คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : MY Sweet BaBy [11]
*** อ่า!!! สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้มายอยู่ในโหมด ด่าตัวเอง ประณามตัวเองและโกรธตัวเอง แงๆๆ สอบทำข้อสอบไม่ได้ ยากสุดๆบวกกับอ่านหนังสือไปไม่พอ เลยแย่เลย เจอข้อสอบแล้วช้อกค่ะ ช้อกสุดๆ จะร้องไห้กลัวได้เอฟ แงๆๆๆ กลัวติดเอฟอ่า!!! ที่สำคัญตอนนี้มายเขียนห่วยมากๆเลยอ่ะ ขอโทษนะค่ะทุกคน เขียนไม่ดีเลย***
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่มีเตียงใหญ่วางอยู่กลางห้อง บ่งบอกว่าที่นี่คือห้องนอน บนเตียงใหญ่มีร่างของผู้ชาย 2 คน คนนึงนั่งกอดเข่าพิงหัวเตียงด้วยหน้าตาที่เซ็งสุดขีด แต่อีกคนกลับใช้ผ้าห่มปิดหน้าท่าทางเหมือนกำลังซับน้ำตาอย่างเสียอกเสียใจ
“นายจะอะไรนักหนาเนี่ย แจจุง” ริกกี้หันไปตวาดชายหนุ่มกล้ามโตที่ตอนนี้ยังซับน้ำตาไม่เลิกอย่าโมโห ไอ้บ้านี่ตื่นมาก็ร้องไห้เสียใจ จะเสียใจอะไรนักหนาเนี่ย เค้าไม่ได้ไปรุกล้ำอะไรมันซะหน่อย และเค้าก็ไม่ใช่ประเภทนั้นด้วย จะมาร้องไห้คร่ำครวญทำไมกัน
“ถึงเราจะไม่ได้มีอะไรกันแต่คุณก็ต้องแต่งงานกับผมนะ ริกกี้” ชายหนุ่มตัวโตกว่าซุกหน้าลงกับผ้าห่มอีกครั้งแล้วทำเป็นร้องไห้ออกมา
“จะบ้าหรือไงแจจุง ไม่เข้าใจหรอไงว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน ไม่ได้มีอะเข้าใจม่ายยยยยยย” ริกกี้เอาหมอนข้างฟาดแจจุงอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ทำตัวเหมือนเสียบริสุทธิ์ไปได้ ตั้งแต่ตื่นมาก็เรียกร้องจะแต่งงานๆๆอยู่ด้ายเนี่ย
“ก็มันผิดผีไปแล้วนี่ แก้ไขอะไรไม่ได้ “ คราวนี้ริกกี้ต้องหันมามองพ่อหนุ่มบ้านนอกอย่างแปลกใจ ผิดผีงั้นหรอ แปลว่าอะไรว่ะเนี่ย!!!!
“ผิดอะไรของนายนะ...” คนน่ารักหรี่ตาแล้วถามอย่างสงสัย แจจุงเงยหน้าจากผ้าห่มแล้วจ้องตาริกกี้
“ผิดผีไง ผิดประเพณีของหมู่บ้าน การที่คน 2 คนนอนเปลือยอยู่ด้วยกันนั่นที่หมู่บ้านผมเค้าเรียกว่าการผิดผี ถ้าใครทำแล้วไม่แต่งงาน จะทำให้คนคนนั้นมีอันเป็นไปได้ครับ” แจจุงหันมาทำตาละห้อยกับริกกี้ที่ยังคงมองแจจุงอย่างไม่ไว้ใจ
“จะ...จริงเหรอ” ร่างบางหันมาถามย้ำอีกที อย่างไม่แน่ใจ ร่างสูงพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกออกจากเตียงด้วยสภาพเดิม ริกกี้มองตามเค้าไม่ได้รู้สึกเขินอายอะไรเพราะคนที่เกิดมาในสังคมคนต่างชาติอย่างเค้าเรื่องแบบนี้เล็กน้อย
