Taradon

        สวัสดีครับ ผม Potatus ผู้แต่งครับ ก่อนอื่นก็อยากขออธิบายก่อนครับว่านิยายเรื่องนี้นอกจากจะได้รับแรงบันดาลใจากจาก Isekai แล้ว ผมยังได้ไอเดียส่วนใหญ่มาจาก D&D ด้วยครับ ถ้าจะให้พูดง่าย ๆ คือ Isekai D&D ฉบับไร้ลูกเต๋าน่ะแหล่ะครับ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็พยายามเสริมไอเดียฉบับตนเองเพิ่มลงไปด้วยครับ แต่น่าเสียดายที่ดูเหมือนไอเดียเหล่านี้ก็คงเคยผ่านหูผ่านตามาจากเรื่องอื่นบ้าง แต่ขอสัญญาว่าจะแต่งนิยายเรื่องแรกของผมนี้ให้ดีที่สุดครับ ถ้ามีขอเสนอแนะ, ข้อติชม, หรือไอเดียอะไรก็ตามแต่ ผมจะรับฟังและสัญญาว่าจะนำไปปรับปรุงครับ

     ส่วนใครที่ไม่รู้จัก Dungeon and Dragons หรือ D&D ก็อธิบายสั้น ๆ ได้ว่าเป็นโรลเพลย์ที่แฟรนไชส์ใหญ่ที่สุดของโลกละกันนะครับ

     แต่ต่อให้ไม่รู้จักเนื้อเรื่องก็ไม่สำคัญครับ เพราะของต้นฉบับมันก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว (ฮา) ดังนั้นมาลองอ่านกันก่อนได้ครับ

"จงมีแสงสว่าง"

     "ขอโทษครับท่าน แต่ไม่ทราบว่าต้องพูดแบบนี้ทุกครั้งที่สร้างโลกใหม่ตลอดเลยหรอครับ?"

"ทำไมล่ะ? ถ้าเราสร้างอะไรก็ควรจะยินดีไว้สิ"

     หลังจากวันแห่งการเริ่มต้นนั้นก็ผ่านมาหลายล้านปี หลายสิ่งเกิด และแตกดับไปเกือบหมด ตอนนี้เหลือแค่ไม่กี่อย่างที่ยังคงอยู่ จักรวาลนี้ไม่ต่างจากไหร้อยปีที่ตกจากตึกสิบชั้นแล้วเอาแป้งเปียกอุดไว้เลยซักนิด หากแตะหนักไปก็จะล้มลงมากันหมด

     

     "มากันเถิดพี่น้องข้า จงไปหาสิ่งที่สามารถช่วยเหลือ หรืออย่างน้อยก็ยื้อเวลาแห่งการสิ้นสุดไว้อีกซักร้อยปีก็ยังดี"

     แล้วพวกเขาก็พูดออกมาพร้อมกัน

"จงมีความมืด เพื่อตัดแสงสว่าง"