จับตายครั้งที่1
นายผีโรงแรม
"ยัยน้ำแข็งงงงง!!!!".
"จะตะโกนอะไรนักหนา"ใครมาเรียกวะน้ำแข็งอารมณ์เสีย
"แกจะไปมั้ยโรงเรียนน่ะ"อ้าวไอ้คิสนี่เอง
ชั้นเดินออกมาจากบ้าน
"ก๊ากกกกกกกก"ไอ้คิสมันบ้าเหรอป่าว
"แกเป็นบ้ารัยวะ"
"แกนั้นแหละบ้า ดูสภาพแกอย่างกะ อีเหนตกมัน"
"บ้ามีที่ไหนเล่า อีเหนตกมัน"
"แกรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวไป"นายนั้นยังหัวเราะไม่เลิก
"เออรุ้แล้วน่า"
"คุณหนูคะ ป้าเตรียมน้ำอุ่นให้คุณหนูแล้วนะคะ"
"ขอบคุณค่ะป้า"ป้านมยิ้มใจดีให้แล้วก็ไป
"ยัยน้ำแข็ง เย็นนี้พี่กลับดึกหน่อยนะไม่ต้องรอกินข้าว"
"บอกทำไม ทุกทีนายก็ไม่ได้กินข้าวกับชั้นอยุ่แล้วนี่"ก็มันจริงป่าวล่ะ
"นี่เลิกเรียกชั้นว่านายได้แล้ว ชั้นเป็นพี่แกนะ"
"พี่ก้อหัดพูดดีๆกับน้องบ้างสิ"
ชั้นพูดเสร็จก็เดินจ้ำอ้าวไปอาบน้ำ
ณ โรงเรียนนานาชาติเซนต์ปิเตอร์แอร์พาร์ค
"เออนี่ยัยน้ำแข็งวันนี้ตอนเย็นแกว่างมั้ยวะ"
"ทำไม"
"ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"
"จะให้ชั้นไปเป็นไม้กันหมาอีกเหรอไง"เฮ้อ นายนี่ทำให้ชั้นปวดใจอยุ่เรื่อยเลย
"^__^"
"นี่นายไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้นเลยนะ"
"โย้ว ว่าไงเจ๊สบายดีป่าว"
"ไรไอ้แพง ทักอย่างกะไม่เจอกันเป็นชาติ"ไอ้รุ่นน้องหน้าหวานมาทัก
"ทักเพราะคิดถึงเจ๊อ่ะ"นายนั้นเข้ามาคลอเคลีย
"เฮ้ยๆ ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้หน้าหวาน"ไอ้คิสโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
"เป็นไรมากป่าวเนี้ยแก"จริงมันดูแปลกๆ
"ปะ....ป่าว ไม่มีไร"
"มีพิรุธเฮอะ"ไอ้แพงเสริม
"ไม่มีก็ไม่มีสิวะ เซ้าซี้น่าเดี๋ยวอัดให้เลอะเลยนิ"
"เออไอ้คิสแล้วแกจะให้ชั้นช่วยกันใครอีกล่ะ"
"ก็ยัยมัมมี่สีสวาทนั้นอะดิ ตามตื้ออยุ่ได้น่ารำคาญว่ะ"สมมันล่ะ
"ก้อแกไปจีบยัยนั้นเอง ช่วยไม่ได้"ชั้นพูดพลางยักไหล่
"อ้าว ถ้ารุ้ว่ายัยนั้นตื้อขนาดนั้นไม่จีบให้โง่หรอก"
"นี่ยัยน้ำแข็งแกจะไปเรียนมั้ยวะ"ยัยเกรวี่มาตามแร้ว ขี้เกียจเรียนง่ะ
