Hotel 's จับตายนายวายร้ายกับยัยหน้าใส

 จับตายครั้งที่1 

นายผีโรงแรม

"ยัยน้ำแข็งงงงง!!!!".

"จะตะโกนอะไรนักหนา"ใครมาเรียกวะน้ำแข็งอารมณ์เสีย

"แกจะไปมั้ยโรงเรียนน่ะ"อ้าวไอ้คิสนี่เอง

ชั้นเดินออกมาจากบ้าน

"ก๊ากกกกกกกก"ไอ้คิสมันบ้าเหรอป่าว

"แกเป็นบ้ารัยวะ"

"แกนั้นแหละบ้า  ดูสภาพแกอย่างกะ อีเหนตกมัน"

"บ้ามีที่ไหนเล่า อีเหนตกมัน"

"แกรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวไป"นายนั้นยังหัวเราะไม่เลิก

"เออรุ้แล้วน่า"

"คุณหนูคะ ป้าเตรียมน้ำอุ่นให้คุณหนูแล้วนะคะ"

"ขอบคุณค่ะป้า"ป้านมยิ้มใจดีให้แล้วก็ไป

"ยัยน้ำแข็ง  เย็นนี้พี่กลับดึกหน่อยนะไม่ต้องรอกินข้าว"

"บอกทำไม ทุกทีนายก็ไม่ได้กินข้าวกับชั้นอยุ่แล้วนี่"ก็มันจริงป่าวล่ะ

"นี่เลิกเรียกชั้นว่านายได้แล้ว ชั้นเป็นพี่แกนะ"

"พี่ก้อหัดพูดดีๆกับน้องบ้างสิ"

ชั้นพูดเสร็จก็เดินจ้ำอ้าวไปอาบน้ำ

ณ โรงเรียนนานาชาติเซนต์ปิเตอร์แอร์พาร์ค

"เออนี่ยัยน้ำแข็งวันนี้ตอนเย็นแกว่างมั้ยวะ"

"ทำไม"

"ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"

"จะให้ชั้นไปเป็นไม้กันหมาอีกเหรอไง"เฮ้อ นายนี่ทำให้ชั้นปวดใจอยุ่เรื่อยเลย

"^__^"

"นี่นายไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้นเลยนะ"

"โย้ว  ว่าไงเจ๊สบายดีป่าว"

"ไรไอ้แพง ทักอย่างกะไม่เจอกันเป็นชาติ"ไอ้รุ่นน้องหน้าหวานมาทัก

"ทักเพราะคิดถึงเจ๊อ่ะ"นายนั้นเข้ามาคลอเคลีย

"เฮ้ยๆ ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้หน้าหวาน"ไอ้คิสโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

"เป็นไรมากป่าวเนี้ยแก"จริงมันดูแปลกๆ

"ปะ....ป่าว ไม่มีไร"

"มีพิรุธเฮอะ"ไอ้แพงเสริม

"ไม่มีก็ไม่มีสิวะ  เซ้าซี้น่าเดี๋ยวอัดให้เลอะเลยนิ"

"เออไอ้คิสแล้วแกจะให้ชั้นช่วยกันใครอีกล่ะ"

"ก็ยัยมัมมี่สีสวาทนั้นอะดิ ตามตื้ออยุ่ได้น่ารำคาญว่ะ"สมมันล่ะ

"ก้อแกไปจีบยัยนั้นเอง ช่วยไม่ได้"ชั้นพูดพลางยักไหล่

"อ้าว ถ้ารุ้ว่ายัยนั้นตื้อขนาดนั้นไม่จีบให้โง่หรอก"

"นี่ยัยน้ำแข็งแกจะไปเรียนมั้ยวะ"ยัยเกรวี่มาตามแร้ว ขี้เกียจเรียนง่ะ

"เออๆ เดี๋ยวตามไปน่า"

"เออรีบๆมาล่ะ เดี๋ยวสมสมรด่า ขี้เกียจได้ยิน"เออเห็นด้วย

"ป่ะไอ้คิส ไปเรียนว่ะ"

"ป่ะไปกันเถอะไอ้น้อง"นายนั้นว่าพลางเอามือพาดไหล่ชั้น หนอย

"นี่ไอ้คิสให้มันน้อยๆหน่อย เอามือลงเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวปั๊ดเลย"นายนั้นรีบเอามือลง

"ขออนุญาติเข้าห้องค่ะ"ตาย!!เจ๊แกจะด่าไหมเนี้ย

"ยัยณัฐชาเธอทำไมเข้าเรียนสาย ไปไปนั่งที่"

