เตรียมอุดมศึกษา โรงเรียนเปลี่ยนชีวิต! ตอนที่ 1

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

      เรื่องราวนี้เป็นเรื่องที่เราอยากจะแบ่งปันกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน เกี่ยวกับสิ่งดีๆต่างๆที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษานี้ได้มอบให้กับเรามาโดยตลอดสามปี ณ วันนี้ แม้เราจะขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์เก่าแล้วก็ตาม แต่เราก็ยังคงรู้สึกผูกพันกับสถานที่แห่งนี้เสมือนว่านี่คือวันแรกที่เราได้เข้ามาอยู่ในรั้วโรงเรียนนี้ เราจึงอยากที่จะร้อยเรียงความรู้สึก และความทรงจำต่างๆออกมาเป็นถ้อยคำ เป็นการย้ำเตือนถึงสิ่งต่างๆเหล่านั้น เฉกเช่นภาพถ่ายที่เมื่อเราหยิบมันออกมาดูเมื่อไร ความรู้สึกและความทรงจำต่างๆในวันวานก็ผุดขึ้นมาในจิตใจ ราวกับว่าเหตุการณ์นั้นเพิ่งจะเกิดขึ้นสดๆร้อนๆ ไม่ใช่หก เจ็ดเดือนก่อน หรือแม้กระทั่งสิบปีก่อน...

      เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นไม่ใช่เพียงเพราะต้องการเก็บความทรงจำดีๆไว้เท่านั้น แต่เรายังอยากให้เรื่องราวของเราเป็นแรงบันดาลใจให้กับน้องๆที่กำลังจะสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ให้มีกำลังใจในการอ่านหนังสือ เพื่อที่จะได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว
เตรียมอุดมฯอันทรงเกียรติแห่งนี้ด้วยกัน แล้วพี่รับรองว่าโรงเรียนนี้จะเปลี่ยนชีวิตของน้องๆ ไปในทางที่ดีขึ้นมากๆจริงๆ

       แล้วเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของต.อ.ด้วยกันนะคะ :) 

      

เนื้อเรื่อง

       เมื่อสี่ปีที่แล้ว เรายังเป็นเด็กนักเรียนม.ต้นกำลังเสาะหาที่เรียนต่อม.ปลายที่ใหม่ และนี่ก็เป็นก้าวแรกของการเริ่มต้นในชีวิตใหม่ของเรา เราตัดสินใจที่จะมาสมัครสอบที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา โดยที่ไม่จองที่เรียนใดไว้เลย เพราะเราตั้งใจไว้แล้วว่านี่คือจุดมุ่งหมายของเรา มันอาจจะฟังดูเหมือนความคิดที่ไม่เข้าท่าเลย ในกรณีที่เราสอบไม่ติด แต่เราก็มีความตั้งใจมากจริงๆ และเราก็จะพยายามให้เต็มที่ในการเตรียมตัวในการสอบเข้าครั้งนี้ เราเลือกที่จะเรียนพิเศษเพียงที่่เดียว นั่นก็คือ ภาษาไทย อ.กอล์ฟ เพราะเห็นว่าที่นั่นมีโจทย์ให้ลองทำเยอะ ประกอบกับการที่เราชอบอ่านหนังสือเองมากกว่าด้วย เราเลือกลงคอร์สติวเข้มสิบสี่วันก่อนสอบ ซึ่งก็ให้ผลดีมากทีเดียว เนื่องจากมันทำให้เราได้ฝึกทำแบบฝึกหัดอยู่เป็นประจำ และนั่นก็คือทักษะที่่สำคัญในการทำข้อสอบ 
     
     นอกจากการเรียนพิเศษแล้ว เรายังต้องเตรียมพร้อม จัดการตนเองอีกด้วย โดยการอ่านทบทวนสิ่งที่เราเรียนมา และฝึกทำโจทย์อยู่บ่อยๆ เพื่อให้เกิดความเคยชิน พยายามฝึกเรื่องการบริหารเวลา จับเวลาตนเองทุกครั้งในการทำข้อสอบ เื่พื่อเตรียมพร้อมไว้สำหรับวันจริง เราทำแบบนี้อยู่เป็นกิจวัตร ตั้งแต่ช่วงปิดเทอมเล็กเดือนตุลาฯ จนกระทั่งเดือนมีนาก่อนสอบ
     
     เมื่อเวลาการเปิดรับสมัครมาถึง เราเลือกที่จะสอบเข้าสายภาษาสเปน เพราะว่าตอนนั้นเขาเพิ่งเปิดรับเป็นปีแรก ด้วยเห็นว่าเป็นสายที่แปลกใหม่ และด้วนความที่เราชอบฟังเพลงสเปนอยู่บ้าง เราจึงตัดสินใจเลือกเข้าสายนี้ ตอนนั้นเรายังไม่คิดถึงว่าจะมีคนมาสมัครมากหรือน้อยเพียงไร คิดแค่เพียงว่านี่คือโรงเรียนที่เราอยากจะเข้า สายที่เราอยากจะเรียน และเราจะต้องพยายามให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง 
     
     และแล้ววันสอบก็มาถึง เรานอนไม่หลับเกือบทั้งคืน ทั้งรู้สึกตื่นเต้น และหวั่นๆ แต่เราก็บอกกับตัวเองว่านี่จะเป็นวันที่ตัดสินอนาคตของเรา เพราะฉะนั้นเราจะต้องตั้งสติ และทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ถึงแม้คนจะมีกว่าสองร้อยต่อจำนวนรับ 25 แต่ก็คงไม่สามารถสู้หัวใจที่เกินร้อยของเราได้หรอก - เราบอกปลอบใจตัวเอง  
     
     เมื่อการสอบเสร็จสิ้นลง เราก็โล่งใจปนหนักใจเล็กน้อย เรารู้สึกว่าตัวเองทำได้ไ่ม่ค่อยดีนักในส่วนภาษาอังกฤษ ส่วนภาษาไทยเราพอทำได้บ้าง แต่ก็กังวลว่าอาจจะมีคนที่ทำได้มากกว่าเราเยอะก็ได้ แต่เราก็ไม่ได้คิดมากมายอะไร สิ่งที่เราทำหลักๆในตอนนั้นก็คือการรออย่างใจจดใจจ่อเท่านั้นเอง 
     
     เรารอจนกระทั่งเย็นวันประกาศผล เป็นเรื่องธรรมดาที่เว็บจะล่ม และระบบส่งข้อความจะล่าช้า อย่างไรก็ตามเราก็รอจนกระทั่งเราสามารถเข้าหน้าเว็บได้ เราใส่เลขประจำตัวสอบของตนเองลงไป ปรากฎว่ามีชื่อเราอยู่ในฐานข้อมูลคนที่สอบติด เราดีใจที่สุดในชีวิต รีบบอกพ่อแม่ โทรหาญาติพี่น้อง เพื่อประกาศข่าวดีนี่
      
     หลังจากนั้นเราก็ไปมอบตัว จัดการเรื่องเอกสารต่างๆ เพื่อเข้าสู่รั้วเตรียมอุดมศึกษาแห่งนี้อย่างเต็มภาคภูมื 

และนี่ก็คือก้าวแรกบนบันไดชีวิตของเราที่ทอดยาวมาถึงสี่ปีกว่า และจะยังคงดำเนินต่อไป....

โปรดติดตามตอนต่อไป :)