"เออๆ เดี๋ยวตามไปน่า"
"เออรีบๆมาล่ะ เดี๋ยวสมสมรด่า ขี้เกียจได้ยิน"เออเห็นด้วย
"ป่ะไอ้คิส ไปเรียนว่ะ"
"ป่ะไปกันเถอะไอ้น้อง"นายนั้นว่าพลางเอามือพาดไหล่ชั้น หนอย
"นี่ไอ้คิสให้มันน้อยๆหน่อย เอามือลงเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวปั๊ดเลย"นายนั้นรีบเอามือลง
"ขออนุญาติเข้าห้องค่ะ"ตาย!!เจ๊แกจะด่าไหมเนี้ย
"ยัยณัฐชาเธอทำไมเข้าเรียนสาย ไปไปนั่งที่"
"นี่แก"
"ไร"
"แกไปเป็นไม้กันมาให้คิสบ่อยๆแกไม่ปวดใจเหรอวะ ฉันสงสารแกจริงๆ"
"นี่แกพูดหาแพะแกไมวะ"โป้ก! โอ๊ยใครวะ
"เธอสองคนจะคุยกันนานไหม คุยเรื่องรัยกันไหนบอกมาซิ"
"เออ พวกหนูกำลังพูดกัยว่าถ้าประกวดความสวยของอาจารย์ อาจารย์สมสมรคงได้ที่หนึ่งแน่ค่ะ"
"แหม เธอก็พูดไป เอ้านักเรียนเรียนต่อนะจ๊ะ"555++
"ดูเจ๊แกซิ แกนี่เอาตัวรอดเก่งไม่มีใครเท่าเลยล่ะ"ฉันยิ้มเหมือนกับว่า'แน่นอนย่ะ'
ติ้ง ติ่งติ้ง ติ่งติ่งติงติ้งติ่ง
ไชโย้^^ในที่สุดก้อเลิกเรียนน้ำตาแม่จะร่วง ยัยครูบ้านี่สอนหนังสือหยั่งกะสอนเรียนคำภีร์พระไตรปิฎก
"ดีใจไรนักหนาวะ"
"ดีใจที่เลิกเรียนอะดิ ครูรัยสอนหนังสือหยั่งกะสอนเรียนคำภีร์พระไตรปิฎก"จริงป่าวล่ะ เฮ้อ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกเปรียบซะจรรยาบรรณครูเสียเลย"นายนี่ก็พูดเว่อร์ไป(แกนั้นแหละเว่อร์: ยัยเจ้าหญิงต๊อง)(ก็ครัยเป็นคนเขียนให้ชั้นเว่อร์ล่ะยะ)
"ไปกินติมกันมะ"มันคิดไรของมันอยุ่ อยุ่ดีๆก้อชวนไปกินไอติม
"ผีเข้าป่าววะ?"งงจริงนะเนี่ย
"_ _"
"ทุกทีแกก้อไปกับสาวๆของแกไม่ใช่เหรอ"เชอะ
"ชั้นเลี้ยงเอง"อะ! ของฟรีชั้นชอบ
"ไปก้อไป"
"แหมแกก้องี้ทุกที"
"ก้อของฟรีใครไม่ชอบบ้างล่ะ หรือนายไม่ ซื้อมาร์ชเมลโล่ด้วยนะอยากกิน"
"เออ ชั้นแพ้เธอ เธอนี่ขาดมาร์ชเมลโล่แล้วมันจะตายไหมเนี้ย"
"ไม่ถึงตายแค่ขาดไม่ได้ อุตส่าห์เอามากินกลางวันซะหมดเกลี้ยง"ของชอบค่ะ
ร้านกะหนุ๋งกะหนิ๋ง
ฉันเกียจชื่อร้านนี้จริงๆดูแล้วมันแปลก
"นี่นายทำไมชอบพาฉันมาร้านไอ้ชื่อแปลกๆนี้ด้วยฟะ"ดูแล้วตงิดๆ
"ก้อ.............."
