แสนรัก(ลักษณ์)พันธนาการใจ - นิยาย แสนรัก(ลักษณ์)พันธนาการใจ : Dek-D.com - Writer
×

    แสนรัก(ลักษณ์)พันธนาการใจ

    น้องวี สาวน้อยที่แรกพบสบตาก็ทำให้พ่อเลี้ยงแสน หนุ่มใหญ่ต้องตกหลุมรัก แอบเฝ้ามองอยู่ห่างๆ จนเธอเกือบถูกพรากไปเพราะตาเฒ่าหื่น เขาก็ต้องรีบคว้าเธอมาไว้ด้วยพันธนาการจำนวนมหาศาลที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้

    ผู้เข้าชมรวม

    2,068

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    2.06K

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    22
    หมวด :  รักสีเทา
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ค. 64 / 23:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ (อาแสน)

    หนุ่มใหญ่วัย 42 เจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตระดับ 5 ดาว ผู้ทรงอิทธิพลแห่งขุนเขา ดุดัน โหด ดิบและเถื่อน

    ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับสายตาและรอยยิ้มแสนหวานของสาวน้อยวัย 18 ปี ที่เพิ่งเรียนจบ ม.6 หมาดๆ 

    เธอคือ made mind day เธอคือคนที่ทำให้วันเครียดๆ ของเขากลายเป็นสีชมพู

    รอยยิ้มของเธอทำให้เขาไม่มีวันลืม เขารอ และเฝ้ารอที่จะได้เห็นรอยยิ้มเธออีกสักครั้ง


    มนัสวี (น้องวี) อายุ 20 ปี 

    เธอผู้เปี่ยมไปด้วยความงดงาม เธอเก่ง ฉลาดเกินวัย

    แต่ต้องทุกข์อยู่กับขุมนรกที่ไม่ต้องการ ชะตากรรมที่เธอไม่ได้สร้างแต่ต้องรับจากพ่อแม่ที่พยายามขายเธอกิน

    เธอคือแหล่งเงินชั้นดีของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิด และเพราะบุญคุณต้องตอบแทนทำให้ไม่อาจปฎิเสธ 

    เธอถูกเสนอตัวให้กับชายแก่มากหน้าหลายตา จนถึงวันที่ฟ้าเป็นใจ 

    ชายปริศนาเข้ามาขอซื้อตัวเธอด้วยเงินจำนวน 5 ล้าน

    พร้อมกับยื่นข้อเสนอเด็ดขาดว่าห้ามติดต่อพ่อแม่อีก

    ชายปริศนาผู้ชายกำลังจะพาเธอออกจากขุมนรก หรือพาลงนรกกันแน่

    ***โปรยกันสักนิด***

    “วันนี้เหนื่อยมากเลย หนูวีอยากได้อะไร” แสนเอ่ยออกมาเสียงเรียบ แววตาเข้มคล้ายจะเอาเรื่อง เพราะเธอเล่นพูดไม่หยุด และมันยิ่งพานทำให้เขาเหนื่อยเป็นสองเท่า ทว่าน้ำเสียงไม่ได้จะดุเธอหรอก และเมื่อฟังว่าเขาเหนื่อย เธอก็ปรับสีหน้าและหยุดพูดทันที

    “เอ่อ วะ วะ วี... วีแค่” เธอตอบอึกอักไปเลยทีเดียว ขณะที่เขาเดินเข้ามาประชิด สายตาของเธอก็เหลือบมองได้เพียงแผงออกของเขาเท่านั้นแหละ

    “เหนื่อย กลับมา อยากอาบน้ำ พักผ่อน แต่หนูวีบ่นอะไรเนี่ย”

    “วี ไม่บ่นแล้วค่ะ วีแค่...” ยังไม่ทันจบคำดี เธอก็ยกมือขึ้นจับที่กระดุมเสื้อเขา พร้อมกับปลดให้ทีละเม็ด เขาก้มลงมองพลางขมวดคิ้วหายใจเข้าออกหนักๆ ก่อนจะตัดสินใจจับมือเอาไว้แล้วขยับออกจากเสื้อของเขา

    “อาเคยบอก ว่าจะไม่ฝืนใจ เฉพาะนั้นวีก็อย่าทำแบบนี้” เขากระซิบเสียงเบาแต่ยังขมวดคิ้วดังเดิม พร้อมกับกัดฟันแน่นข่มใจมากเลยทีเดียว แต่เธอก็จะสู้ ด้วยการสะบัดมือจากเขาแล้วเอื้อมมาปลดกระดุมให้เขาอีกครั้ง จากบนลงล่าง คราวนี้เขาก็ได้แต่นิ่งมองทุกวินาทีที่เธอปลดกระดุมให้

    “อาแสนเหนื่อย วีแค่อยากดูแลอา วีไม่เคยฝืนใจ มีแต่อาคิดเองเออเอง"

    (ปล.เรื่องนี้ ไรท์เขียนไปด้วยอัพตัวอย่างไปด้วย อาจมีความล่าช้าในการอัพ ยังไงก็ขออภัยล่วงหน้าค่ะ เป็นกำลังใจให้ไรท์เขียนให้เสร็จเร็วๆ นะคะ)

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น