ยัยมารร้ายเจ้าชายแสนงอน

                                       
              ฉัน   พายหวาน  สาวเปิ่นเจ้าปัญหาฝันอยากจะเจอเนื้อคู่ และรักแท้ แต่ทำมั๊ย ทำไมมันถึงหายากยิ่งกว่าแบกช้างขึ้นภูเขาหรือเป็นเพราะหน้าตาที่ไม่เอาไหนผ่าเหล่ผ่ากอของฉันกันน่ะที่เป็นอุปสรรคปิดกั้นดวงตาของใครคนนั้น เฮ้อไม่เกิดมาสวยก็ให้มันรู้ไป เซ็งค่ะ คนหน้าตาแย่เซ็งอ่ะ
              

            ผม นมสด หรือที่ยัยคนเขียนตั้งให้เจ้าชายแสนงอนนั่นแหล่ะครับ ที่จริงผมน่ะก็ไม่ได้แสนงอนนักหรอกครับ แต่เป็นเพราะยัยผู้หญิงงี่เง่าคนหนึ่ง(ซึ่งมองยังไงก็ไม่สวย อ่ะ แต่ผมก็รักเธอน่ะครับ)ไม่ยอมเข้าใจ ควมรู้สึกของผมซักที พูดแล้วโมโห ทำไงยัยเนี่ยถึงจะเชื่อสักทีว่าเนื้อคู่ที่ตามหาน่ะมายืนอยุ่ตรงหน้าแล้ว ผมไม่เก่งกาจขนาดจะให้คิวปิดมาเป็นพยาน เชิญพระพรหมณ์มายืนยันหรอกน่ะครับ แต่ถ้าให้ยัยนักเขียนบ๊องช่วยเนี่ยก็ไม่แน่ (ไม่มีวันนั้น ของเดือนย่ะ :เจ้าหญิงด๊องแด๊ง)