[Shot-Fic]One Day Of Sweet: หนึ่งวันอันแสนหวาน[SNSD]

ข้อมูลเบื้องต้น

แกร๊ก.. เสียงประตูสีขาวถูกเปิดออก พร้อมกับร่างหนึ่งเดินเข้าไปภายใน

กลับมาแล้วค่า

ทักไปงั้นๆ ทั้งที่รู้ว่าทุกคนหลับกันหมดแล้ว...


เฮ้อ..... ร่างบางถอนหายใจเมื่อมองนาฬิกาสีสดบนข้อมือสวยบอกเวลาตีสองกว่า...

หมู่นี้เธอกลับบ้านดึกบ่อยๆ ไม่สิ เรียกว่าแทบทุกวันเลยดีกว่า....
เพราะต้องรับบทในละครเรื่องฮิต ทุกคนรู้จักเธอในบทแซบยอค นางเอกของเรื่อง เธอจึงต้องรับหน้าที่อย่างหนัก
ตื่นออกจากบ้านตั้งกะไก่โห่ กลับบ้านมาก็ตอนเกือบจะเช้า.....เฮ้อ...แซบยอค

เนื้อเรื่อง

“แกร๊ก..” เสียงประตูสีขาวถูกเปิดออก พร้อมกับร่างหนึ่งเดินเข้าไปภายใน

“กลับมาแล้วค่า”

ทักไปงั้นๆ ทั้งที่รู้ว่าทุกคนหลับกันหมดแล้ว...


“เฮ้อ.....” ร่างบางถอนหายใจเมื่อมองนาฬิกาสีสดบนข้อมือสวยบอกเวลาตีสองกว่า...

หมู่นี้เธอกลับบ้านดึกบ่อยๆ ไม่สิ เรียกว่าแทบทุกวันเลยดีกว่า....
เพราะต้องรับบทในละครเรื่องฮิต ทุกคนรู้จักเธอในบท“แซบยอค”
นางเอกของเรื่อง เธอจึงต้องรับหน้าที่อย่างหนัก

ตื่นออกจากบ้านตั้งกะไก่โห่ กลับบ้านมาก็ตอนเกือบจะเช้า.....เฮ้อ...แซบยอค
ยุนอาเดินเข้าไปภายในหลังจากถอดรองเท้าคู่เก่งออกวางบนชั้น ขาสองข้างพาเธอเดิน
หมายจะเข้าไปอาบน้ำแล้วนอนซักทีแต่พลันสายตากลับเห็นแสงไฟวูบๆวาบๆออกมาจากห้องนั่งเล่น
ที่เห็นแล้วรู้ได้ทันที่ว่านั่นเป็นแสงจากทีวี



...พี่ซันนี่คงตื่นมาเล่นเกมส์ยามดึกอีกละสิ....ไม่หลับไม่นอนจริงๆน้า...



เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อจะเข้าไปทักกระรอกน้อยติดเกมส์
แต่กลับเห็นภาพในทีวีเป็นข่าวยามดึกแทน
แล้วที่สำคัญ...ไม่มีคนตัวเล็กนั่งเล่นเกมส์อยู่อย่างที่คิด


“...??” ด้วยความงงบวกประหลาดใจเธอจึงเดินเข้าไปข้างใน ชะโงกดูที่โซฟาตัวยาวเผื่อจะมีใครนั่งมุดอยู่


“!!...” ยุนอาขมวดคิ้วนิดๆ เมื่อเห็นคนที่ไม่น่าจะมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเวลานี้ กลับหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนโซฟา
แขนขายาวเหยียดยาวเต็มพื้นที่ ใบหน้าคมขยับปากงึมงัมแจ๊บๆ แล้วพลิกตัวเอาหน้ามุด ฝังเข้าไปที่พนักพิงโซฟานั้น


“มานอนอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะเนี่ย...พี่ยูริ?”
เธอยืนจ้องอีกฝ่ายที่นอนฝันอย่างเป็นสุขอยู่บนโซฟา แล้วจึงเดินอ้อมไปนั่งอยู่ข้างๆ
ตัดสินใจยื่นมือเข้าไปสะกิดอีกคนให้ตื่นเข้าไปนอนในห้องดีๆ


ไม่ใช่อะไร...มานอนก่ายขาไปมาให้ชาวบ้านเขาเห็นแล้วมันทุเรศลูกกะตา-*-



“พี่ยูริ...พี่ยูลๆ”
ร่างบางเขย่าตัวอีกฝ่ายเบาๆ ร่างสูงที่นอนอยู่บนโซฟานั้นได้แต่ส่งเสียงครางอือในลำคออย่างขัดใจ
คิ้วเรียวเข้มขมวดนิดๆแล้วค่อยเปิดเปลือกตาขึ้นมา..

