นายหล่อร้ายกับยัยสุดโก๊ะ

1

ใครจะไปรู้ว่าเมื่อสาวโก๊ะสุดเปิ่น ดันเผอไปบอกรัก หนุ่มฮ็อตของโรงเรียน  >o<

กรี๊ด!

เสียงของใครกันหว่า แม้ไร้เงาของผู้ส่งเสียง แต่คนในบริเวณนั้นทุกคนต่างคิดว่าคนคนนั้น ท่าจะบ้า -_-

# 20 นาทีก่อน

...ณ โรงเรียนอาราชิ....

สวัสดีฉัน โองาวะ   รันโกะ สาวโก๊ะที่สุดในโรงเรียน พูดได้ว่าตั้งแต่หัวจรดเท้านั้น โก๊ะไปทุกส่วนเลยก็ว่าได้ ทั้งโก๊ะทั้งเปิ่น ซุ่มซ่ามเป็นที่หนึ่ง ทุกส่วนของร่างกายหาสิ่งทันสมัยและดูดีไม่ได้เลย (ฉันรู้ตัวเองดีนะเนี่ย) ตั้งแต่ แว่นอันหนาเตอะ   เสื้อตัวโคร่ง   กระโปรงยาวแทบจะถึงตาตุ่มเลยก็ว่าได้   แต่มีสิ่งฉันภาคภูมิใจนักหนาคือ สมองอังปราดเปรื่องของฉันเอง สิ่งนี้เองที่ทำให้ฉันเป็นนักเรียนเรียนดีมาตลอด   แต่เอ๊ะ!นี่ฉันมาทำอะไรอยู่นานสองนานเนี่ย นี่มันน่าประตูโรงเรียนนะ แต่แล้วฉันก็พึ่งเข้าใจถึงสาเหตุที่ฉันมาทำอะไรตรงนี้ ในเมื่อในมือของฉันมีจดหมายสีชมพูหวานแหวว ที่หวังให้ใครคนหนึ่ง >///<

สู้โว้ย

ฉันตะโกนสุดเสียง แต่เอ๊ะ!รู้สึกอะไรแปลกๆนะ นี่มันน่าโรงเรียนนี่ ฉันทำอะไรลงไปเสียความเป็นนางเอกหมด ฮิฮิ

ฉันมัวแต่ยืนคิดอะไรเลื่อยเปื่อย จนถูกใครบางคนชนเข้า

โอ๊ย! ใครกันบ้าที่สุดมาชนฉันได้ ไอ้...

ฉันหลับหูหลับตาบ่น แต่พอหันไปก็เจอกับคนที่ชนฉัน คำพูดทั้งหมดหายไปในลำคอ นาราชิ   ยูจิ นักเรียนห้องFนักบาสฯของโรงเรียน ฉายา นายหล่อลากใบ้ ผมสีเทาเงาซอย ผมยาวปรกหน้าเล็กน้อยดูแล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเท่ น่ารัก แมน ไร้ที่ติสุด (หน้าตานะ)

ขอโทษ

เขาพูดเพียงเล็กก่อนเดินเข้าไปในโรงเรียน คำเพียงไม่กี่คำทำให้หัวใจของฉันพองโต เฮ้ย!เขาเดินไปตั้งไกลแล้วนะเนี่ย

นายยูจิ อ๊ะฉันให้

เขาหันมองฉันเพียงเล็กน้อย แล้วหันไปอย่างไม่ใส่ใจ

ไร้สาระ ยัยโก๊ะ

เขาพูดเพียงเล็กน้อยก่อนเดินจากไป และคำพูดเพียงไม่กี่คำ(อีกนั่นแหละ)มันทำให้ฉันใจสลาย

กรี๊ด!

...ณ ห้องเคมี...

เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งที่แสดงถึงความอารมณ์ไม่ดี แล้วจะเป็นใครกันเล่าที่พึ่งถูก หักอก !-! มา

ไอ้คนบ้า ไอ้คนไร้หัวใจ ไร้คุณธรรม จริยธรรม มโนธรรมและศีลธรรม ไร้สมอง ไร้ความหล่อ  เอ๊ะ! อันนี้ไม่ใช่เพราะเขาหล่อ แต่ก็ชั่งมันเถอะเพราะความหล่อมันกินไม่ได้ โธ่โว้ย! โอ๊ยเหนื่อย

