะวางตรงไหนดี ดูเกะกะพิกล

    “ถ้าอาย ผอ. เบนซ์ ครูณาจะไม่มีบุตร” ‘ผอ.เบนซ์’ ว่าแล้วก็นึกอายตัวเอง รู้สึกเหมือนเวรกรรมตามสนองเพราะก่อนหน้านี้เวลาเห็นพี่ๆ หวานกับเมียแล้วชอบหมั่นไส้ พอถึงตาตัวเองถึงได้เข้าใจแจ่มแจ้ง

    เอาวะ...มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่จีบเมียตัวเองจะให้ไปจีบใคร

    เลี้ยงต้อยมาก็หลายปี เลื่อนตำแหน่งให้เป็นเมีย ผอ. เสียทีก็คงดีเหมือนกัน ครูหนุ่มคิดด้วยความกระชุ่มกระชวยหัวใจ

    ~~~~,,~~~~,,~~~~


    มั่นใจว่าชื่อเรื่องต้องไม่ซ้ำกับใครแน่ๆ

    #อ้ายฮักนางละเบ๋อ #ผอ.หล่อบอกต่อด้วย #พงศ์นรินทร์ #กรุณา #นิยายครู #พระเอกนางเอกเป็นครู #นางเอกเป็นครู #สกลนคร




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น