“อือ....ยุนอา..”
ดวงตาคมเพ่งมองใบหน้าเรียวหวานของคนที่มาปลุกเธอยามดึกสงัด
เมื่อรู้ว่าเป็นใคร ร่างสูงก็กระพริบตาถี่ๆแล้วขยี้ตาเร็วๆเพื่อไล่ความง่วงงุน ทั้งจะได้มองเห็นชัดๆด้วย



"ก็ฉันน่ะสิ...แล้วพี่มานอนอะไรตรงนี้ ทีวีก็ไม่ปิด พี่จะเปิดทีวีดูรึ จะเปิดให้มันดูพี่นอนกันแน่เนี่ย!”



เสียงบ่นนิดๆของน้องรอง พล่ามออกมาให้คนที่ขี้เซาที่ยังสลัดความง่วงได้ไม่หมดดี


“อ่า...ก็มันเผลอหลับไปน่ะ แหะๆ”
คำแก้ตัวถูกส่งไปให้ร่างบางขมวดคิ้วเล็กๆ แล้วจึงลุกขึ้นยืนช่วยฉุดดึงร่างสูงให้ขึ้นมาจากโซฟา
“ประหลาดจริงๆนะพี่เนี่ย เตียงดีๆมีให้นอนไม่นอน” ยุนอาพูดพลางเอื้อมมือไปปิดทีวี


“...ก็อยากรอใครบางคนนี่” เสียงพึมพำเบาๆจากร่างสูงที่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่


“ห๊ะ?...อะไรนะ?”
ร่างบางหันมามองหน้ายูริที่ก้มงุดๆ เธอมัวแต่บ่นเลยไม่ได้ยินว่าอีกฝ่ายพูดอะไรบ้าง
“อะ.. เปล่าๆ แค่บอกว่าอยากดูทีวียามดึกน่ะ ฮ่ะะๆ”
ร่างสูงยิ้มแก้เก้อ แล้วเสมองไปทางอื่น ยุนอาได้แต่ส่ายหน้าช้าๆให้กับความบ๊องๆของพี่ร่วมวง


“ชอบดูสรยุทธ์เหรอพี่” ร่างบางพูดแซวๆ แล้วเดินเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่ม
“อะ..เหอๆ” ยูริพูดไม่ออก สรยุทธ์เนี่ยนะ ถึงจะพูดข่าวเก่งก็เหอะ แต่ให้อดนอนมานั่งดูก็ไม่ไหวนะเธอ-*-

“ฮ่า...”ยุนอาถอนริมฝีปากออกจากขวดน้ำใสที่ตอนนี้เหลือน้ำอยู่ครึ่งนึง

ยูริยืนมองอยู่ครู่นึง แล้วจึงเอื้อมมือไปฉกขวดน้ำในมือร่างบางมาดื่ม

“...!?” ยุนอายืนมองนิ่งกับการกระทำนั้น อยู่ๆก็มาแย่งไปกินเฉยเลยเนี่ยนะ.....


ตึก...ตึก..ตึก


ลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปากบางสีชมพูสดของตัวเองที่ยังเปียกชื้นไปด้วยหยดน้ำที่พึ่งดื่มไป
พลางจ้องมองร่างสูงที่ดื่มน้ำจากขวดที่แย่งเธอไปเมื่อครู่...



.
.
ตึก..ตึก..ตึก



.
.
.
.
.

จูบทางอ้อม...




“...เฮ่อ”
ร่างสูงหมุนปิดฝาขวดน้ำที่ดิ่มไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว โยนเข้าไปในถังขยะ แล้วเงยหน้ามองร่างบางที่ยืนจ้องเธออยู่
พลางเลิกคิ้วถาม ว่ามีอะไรรึเปล่า แต่ยุนอาก็ส่ายหน้าเบาๆเท่านั้น


“เข้าห้องไปนอนเถอะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว”
มือเรียวยื่นเข้ามากอบกุมมือเล็กนั้นให้เดินตามไป
ซึ่งร่างบางก็ไม่ท้วงติงอะไร เธอเองก็เหนื่อยมากแล้วเหมือนกัน.....




.

.

.
.

“ฝันดีนะ”
เสียงที่บอกออกมาจากร่างสูง ทำให้เธออมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไป


“ฝันดีเหมือนกันค่ะพี่...”