"นี่นายอย่ามากวนประสาทนะก้อรัย"
"ฉันชอบไอติมร้านนี้อร่อยดี เหอะๆ"มีพิรุธ
"นายโกหก นายเหลือกตาขึ้นไปทางซ้าย ในทฤษฎีของพีทาโกรัสใช้จับโกหกนักโทษ"(พีทาโกรัสนั้นมันคณิตฯตะหากยัยเบ๊อะ)
ก้อพูดๆไปงั้นแหละชั้นไม่รุ้จักหรอกแต่ชั้นจำคร่าวๆเอาเท่ห์ โฮะๆๆๆพอดีนายนี้มันโง่
"ฉันชอบเธอ"
"OoO"
"ฉันชอบเธอมานานแล้ว"
"ระ.....เหรอ"ทำไงดีอ่ะทำหน้าไม่ถูกเลย
"ทำไมมีแต่คำว่าเหรอล่ะ ชั้นคิดว่าเธอจะตอบว่า 'ชั้นก็ชอบนายเหมือนกัน' "นายนั้นทำหน้าเศร้าเลยอ่ะ
"คือชั้น..........."อยากจะพูดเหมือนกันนะแต่มันพูดไม่ออกจิงๆ
นายคิสว่าแล้วก้มลงมาประทับจูบอันอ่อนโยน ก่อนจะถอนจูบ จูบแรกชั้นแงงงงงง
"ถ้าเธอไม่ชอบชั้นก็ไม่เป็นไร"
"คือชั้น..........."พูดสิยะยัยน้ำแข็ง
"ไม่ต้องพูดละฉันเข้าใจเธอดี ชั้นกลับก่อนนะ"นายคิสลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป ชั้นอยากจะตามเค้าไปแล้วบอกว่า 'ชั้นก็ชอบนาย'
แต่มันทำไมขามันไม่ก้าวเค้าไปสักพักชั้นก้อเดินออกร้าน
"ชอบเค้าก็บอกไปซิ มายืนร้องไห้อยุ่อย่างงี้ทำไม"เอ๋ ? ใครวะ
"นายมายุ่งรัยกับชั้น แล้วชั้นก็ไม่ได้ร้องไห้ด้วย"
"ไม่ได้ร้องไห้แล้วนั้นมันน้ำลายเหรอยังไง"
"นายจะบ้าเหรอไง น้ำลายที่ไหนจะอยุ่บนนี้"แต่เอ๊ะนี่ชั้นร้องไห้เหรอ ชั้นเลยเอามือไปกุมแก้ม
ชั้นร้องไห้ ให้ไอ้หมอนั้นเหรอ
"เค้าไม่ได้รักชั้นจริงหรอก เขามีสาวๆในสต๊อกเยอะแยะ"พูดแล้วก็น้อยใจ
"งั้นถ้าเธอไม่ชอบมันเธอเป็นแฟนชั้นนะยัยเปี๊ยก"หนอยแน่ะมาเรียกชั้นยัยเปี๊ยก
"นายเป็นใครมาเรียกชั้นยัยเปี๊ยก"
"ผมชื่อ โฮเตลครับ"
"ชั้นไม่ได้ถามย่ะ"
"แต่ชั้นอยากบอกเธอ ในเมื่อเราเป็นแฟนกันแล้ว"นายนั้นพูดพลางเอาหน้ามาใกล้ชั้นแล้ววววววววววววนายนั้นก็ๆๆๆๆ
จุ๊บ นายยยยยยจูบชั้น
"OoO"
"นี่นาย นายกล้าจูบชั้นเหรอ"
"ทำไมจะไม่กล้า เธอเป็นของชั้นแล้ว หึ"นายนั้นหัวเราะในลำคอ และยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
"ชั้นไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ"
"ถ้าเธอไม่เป็น ชั้นจะปล้ำเธอ คอเธอขาวดีนี่"นายนั้นพูดเสร็จก้อจับมือชั้นไว้แล้วจูบลงซอกคอชั้นอ๊ายยยยยยยยยนายนี่ทำจริงเฮอะ
"ก็ได้พอๆๆฉันยอมแล้ว"นายนั้นหยุดชะงัก
"งั้นชั้นไปนะ เดี๊ยวโทรหานะ ที่รัก"แหวะ ชั้นอยากอ้วก
"ไปตายไหนก้อไป"ชั้นรอเค้าไปไกลๆแล้วค่อยตะโกน ก้อนายนี้เผด็จการจะตาย สั่งๆๆๆๆๆๆอยู่ได้ชิ
~Lucifer~
"สวัสดีค่ะ"ใครวะ
"(แหมพูดเพราะจังนะ)"
"นี่นายเป็นใครน่ะ โรคจิตป่าวเนี่ย"
"(แหมที่รักคับพูดงี้ได้ไงกัน)"