“แต่ไม่เปนไรหรอกครับ ผมไม่บังคับริกกี้หรอก ผมยอมตายก็ได้นะครับ” แจจุงพูดจบก็คว้าผ้าเช็ดตัวพันตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ ร่างบางนั่งมองอย่างสับสนที่แจจุงพูดเป็นความจริงงั้นหรอ ถ้าเค้าไม่ยอมแต่งงานจะทำให้แจจุงตายเลยงั้นหรอ ร่างบางนิ่งคิดอย่างสับสนจนลืมเรื่อง ปิแอร์ไปเลย ส่วนแจจุงตอนนี้ก็ไปหาเพื่อนรักทั้ง 2 คน ที่คาดว่าคงอยู่ในห้อง จุนซุ
“ไงพวกแก มานั่งสุมหัวทำอะไรกันอยู่” เสียงทักของแจจุงทำเอาเพื่อนทั้ง 2 คนเงยหน้าขึ้นมามองทันที วันนี้ยูชอนลงทุนให้ยุนโฮไปส่งลูกคนเดียวเพราะว่าจุอยู่คุยกับจุนซุ เรื่องพ่อเพื่อนรักที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้
“ไอ้แจจุง!!!!!!” ยูชอนกระโดดมาล็อกคอเพื่อนแล้วก็ลากมานั่งร่วมวงโดยไม่ได้ดูเลยว่า แจจุงยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ร่างสูงร้องโอดโอยอย่างน่าหมั่นไส้ จนโดนจุนซุบิดหูไปอีกทีโทษฐานทำตัวน่าหมั่นไส้
“ฟังฉันก่อนนะพวกแก ฟังดีๆเงียบด้วย” แจจุงนั่งลงก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องเค้าและริกกี้ให้เพื่อนทั้ง 2 คนฟังพร้อมทั้งเล่าอีกเรื่องที่เค้ากำลังทำอยู่ตอนนี้ด้วย คนน่ารัก 2 คนนั่งฟังไปก็อ้าปากค้างไปกับความคิดของเพื่อน นี่แจจุงกำลังจะทำอะไรเนี่ย ไม่สนับสนุนเลย แต่ก็ไม่อยากคัดค้าน แจจุงเล่าเส็ดก็มองหน้าเพื่อนทั้ง 2 อย่างขำๆอึ้งไปเลยไหมล่ะ
“เป็นไงพวกแกเข้าใจยัง” หนุ่มหล่อถามเพื่อนที่พยักหน้าอย่างงงๆ ยุชอนมองหน้าเพื่อนแล้วก็พูดออกมาว่า
“เอาจริงหรอว่ะ สงสารริกกี้อ่ะแก” ยูชอนเอ่ยขึ้นเสียงเบาแต่ก็รู้ว่ายังไงก็ห้ามแจจุงไม่ได้หรอก ก็เอยเตีอนไปยังงั้นให้รู้ว่าเค้าไม่ได้สนับสนุนเลยนะ
“เออน่า ฉันขออาบน้ำหน่อยนะ จุนซุเดี๋ยวจะลงไปดูซิว่าเด็กดื้อจะเป็นยังไง” พอแจจุงเข้าห้องน้ำไปประตูห้องจุนซุก็เปิดออกตามด้วยหน้าตาอันแสนจะหงุดหงิดของพ่อหน้าหมีสุดหล่อที่กำลังมายืนทวงน้ำผึ้งสุดหวานของตัวเองคืน จุนซุเหนแล้วก้รีบฉุดเพื่อนขึ้นแล้วดันไปหายุนโฮ
“อะไรกันอ่ะคุณยุนโฮ๊!!!” ยูชอนร้องเสียงดังเมื่อโดนยุนโฮลากเข้าห้องไป จุนซุมองเพื่อนแล้วก็ยิ้มออกมา นี่แกกำลังจะมีความสุขแล้วใช่ไหมยูชอน
“ปล่อยน้า!!! ไปส่งลูกเป็นไงบ้างฮะ” ยูชอนถามคนที่ยืนให้เค้าผูกเน็กไทให้นี่ตกลงลากเค้ามาเพื่อให้เค้าแต่งตัวให้เนี่ยนะ อะไรกัน คุณยุนโฮ!!! แต่มือบางก็ยังคงตั้งอกตั้งใจผูกให้สามีสุดหล่อ ที่วันนี้คงไปเข้าบริษัทซะมั้งถึงได้แต่งตัวเป็นทางการขนาดนี้