ยู ริยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้าให้
พอยุนอาหมุนตัวกลับไปบิดลูกบิดประตูให้เปิดออก
ก็โดนดึงไหล่บางเบาๆแต่เธอก็เซนิดๆเพราะไม่ทันตั้งตัว


.......แก้มใสรับรู้ได้ถึงการถูกรุกล้ำจากจมูกเรียวของอีกคนที่กดลงมาจนแก้มบุ๋ม


“อ๊ะ...!!!”


“อย่าลืมฝันถึงกันด้วยล่ะ”
ยูริยิ้มน้อยๆ หลังจากหอมแก้มอีกคนไปทีนึง
จนร่างบางถึงกับยืนนิ่งมองร่างสูงเดินเข้าห้องไป



เล่นอะไรก็ไม่รู้ ไอ้พี่บ้า>///<



.


.


.



.


“กุกกัก..แกร๊กๆ”

เสียงก๊องแก๊งเล็กน้อยดังออกมาจากห้องครัว ยุนอากำลังเตรียมอาหารเช้าให้ตัวเองก่อนที่จะต้องไปทำงาน
ในขณะที่สมาชิกคนอื่นกำลังหลับอย่างเป็นสุขในตอนเช้ามืดนี้ แต่เธอก็ต้องลุกขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวไปกองถ่าย....



“แกร๊ก...”

เสียงเปิดประตูจากห้องใดห้องหนึ่งทำให้ยุนอาแปลกใจ
เช้าขนาดนี้ใครตื่นขึ้นมาล่ะเนี่ย พนันได้เลยว่าไม่มีทางเป็นพี่เจสแน่นอน...
....เอาหัว(+หน้าสวยๆ)เป็นประกันเลย...


“ฮ้าว~…อ้าว ยุนอา” ร่างสูงเดินเข้ามานั่งทำหน้ามึนๆเพราะง่วงที่โต๊ะกินข้าว

“พี่ยูริ...ทำไมตื่นเช้าจังล่ะ?” ขณะที่ถามก็หันไปชงกาแฟเพิ่มให้อีกคนที่เดินเข้ามาด้วย

“อ่า...ป่าวหรอก แค่มันนอนต่อไม่หลับ” ยูริพูดพลางขยี้ตาตัวเองแรงๆ แล้วส่ายหน้าไปมา


...ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ดูท่าทางง่วงซะขนาดนี้ พี่ลิงเอ๊ย...


“ง่วงก็ไปนอนต่อสิ จะมานั่งอยู่ทำไมล่ะ”
ยุนอาเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างยูริ พร้อมยกกาแฟเข้ามาให้คนตรงหน้าด้วย
“อะไร๊...ใครง่วง?? ไม่มี๊!!”
ยูริขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงสูงอย่างมีพิรุธ.....กลัวคนเค้าไม่รู้รึไงว่าโกหกอยู่น่ะ
“คิก...”ร่างบางอมยิ้มเล็กๆ พร้อมยกกาแฟขึ้นมาจิบ พร้อมกับมองพี่ร่วมวงอย่างขำๆ


ยูริที่ถูกน้องรู้ทันก็ยิ้มแหยๆ พร้อมกุมถ้วยกาแฟอุ่นนั่นเอาไว้
ก้มหน้าซ่อนความเขินที่ปิดไม่มิดแล้วยกถ้วยขึ้นมาดื่มกาแฟช้าๆ....


เสียง พูดคุยหยอกล้อกันของสองคนในห้องครัวยามเช้าตรู่ดังขึ้น
ช่วยเพิ่มความสดใสให้อากาศยามเช้าที่ซึมเซาเย็นเยียบให้ อบอุ่นและสว่างใสขึ้นมาทันที...



อา.....พึ่งรู้ว่าตอนเช้ามันดีอย่างนี้นี่เองเนอะ^^


.

.

.


“เฮ้ย ไอ้รั่ว!!! เอาคืนมานะ!!”

เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากร่างสูงที่พยามวิ่งไล่กวด
คนตัวเล็กที่เป็นหัวหน้าวงอย่าเอาเป็นเอาตาย
ท่ามกลางสายตาเอือมระอาของเพื่อนๆ

“ขี้งก!!! ไอ้ลิงขี้งก! ดูหน่อยไม่ได้รึไง!!”
ลีดเดอร์ตัวน้อยหันมาแลบลิ้นใส่ แล้ววิ่งหนีไปอีกทาง


“ไม่ได้ขี้งกเว้ย!! แต่ไอ้นั่น ชั้นต้องแกะมันดูเป็นคนแรก!!!”

