สาปรักอสูรสองร่าง (come back)

Come back แล้ว 

 "สาปรักอสูรสองร่าง" ซีรี่ย์ชุด คำสาปอมตะ

เป็นนิยายลำดับที่ 3 ใน 4 เล่มของพี่น้องตระกูลแม็คเวล ภาคที่ทุกคนต่างรอคอยและลุ้นไปกับน้องชายที่หายไป "มิคาเอล แม็คเวล"  ชายหนุ่มรูปงามที่หายตัวเข้าไปในป่า ตั้งแต่เล่มแรก ไปตามหาเขากันเลย ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไร และกำลังถูกจ้องมองอยู่หรือไม่

โปรยกันสักหน่อยนะคะ อิอิ 

ภายใต้หน้ากากของสุภาพบุรุษ ที่แฝงเอาไว้ด้วยความดุร้ายแห่งอสูรกายสองร่าง

มนุษย์ครึ่งหมาป่า มันจะถูกปลดปล่อยออกมาในทุกเที่ยงคืน

มันคือคำสาปนานนับศตวรรษ ที่เขาต้องเผชิญกับความหิวกระหาย

เลือด และเนื้อดิบๆ คืออาหารอันโอชะ เขาจะหยุดยั้งได้อย่างไร

หากความหิวกระหายนี้มันเกิดขึ้นกับคนที่เขารัก

กระสุนปืนอาจหยุดเขาได้เพียงชั่วคราว แต่ใครจะมาหยุดคำสาปเขาได้ชั่วนิรันดร์

“ไป โรส ถือปืนเอาไว้ และล็อกประตู ไป!!!” มิคาเอลตวาดในสุดท้าย จนทำให้เธอตกใจแทบจะร้องไห้เลยทีเดียว แต่ทันทีที่เธอกำลังจะก้าวขาไปหาเขานั้น สิ่งที่เห็นเบื้องหน้ากลับต้องทำให้ตกใจแทบช็อก เพราะร่างกายของเขากลายสภาพ จากชายหนุ่มรูปงาม เริ่มมีขนสีน้ำตาลเต็มตัว เล็บมือยาวเฟื้อย ใบหน้ากลายเป็นสัตว์ดุร้ายที่เธอกลัวที่สุด

“เอ็ม!!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” เธอแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่เขากำลังกลายร่างเกือบจะสมบูรณ์แล้ว

“มนุษย์หมาป่า!!! ไม่!!! ไม่จริง!!!” โรสยาเอ่ยด้วยความตกใจสุดขีด และสรุปสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นทันที

“ปืน!!! โรส!!!” สติเฮือกสุดท้ายของมิคาเอล ยังมีพอที่จะออกคำสั่งบอกเธออีกครั้ง กระทั่งกลายร่างสมบูรณ์แบบ เท่านั้นแหละโรสยาก็วิ่งเข้าไปในกระท่อมทันที แต่มิคาเอลในคราบหมาป่าหนุ่มก็ไวยิ่งกว่า เขาวิ่งด้วยความเร็วพร้อมกับข่มคำรามหญิงคนรัก โรสยาทั้งวิ่งทั้งร้องไห้พยายามปิดประตู แต่ไม่ทันเสียแล้ว ด้วยความกลัวสุดขีดเธอก็วิ่งไปควานหาปืนปืนมาถือเอาไว้

โฮก!!! เป็นจังหวะเดียวกับที่มิคาเอลตะคลุบเธอจากทางด้านหลัง กระทั่งเธอล้มลง

“กรี๊ด!!! ไม่!!! เอ็ม!!! มิกกี้อย่า!!!” โรสยาร้องห้ามทั้งน้ำตา และหันไปจ่อปืนใส่เขาด้วยอาการสั่นเทา

โฮก!!! มิคาเอลคำรามใส่ และไม่ได้ยินเสียงเธออีกแล้ว นอกเสียจากกลิ่นเนื้อกายหอมๆ อันโอชะ เหมาะที่จะเป็นอาหารมื้อนี้อย่างที่สุด

“ไม่!!! อย่าเข้ามา ฉันไม่อยากยิงคุณ” โรสยาเอ่ยทั้งน้ำตาพร้อมกับน้ำเสียงสั่นเครือ มือที่ถือปืนนั้นก็สั่นไปด้วย

โฮก!!! มิคาเอลคำรามอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจขย้ำเหยื่อตรงหน้า และเพียงชั่ววินาทีกระสุนปืนก็พุ่งออกไปปะทะกับร่างสูงใหญ่ของหมาป่าหนุ่ม

ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!! โรสยายิงรัวเพราะความกลัว กระทั่งสามารถหยุดความหิวกระหายของชายคนรักได้ และกระสุนปืนทำให้มิคาเอลอ่อนแรงลงเหมือนทุกครั้ง ขณะที่มิคาเอลทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมกับเสียงร้องหงิงๆ หายใจหอบฟึดฟัด โรสยาจึงรีบถอยออกมาให้ห่าง ทว่าแรงของมิคาเอลยังคงเหลือ จึงลุกขึ้นเพื่อจะตะคลุบเหยื่อสาวให้จงได้ โรสยาจึงตัดสินใจยิงเข้าไปกลางอกอีกสองนัด

ปัง!!! ปัง!!! หมาป่าหนุ่มแน่นิ่งไปทันที เท่านั้นแหละเธอจึงทิ้งปืนและร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น

“มิกกี้” น้ำเสียงเธอสั่นเครือพลางเอื้อมมือเข้าไปใกล้ๆ ชายคนรักในคราบหมาป่าด้วยอาการสั่นเทาเช่นเดิม และสิ่งที่กลัวไปมากกว่านี้คือกระสุนปืนจะทำให้เขาสิ้นใจ เพราะแน่นิ่งไปแล้ว

“คุณเป็น... พระเจ้า!!! คุณเป็น!!! มนุษย์หมาป่า ฮือๆๆ” 

ฝากนิยายเรื่องที่ 3 ในซีรี่ย์คำสาปอมตะ ด้วยนะคะ ไรต์เขียนจบแล้วไม่ยาวมาก 

พร้อมวางจำหน่ายในรูปแบบอีบุ๊กส์ หากท่านใดสนใจแบบรูปเล่ม ไรต์กำลังจะเปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ  

ด้วยความที่เรื่องนี้มีความยาว 300 หน้า ไรต์ขออนุญาตลงตัวอย่างประมาณ 60% ของเรื่องนะคะ 

ขอบคุณมากค่ะ