“มินฮวานเพื่อนเยอะแยะเลย ลูกเราเป็นเด็กดีจะตาย...” ยุนโฮพูดอย่างภาคภูมิใจ วันนี้เค้าไปส่งมินฮวานพอลงจากรถเด็กน้อยก็ได้รับการทักทายจากเพื่อนร่วมโรงเรียนเป็นอย่างดีร่วมทั้งครู อาจารย์ก็รีบตรงมาอุ้มลูกเค้าอย่างเอ็นดู ท่าทางทุกคนจะให้การต้อนรับมินฮวานอย่างดีจริงๆก็นะ ลูกชายเค้าออกจะน่ารักนี่เนอะ
“อ่า หรอครับ เสียดายจังเลย อยากไปเจอลูกๆกะเพื่อนมั้ง” ยูชอนแสดงสีหน้าเสียใจขึ้นมา ร่างสูงมองอย่างเอ็นดู ร่างบางนี่เอาใจใส่มินฮวานตลอดเวลาจริงๆ
“ทำยังกับว่าลูกไปโรงเรียนวันนี้วันสุดท้ายไปได้ยูชอน อย่าลืมสิ วันนี้ลูกไปโรงเรียนวันที่ 2 เองนะ พรุ่งนี้นายก็ไปส่งลูกกับฉันสิ” ยุนโฮพูดพร้อมกับกดจูบตรงขมับของยูชอนเบาๆ โอ๊ย อยู่ใกล้ๆร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าที่ไรเค้าอดใจไม่ได้ไปซะทุกทีสิน่า
“อ่า อย่าซนสิฮะคุณยุนโฮ..เดี๋ยวเสื้อผ้ายับน้า!!!” มือเล็ดดันแผ่นอกแกร่งไว้เพราะดูเหมือนว่ายุนโฮจะขยับเข้ามาใกล้เค้าเข้าไปทุกทีแล้ว มือแกร่งก็เริ่มที่จะลูบไล้ไปตามร่างกายเค้ามากขึ้นจนยูชอนต้องห้าม ยุนโฮอ่ะไว้ใจมากไม่ได้หรอก ยิ่งไว้ใจ ยิ่งลามก คนอร๊ายเนี่ย
“วันนี้คุณยุนโฮเข้าบริษัทหรอฮะ” ยูชอนเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นยุนโฮแต่งชุดแบบนี้ ร่างสูงหันมามองคนน่ารักที่ตอนนี้ลงไปนั่งบนเตียงนุ่มแล้วก็พยักหน้าเบาๆ 2 ที
“ใช่ มีประชุมน่ะ ไม่อยากไปเลยอ่า!!!” พ่อหมีสวมวิญญาณเป็นหมีขี้อ้อน ทรุดตัวลงนอนหนุนตักนุ่มๆของผู้เป็นภรรยาหน้าตาเฉย ซึ่งไม่ว่าจะทึ้ง จะดึงแค่ไหนก็ไม่มีท่าทีว่ายุนโฮจะลุกขึ้นเลย ยูชอนเลยได้แต่เลยตามเลย ให้ยุนโฮเก็บเกี่ยวความนุ่มจากตักตนต่อไป
“ทำไมถึงไม่อยากไปล่ะฮะ” มือเล็กเลื่อนไปลูบเส้นผมของยุนโฮเบาๆอย่างเพลิดเพลิน ผมคุณยุนโฮนุ่มจังเลย ลื่นมือจังแหะ ยูชอนคิดแล้วก็หน้าแดงคนเดียวอย่างเขินอาย
“ก็ไม่อยากห่างยุชอนซักวินาทีน่ะสิ จะไปไกลๆได้ยังไง น่ารักขนาดนี้อ่า!!! ไม่เอาล่ะวันนี้ไม่ไปทำงานดีกว่า” อยู่ๆ ยุนโฮก็งอแงขึ้นมาซะงั้น ร้อนถึงยูชอนต้องพูดขึ้นมาว่า
“ได้ไงฮะคุณยุนโฮ ไม่ต้องเอาผมไปอ้างเลยนะ ขี้เกียจล่ะสิ พ่อหมีจอมขี้เกียจ นี่แน่ะๆๆๆ” ร่างบางพูดจบก็จั๊กจี้เอวหนาๆของยุนโฮทันที ร่างสูงสะดุ้งขึ้นมาก่อนจะรวบมือมือเล็กไว้ในอุ้งมือตัวเองกัน คนน่ารักแกล้งเค้าอีกเป็นครั้งที่ 2