ฉันได้แต่บ่น บ่น บ่น แล้วบ่น เหนื่อยนะเนี่ย

คนคนนั้นท่าทางจะเลวร้ายมากซินะถึงไม่มีอะไรดีเลยขนาดนั้น

 เฮ้ย! เสียงใครน่ะหรือว่า ผะ...ผี นึกอยู่แล้วเชียว ถึงว่าไม่มีใครอยากเข้ามาในห้องเคมีซักคน

ว่าไงตกลงว่าเขาไม่มีดีอะไรเลยใช่ไหม

 เฮ้ย!มาอีกระรอกแล้ว อย่ามาหรอกหล่อนกันเลยนะ นะโม นะโม นะโม

ยัยบ๊องทางนี้ แล้วจะไหว้หาอะไรห๊ะ

 ฉันหันไปตามเสียง โธ่ คนนี่นาหลงนึกว่าผีอยู่ตั้งนาน แต่เอ๊ะนี่มัน นายมิอาบะ   อากิระ เพื่อนที่สนิทที่สุดของนายบ้ายูจินี่ ถึงจะไม่หน้าตาดีเยี่ยมอย่างใครบางคนแต่ก็จัดอยู่ในเกณฑ์ที่ดีถึงดีมาก

ว่าไงเธอนี่มันหูไม่ดีแน่ๆเลยถึงพูดเท่าไม่ตอบ ถึงไม่มีเพื่อนคบด้วย ยัยบ๊อง

ฉันไม่ใช่ยัยบ๊อง ฉันชื่อโองาวะ   รันโกะย่ะ แล้วเรื่องที่ฉันไม่มีเพื่อนมันก็เรื่องของฉัน

ชั่งมันเถอะ เธอจะชื่ออะไรก็แล้วแต่เธอ แต่ฉันถามว่า คนเรามันไม่มีดีเลยหรอก ยัยบ๊อง

นี่นาย ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ชื่อยัยบ๊อง แล้วคนบางคนน่ะนะมันไม่มีดีเลยก็มีเยอะแยะไป

ฉันว่าเธอลองคิดดีๆน่ะ ฉันว่าเธออาจจะเจอสิ่งที่ดีๆบางอย่างในตัวคนคนนั้นก็ได้ ยัยบ๊อง

                เขาพูดเสร็จแล้วเดินออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไร มาก็เงียบ ไปก็เงียบเดาใจยากจริงๆถึงได้ฉายา นายหล่อเดายาก

ไม่มีทางหรอก ฉันจะพิสูจน์ให้นายดูเอง

ฉันตะโกนออกไป แต่ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินหรือเปล่าก็ไม่รู้...

...ณ หน้าบ้านโองาวะ...

สวัสดียามเย็นค่ะ ขอแนะนำนี่คือบ้านโองาวะ บ้านแสนสุขของฉันเอง แม้มันจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่มันบ้านของฉันกับพ่อ พูดถึงพ่อ พ่อของฉันชื่อ โองาวะ   ริวโซ พ่อเป็นคนที่ทำกิจการอะไรก็ขาดทุนไปหมด ทำมาตั้งแต่ขายอาหารก็ไม่มีคนซื้อ ทำร้านขายของก็ขาดทุนย่อยยับ และอีกมากมายที่พ่อทำแล้วไม่สำเร็จ จนเป็นหนี้เป็นสินเขามากมาย

เมื่อฉันก้าวเดินเข้ามาในบ้าน ก็รู้สึกแปลกๆนะดูเหมือนบ้านมันโล่งๆยังไงชอบกล เฮ้ย!บ้านฉันถูกยกเค้าหรือเนี่ยของทั้งบ้านหายไปไหนหมด แม้แต่เศษกระดาษซักชิ้นก็ยังไม่เห็นเลย ว่าแต่กระดาษหรอเมื่อกี้เห็นอะไรแวบๆหน้าบ้านนะ

ใครกันบ้าที่สุดมาแปะขยะไว้หน้าบ้านของฉันได้   ดูดีๆลายมือคุ้นๆนะคลายๆว่าเคยเห็นเอ๊ะหรือไม่เคยเห็นดีนา   แต่มันอ่านว่า ลูกรันจังพ่อย้ายบ้านใหม่แล้วนะหลังใหม่สวยกว่ากันเยอะเพราะไม่ต้องซื้อ รีบมาเร็วๆนะแผนที่อยู่ข้างหลังจ้ะ รักนะจุ๊บๆ ท่าทางจะไม่คล้ายแล้วละแต่ใช่เลย พ่อนื่บ้า บ้า บ้าที่สุด โธ่! ยังมีห้ามาจุ๊บอีก เดี๋ยวได้เละคามแน่...