ยูริหมายถึงกล่องของที่โซวอนให้มาในงานฉลองครบรอบ1ปี
ที่ตอนนี้มันตกไปอยู่ในมือของคิมแทยอน ลีดเดอร์จอมรั่ว

“ทำไมแกต้องแกะเป็นคนแรก ห๊ะ! ไอ้ลิง เค้าจ่าหน้าว่าถึงแกรึไง!!”
แทยอนหันมาแหวใส่ ทำเอายูริชะงักกึก


เออเนอะ....ไม่ได้ให้เธอโดยเฉพาะซะหน่อยนี่หว่า-*-


“เออๆ งั้นมาแกะดูพร้อมกันก็ได้”
ยูริพูดปัดๆ แก้เก้อ แล้วเดินไปพร้อมกับแทยอนที่ถือกล่องเข้าไปนั่งกลางห้องนั่งเล่นที่มีสมาชิก คนอื่นๆนั่งรวมอยู่


“เอ้าๆ หลบๆ มาแกะดูกล่องของขวัญกันเหอะ^^*”
แทยอนเดินเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างทิฟฟานี่กับซันนี่

...ที่ดูท่าไอ้ตัวเล็กมันนอนแทบจะเกยหมีน้อยของเธออยู่แล้ว.....


“โอ้ย อะไรพี่เนี่ยที่อื่นมีตั้งเยอะแยะ มาแทรกอะไรตรงนี้เล่า!!”
ซันนี่ที่โดนแย่งที่นอนมีชีวิตนุ่มๆก็ทันมาท้วงใส่

“ทำไม?... จะให้ฉันไปนั่งที่อื่นดูแกลามเลียฮันนี่ของฉันอยู่เรอะ ฝันไปเถอะ-*-”
แทยอนพูดออกมาอย่างหวงๆ
ทำเอาฟานี่ต้องตีเข้าที่แขนแทยอนเบาๆเพราะความเขิน


“วุ้ย!” ซันนี่เบะปากนิดๆอย่างขัดใจแล้วหันไปให้ความสนใจกับกล่องในมือแทยอน

“โหๆ กล่องใหญ่น่าดูเลยอ่ะ ข้างในจะเป็นอะไรน้า~”
กระรอกน้อยยิ้มอย่างตื่นเต้นแล้วยื่นมือเข้าไปจะแกะห่อออก

“เพี๊ยะ!!”

“เดี๋ยวเหอะ ที่ถือมาเนี่ยจะให้แกะด้วยกันไม่ใช่ให้แกแกะคนเดียว!!”
แทยอนบ่นๆซันนี่หลังจากที่ตีมือของคนตัวเล็กกว่าไปทีนึง


“แง~~ หยองกี้ แง แทยอนแกล้งเค้า~~”
คนตัวเล็กหันไปอ้อนคนตัวสูงที่ยืนอยู่ทันที
ซึ่งร่างสูงก็ไม่ใคร่สนใจเท่าใดนัก แต่ก็ก้มลงไปลูบมือคนตัวเล็กเบาๆ


“เอ้าๆ จะแกะได้ยัง-*-”
ยูริยืนมองไอ้พวกนี้ทะเลาะกันอยู่นานแล้ว ชักรำคาญ
“เออๆ ใจร้อนจริงนะไอ้ลิง มาๆทุกคน สุมหัว!!!!”
สิ้นคำสั่งลีดเดอร์ ทุกคนเข้าไปรวมหัวกันรอบกล่องทันทีแล้วก็ค่อยช่วย(รึแย่ง)กัน
แกะกล่องออกเพื่อที่จะยลโฉมดูของข้างใน

“หว๋~าวววว”

ทุกคนถึงกับครางออกมาเมื่อเห็นสิ่งของสีแสบตาข้างในนั้น

“โหๆ ดูสิๆ กางเกงนอนแหละ!!”
ซันนี่ยกกางเกงสีแสบตาขึ้นมาดู
“มีหลายลายเลยนะเนี่ย”
เสียงของฮโยยอนโผล่ขึ้นมาดูบ้าง พลางหยิบกางเกงลายสก็อตสีฟ้าอ่อนขึ้นมาดู


“จาจ๊าง!! ทุกคน ดูนี่ดิ้ๆ”

ยูริควักสระน้ำยางออกมาจากกล่อง คนอื่นๆก็กรูเข้าไปช่วยดึงช่วยแผ่ออก

“โห..ใหญ่เหมือนกันนะ”
ทิฟฟานี่ยืนมองขนาดของสระยางนั่นแล้วก็อดพูดออกมาไม่ได้
“ยังแฟ่บอยู่เลย ใครจะเป่าล่ะ??”
เสียงเจ้าหญิงน้ำแข็งแทรกขึ้นมาแล้วมองหน้าคนอื่นๆ

“ชั้นเป่าเองๆ!!”