“แกล้งกันหรอ แม่กระต่ายน้อย!!!” ไม่มีการจั๊กจี้ ไม่มีการลงโทษ แต่ยุนโฮกลับกดจูบลงบนดวงหน้าสวยย้ำๆหลายๆที ไม่ว่าจะดิ้น จะขัดขืนแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์เพราะยังไงคนตัวเล้กๆจะไปสู้อะไรได้กับแรงยุนโฮ ยูชอนได้แต่นั่งหน้าแดงให้ยุนโฮลงโทษจนหนำใจแล้วร่างสูงค่อยปล่อยภรรยาตัวเองให้เป็นอิสระ
“อ่า!! ชื่นใจจังเลย กระต่ายน้อย...” คราวนี้ยูชอนไม่ยอมให้ยุนโฮมานอนตักตัวเองอีกแล้ว ร่างบางรีบลุกขึ้นก่อนจะฉุดร่างสูงๆของสามีให้ลุกตามแล้วจัดเสื้อผ้าให้ยุนโฮอีกรอบ
“ตั้งใจทำงานนะฮะ ยูชอนเป็นกำลังใจให้” ร่างเล็กๆค่อยๆเขย็งตัวจูบแก้มของสามีเบาๆก่อนจะวิ่งจู๊ดลงข้างล่างไปไม่รอโอกาสให้ยุนโฮได้ตั้งตัวเลยซักนิด ส่วนยุนโฮก็ได้แต่ลูบแก้มของตัวเองแล้วยิ้มออกมาอย่างไร้สาเหตุ ถ้าถามว่าตอนนี้มีความสุขบอกได้ไม่ยากเลยว่า มาก มากจริงๆ มากจนเค้ากลัวว่าวักวันถ้ามันหายไปเค้าจะอยู่ได้ไหม
ที่ห้องอาหาร ริกกี้ลงมานั่งรอใครคนนึงอยู่ที่โต๊ะอาหารซักพักแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ตัวเองรอคอยเลยซักนิด ร่างบางดูเหมือนจะยังสับสนวุ่นวายใจแต่สายตากลับมุ่งมั่นราวกับว่าตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกอะไร
“ริกกี้ ทำไมไม่กินก่อนล่ะ” จุนซุเดินลงมาถามน้องชายที่กำลังนั่งมองข้าวเหมือนกับว่าจะให้มันขึ้นมาเป็นต้นข้าวซะยังนั้นน่ะ ตามด้วยยูชอนที่เดินลงมาด้วยสีหน้าที่ดูจะมีความสุ๊ข มีความสุขจนจุนซุอดแซวไม่ได้
“ทำหน้าอย่างนั้นเมื่อกี้ไปทำอะไรกับคุณยุนโฮมาหรือไงยูชอน”
“บะ บ้าหรือป่าวจุนซุ” มือเล็กๆฟาดลงบนไหล่เพื่อนเบาๆเป็นการแก้เขินก่อนที่จะนั่งลงข้างๆจุนซุ และมองริกกี้อย่างกังวลใจแต่พูดอะไรไม่ได้ แล้วคนที่ริกกี้รอคอยก็เดินลงมาจากบ้านพร้อมด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าใบนึง
“แจจุง.....นายจะไปไหนน่ะ” ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปหาแจจุงอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งเอ่ยถามอย่างร้อนใน เมื่อเห็นร่างโปร่งหอบข้าวหอบของลงมาอย่างนี้ นี่จะหนีเค้าไปหรือไง ตาบ้านนอกบ้า
“กลับบ้าน ผมจะกลับไปตายที่บ้านเกิดผม ไหนๆก็รู้ชะตาชีวิตอยู่แล้วนี่หน่า” แจจุงพูดก่อนจะถือกระเป๋าเดินออกจากบ้านไป ถ้าไม่ติดที่ว่า มีคัยคนนึงวิ่งเข้าไปกอดเข้าไว้จากด้านหลังแล้วร้องไห้ออกมา ริกกี้ซบหน้าลงกับหลังแจจุงแล้วร้องไห้ออกมา ไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ทำไม ไม่รุ้ว่าจะเสียใจทำไม เพราะรู้ว่าไม่ได้รักไม่ได้สนใจอะไรแต่ก็ไม่รู้ว่าเสียใจทำไมจริงๆ