"นี่แก"

"ไร"

"แกไปเป็นไม้กันมาให้คิสบ่อยๆแกไม่ปวดใจเหรอวะ ฉันสงสารแกจริงๆ"

"นี่แกพูดหาแพะแกไมวะ"โป้ก! โอ๊ยใครวะ

"เธอสองคนจะคุยกันนานไหม คุยเรื่องรัยกันไหนบอกมาซิ"

"เออ พวกหนูกำลังพูดกัยว่าถ้าประกวดความสวยของอาจารย์ อาจารย์สมสมรคงได้ที่หนึ่งแน่ค่ะ"

"แหม เธอก็พูดไป เอ้านักเรียนเรียนต่อนะจ๊ะ"555++

"ดูเจ๊แกซิ แกนี่เอาตัวรอดเก่งไม่มีใครเท่าเลยล่ะ"ฉันยิ้มเหมือนกับว่า'แน่นอนย่ะ'

ติ้ง ติ่งติ้ง ติ่งติ่งติงติ้งติ่ง

ไชโย้^^ในที่สุดก้อเลิกเรียนน้ำตาแม่จะร่วง ยัยครูบ้านี่สอนหนังสือหยั่งกะสอนเรียนคำภีร์พระไตรปิฎก

"ดีใจไรนักหนาวะ"

"ดีใจที่เลิกเรียนอะดิ ครูรัยสอนหนังสือหยั่งกะสอนเรียนคำภีร์พระไตรปิฎก"จริงป่าวล่ะ เฮ้อ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกเปรียบซะจรรยาบรรณครูเสียเลย"นายนี่ก็พูดเว่อร์ไป(แกนั้นแหละเว่อร์: ยัยเจ้าหญิงต๊อง)(ก็ครัยเป็นคนเขียนให้ชั้นเว่อร์ล่ะยะ)

"ไปกินติมกันมะ"มันคิดไรของมันอยุ่ อยุ่ดีๆก้อชวนไปกินไอติม

"ผีเข้าป่าววะ?"งงจริงนะเนี่ย

"_ _"

"ทุกทีแกก้อไปกับสาวๆของแกไม่ใช่เหรอ"เชอะ

"ชั้นเลี้ยงเอง"อะ! ของฟรีชั้นชอบ

"ไปก้อไป"

"แหมแกก้องี้ทุกที"

"ก้อของฟรีใครไม่ชอบบ้างล่ะ หรือนายไม่ ซื้อมาร์ชเมลโล่ด้วยนะอยากกิน"

"เออ ชั้นแพ้เธอ เธอนี่ขาดมาร์ชเมลโล่แล้วมันจะตายไหมเนี้ย"

"ไม่ถึงตายแค่ขาดไม่ได้ อุตส่าห์เอามากินกลางวันซะหมดเกลี้ยง"ของชอบค่ะ

ร้านกะหนุ๋งกะหนิ๋ง

ฉันเกียจชื่อร้านนี้จริงๆดูแล้วมันแปลก

"นี่นายทำไมชอบพาฉันมาร้านไอ้ชื่อแปลกๆนี้ด้วยฟะ"ดูแล้วตงิดๆ

"ก้อ.............."

"นี่นายอย่ามากวนประสาทนะก้อรัย"

"ฉันชอบไอติมร้านนี้อร่อยดี เหอะๆ"มีพิรุธ

"นายโกหก นายเหลือกตาขึ้นไปทางซ้าย ในทฤษฎีของพีทาโกรัสใช้จับโกหกนักโทษ"(พีทาโกรัสนั้นมันคณิตฯตะหากยัยเบ๊อะ)

ก้อพูดๆไปงั้นแหละชั้นไม่รุ้จักหรอกแต่ชั้นจำคร่าวๆเอาเท่ห์ โฮะๆๆๆพอดีนายนี้มันโง่

"ฉันชอบเธอ"

"OoO"

"ฉันชอบเธอมานานแล้ว"

"ระ.....เหรอ"ทำไงดีอ่ะทำหน้าไม่ถูกเลย

"ทำไมมีแต่คำว่าเหรอล่ะ ชั้นคิดว่าเธอจะตอบว่า 'ชั้นก็ชอบนายเหมือนกัน' "นายนั้นทำหน้าเศร้าเลยอ่ะ