เสียงของยูริกับแทยอนตะโกนขึ้นมาพร้อมๆกัน อะไรทีมันน่าสนุก สองคนนี้ไม่ปล่อยไว้อยู่แล้ว~


.

.

.
.


“แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก โอ้ย มึนหัว”
ยูริพูดออกมาอย่างหมดแรง หน้าแดงไปหมดจากการออกแรงเป่าสระยางขนาดยักษ์
“ฟู่ๆๆๆ เฮ่ออออ แฮ่ก ไอ้ลิง แกเป่าต่อซิ..”
แทยอนเอามือปิดจุกยางแล้วยื่นสระยางที่ยังเป่าไม่เสร็จไปให้ยูริ
“โอ้ย...แทงกู๊!! ฉันพึ่งได้พักเมื่อกี้นะ!!”
ยูริพ่นลมออกมาอย่างแรงจากการหอบหายใจ


...สระยางที่พวกเธอนั่งเป่ากันอย่างเอาเป็นเอาตายตอนนี้เริ่มพองขึ้นมานิดหน่อย แต่ยังต้องเป่าอีกกว่าครึ่งแน่ะTT_TT


“ฮ่ะๆๆ ฮ่าๆๆๆ”
เจสสิก้าที่นั่งมองสองรั่วนั่งเป่าสระยางกันอย่างหน้าดำหน้าแดง
อยู่บนโซฟา หัวเราะอย่างขำสุดๆ

“พี่เจส ขำอะไรอ่ะ==”
ซอฮยอนที่นั่งอยู่ข้างกันก็อดหันมามองไม่ได้....
หัวเราะอย่างกะนางมารในหนัง ใครไม่สะดุ้งก็แปลกล่ะ

“ก็ดูไอ้พวกนั้นสิ ฮ่าๆๆ” เจสสิก้าขำจนต้องกุมท้อง
แล้วท่าจะกลิ้งตกไปขำต่อที่พื้นจนซอฮยอนต้องช่วยดึงขึ้นมานั่งที่โซฟาดีๆ


“ดู ไอ้พวกนั้นสิ โครตซื่อเลยฮ่าๆ บอกให้เป่าก็เป่ากันจริงๆวุ้ย กร๊ากกกก!! ”
หมด...หมดกัน ภาพลักษณ์อันสง่างามขององค์หญิงเจส...หัวเราะได้......อะไรเช่นนี้

ซอฮยอนมองอย่างปลงๆแล้วถามออกไป


“ก็พวกพี่เค้าเป่าแล้วมันแปลกตรงไหนอ่ะ”


“โอ๊ย ซอฮยอน เธอนี่ก็พาซื่อตามเค้าไปได้!!
ไอ้สระยางขนาดยักษ์อย่างนั้นน่ะ ใครจะบ้ามานั่งเป่าปากกันเล่า ต้องใช้ที่เป่าลมสิ!!”
เจสสิก้าเริ่มขำหยุดแล้วมานั่งอธิบายให้มักเน่น้อยของวงฟัง


“...พวกพี่เค้าเก่งเนอะ”
ซอฮยอนพูดยิ้มๆ หันไปมองแทยอนกับยูรินั่งสลับกันเป่าอยู่อย่างสู้ตายถวายหัว

“ถามจริงเถอะ..ถ้าเป็นเธอจะมานั่งใช้ปากเป่าอย่างพวกนั้นมั้ยเนี่ย ฉันชักกังวลจริงๆซะแล้ว-*-”
เจสสิก้าหันมาคิ้วขมวดพูดกับคนอายุน้อยสุด สงสัยจะอยู่กับพวกบ้ามากไป โธ่ถัง มักเน่ที่น่ารักของฉ้าน


“...อื๋อ?...ถามได้ใช้สิ...แต่ว่า.....ใช้กับตรงนี้เท่านั้นนะ..”
พูดจบน้องน้อยก็ยิ้มกริ่ม คว้าเอวบางของคนข้างกายเข้ามาประชิดตัว
แล้วก้มหน้าเข้าไปจูบเน้นที่ริมฝีปากบางของเจสสิก้า

“อื๊อ!!”
ร่างบางพยายามผลักอีกฝ่ายออก แต่สู้แรงไม่ไหว จึงได้แต่ทุบที่ไหล่ของซอฮยอน