"อีตาผีโรงแรม"
"(ผมโฮเตลตะหากยัยเปี๊ยก)"
"แล้วนี่นายไปเอาเบอร์ชั้นที่ไหนมา"
"(ก้อชั้นหลับไป)"
"แล้วมันเกี่ยวรัยด้วย"นายนี่ถ้าจะบ้า
"(ชั้นขึ้นไปบนสวรรค์ ชั้นไปขอเทวดามาน่ะ)"
"นี่นายถ้าจะโทรมากวนประสาทชั้นวางแล้วนะ"
"(นี่เดี๋ยวสิ พรุ่งนี่วันหยุดว่างไหม)"
"ไม่ว่าง"
"เดี๋ยวชั้นจะไปรับ 9 โมงนะฝันดียัยเปี๊ยก"
"เฮ้ย!!เดี๋ยว"
"ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด"ตาบ้าชั้นยังไม่ได้ตอบตกลงเลยชั้นไม่ไปหรอก
จับตายครั้งที่ 2
love forever
เช้าต่อมา ก้าก ก้าก (เสียงนกร้อง)
"อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊า ฮ้าวววววววววว"
"อรุณสวัสดิ์จ้าลูกรัก หาวซะน่าเกียจเลย"
"พ่ออ่ะ"
"มา มากินข้าวเช้า"
"ง่ำ ๆๆๆ"
"ยัยน้ำแข็ง"
"คะ"
"ป๊าจะไม่อยุ่บ้านซักสองเดือนนะต้องไปทำธุรกิจกับมิสเตอร์อดัมภ์"
"รัยนะคะป๊าปล่อยน้ำแข็งอยู่คนเดียวอีกแล้ว เหงาแย่"
"ไม่ต้องเหงานะ ป๊ามีเพื่อนมาอยุ่เป็นเพื่อนเราแล้ว"หือรัยนะเพื่อนเหรอ
"เพื่อน?"ฉันพูดโดยมีเครื่องหมายเควชั่นมาร์คติดหน้า
"เป็นลูกของเพื่อนป๊าเอง ไว้ใจได้งั้นป๊าไปนะ"โถ่ ป๊าอ่ะ
"เดี๊ยวหนูไปส่ง"หลังจากกินช้าวเสร็จชั้นก้อมาส่งป๊าหน้าบ้าน
"ป๊าไปนะลูกเป็นเด็กดีนะ อย่าพังบ้านล่ะ"พูดอย่างลูกเป็นก๊อตซิล่า(ตายนางเอกเราสมองตื่นมาก)
"_ _^"
"ไปนะขอหอมทีสิ"ป๊าหอมชั้นเป็นล้านฟืด แล้วก็จากไป
หลังจากป๊าออกไปแท็กซี่คันหนึ่งก้อเข้ามาใครฟะ
"ไง ยัยตัวเปี๊ยกคิดถึงพี่ป่าว"พี่เฮล์บลูบอยกลับมาแล้ว
"แหวะ คิดถึงตายล่ะ"ทำฟอร์มค่ะ
"หนอยนังน้องไม่รักดี โบ้ก "โอ๊ยเจ็บจัง ชั้นลูบหัวตัวเองอย่างเจ็บปวด
"พี่เขกหัวชั้นทำไม"
"ก้อพี่กลับมาทั้งทีกวนประสาทอยุ่ได้"ก้อมันน่านัก ไปเกาหลีไม่บอกกัน(แอบอิจฉาหวังว่าจะได้เจอแจจุงที่รักT-T)
"โกรธพี่อยู่เหรอ"โกรธสิถามได้
"ป่าวซะหน่อย"
"หน้าเธอมันฟ้องว่าโกรธยัยเปี๊ยก"อยุดีๆพี่เฮลก็ส่งอะไรมาก็ไม่รุ้ด้วยสัญชาตญาณจึงหันไปดู
"รัยอ่ะ"นะ....นี่มันบัตรคอนเสิร์ต V.I.Pพร้อมของรักแจจ๋าที่รักนี่
"เอาป่าว"
"กรี๊สสสสสสสส รักพี่ที่สุดเลย"ชั้นโผ เข้าไปกอดพี่ทำเอาคนที่บ้านยิ้มร่าเลยเพราะอะไรนะเหรอ
ตั้งแต่พี่ไปฉันก้อไม่เคยยิ้มเลยก็นะ คิดถึงพี่นี่นา
"ไปด้วยกันนะ เออพี่เอาเพื่อนพี่ไปด้วยนะ"ยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ไปกรี๊สต่อในห้องดีกว่า
"ตามใจพี่ละกัน ไปเมื่อไหร่ล่ะ"ชั้นถามพี่
"พรุ่งนี่น่ะ ยัยเปี๊ยกไปเตรียมของนะ เดี๋ยวตี4 ขึ้นเครื่อง"
"ห๋า ทำไมตื่นเช้าจังอ่ะพี่"
