ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [JAEDAE] ระยะทำใจ
*อย่างแรกขอพูดก่อนมันคือฟิคสั้น....*
'รอกูนะแดฮยอน กูขอเวลาบอกเลิกจีอึนก่อน'
กูรอมานานพอหรือยังนะยองแจ
ผมนั่งมองภาพของคู่รักคู่หนึ่งนั่งเล่นกันอย่างน่ารักจนน่าอิจฉา ซงจีอึนแฟนสาวของยูยองแจ บุคคลที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและคนรัก ลักรอบคบกันโดยไม่ให้อีกคนรู้ เหมือนจะมีความสุขแต่มันทรมาณ รู้สึกผิดจนผมจะบ้าอยู่แล้ว
"แดฮยอนเป็นอะไรหน้าซีดจัง" เสียงหวานๆของจีอึนปลุกสติของผมที่มันพร้อมจะหายไปขึ้นมา ปลุกจากความฝัน มาพบกับความเป็นจริง
"เออมึงเป็นอะไรวะแดฮยอน ไม่สบายเปล่าเนี่ย" สายตาที่เป็นห่วงผม จะดีใจนะครับถ้าผมเป็นเจ้าของรอยยิ้มนั้นคนเดียว
"เปล่าหรอก"ผมปลัดมือหนาที่ยืนมาทาบหน้าผากผมเพื่อจะวัดไข้ออกเบาๆ
กูมีสิทธิ์จะเป็นอะไรด้วยเหรอยูยองแจ
"ตัวมึงดูร้อนๆนะ กูพาไปห้องพยาบาลไหม"
"ไม่ต้องหรอกอยู่กับจีอึนเถอะ เดี๋ยวกูไปเอง"
ผมลุกจากเข้าอี้เก็บข้าวของแล้วรีบเดินออกมาทันทีโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงจากทั้งสองคน
ผมท้อที่จะรอกลับความรักที่ไม่มีทางจะเป็นจริงเหมือนผมกำลังเดินบนทางที่เขาหลอกล่อผมไว้ ผมเหนื่อยเกินจะเดินต่อ ถ้าผมหยุดตอนนี้.....
"แดฮยอน!!!!" ผมชะงักกับเสียงที่คุ้นเคย มือหนาคว้าแขนของผมไว้เพื่อให้หันหน้ามาคุยกัน
"ตามมาทำไม"ผมถามออกไปเบาๆ
"จีอึนเป็นห่วงนาย ฉันก็เหมือนกัน" แรงบีบที่แขนเพิ่มขึ้นมาจนผมเจ็บ แต่เขาไม่เคยจะรู้มันหรอกเพราะเขาไม่เคยที่จะสนใจผมอยู่แล้วนี่
"นายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอแดฮยอน"
ผมว่ามันถึงเวลาต้องจบแล้วล่ะ
"เราพอกันแค่นี้ไหมยองแจ นายก็ตัดใจจากจีอึนไม่ได้ ส่วนฉันก็ทนต่อไปไม่ได้ พอกันซะตอนนี้ จบมันซะ เราก็แค่กลับเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม"
"มันไม่ตลกนะแดฮยอน"
"ฉันก็ไม่ตลกยองแจ ฉันพูดจริงๆ" ผมแกะมือที่กุมแขนผมออกช้าๆ
"ฉันจบ นายจบ เรื่องของเรามันก็จบ"
"ไม่แดฮยอน ไม่!"
สายตานักศึกษารอบๆเริ่มมองมาที่พวกเราสองคน ไม่เว้นแต่ซงจีอึนที่เดินตามมา
"นายกล้าพูดไหมละยองแจ ต่อหน้าจีอึน"
"อย่านะแดฮยอน"
"พูดสิ ถ้าไม่พูดก็ปล่อยฉันไป"
"ฉันทำไม่ได้"
"สุดท้ายก็ต้องเป็นฉันไปอยู่ดี ยูยองแจ..."
_____________
สั้น สั้นมาก55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น