“เฮ้ยๆ สองคนนั้นน่ะ ทำอะไรดูสถานที่ซะมั่งเซ่!! จะแกล้งพวกชั้นให้เป็นตากุ้งยิงรึไง!!”
เสียงของยูริแหวขึ้นมา เมื่อเห็นไอ้สองคนที่มันสวีทไม่ดูที่ดูทาง

“จะเป็นได้ไงยะ!! ยังไม่ได้แก้ผ้าเลย!!”
เจสสิก้าด่ากลับ ด่าแก้เขินไปงั้นแหละทั้งๆที่หน้าก็แดงไปถึงหูแล้ว


“โอ้โห!! ต้องรอให้แก้ผ้ากันก่อนรึไงคุณ!! ถึงจะได้เข้าไปห้าม!! แต่ว่าฉันไม่ห้ามหรอกนะ
จะเอากล้องไปตั้งถ่ายไว้เอาไปขายสงสัยจะรวยไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆๆ”
ยูริสวนกลับอย่างทะเล้น พลางหัวเราะที่แกล้งคนเย็นชาอย่างเจสสิก้าอายม้วนขนาดนั้นได้


“อะ...ไอ้ลิงบ้าเอ๊ย!!!”
เจสสิก้าตะโกนกลับไปอย่างหัวเสีย แล้วฉุดมือคนข้างกายตัวดีขึ้นมา

“ไปเลย ลุกๆ ทำอะไรไม่รู้จักระวังมั่ง มีลิงปากเสียมันดูอยู่!!”
ซอฮยอนได้แต่ยิ้มๆ เพราะรู้ว่าเจสสิก้าบ่นไปงั้นๆแหละ
ใจจริงเขินอายแทบเอาหน้าแทรกแผ่นดินแล้ว

“จะเข้าไปต่อกันในห้องเหรอจ๊ะ!!! ไวไฟกันจริง!
มักเน่ ฝากดูแลเจ้าหญิงหน้าแข็ง เอ้ย! น้ำแข็งด้วยนะ ฮ่าๆๆ”


เสียงล้อเลียนของยูริยังไม่เลิก ทำให้เจสยิ่งทั้งเขินทั้งอายจนเริ่มโกรธไอ้ลิงเต็มที่
ซอฮยอนที่อยู่ข้างๆเริ่มรับสัมผัสได้ก็ถอยห่างออกไปก่อนที่จะโดนลูกหลง...

โห คนเรา ก่อเรื่องไว้แล้วชิ่งหนี....



...ฮึ่ม..ลิงก็อยู่ส่วนลิง อย่าได้มายุ่งกับเจสสิก้า จอง คนนี้!!!



“ไอ้ลิง!! แก ต๊ายยยย!!!”
ไม่ทันจบประโยค ยูลิงก็โดนฝ่าพระบาท
ของเจ้าหญิงเจสประทับบนใบหน้าจนลงไปล้มนอนอยู่บนพื้น

“แอ้กก!! ยัยบ้า!! ถีบมาได้!!”
ยูริมาแหวใส่ทั้งที่นอนอยู่บนพื้น

“ว่าไงนะ อยากโดนอีกรอบใช่มั้ย!!!”
เจสสิก้าขึ้นเสียงสูงเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังปากดี

“ไม่ พูดแล้วก็ได้!!”
ยูริเริ่มกลัวว่าคนตรงหน้าจะเข้ามากระทืบเธออีกก็ได้แต่ร้องบอกไป
..ไม่กลัว หรอกนะ ชิ...แค่เดี๋ยวหน้าสวยๆจะเป็นรอย-*-


“ตึงตัง!!!”



เจสสิก้าเดินหนีไปอย่างโมโห แล้วเดินตามหาอีกคนที่ชิ่งหนีไป
ฮึ่ม....อย่าให้เจอนะ ซอฮยอน แม่จะจัดการซะให้เข็ด!!!






.

.

.

.

“ฮูเล่~~~~!!!!! สำเร็จแล้ว!!!”
สองลิงรั่วกระโดดไปมาอย่างดีใจที่สามารถเป่าสระยางขนาดยักษ์จนพองป่องขึ้นมาได้

“ว้าวๆ สุดยอดเลยพี่พวกพี่นี่ ไม่คิดเลยว่าจะเป่าได้จริงๆ”
ซอฮยอนเดินเข้ามายิ้มๆ ดูท่าทางอารมณ์ดีแปลกๆ

ผิดกับคนที่ยืนหน้าซีดนิดๆแบบคนไม่มีแรง ข้างหลังนั่น มือเรียวจับชายเสื้อมักเน่เป็นที่ยึดเกาะเหมือนจะยืนไม่อยู่...


“ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะ!! จ่าจ๊าง!!”
 ยูริยังคงหัวเราะอย่างพอใจ พร้อมกับอวดสระยางนั่นอย่างภูมิใจ
“จะใส่น้ำลงไปเหรอ?”
ซันนี่เดินเข้ามามองๆมั่ง แล้วหันไปถามแทยอนที่ยืดอกที่ไม่ค่อยจะมีอยู่
“อ่า...คงไม่หรอก ไม่ใช่เด็กๆแล้วจะมาเล่นน้ำในสระยางแบบนี้ ฮ่าๆ”
แทยอนยิ้มขำๆ ข้างๆทิฟฟานี่ส่ายหัวไปมาช้าๆ

...อย่างนี้แหละ เด็กของจริงยังอายเล้ย คิมแทยอน

“ฮัน นี่~~ตัวเองดูสิเค้าเป่าได้ขนาดนี้เลย เก่งมั้ยๆ~~”
แทยอนหันไปอ้อนคนข้างๆทันที เรียกมดแถวนั้นเดินมาไต่ตอมน้ำผึ้งเธอได้ทั้งรัง....
“เก่งจ้า เก่งๆ^^หมาแทเค้าเก่งที่สุดเลย~”
ฟานี่อมยิ้ม ขำเล็กน้อยกับท่าทางเหมือนเด็กของลีดเดอร์คนเก่ง
“เก่ง ก็ต้องให้รางวัลน้า~~จู๊บบบ~~” แทยอนทำปากจู๋จะยื่นเข้าไปใกล้
แต่ก่อนที่จะได้สัมผัสแก้มใสขาวเนียนของฮันนี่สุดเลิฟก็โดนอะไรนุ่มๆ
(แต่น้อยกว่าแก้มฟานี่) ดันหน้าเธอจนหงาย


“แอ้ก~!!”



“เอาไอ้นี่แทนน้ำแล้วกัน”
ซูยองเดินหน้าตายมา ถือผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ที่ใช้ดันแทยอนลงไปในสระยาง



“กรี๊ดกร๊าดๆ” ทุกคนเล่นเป็นเด็กกระโดดลงไปในสระยางนั้นพร้อมกันๆ

“นี่ๆๆ ถ่ายรูปกันเหอะ!!”
ยูริบอกเสียงใส แน่นอน เธอชอบถ่ายรูปอยู่แล้ว
ต้องเก็บภาพสระยางอันแสนน่ารักอันนี้ไว้ซะหน่อย ฮี่ๆ

“ใส่ชุดนอนนี่ด้วยๆๆ” ซันนี่กระโดดหยองแหยงไปมาแล้วชูชุดนอนสีสดอันนั้น

“ว้าว ความคิดเจ๋งนี่ งั้นทุกคนใส่มันให้หมดเลยแล้วกัน!!”
สิ้นเสียงแทยอน ทุกคนกรูกันเข้าไปหยิบแย่งชุดนอนในกล่องทันที



.


.


.


.

“1..2..3 แชะ!!!”

เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นเป็นระยะๆ ตอนนี้ทุกคนนั่งลองไปรอบสระยางกันหมด
เรียงตามลำดับ ฮโยยอน ซันนี่ ยูริ ซอฮยอน แทยอน ทิฟฟานี่
ซูยอง เจสสิก้า ทุกคนใส่แว่นสีแสบตา แล้วโพสท์ท่าประหลาดๆกันเป็นที่สนุกสนาน


“ว้ายๆๆ เอาท่านี้มั่งๆ”

สิ้นคำ ทุกคนยกเท้าขึ้นชี้ฟ้าเว้นแต่เจส ซอฮยอนแล้วก็ซันนี่
ฉันสวย~ไม่ทำอะไรประหลาดๆค่ะ



.

.
.
.



ตอนนี้ทั้งห้องนั่งเล่นเหลือแต่ความเงียบสงบ....
ยูรินั่งเล่นกล้องไปเรื่อยๆเพื่อรอใครบางคนที่ดึกจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน

เธอมองไปที่นาฬิกา ตีสองกว่าแล้ว..วันนี้ยุนอายังไม่กลับมาอีก...




ตีสองครึ่ง...... ยังไม่มา

ตีสองสีสิบ........ยังไม่ได้ยินเสียงอะไร

ตีสองสีสิบห้า.........ทำไมยังไม่กลับอีกนะ?

ตีสองห้าสิบ..................แปลก....ยุนอากลับดึกขนาดนี้เชียว?

ตีสาม.............................. ท่าจะยัง...