"คือชั้น..........."อยากจะพูดเหมือนกันนะแต่มันพูดไม่ออกจิงๆ

นายคิสว่าแล้วก้มลงมาประทับจูบอันอ่อนโยน ก่อนจะถอนจูบ จูบแรกชั้นแงงงงงง

"ถ้าเธอไม่ชอบชั้นก็ไม่เป็นไร"

"คือชั้น..........."พูดสิยะยัยน้ำแข็ง

"ไม่ต้องพูดละฉันเข้าใจเธอดี ชั้นกลับก่อนนะ"นายคิสลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป ชั้นอยากจะตามเค้าไปแล้วบอกว่า 'ชั้นก็ชอบนาย'

แต่มันทำไมขามันไม่ก้าวเค้าไปสักพักชั้นก้อเดินออกร้าน

"ชอบเค้าก็บอกไปซิ มายืนร้องไห้อยุ่อย่างงี้ทำไม"เอ๋ ? ใครวะ

"นายมายุ่งรัยกับชั้น แล้วชั้นก็ไม่ได้ร้องไห้ด้วย"

"ไม่ได้ร้องไห้แล้วนั้นมันน้ำลายเหรอยังไง"

"นายจะบ้าเหรอไง น้ำลายที่ไหนจะอยุ่บนนี้"แต่เอ๊ะนี่ชั้นร้องไห้เหรอ ชั้นเลยเอามือไปกุมแก้ม

ชั้นร้องไห้ ให้ไอ้หมอนั้นเหรอ

"เค้าไม่ได้รักชั้นจริงหรอก เขามีสาวๆในสต๊อกเยอะแยะ"พูดแล้วก็น้อยใจ

"งั้นถ้าเธอไม่ชอบมันเธอเป็นแฟนชั้นนะยัยเปี๊ยก"หนอยแน่ะมาเรียกชั้นยัยเปี๊ยก

"นายเป็นใครมาเรียกชั้นยัยเปี๊ยก"

"ผมชื่อ โฮเตลครับ"

"ชั้นไม่ได้ถามย่ะ"

"แต่ชั้นอยากบอกเธอ ในเมื่อเราเป็นแฟนกันแล้ว"นายนั้นพูดพลางเอาหน้ามาใกล้ชั้นแล้ววววววววววววนายนั้นก็ๆๆๆๆ

จุ๊บ นายยยยยยจูบชั้น

"OoO"

"นี่นาย นายกล้าจูบชั้นเหรอ"

"ทำไมจะไม่กล้า เธอเป็นของชั้นแล้ว หึ"นายนั้นหัวเราะในลำคอ และยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ชั้นไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ"

"ถ้าเธอไม่เป็น ชั้นจะปล้ำเธอ คอเธอขาวดีนี่"นายนั้นพูดเสร็จก้อจับมือชั้นไว้แล้วจูบลงซอกคอชั้นอ๊ายยยยยยยยยนายนี่ทำจริงเฮอะ

"ก็ได้พอๆๆฉันยอมแล้ว"นายนั้นหยุดชะงัก

"งั้นชั้นไปนะ เดี๊ยวโทรหานะ ที่รัก"แหวะ  ชั้นอยากอ้วก

"ไปตายไหนก้อไป"ชั้นรอเค้าไปไกลๆแล้วค่อยตะโกน ก้อนายนี้เผด็จการจะตาย สั่งๆๆๆๆๆๆอยู่ได้ชิ

~Lucifer~

"สวัสดีค่ะ"ใครวะ

"(แหมพูดเพราะจังนะ)"

"นี่นายเป็นใครน่ะ โรคจิตป่าวเนี่ย"

"(แหมที่รักคับพูดงี้ได้ไงกัน)"

"อีตาผีโรงแรม"

"(ผมโฮเตลตะหากยัยเปี๊ยก)"

"แล้วนี่นายไปเอาเบอร์ชั้นที่ไหนมา"

"(ก้อชั้นหลับไป)"

"แล้วมันเกี่ยวรัยด้วย"นายนี่ถ้าจะบ้า

"(ชั้นขึ้นไปบนสวรรค์ ชั้นไปขอเทวดามาน่ะ)"

"นี่นายถ้าจะโทรมากวนประสาทชั้นวางแล้วนะ"

"(นี่เดี๋ยวสิ พรุ่งนี่วันหยุดว่างไหม)"

"ไม่ว่าง"

"เดี๋ยวชั้นจะไปรับ 9 โมงนะฝันดียัยเปี๊ยก"

"เฮ้ย!!เดี๋ยว"

"ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด"ตาบ้าชั้นยังไม่ได้ตอบตกลงเลยชั้นไม่ไปหรอก

จับตายครั้งที่ 2

love forever

เช้าต่อมา ก้าก ก้าก (เสียงนกร้อง)

"อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊า ฮ้าวววววววววว"

"อรุณสวัสดิ์จ้าลูกรัก หาวซะน่าเกียจเลย"

"พ่ออ่ะ"

"มา มากินข้าวเช้า"

"ง่ำ ๆๆๆ"

"ยัยน้ำแข็ง"

"คะ"

"ป๊าจะไม่อยุ่บ้านซักสองเดือนนะต้องไปทำธุรกิจกับมิสเตอร์อดัมภ์"

"รัยนะคะป๊าปล่อยน้ำแข็งอยู่คนเดียวอีกแล้ว เหงาแย่"

"ไม่ต้องเหงานะ ป๊ามีเพื่อนมาอยุ่เป็นเพื่อนเราแล้ว"หือรัยนะเพื่อนเหรอ

"เพื่อน?"ฉันพูดโดยมีเครื่องหมายเควชั่นมาร์คติดหน้า

"เป็นลูกของเพื่อนป๊าเอง ไว้ใจได้งั้นป๊าไปนะ"โถ่ ป๊าอ่ะ

"เดี๊ยวหนูไปส่ง"หลังจากกินช้าวเสร็จชั้นก้อมาส่งป๊าหน้าบ้าน

"ป๊าไปนะลูกเป็นเด็กดีนะ อย่าพังบ้านล่ะ"พูดอย่างลูกเป็นก๊อตซิล่า(ตายนางเอกเราสมองตื่นมาก)

"_ _^"

"ไปนะขอหอมทีสิ"ป๊าหอมชั้นเป็นล้านฟืด แล้วก็จากไป

หลังจากป๊าออกไปแท็กซี่คันหนึ่งก้อเข้ามาใครฟะ

"ไง ยัยตัวเปี๊ยกคิดถึงพี่ป่าว"พี่เฮล์บลูบอยกลับมาแล้ว

"แหวะ คิดถึงตายล่ะ"ทำฟอร์มค่ะ

"หนอยนังน้องไม่รักดี โบ้ก "โอ๊ยเจ็บจัง ชั้นลูบหัวตัวเองอย่างเจ็บปวด

"พี่เขกหัวชั้นทำไม"

"ก้อพี่กลับมาทั้งทีกวนประสาทอยุ่ได้"ก้อมันน่านัก ไปเกาหลีไม่บอกกัน(แอบอิจฉาหวังว่าจะได้เจอแจจุงที่รักT-T)

"โกรธพี่อยู่เหรอ"โกรธสิถามได้

"ป่าวซะหน่อย"

"หน้าเธอมันฟ้องว่าโกรธยัยเปี๊ยก"อยุดีๆพี่เฮลก็ส่งอะไรมาก็ไม่รุ้ด้วยสัญชาตญาณจึงหันไปดู

"รัยอ่ะ"นะ....นี่มันบัตรคอนเสิร์ต V.I.Pพร้อมของรักแจจ๋าที่รักนี่

"เอาป่าว"

"กรี๊สสสสสสสส รักพี่ที่สุดเลย"ชั้นโผ เข้าไปกอดพี่ทำเอาคนที่บ้านยิ้มร่าเลยเพราะอะไรนะเหรอ

ตั้งแต่พี่ไปฉันก้อไม่เคยยิ้มเลยก็นะ คิดถึงพี่นี่นา

"ไปด้วยกันนะ เออพี่เอาเพื่อนพี่ไปด้วยนะ"ยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ไปกรี๊สต่อในห้องดีกว่า

"ตามใจพี่ละกัน ไปเมื่อไหร่ล่ะ"ชั้นถามพี่

"พรุ่งนี่น่ะ ยัยเปี๊ยกไปเตรียมของนะ เดี๋ยวตี4 ขึ้นเครื่อง"

"ห๋า ทำไมตื่นเช้าจังอ่ะพี่"

"แกจะไปหรือไม่ไปเรื่องมากเดี๋ยวไม่ให้ไปซะหรอก"ไอ้พี่บ้านี่

"ก้อได้ ชิ"ฉันจิ๊ ปากแล้วเดินขึ้นห้อง

"ยัยเปี๊ยกตื่นได้แล้ว จะไปไหม"โอ๊ย!!รู้แล้วน่าเรียกอยุ่ได้

"เออออออออ รุ้แล้วน่าพี่"ง่วงอ่ะ

ฉันล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำเตรียมสำภาระให้เสร็จเรียบร้อยก้อลงมา

