ยัยแม่มดฝึกหัดกับนายมนุษย์สุดหล่อ

เรื่อง ยัยแม่มดฝึกหัดกับนายมนุษย์สุดหล่อ 

บทที่ 1

เซต้า

ณ บ้านอันใหญ่โตโอฬารซึ่งตั้งอยู่ในที่ที่มนุษย์ไม่เคยรู้จักมาก่อนว่ามีที่แบบนี้อยู่ด้วย ตัวบ้านเป็นสีขาวสว่างตาดูไม่น่ากลัวและตกแต่งได้อย่างเริศหรูและน่าอยู่แต่คงไม่ใช่ที่อยู่สำหรับมนุษย์หรอกนะ

แม่ค่ะหนูสอบตกค่ะ *-* เมื่อผู้เป็นลูกมาถึงบ้านก็บอกข่าวที่ไม่ดีนักแม่ถึงกระนั้นผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะตกใจกับคำพูดของผู้เป็นลูกเท่าใดนักแต่กลับทำหน้าเมินเฉยและไร้อารมณ์พลางพูดกับพูดเป็นลูกอย่างสุภาพและเอ็นดู

แล้วนี่มันครั้งที่เท่าไรแล้วละลูกที่หนูสอบไม่ผ่านเนี่ย

ก็ตั้งแต่สอบครั้งแรกในชีวิตถึงตอนนี้นะค่ะหนูขี้เกียจนับมันเยอะ wow ผู้เป็นลูกบอกอย่างหน่ายๆกับการสอบของตนเองแต่แล้วผู้เป็นแม่ก็ออกอาการหวั่นใจระคนตกใจถึงกับต้องถามลูกสาวของตนออกมาอย่างเสียงดังและลนลานและนั่นทำให้ผู้เป็นลูกถึงกับสะดุ้งตกใจเพราะไม่เคยเห็นผู้เป็นแม่มีอาการแบบนี้มาก่อน

แล้วปีนี้ลูกอายุเท่าไร!!!!!!

190 ปีบริบูรณ์ในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืนค่ะ

ไม่ได้การแล้วโอ๊ยนี่ฉันจะทำยังไงดีเนี่ยถ้าพวกฝ่ายมืดรู้เข้า โอ๊ยไม่นะ ผู้เป็นแม่พูดพร้อมแสดงอาการวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดเจนและหันมาพูดกับผู้เป็นลูกอีกครั้งด้วยเสียงที่บอกให้รู้ว่ามันคือคำสั่ง

เซต้า หนูต้องอยู่แต่ในบ้านนะห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาด แล้วผู้เป็นแม่ก็เดินเข้าห้องไป

ใช่ค่ะเซต้าเป็นชื่อของฉันเอง แต่ฉันละสงสัยจังว่าทำไมแม่ต้องมีอาการอะไรแบบนี้ด้วยฉันก็สอบตกเป็นประจำทุกครั้งอยู่แล้วและแม่ก็ไม่เคยมีอาการอะไรเลยแต่ทำไมตอนนี้แม่ถึงเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ยและก่อนที่ฉันจะได้คิด

อะไรไปมากกว่านี้ลูกแก้ววิเศษก็ส่งภาพที่ทำให้รู้ว่าตอนนี้บ้านของฉันกำลังมีผู้มาเยือน ฉันก็เลยต้องไปเปิดประตูแต่ทำไมฉันถึงไม่ใช้เวทมนตร์เปิดล่ะเนี่ย เซต้าอย่าลืมซิว่าเธอเป็นแม่มดนะ พอคิดได้ดังนั้นฉันจึงชี้นิ้วไปที่ประตูแล้วประตูก็ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆและช้ามากๆ นี่ถ้าเป็นแม่มดคนอื่นทำป่านี้ประตูคงเปิดออกตั้งนานแล้วล่ะมั้ง

สวัสดีจ๊ะ เซต้า ผู้มาเยือนพูดทักทายฉันอย่างเป็นมิตรและแสดงถึงความสนิทสนม

สวัสดีค่ะ คุณป้าแอนนา +-+

เอ่อ เซต้าจ๊ะป้าขอพบกับเรล่าแม่ของหนูหน่อยจ๊ะ

ได้ค่ะ คุณป้ารอสักครู่นะค่ะเดี่ยวเซต้าจะไปตามแม่ให้ ว่าแล้วฉันก็รีบเดินไปที่ห้องและแหกปากเรียกแม่ทันที

แม่ แม่ แม่ แม่ค่ะ คุณป้าแอนนามาหาค่ะ

จ๊ะแม่จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ

แล้วจากนั้นฉันก็เห็นแม่ไปคุยอะไรกับป้าแอนนาก็ไม่รู้นาน2นานจะแอบฟังก็ไม่ได้เพราะแม่ใช้คาถาป้องกันไว้วัยรุ่นเซ็งเลยและซักพักป้าแอนนาก็ออกไปและแม่ก็เดินมาทางฉันเพื่อบอกอะไรซักอย่างให้ฉันได้รู้