"แกจะไปหรือไม่ไปเรื่องมากเดี๋ยวไม่ให้ไปซะหรอก"ไอ้พี่บ้านี่
"ก้อได้ ชิ"ฉันจิ๊ ปากแล้วเดินขึ้นห้อง
"ยัยเปี๊ยกตื่นได้แล้ว จะไปไหม"โอ๊ย!!รู้แล้วน่าเรียกอยุ่ได้
"เออออออออ รุ้แล้วน่าพี่"ง่วงอ่ะ
ฉันล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำเตรียมสำภาระให้เสร็จเรียบร้อยก้อลงมา
"นี่ยัยเปี๊ยกแกจะไปอยุ่ที่นั้นกี่ปีเนี้ยดูเอาของมาสิ"
"พี่ก้อพูดเว่อร์ไป"
เออพี่บอกว่าจะมีเพื่อนไปด้วยนี่นา
"อ้าวแล้วเพื่อนพี่ที่จะไปด้วยล่ะ ไม่ไปแล้วเหรอ"
"เดี๋ยวมันก็มา"หลังจากคุยกันซักแปปเพื่อนพี่เฮลคงมาแล้วมั้ง
โอะ นะ.......นั้นเพื่อนพี่เหรอนั้นหล่อมากกกกกกกกกกกกจมูกเป็นสัน ปากนิด หน้าใสไร้สิวจัดว่า
หล่อโคตร เอ๊ะ!!เดี๋ยวตานี่หน้าคุ้นๆนะ
"ไงจ๊ะ น้ำแข็งสุดสวย"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
"นายผีโรงแรม"ตานี่เป็นเพื่อนพี่เหรอเนี้ย มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ฉันชื่อโฮเตลตะหากยัยเปี๊ยก"
"ฉันชื่อน้ำแข็งย่ะไม่ใช่ยัยเปี๊ยก ตาผีโรงแรม"
"เห็นมั้ยเธอยังว่าให้ฉันเลยนี่"
"เฮ้ยๆจะเถียงกันอีกนานมั้ย"พี่มาห้ามศึก
"ก้นายนี่ หุ้ย"
"แล้วนี่รุ้จักกันเหรอ"พี่นะพี่ ทำไมคบนายนี่เป็นได้นะ
"ทำไมจะไม่รุ้จัก ก็ยัยนี่เป็นแฟนฉันนี่"
"OoO" (พี่เฮล)
"-_-^^" ฉั(น)
"^-^" (นายนั้น)
"จริงเหรอยัยเปี๊ยก"ทำไมพี่ต้องทำหน้สอย่างงั้นด้วยเนี้ย
"ป่าว/ใช่" ฉัน/นายนั้น
"ยังไงกันเนี้ย"
นายนั้นเอาแขนมาพาดไไหล่ฉัน แล้วเอาปากมาโดนแก้มฉัน อร๊ายยยยยยยยนายนี่จุ๊บแก้มฉัน
"นายเชื่อแล้วยังว่าฉันเป็นแฟนยัยนี่"ฉันกำลังอึ่งตะลึงตึงตังไม่หาย พูดอะไรไม่ออก
นายนี่ตายแน่พี่ต้องฆ่านายนี่ตายแน่ๆมาทำกับชั้นแบบนี่
"ถ้าแกทำน้องฉันมีน้ำตาเมื่อไหร่นายตายแน่"
เฮ้ย!!พี่ชายทำไมทำกับน้องสาวแสนสวยได้อย่างงี้
"ป่ะ ขึ้นรถกัน" แงๆๆๆๆๆๆฉันต้องเป็นแฟนนายนี่จริงๆเหรอเนี่ย
สนามบิน
สนามบินคนเยอะแยะเลย เออะร้านนั้นขายแหวนด้วยสวยจัง
"อ๊ะสวยจัง"สวยจริงๆเค้าบอกว่าแกะสลักชื่อให้ได้ฝรีอยากได้อ่ะ
"ร้านเราขายราคาไม่แพงค่ะ ให้คุณลูกค้าเป็นพิเศษ 15000ค่า"
"OoO"หลังจากชั้นได้ยินราคาชั้นปล่อยลงกริ๊งเลยค่ะท่านผูอ่าน(ยัยนีมันงกจริงๆบ้านก็รวยเฮ้อ)
"ร้านเราลดเป็นพิเศษเลยนะคะ"ชั้นมองแหวนนั้นด้วยตาละห้อยยังไงมันก็แพงอยุ่ดีแหละ
~Lucifer~
"ค่าาาพี่"
(ยัยเปี๊ยกกกกกกก)
"จะตะโกนทำไมเนี้ย"
(ไม่ตะโกนได้ไงจะขึ้นเครื่องแล้วแกหายหัวไปไหนมา)
"โอ๊ะ!!จริงด้วย แหะๆโทษค่าจะไปเดี๋ยวนี่ค่า"
(เออๆรีบๆล่ะ)
ความคิดเห็น