“แกร๊ก!”

เสียงเปิดประตูทำให้ยูริหันไปมอง กลับมาซะที

“กลับมาแล้วค่า”
เสียงใสของร่างบางที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการถอดรองเท้าคู่โปรด

“.....”ยูรินั่งเงียบ รอให้ยุนอาเดินเข้ามา

“อ๊ะ พี่ยูริ...อ๊า~~~”
ยุนอาร้องอย่างแปลกใจที่เห็นสระยางที่ฉันนั่งเล่นอยู่ พร้อมกับถ่ายรูปไปพลาง
"พี่คะ ฉันด้วย ~~~~~~~ TT TT !!"
แล้วยุนอาก็เปลี่ยนใส่กางเกงนอนสีชมพูหวานที่ฉันวางไว้ให้

เธอวิ่งหน้าเศร้าๆเข้ามาเล่นในสระยาง
ทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้เล่นพร้อมกับทุกคน จนยูริอดสงสารไม่ได้

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ยุน ยิ้มหน่อยน่า^^”
ยูริพยามจะพูดให้ร่างบางที่นอนตีหน้าเศร้าในสระยางยิ้มออกมาบ้าง เดี๋ยวรูปไม่สวยน้า~
“TT^TT ฉันก็อยากเล่นกับทุกคนนี่นา”
ยุนอาทำหน้าบึ้งๆ นึกน้อยใจว่าตัวเองมักจะไม่ได้อยู่เล่นกับคนอื่นๆ


“ฮ่ะๆ เอาน่า เอา 1..2..3”


“แชะ!!”


ได้รูปยุนๆทำหน้าบึ้งในสระมาใบนึง^^….แต่ทำหน้าแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ...

ร่างบางก็นอนกลิ้งไปมาในสระยางอันนั้น พลางนึกเสียดายอยู่ในใจไม่เลิก
ยูริจึงเดินเข้าไปเหยียดตัวนอนข้างๆบ้าง
“ไม่ต้องเสียใจขนาดนั้นหรอกน่า ยุน เดี๋ยวคราวหน้าพี่จะทำอีก....เพื่อเธอนะ”
ยูริหันไปมองคนข้างแล้วยิ้มน้อยๆ เพื่อปลอบใจ

ยุนอาไม่ตอบอะไร นิ่งไปแล้วนั่นเอง....




เพื่อเธอนะ....




คำๆนี้มันเหมือนทำให้เธอใจสั่น...รู้สึกหวั่นไหวกับคนตรงหน้ามากขึ้นทุกที


“จะไม่ตอบอะไรเลยเหรอ น้อยใจนะเนี่ย”
ยูริเอ่ยแซวขึ้นมาเบาๆ เธอเห็นแล้วล่ะ อาการเขินของยุนอาน่ะ




ทำไมเธอจะไม่รู้...........





“อะ...อื้อ-///-”
 ยุนอาก้มหน้างึมงำกับสระยาง ออกอาการเขินจัดจนปิดไม่มิด จนร่างสูงหัวเราะออกมาเบาๆ

ความจริงแล้ว....เธออยากจะบอกคนตรงหน้านี้ไปเลยตรงๆถึงความรู้สึกทั้งหมดนั้น



แต่ว่า....รอก่อนล่ะกันนะ ยุนอา...


ขอให้พี่ได้แกล้งเธอต่อไปอีกซักหน่อย.....


แล้วสักวันพี่จะบอกเธอเอง....


ว่า...






.



.



.




พี่รักเธอมากแค่ไหน.......








รักเธอนะ........ยุนอา













The End.


------------------------------------------------------------------
Wiz Talk:

ฟิคโซชิเรื่องแรกค่ะ เป็นยังไงก็ฝากติชมกันด้วยนะคะ^^
เ้อ้อ...ไรเตอร์ชอบคู่ยูลยุนค่ะ แล้วไม่ต้องแปลกใจ หากเรื่องต่อไป มันจะแต่งแต่คู่นี้ ฮาาาาาา
อาจจะมีคู่อื่นแทรกบ้าง แต่เมนหลักคือยูลยุนค่ะ กร๊ากกกกกกก
เรื่องที่เล่นกันในสระยางนี่เป็นเรื่องจริงนะคะ^^
เรื่องที่ยุนนี่กลับมาตอนตีสามแล้วยูริรอถ่ายรูปนอนหน้าบึ้งในนสระ นี่ก็เป็นเืรื่องจริงค่ะ
(พูดหว่านล้อมให้คนจิ้นคู่นี้ 5555555+)
<< น่ารักสุดๆ  ฮาาา