เซต้า คืนนี้ลูกเตรียมตัวไว้นะ

เตรียมตัวทำไมเหรอ แม่*-*? ฉันถามด้วยความสงสัยก็แม่ยังบอกว่าห้ามฉันออกไปข้างนอกอยู่เลยนี่นา

องค์ราชินีอลิซาเบลมีรับสั่งให้ลูกเข้าเฝ้าคืนนี้ และแม่ก็เดินจากไป ส่วนฉันได้แต่อึ้งก็จะไม่ให้อึ้งได้ไงล่ะองค์ราชินี ฉันจะได้พบกับองค์ราชินีผู้มีอำนาจสูงสุดแห่งเมืองเวทมนตร์ฝ่ายดีWOW (มีฝ่ายชั่วด้วยล่ะรู้สึกจะเป็นองค์ราชาแต่ว่าชื่ออะไรฉันก็จำไม่ได้หรอก

ณ พระราชวังขององค์ราชินีอลิซาเบล

องค์ราชินี 2แม่ลูกเรล่าและเซต้ามาแล้วเพค่ะ

ให้เรล่าและเซต้ามาเข้าเฝ้าเราได้แล้ว และไม่นานที่ฉันกับแม่มาถึงก็มีรับสั่งให้เข้าเฝ้าทันที

สวัสดีจ๊ะเรล่า องค์ราชินีทักทายแม่ของฉันยังกับเป็นเพื่อนสนิทกัน

ถวายบังคมเพคะ องค์ราชินี

พวกเจ้าทั้งหมดออกไปก่อนเราต้องการคุยกับเรล่าและเซต้าเพียงลำพัง องค์ราชินีสั่ง

เพค่ะองค์ราชินี แล้วบรรดานางทาส เอ๊ย เหล่าแม่มดที่คอยรับใช้ก็ค่อยๆเดินออกไป

เรล่าเด็กหญิงคนนั้นลูกสาวเธอเหรอ

เพคะองค์ราชินี

น่าตาน่ารักน่าเอ็นดูจังนะ ฉันรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้ซะจริงๆ หนูชื่อ เซต้าใช่มั๊ยจ๊ะ

ใช่ค่ะ เอ่อ เพค่ะองค์ราชินี

ไม่เป็นไรจ๊ะพูดกับฉันเหมือนแม่มดทั่วไปนั่นแหละ

ok ค่ะ แล้วพอฉันพูดจบก็โดนแม่ตีพร้อมกับดุห้ามปราม

ได้ไงหะเซต้า ท่านเป็นถึงองค์ราชินีนะ

ไม่เป็นไรจ๊ะเรล่า ให้เซต้าพูดธรรมดาและดีแล้ว ฉันไม่ถือสาหรอก

อะ ฉันขอเข้าเรื่องซักทีนะ คือที่ฉันให้เธอและลูกสาวมาพบฉันก็เพราะฉันมีเรื่องที่จะต้องบอกกับเธอ2แม่ลูกโดยเฉพาะหนูนะเซต้า

องค์ราชินีมีเรื่องอะไรก็บอกหนูกับแม่ได้เลยค่ะ

ก็เป็นเรื่องที่หนูสอบตกนั่นแหละจ๊ะ

ไอ้เรื่องที่หนูสอบตกนี่มันเป็นปัญหาใหญ่ระดับโลกเวทมนตร์เลยหรอค่ะ

เอ๊ะ เซต้าเรานิช่วยฟังองค์ราชินีพูดให้จบก่อนจะได้ไหม แม่ขัดขึ้นในขณะที่ความสงสัยของฉันเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆก็มันจริงนิกะอีแค่ฉันสอบตกแค่นี้มันเป็นปัญหาถึงขนาดองค์ราชินีต้องมาพูดด้วยตัวเองเลยหรอ

เอาล่ะเดี๋ยวฉันจะอธิบายให้หนูฟังนะจ๊ะและต้องของให้หนูทำความเข้าใจถึงเรื่องนี้ด้วยนะ

ตกลงค่ะ

คือที่ผ่านมาหนูสอบตกมาโดยตลอดและในระยะเวลา1,000ปีมาเนี่ยไม่เคยมีใครสอบตกมาก่อนเลยเพราะการสอบของพวกแม่มดเนี่ยมันง่ายแสนง่ายมากๆเพราะมันเป็นสิ่งที่เราแม่มดทุกคนจะต้องใช้และทำได้ด้วยพรสรรค์อยู่แล้วเพราะเราเป็นแม่มดไม่ใช่มนุษย์หนูคงจะเข้าใจนะจ๊ะ แต่แล้วก็มีหนูเนี่ยละที่สอบไม่ผ่านดังนั้นมันจึงเกิดปัญหาขึ้นเราในฐานะแม่มดฝ่ายดีอย่างที่รู้กันว่าเราจะไม่ใช้กำลังตัดสินปัญหาแต่เราจะใช้ปัญญาและเหตุผลตัดสินแต่ฝ่ายมืดไม่ใช่เพราะพวกเขาเหล่านั้นทำสิ่งที่ตรงกันข้ามคือใช้กำลังตัดสินปัญหามันจึงเกิดเรื่องขึ้น