1

ใครจะไปรู้ว่าเมื่อสาวโก๊ะสุดเปิ่น ดันเผอไปบอกรัก หนุ่มฮ็อตของโรงเรียน  >o<

กรี๊ด!

เสียงของใครกันหว่า แม้ไร้เงาของผู้ส่งเสียง แต่คนในบริเวณนั้นทุกคนต่างคิดว่าคนคนนั้น ท่าจะบ้า -_-

# 20 นาทีก่อน

...ณ โรงเรียนอาราชิ....

สวัสดีฉัน โองาวะ   รันโกะ สาวโก๊ะที่สุดในโรงเรียน พูดได้ว่าตั้งแต่หัวจรดเท้านั้น โก๊ะไปทุกส่วนเลยก็ว่าได้ ทั้งโก๊ะทั้งเปิ่น ซุ่มซ่ามเป็นที่หนึ่ง ทุกส่วนของร่างกายหาสิ่งทันสมัยและดูดีไม่ได้เลย (ฉันรู้ตัวเองดีนะเนี่ย) ตั้งแต่ แว่นอันหนาเตอะ   เสื้อตัวโคร่ง   กระโปรงยาวแทบจะถึงตาตุ่มเลยก็ว่าได้   แต่มีสิ่งฉันภาคภูมิใจนักหนาคือ สมองอังปราดเปรื่องของฉันเอง สิ่งนี้เองที่ทำให้ฉันเป็นนักเรียนเรียนดีมาตลอด   แต่เอ๊ะ!นี่ฉันมาทำอะไรอยู่นานสองนานเนี่ย นี่มันน่าประตูโรงเรียนนะ แต่แล้วฉันก็พึ่งเข้าใจถึงสาเหตุที่ฉันมาทำอะไรตรงนี้ ในเมื่อในมือของฉันมีจดหมายสีชมพูหวานแหวว ที่หวังให้ใครคนหนึ่ง >///<

สู้โว้ย

ฉันตะโกนสุดเสียง แต่เอ๊ะ!รู้สึกอะไรแปลกๆนะ นี่มันน่าโรงเรียนนี่ ฉันทำอะไรลงไปเสียความเป็นนางเอกหมด ฮิฮิ

ฉันมัวแต่ยืนคิดอะไรเลื่อยเปื่อย จนถูกใครบางคนชนเข้า

โอ๊ย! ใครกันบ้าที่สุดมาชนฉันได้ ไอ้...

ฉันหลับหูหลับตาบ่น แต่พอหันไปก็เจอกับคนที่ชนฉัน คำพูดทั้งหมดหายไปในลำคอ นาราชิ   ยูจิ นักเรียนห้องFนักบาสฯของโรงเรียน ฉายา นายหล่อลากใบ้ ผมสีเทาเงาซอย ผมยาวปรกหน้าเล็กน้อยดูแล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเท่ น่ารัก แมน ไร้ที่ติสุด (หน้าตานะ)

ขอโทษ

เขาพูดเพียงเล็กก่อนเดินเข้าไปในโรงเรียน คำเพียงไม่กี่คำทำให้หัวใจของฉันพองโต เฮ้ย!เขาเดินไปตั้งไกลแล้วนะเนี่ย

นายยูจิ อ๊ะฉันให้

เขาหันมองฉันเพียงเล็กน้อย แล้วหันไปอย่างไม่ใส่ใจ

ไร้สาระ ยัยโก๊ะ

เขาพูดเพียงเล็กน้อยก่อนเดินจากไป และคำพูดเพียงไม่กี่คำ(อีกนั่นแหละ)มันทำให้ฉันใจสลาย

กรี๊ด!

...ณ ห้องเคมี...

เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งที่แสดงถึงความอารมณ์ไม่ดี แล้วจะเป็นใครกันเล่าที่พึ่งถูก หักอก !-! มา

ไอ้คนบ้า ไอ้คนไร้หัวใจ ไร้คุณธรรม จริยธรรม มโนธรรมและศีลธรรม ไร้สมอง ไร้ความหล่อ  เอ๊ะ! อันนี้ไม่ใช่เพราะเขาหล่อ แต่ก็ชั่งมันเถอะเพราะความหล่อมันกินไม่ได้ โธ่โว้ย! โอ๊ยเหนื่อย

