My dear ประดับดาว

My dear ประดับดาว

Story by nejung

Like fanpage : nejung

Follow niyai : favorite

**************************************************

"ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้ขายตัว"

มือน้อยพยายามทุบตีทั่วอกหนา เมื่อเขายังไม่ยอมหยุด พยายามผลักร่างบางล้มลงบนเตียงหนานุ่มในห้องพักส่วนตัวของเขา

"ทำไม? หรือว่าต้องการเพิ่ม สองหมื่นมันไม่พอค่าเทอมใช่มั้ย!?"

เสียงเข้มที่ตั้งใจเค้นเย้ยยันสร้างความกรุ่นโกรธให้สาวน้อยหน้าหวานได้เป็นอย่างดี  

ไอ้คนใจหมา! ถึงฉันจะตกที่นั่งลำบาก ไม่มีเงิน จนตรอกแค่ไหนฉันก็ไม่มีทางขายศักดิ์ศรีตัวเองกิน อย่าให้หลุดไปได้นะ ถ้าหลุดไปได้ฉันจะแจ้งความจับแกเข้าคุก คอยดูสิ!

"หยุดนะ! ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจมาลากคอคุณเข้าคุก"

"หึ! ว่าที่สามีเธอก็เป็นทหาร แจ้งมาสิ ข้อหาอะไรดีนะ?"

"คนใจบาป! ฉันไม่ใช่เมียนาย แล้วอีกอย่างอย่าเอาเกียรติยศคุณงามดีของทหารมาอ้างให้มันเสื่อม!"

"งั้นก็ตามใจ อุตส่าห์ยกสถานะให้แล้วไม่เอา อยากได้ชื่อว่าเป็นนางบำเรอไอ้เสี่ยบ้ากามนักก็เชิญ..."

เพี๊ยง!~

"สารเลว!"

ร.ท.ภูมิภพ  พลเกิดกุลหรือผู้หมวดต้นหน้าสะบัดไปตามแรงตบจากฝามือเล็ก

มันไม่ได้เจ็บหรอกก็แค่คันๆ แต่ถึงจะไม่เจ็บผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาตบหน้าเขาป่ะ?

ด้วยอารมณ์ที่ร้อนดังไฟมือหนาแข็งกระด้างลากร่างระหงมาโยนทิ้งลงกลางเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมตัวเธอไม่สนใจว่าคนใต้ร่างจะแตกหักส่วนไหนหรือไม่

"เธอกล้ามากหมวย!"

ผู้หมวดหนุ่มกัดฟันพูด ใช้มือหนาบีบปลายคางสวยอย่างแรงจนเจ้าตัวต้องครางประท้วงด้วยความเจ็บปวด ทว่าคนใจร้ายกลับไม่คิดจะสนใจใยดีเลยแม้ติดนิดเดียว

"ฉันมาดีแต่คุณกลับข่มเหงรังแกฉัน คุณทำแบบนี้แถวบ้านฉันมันไม่ได้เรียกว่าให้เกียรติ แต่คุณกำลังดูหมิ่นศักดิ์ศรีฉัน!"

"หึ! ศักดิ์ศรี? ยังกล้าพูดอีกเหรอ?"

หมวดต้นได้แค่เค้นเสียงเย้ยยันสาวใต้ร่าง เขาคงไม่รู้ว่าการกระทำของเขาในตอนนี้สร้างความเจ็บจุกให้เธอมากแค่ไหน?

เธอไปทำอะไรให้โกรธนักหนา ทำไมเขาต้องพูดจาดูถูกเธอถึงเพียงนี้ หรือเป็นเพราะตอนนี้เขาเหนือกว่าเธอทุกอย่างถึงได้คิดจะพูดจาดูถูกยังไงก็ได้?

"ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ฉันจะกลับ!"

"ถ้ากลับก็ไม่ได้ค่าเทอม"

"อย่ามาพูดจาบ้าๆ ใครอยากได้เงินนาย!?"

เสียงหวานตะคอกตอกกลับเขาเสียงดังแล้วใช้มือเล็กผลักอกเปล่าเปลือยของเขาออกห่าง แต่คนตัวโตร่างใหญ่กลับไม่สะท้านสะเทือนกับแรงมดของเธอเลยแม้แต่น้อย

"ทำไมต้องตะคอก พูดจาไม่น่ารักเลย?"

"ฉันมันโง่เองที่มาที่นี่ ต่อไปฉันจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก คำพูดที่คุณสัญญาไว้ ฉันจะลืมมันให้หมด คุณเองก็ด้วยไม่ต้องจดจำมันอีกต่อไป เพราะถึงยังไงเราก็เดินเส้นขนานกันอยู่แล้ว คนที่ครอบครัวฉันหาให้ยังไงเขาก็ดีกว่าคุณทุกอย่าง ถ้าฉันจะลองคบกับเขาดูมันก็คงไม่เสียหาย"

"เหมย!"

เขาคำรามเสียงดังขย้ำผู้ปูเตียงสีขาวนุ่มจนมันยับยู่ยี่ เสือที่ยังปวดกับแผลใจกลับมาเย็นชาและเหี้ยมโหดในทันที

"ทำไมหรือมันไม่จริง? คุณมันก็แค่ไอ้ขี้เหล้า เมาแล้วเหมือนหมา อยากบ้านักงั้นก็เชิญอยู่คนเดียวไปเถอะ...อ๊ะ!"

เสียงสั่นเครือแสนปวดร้าวถูกดูดกลืนหายไปในทันที เมื่อริมฝีปากร้อนอุ่นประทับดูดกลืนคำพูดที่แสนเจ็บแสบนั่น

กล้ามากนะยัยตัวแสบ!

ถ้าวันนี้เขาปล่อยเธอไปก็อย่ามาเรียกว่าหมวดต้นเลย...~

CRY .q