บุพเพรักสุดขอบฟ้า

"นี่เจ้าคิดจะทำสิ่งใดกัน"  บุรุษหนุ่มรูปร่างสูงสง่า ใบหน้างดงามคล้ายเทพเซียนจุติลงมายังดินแดนมนุษย์  ในอาภรณ์สีม่วงที่เจ้าตัวชอบสวมใส่ จับยึดข้อมือของสาวน้อยร่างบางจอมกวนใจไว้แน่น คล้ายกึ่งโกรธา กึ่งกริ่งเกรงว่านางจะหลุดจากการจับกุมก่อนที่จะรู้ความ

  "ท่านอ๋อง  ทรงปล่อยหม่อมฉันเถิดนะเพคะ"  ฟางลี่อิงพยายามบิดข้อมือให้หลุดพ้นจากสภาพที่เป็นอยู่

  "เปิ่นหวางจะบอกเจ้าอีกครา เปิ่นหวางมิคิดสนิทเสน่หาสตรีนางใด เจ้าได้ยินชัดเจนหรือไม่"  สาวน้อยทำได้เพียงเงยหน้ามองท่านอ๋องด้วยสายตาวิงวอน

  "ท่านอ๋องทรงโปรดรับฟังความหวังดีของหม่อมฉันก่อนเพคะ" สาวน้อยส่งรอยยิ้มพิฆาตที่บุรุษใดได้พบพานเป็นต้องตกหลุมเสน่ห์ด้วยกันทั้งสิ้น  แต่คงมิใช่บุรุษตรงหน้า

   "หลี่ม่านเทียนเป็นบุตรีของท่านเสนาบดี ความงามเป็นที่เลื่องลือไปทั่วแคว้น" ขณะที่ร่างบางเอ่ยวาจาชักจูงท่านอ๋องให้ทรงคล้อยตาม เนตรของท่านอ๋องหรี่ลง ๆ   คิ้วเริ่มขมวดเป็นปม

    "ซ้ำนางยังมีความสามารถมากมายที่สตรีในเรือนพึงมี นางโดดเด่นทั้งด้านพิณ ร่ายรำ แต่งกลอน เล่นหมากรุก งานบ้านงานเรือนก็ล้วนมิขาด. เป็นเช่นนี้แล้ว  นางก็คู่ควรเป็นชายาที่ช่วยเชิดชูท่านอ๋องให้รุ่งเรืองยิ่งขึ้น"    นางยังมิทันกล่าวความในใจจบ บทสนทนาก็ต้องหยุดลงชั่วคราว ยามเห็นสีหน้าถมึงทึงของอีกฝ่าย นางจำต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ แล้วบรรจงเลียริมฝีปากแห้งผากก่อนจะรีบพูดต่อ

  "ท่านอ๋องทรงมีชันษาที่ควรมีชายาเคียงกาย"  นางใช้อีกมือฉุดแขนข้างที่เกาะกุมมือนางไว้ ทำให้ร่างของท่านอ๋องผู้สง่างามโน้มตัวลงจนจมูกอยู่ห่างจากจมูกของอีกฝ่ายเพียงเล็กน้อย

   "ข้าน่ะรู้ว่าท่านอ๋องมิทรงโปรดอิสตรีเท่าใดนัก อีกทั้งยังรู้ว่าฮ่องเต้ทรงกังวลพระทัยว่าท่านจะทรงขึ้นคาน  กลัดกลุ้มพระทัยว่าท่านจะทรงมีอารมณ์แปรปรวน รุนแรงเพียงเพราะมิได้ปลดปล่อย ก็ท่านน่ะ ไม่มีผู้ใดคอยอุ่นเตียงเคียงข้างท่าน"  นางกระซิบเสียงเบา สายตากวาดไปมาทั่วห้อง. คล้ายเกรงว่าจะมีผู้ใดได้ยิน  ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก หากเพียงฟางลี่อิงจับจ้องสีพระพักตร์ของอีกฝ่าย นางคงจะหยุดคำพูดและการกระทำไว้เพียงนี้ แล้วค่อยกลับมาเจรจาใหม่ในวันข้างหน้า คงจะดีกว่านี้

    "หลี่ม่านเทียนมิสนใจจะออกเรือน มิอยากตั้งครรภ์ ช่างเหมาะสม ช่างเหมาะสมกับท่านยิ่งนัก"

     ไม่พูดพล่ามทำเพลง  ริมฝีปากงามของชายหนุ่มประกบลงบนริมฝีปากของสาวน้อยอย่างดุดัน มือข้างที่ว่างก็จับคางสาวน้อยไว้ บีบให้อยู่ในองศาที่ต้องการ ลิ้นร้อนฉกเข้าดูดกลืนความหอมหวานในโพรงปากอย่างร้อนแรง

      เด็กสาวตกใจเป็นยิ่งนัก  มิเคยคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นกับนาง สาวน้อยเริ่มอ่อนระทวยไร้ซึ่งเรี่ยวแรง มือข้างหนึ่งยกขึ้นกอดคอบุรุษตรงหน้าไว้มิให้ตนเองล้มลงก่อนที่สติจะดับวูบลง

     "ใครอยู่ข้างนอก มาช่วยเปิ่นหวางพานางไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้เดี๋ยวนี้"

ฟางลี่อิง  จำต้องกลับคืนสู่มิติที่จากมาเพื่อแก้ไขให้เคราะห์กรรมเบาบางลง  ภารกิจก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแค่ทำหน้าที่คล้ายกามเทพ แผลงศรจับคู่ให้หนุ่มสาว ยิ่งจับคู่ให้คนมีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ วาสนาสูงส่ง  กรรมดียิ่งเพิ่มพูนหลายเท่าตัว 

"เสน่ห์ของข้าล้วนมัดใจทั้งบุรุษและสตรีในใต้หล้า ความจริงใจของข้ารึก็ทำให้ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจ 

      มีเพียงเขา บุรุษสูงศักดิ์ มากบารมีที่ข้าต้องใช้เล่ห์เพทุบายมากมาย   เปลืองเนื้อเปลืองตัวบ่อยครั้งก็ยังมิอาจทำให้เขาคล้อยตามได้ แถมยังคิดมิดีมิร้ายกับข้าอีก เพราะเหตุใดกันแน่"

  ชินอ๋องหรือจ้าวเฟยหลง อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน 

"ตั้งแต่นางเข้ามาในชีวิต ทุกอย่างรอบกายข้าแลดูวุ่นวาย มีแต่เรื่องให้ปวดเศียรเวียนเกล้า มาคราวนี้นางยังคิดจูงจมูกข้า ให้เห็นดีเห็นงามไปกับนาง  นางช่างหาญกล้ายิ่ง!  เห็นทีข้าจะต้องลงมือเอง มิเช่นนั้น..."

องค์ชายสาม, แม่ทัพใหญ่หรือจ้าวหมิงหลง 
 

  หลี่เหวินอี้ พี่ชายของหลี่ม่านเทียน
 

      หลี่ม่านเทียน

 สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เคยลงไว้ในเด็กดี แต่เพราะสุขภาพทำให้ไม่ได้ลงต่อ ตอนนี้สุขภาพดีขึ้นจึงกลับมาแต่งต่อให้จบค่ะ

ไรท์แต่งขึ้นตามการมโน  ไม่มีส่วนใดอิงประวัติศาสตร์  

หากอ่านแล้วคิดเห็นยังไงช่วยกันติชมหน่อยนะคะ 

หนึ่งคอมเม้นต์หนึ่งกำลังใจ