ยังไงล่ะค่ะหนูงงไปหมดแล้ว

ก็พวกฝ่ายมืดเนี่ยจะเกลียดมนุษย์มากและหนูไม่เคยสอบผ่านเลยดังนั้นมันอาจจะทำให้พวกฝ่ายมืดคิดว่าหนูไม่ใช่แม่มดแต่เป็นมนุษย์ดังนั้นหนูอาจจะถูกฆ่าได้ พอฉันได้ยินดังนั้นถึงกับช็อคซีนีม่านี่มันไม่จริงใช่ไหม

แล้วอย่างนี้หนูจะทำยังไงดีล่ะค่ะหนูเป็นแม่มดจริงๆนะค่ะ

เรื่องนั้นฉันเชื่อจ๊ะแต่ฝ่ายมืดคงไม่ ดังนั้นเราเลยจะส่งหนูไปอยู่ที่โลกมนุษย์ซักพักนึงแต่หนูไม่ต้องกลัวถ้าหนูสามารถพิสูจน์ได้ว่าหนูเป็นแม่มดจริงๆหนูก็จะสามารถกลับมาอยู่ที่โลกเวทมนตร์ได้

แล้วหนูจะไปอยู่กับใครแล้วหนูจะอยู่ได้ยังไงหนูไม่เคยรู้จักการใช้ชีวิตและอะไรอื่นๆที่เกี่ยวกับพวกมนุษย์มาก่อนเลนะค่ะ

เรื่องนั้นหนูไม่ต้องกังวลเพราะแม่ของหนูจัดการให้เรียบร้อยแล้วล่ะจ๊ะ แล้วจากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านไปพร้อมแม่แล้วแม่ก็เล่ารายละเอียดของการที่ฉันจะไปใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ให้ฟัง

เซต้าหนูจะไปอยู่กับคุณป้ามาเรียนะ

คุณป้ามาเรียเป็นแม่มดไม่ใช่เหรอค่ะแล้วทำไมถึงได้ไปอยู่ที่โลกมนุษย์ล่ะ

เรื่องนี้หนูไม่ต้องสงสัยหรอกนะ เอาเป็นว่าป้าเค้าไปอยู่ได้ก็แล้วกันพอแม่พูดจบแม่ก็กลับเข้าห้องทันที

ส่วนฉันเองก็เดินกลับเข้าห้องของตัวเองเหมือนกันและหลังจากที่ประตูถูกปิดลงน้ำตาที่ฉันอดทนกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาเป็นสายTT_TTถ้าเป็นไปได้ฉันไม่อยากไปเลยฉันคิดถึงแม่ฉันอยากอยู่กับแม่เกิดมาฉันยังไม่เคยห่างแม่แล้วก็ไปอยู่กับคนอื่นเลยนะพลันน้ำตาของฉันก็ไหลอีกรอบTT_TT ฉันรู้สึกว่าฉันร้องไห้อยู่นานมากจนแม่มาตามให้ออกจากห้องและเตรียมเดินทาง

เซต้า จัดของเสร็จหรือยังลูกใกล้ถึงเวลาเดินทางแล้วนะ จากนั้นแม่ก็เข้ามาและใช้เวทมนตร์ทันใดนั้นเหล่าเสื้อผ้าและของใช้ก็เข้าไปอยู่ในกระเป๋าอย่างเรียบร้อยและแม่ก็เดินมานั่งข้างๆฉันพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ฉันคุ้นเคยนั่นคือเสียงที่อบอุ่นและน่าฟัง

เซต้า แม่มดเค้าไม่ร้องไห้กันหรอกนะลูก และหนูไม่ต้องกังวลแม่เชื่อว่าไม่นานเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแม่เชื่อว่าหนูจะต้องทำได้ พอแม่พูดจบฉันก็ปาดน้ำตาและส่งยิ้มให้กับแม่พร้อมพยักหน้า

ค่ะ แม่หนูสัญญาว่าหนูจะทำให้ได้

เซต้า แม่มีอะไรจะบอกลูกนะว่าที่เราไม่อยากจากแม่นั้นมันคือความผูกพันธ์ความห่วงใยนะรู้ไหมลูกมันไม่ใช่ความรัก แม่พูดคำในตอนหลังด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ฉันก็ได้ยิน

หนูรู้ค่ะ ก็ตลอดเวลาที่หนูโตมาแม่ก็มักจะบอกอย่างนี้กับหนูเสมอหนูจำได้

ดีแล้วจ๊ะ แต่เมื่อหนูไปที่โลกมนุษย์หนูก็ห้ามมีความรักเด็ดขาดนะลูก

แน่นอนค่ะ หนูจะมีความรักได้ยังไงล่ะค่ะในเมื่อหนูยังไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยว่าความรักเป็นยังไง

พอฉันพูดจบแม่ก็ยิ้มและพาฉันไปส่งที่บ้านของป้ามาเรียที่โลกมนุษย์พร้อมกับสัญญากับฉันว่า

พรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืนแม่จะมาฉลองวันเกิดให้กับหนูนะเซต้า