Days of waiting วันวานที่รอคอย

   ทุกคนมักจะเชื่อกันว่าบนโลกใบนี้ทุกอย่างมักเกิดขึ้นโดยความบังเอิญอย่าง“เซอร์ไอแซก นิวตัน”ที่พบแรงโน้มถ่วงเพราะบังเอิญไปนั่งใต้ต้นแอปเปิ้ล และยังมีนักวิทยาศาสตร์อีกมากมายที่พบอะไรหลายๆอย่างด้วยความบังเอิญแต่ภายใต้ความบังเอิญมีใครคิดมั้ยว่าโลกได้กำหนดความเป็นไปในแต่ละเรื่องอย่างวันหนึ่งใน ลินคอล์นเชียร์ มีหญิงสาวคนหนึ่งเห็นต้นไม้ขึ้นตามถนนจึงรู้สึกอยากปลูกต้นไม้จึงไปซื้อเมล็ดพันธุ์มาและนำไปปลูกเมื่อมันโตขึ้นเป็นต้นแอปเปิ้ลที่สวยงามและระหว่างนี้ก็ชอบมีเด็กหนุ่มมานั่งใต้ต้นไม้เขามีชื่อว่า“ไอแซก”  ตามข้างต้นถ้าโลกไม่ให้กำเนิดพืชผลหญิงสาวก็จะไม่อยากปลูกต้นไม้ และ เด็กที่ชื่อไอแซก ก็อาจจะไม่ได้ค้นพบทฤษฎีแรงโน้มถ่วง

...............................

ได้ยินเสียงคนพูดคุย...ที่นี่คือที่ไหนกัน...แสงอาทิตย์ฉายแสงมาบนหน้า

ชายหนุ่มร่างยาว ผิวขาว หุ่นดี นี่คือเจ้าชายงั้นเหรอ ‘นี่เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย’ ฉันงงๆแล้วตอบไปว่า ‘’เธอ...คือใคร’’ ชายคนนี้ยิ้มแล้วตอบฉันว่า ‘‘ผมเป็นใครก็แล้วแต่คุณแล้วกัน’’สายตาที่เริ่มพล่ามัวของฉัน มองเห็นชายคนนั้นได้เดินจากไป

1 เดือนต่อมา

ฉันได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในแถบนี้ และเที่ยงวันนี้ฉันได้พบว่าเงาของฉันและความทรงจำในวัยเยาว์ของฉันได้หายไปแล้ว

.......................

 “ที่นี่ ที่ไหนกันนะ” ฉันมองไปรอบๆ นั่นใครกัน

ชายหนุ่มที่ดูผ่านๆอายุก็ไม่ห่างจากฉันมากมาย “คุณคะ...เราเคยรู้จักกันมั้ย”ฉันพูดพลางเดินไปจับแขนเสื้อของชายหนุ่มนั้น ทันใดนั้น “อย่ามาแตะ”เขาตะโกนใส่พร้อมปัดมืออย่างแรง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ฉันไม่เข้าใจจริงๆแต่ว่าฉันเผลอตบเขาไปแล้ว “นี่ยัยบ้า!!” ตอนนี้ฉันได้แต่วิ่งหนี ฟึ่บฟึ่บ มีชายหนุ่มตัวเล็กน่ารักใส่ฮูทรูปหู

กระต่ายโผล่มาหน้าฉัน พร้อมบอกฉันว่า “ผมจะมอบสิ่งที่เธอตามหาให้...แต่เธอจะต้องแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอ”ฉันคิดอยู่พักหนึ่งว่าจะทำไงต่อไปดี จะตอบอะไรเค้าดี “เฮ้ยๆๆๆ...นั่นใครวะ” เอ๊ะ!นั่นผู้ชายที่ฉันตบหน้าไปหนิ “เอ่อ...คือว่านายชื่ออะไรเหรอ??” “ฉันชื่อ คอร์น มาจากคำในภาษาอังกฤษว่า Confident แปลว่าเชื่อมั่นไง”

ภาพแห่งความหลังได้ย้อนกลับมา เด็กชายผมดำ หน้าตาดี กำลังเล่นซนอยู่ในสวนกับ.............นั่นใครกันน่ะ............... “นั่นคือเธอไง” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

“นะ..น่ะ.นี่ ฉันอยู่ไหน” โป๊ก “พอตื่นก็กรีดร้องเลยนะ”คอร์น พูดพร้อมสีหน้าไม่พอใจ

“เกิดอะไรขึ้น”ฉันถามอย่างงๆ “ผมว่าคุณคงจะจำอดีตได้นิดหน่อยแล้ว”ชายใส่ฮูทตอบฉันพร้อมรอยยิ้มอันน่าสยอง “สรุปว่าคุณต้องการจะทำตามข้อเสนอของผมมั้ยครับ”

ฉัน...ฉันจะพูดยังไงดีกันนะ “เอ่อ..คือว่า ข้อสิ่งสำคัญของฉันที่คุณพูด คือ มันคืออะไรคะ”

เด็กน้อยเงียบซักพักแล้วตอบฉันมาว่า “ชีวิตของเธอทั้งหมดไง”