“ยะ..อย่าไปเลยนะ นายจะไปทั้งๆที่ยังไม่ฟังคำตอบจากฉันงั้นหรอ” ริกกี้พูดเบาๆพลางสะอื้นอย่างเสียใจ แจจุงยังคงนิ่ง นิ่งราวกับไม่รับฟังอะไร
“จะฟังทำไม ในเมื่อผมรู้คำตอบอยู่แล้ว....” มือหนาแกะมือเล็กที่กอดเอวเค้าอยู่ออกแล้วตั้งท่าจะเดินต่อไป
“ไอ้บ้า!!!! ไอ้คนบ้า จะกลับไปตายก็ไปเลยไป ฉันยอมแล้วแท้ๆ ยอมนายแล้วแท้ๆ ไอ้คนงี่เง่า!!!” ร่างเล็กตะโกนสุดเสียง ตอนนี้เค้าไม่มีใคร ไม่มีปิแอร์ผู้ชายที่เค้ารัก เค้าจึงยอมที่จะผูกมัดตัวเองกับแจจุง ยอมที่จะช่วยแจจุง เค้าจะให้คนที่อยู่ปนเพื่อนเค้าทั้งคืนตายได้ยังไง
“ยอมแล้วจริงๆหรอ ริกกี้...” แจจุงหันกลับมาถามร่างบางที่ยืนร้องไห้อยู่ ริกกี้พยักหน้า เบาๆ โดยไม่รุ้ว่าแจจุงมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วซะด้วยซ้ำ
“สมควรยอมตั้งแต่ได้ผมไปแล้วล่ะ คุณคนสวย ข่มขืนเค้าแล้วก็ไม่รับผิดชอบ ฮ่าๆๆๆ” แจจุงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เลยโดนฝ่ามือพิฆาตของริกกี้ฟาดกระหน่ำโทษฐานทำให้เค้าร้องให้ แจจุงรวบตัวริกกี้ไว้ก่อนจะลากกลับไปที่โต๊ะอาหารที่ตอนนี้ทุกคนกำลังมองทั้งคู่อย่างไม่เข้าใจ โดยเฉพาะยุนโอที่จ้องแจจุงเขม็งจนยูชอนต้องตักข้าวป้อนให้ถึงจะละสายตาจากเพื่อนเค้ามาได้ แจจุง นายสร้างเรื่องเองนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นฉันไม่ช่วยจริงๆด้วย ยูชอนคิดก่อนจะกินข้าวต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
**ขอโทษนะค่ะ วันนี้เขียนไม่ดีเลยค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ ไรท์เตอร์เส้าใจสุดพลัง**
ปล. เด็กดีเปนอารายยยยยยย ทำไมอัพแล้วหน้าฟิกมันใหญ่ยังงั้นล่ะเนี่ย เฮ้อๆๆๆ
สวัสดีค่ะCandilolli น้องผักกาด สงสัยพรที่หนูให้พี่จะไม่ได้ผม เมื่อพี่ทำข้อสอบไม่ได้ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำบอกรักนะจ๊ะ 55 พี่ก็รักหนูนะ จุ๊บๆจ้า
สวัสดีจ้าlove kkm หวาย ยุนแปลงร่างจากหมีกลายเปนแมวจริงๆ 55 พี่ทามข้อสอบไม่ได้อ่ะ วันนี้ออกแนวพร่ำเพ้อบ้าบอมากมาย เครียดหนักทำข้อสอบไมได้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ~~หมีกินผัก~~2U หวานมากๆใช่ไหมล่ะค่ะ เด่วนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นอะไรเนี่ย เขียนอะไรไม่รู้หวานไป 555 สเตอ่ะร้ายค่ะ แต่ยุนร้ายกว่าจริงๆ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจน้าค่ะ