"นี่ยัยเปี๊ยกแกจะไปอยุ่ที่นั้นกี่ปีเนี้ยดูเอาของมาสิ"

"พี่ก้อพูดเว่อร์ไป"

เออพี่บอกว่าจะมีเพื่อนไปด้วยนี่นา

"อ้าวแล้วเพื่อนพี่ที่จะไปด้วยล่ะ ไม่ไปแล้วเหรอ"

"เดี๋ยวมันก็มา"หลังจากคุยกันซักแปปเพื่อนพี่เฮลคงมาแล้วมั้ง

โอะ นะ.......นั้นเพื่อนพี่เหรอนั้นหล่อมากกกกกกกกกกกกจมูกเป็นสัน ปากนิด หน้าใสไร้สิวจัดว่า

หล่อโคตร เอ๊ะ!!เดี๋ยวตานี่หน้าคุ้นๆนะ

"ไงจ๊ะ น้ำแข็งสุดสวย"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย

"นายผีโรงแรม"ตานี่เป็นเพื่อนพี่เหรอเนี้ย มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

"ฉันชื่อโฮเตลตะหากยัยเปี๊ยก"

"ฉันชื่อน้ำแข็งย่ะไม่ใช่ยัยเปี๊ยก ตาผีโรงแรม"

"เห็นมั้ยเธอยังว่าให้ฉันเลยนี่"

"เฮ้ยๆจะเถียงกันอีกนานมั้ย"พี่มาห้ามศึก

"ก้นายนี่ หุ้ย"

"แล้วนี่รุ้จักกันเหรอ"พี่นะพี่ ทำไมคบนายนี่เป็นได้นะ

"ทำไมจะไม่รุ้จัก ก็ยัยนี่เป็นแฟนฉันนี่"

"OoO" (พี่เฮล)

"-_-^^" ฉั(น)

"^-^" (นายนั้น)

"จริงเหรอยัยเปี๊ยก"ทำไมพี่ต้องทำหน้สอย่างงั้นด้วยเนี้ย

"ป่าว/ใช่" ฉัน/นายนั้น

"ยังไงกันเนี้ย"

นายนั้นเอาแขนมาพาดไไหล่ฉัน แล้วเอาปากมาโดนแก้มฉัน อร๊ายยยยยยยยนายนี่จุ๊บแก้มฉัน

"นายเชื่อแล้วยังว่าฉันเป็นแฟนยัยนี่"ฉันกำลังอึ่งตะลึงตึงตังไม่หาย พูดอะไรไม่ออก

นายนี่ตายแน่พี่ต้องฆ่านายนี่ตายแน่ๆมาทำกับชั้นแบบนี่

"ถ้าแกทำน้องฉันมีน้ำตาเมื่อไหร่นายตายแน่"

เฮ้ย!!พี่ชายทำไมทำกับน้องสาวแสนสวยได้อย่างงี้

"ป่ะ ขึ้นรถกัน" แงๆๆๆๆๆๆฉันต้องเป็นแฟนนายนี่จริงๆเหรอเนี่ย

สนามบิน

สนามบินคนเยอะแยะเลย เออะร้านนั้นขายแหวนด้วยสวยจัง 

"อ๊ะสวยจัง"สวยจริงๆเค้าบอกว่าแกะสลักชื่อให้ได้ฝรีอยากได้อ่ะ

"ร้านเราขายราคาไม่แพงค่ะ ให้คุณลูกค้าเป็นพิเศษ 15000ค่า"

"OoO"หลังจากชั้นได้ยินราคาชั้นปล่อยลงกริ๊งเลยค่ะท่านผูอ่าน(ยัยนีมันงกจริงๆบ้านก็รวยเฮ้อ)

"ร้านเราลดเป็นพิเศษเลยนะคะ"ชั้นมองแหวนนั้นด้วยตาละห้อยยังไงมันก็แพงอยุ่ดีแหละ

~Lucifer~

"ค่าาาพี่"

(ยัยเปี๊ยกกกกกกก)

"จะตะโกนทำไมเนี้ย"

(ไม่ตะโกนได้ไงจะขึ้นเครื่องแล้วแกหายหัวไปไหนมา)

"โอ๊ะ!!จริงด้วย แหะๆโทษค่าจะไปเดี๋ยวนี่ค่า"

(เออๆรีบๆล่ะ)