ฉันได้แต่บ่น บ่น บ่น แล้วบ่น เหนื่อยนะเนี่ย

คนคนนั้นท่าทางจะเลวร้ายมากซินะถึงไม่มีอะไรดีเลยขนาดนั้น

 เฮ้ย! เสียงใครน่ะหรือว่า ผะ...ผี นึกอยู่แล้วเชียว ถึงว่าไม่มีใครอยากเข้ามาในห้องเคมีซักคน

ว่าไงตกลงว่าเขาไม่มีดีอะไรเลยใช่ไหม

 เฮ้ย!มาอีกระรอกแล้ว อย่ามาหรอกหล่อนกันเลยนะ นะโม นะโม นะโม

ยัยบ๊องทางนี้ แล้วจะไหว้หาอะไรห๊ะ

 ฉันหันไปตามเสียง โธ่ คนนี่นาหลงนึกว่าผีอยู่ตั้งนาน แต่เอ๊ะนี่มัน นายมิอาบะ   อากิระ เพื่อนที่สนิทที่สุดของนายบ้ายูจินี่ ถึงจะไม่หน้าตาดีเยี่ยมอย่างใครบางคนแต่ก็จัดอยู่ในเกณฑ์ที่ดีถึงดีมาก

ว่าไงเธอนี่มันหูไม่ดีแน่ๆเลยถึงพูดเท่าไม่ตอบ ถึงไม่มีเพื่อนคบด้วย ยัยบ๊อง

ฉันไม่ใช่ยัยบ๊อง ฉันชื่อโองาวะ   รันโกะย่ะ แล้วเรื่องที่ฉันไม่มีเพื่อนมันก็เรื่องของฉัน

ชั่งมันเถอะ เธอจะชื่ออะไรก็แล้วแต่เธอ แต่ฉันถามว่า คนเรามันไม่มีดีเลยหรอก ยัยบ๊อง

นี่นาย ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ชื่อยัยบ๊อง แล้วคนบางคนน่ะนะมันไม่มีดีเลยก็มีเยอะแยะไป

ฉันว่าเธอลองคิดดีๆน่ะ ฉันว่าเธออาจจะเจอสิ่งที่ดีๆบางอย่างในตัวคนคนนั้นก็ได้ ยัยบ๊อง

                เขาพูดเสร็จแล้วเดินออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไร มาก็เงียบ ไปก็เงียบเดาใจยากจริงๆถึงได้ฉายา นายหล่อเดายาก

ไม่มีทางหรอก ฉันจะพิสูจน์ให้นายดูเอง

ฉันตะโกนออกไป แต่ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินหรือเปล่าก็ไม่รู้...

...ณ หน้าบ้านโองาวะ...

สวัสดียามเย็นค่ะ ขอแนะนำนี่คือบ้านโองาวะ บ้านแสนสุขของฉันเอง แม้มันจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่มันบ้านของฉันกับพ่อ พูดถึงพ่อ พ่อของฉันชื่อ โองาวะ   ริวโซ พ่อเป็นคนที่ทำกิจการอะไรก็ขาดทุนไปหมด ทำมาตั้งแต่ขายอาหารก็ไม่มีคนซื้อ ทำร้านขายของก็ขาดทุนย่อยยับ และอีกมากมายที่พ่อทำแล้วไม่สำเร็จ จนเป็นหนี้เป็นสินเขามากมาย

เมื่อฉันก้าวเดินเข้ามาในบ้าน ก็รู้สึกแปลกๆนะดูเหมือนบ้านมันโล่งๆยังไงชอบกล เฮ้ย!บ้านฉันถูกยกเค้าหรือเนี่ยของทั้งบ้านหายไปไหนหมด แม้แต่เศษกระดาษซักชิ้นก็ยังไม่เห็นเลย ว่าแต่กระดาษหรอเมื่อกี้เห็นอะไรแวบๆหน้าบ้านนะ

ใครกันบ้าที่สุดมาแปะขยะไว้หน้าบ้านของฉันได้   ดูดีๆลายมือคุ้นๆนะคลายๆว่าเคยเห็นเอ๊ะหรือไม่เคยเห็นดีนา   แต่มันอ่านว่า ลูกรันจังพ่อย้ายบ้านใหม่แล้วนะหลังใหม่สวยกว่ากันเยอะเพราะไม่ต้องซื้อ รีบมาเร็วๆนะแผนที่อยู่ข้างหลังจ้ะ รักนะจุ๊บๆ ท่าทางจะไม่คล้ายแล้วละแต่ใช่เลย พ่อนื่บ้า บ้า บ้าที่สุด โธ่! ยังมีห้ามาจุ๊บอีก เดี๋ยวได้เละคามแน่...