สวัสดีค่ะtrisia_gill 55 แจริกไม่มีอะไรในก่อไผคร้า ไม่มีอะไรกัน ขอโทษด้วยนะค่ะ จริงๆน้า 555 มาต่อให้แร้วค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะYmaniaZ ยังไม่ได้กินค่ะ 55 ยังไม่ได้กินนนนนนนเลย อ่ะค่ะ ขอบคุณที่ชอบนะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะKeNgIIZ ดูจะสะใจมากใช่ไหมค่ะกับบทบาทของยุนโฮ 55 ขอบคุณสำหรับการติดตามนะค่ะ ขอบคุณคร้า
สวัสดีค่ะแฮม เม้นยาวๆๆ ชอบ 555 คุยกันไม่รำคานหรอกค่ะ มายก็พูดน้อยวะที่ไหน พูดมากจะตายไป 55 ขอบคุณที่ชอบฟิกของมายนะค่ะ 55 สงสัยแจจะแต่งตัวประชดรักจริงๆแหละค่ะ 555 ขอบคุณคร้า
สวัสดีค่ะ~นู๋น้องน่ารัก~ ริกยังไม่เส็ดแจคร้า 555 แต่ยอมรับที่ยูชอนเก่ง เก่งจริงๆค่ะ กำราบยุนโฮได้ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจน้าค่ะ
สวัสดีค่ะ**nuupla** พี่ปลา น้องทำข้อสอบไม่ได้อ่า!!! กลัวเอฟที่สุดในโลกาเลยอี่พ่สาว ทำไงดีๆๆๆ แงๆๆ แต่ จะให้มิคหอมหนูจริงๆหรอค่ะ 55 มามะที่ร้ากของมาย 555 กลายเป็นเด็กหื่นทันทีเลย 55 พี่ปลามายกลัวเอฟอ่า!!!!!!! ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะพี่สาวคนสวย รักพี่น้า
สวัสดีค่ะแจจุน นะครับ น้องน้ำ ยูชอนน่ารักใช่ม้า ใช่ 55 พี่รับประกันคนอะไรไม่รุ้ น่ารักที่สุดเลยอ่ะ ขอบคุณที่ชอบฟิกของพี่นะจ๊ะหนู ขอบคุณจ้า
สวัสดีค่ะkan2u กานต์ ไม่ใช่แค่เริ่มแต่ยุนโฮของเราได้เข้าร่วมไปแล้วเรียบร้อย 555 ไม่ใช่ว่าไม่ใช่คู่กันแต่เค้าไม่มีอะไรกันต่างหากค่ะ 555 มายถึงเตือนเนอะ 555 สอบเส็ดแล้ว กลับมาทำหน้าที่หลักแล้วด้วย แต่ไม่ดีอ่ะตอนนี้อ่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจน้า
สวัสดีค่ะricebird ไอซ์ มายทำข้อสอบไม่ได้อ่ะตัวเอง แงๆๆ เสียใจสุดพลังเลย ไอซ์เก่งจังเดาถูกด้วยว่าแจริกไม่มีไรกันอ่ะ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะตัวเอง
สวัสดีค่ะ[Y]ou R my lOve รู้สึกเหมือนทำบาป 55 ทำให้คนอ่านไม่มีสมาธิสอบ อย่าว่าแต่คนอ่านเลยค่ะ มายเองก็ใกล้ตายแล้วเหมือนกันเนอะตัวเอง ตั้งใจสอบนะค่ะ ขอให้โชคดีคร้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
ความคิดเห็น