[one short] snsd ; SOOSICA - รักเล็กๆ 10%

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ถ้าเขาไม่รักแก ให้ฉันดูแลแกแทนได้ไหม?"

"แกจะบ้าเหรอ เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"แต่ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนแกแล้ว"







เปิดฟิคใหม่ในรอบสองปี ฝากติดตามด้วยนะคะ
แฮ่!! คิดถึงเว็บเด็กดีจัง

เนื้อเรื่อง อัปเดต 24 พ.ย. 57 / 15:14

"สิก้า เราเลิกกันเถอะ" เสียงกล้าๆกลัวๆของคนที่เก็บกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง

 "อืม" เจ้าของชื่อตอบกลับโดยไม่หันไปมองอีกคนสักนิด ไม่ใช่เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้าย
เพียงแต่ถ้าหันไป เขาจะรู้ว่าเธอร้องไห้อยู่

"ย...อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย?"ก่อนจะออกไปอีกคนก็ยังถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ว่าอดีตคนรักเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาจะอยู่ได้โดยไม่มีเขา

"ไม่น่าจะตายนะ"

 "อย่าพูดแบบนั้นสิ ฉันเป็นห่วงเธอนะสิก้า"

 "ยูลจะไปก็ไป ไม่ต้องลีลาเยอะ เก็บของเสร็จแล้วก็ไป เดี๋ยวคนข้างล่างรอนาน" เจสสิก้ากัดฟันกดเสียงสะอื้นไล่อีกคนออกไปอย่างไร้เยื่อใย

"อ...อื้ม ขอโทษนะ"คนที่ถูกเอ่ยชื่อไปเมื่อครู่จำต้องยอมไปทั้งๆที่ยังห่วง

 "อืม" ถ้าเขาออกไปช้ากว่านี้ คงเห็นภาพผู้หญิงหมดสภาพล้มตัวลงคุกเข่าร้องไห้ในห้องพักอย่างบ้าคลั่ง

.

 .

 .

 .

 .

 "แกกกกก มันจะไปอ่ะ มันจะถามทำไมวะว่าอยู่ได้ไหม" พูดจบของเหลวสีสันน่าหลงไหลในแก้วก็ถูกเทเข้าปากเจสสิก้าทันที

"ยูลมันคงเป็นห่วงแกมากมั้ง" ซูยองเพื่อนสนิทเจสสิก้าพูดแบบขอไปที

 "ห่วง?!! ห่วงเชี่ยไร มันจะไปถ้าบอกว่าอยู่ไม่ได้มันก็ไป" เจสสิก้ากระแทกแก้วลงโต๊ะด้วยความโมโห

 "ฉันว่าแกเมาละสิก้า เริ่มโวยวายอีกละ" ซูยองดึงแก้วออกจากมือเพื่อนทันที

"ฮืออออ แกทำไมอ่ะ มันถามเหมือนฉันเลือกได้ ทั้งๆที่ อึก! ฉันเลือกไม่ได้ ถ้าฉันขอให้มันอยู่มันจะอยู่เหรอในเมื่อมันรักเขา ฮืออออ" เจสสิก้าโผกอดซูยองและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายคนในผับเลยสักนิดเดียว

แต่ฉันอาย…

 "เฮ้ยสิก้า แกเลือกได้นะเลือกที่จะไม่มีมันในชีวิตแล้วมีความสุขไง" ซูยองกอดตอบเพื่อนรักของเธอหลวมๆ

 "แกน่ะ อึก! เบื่อฉันบ้าง อึก! มั้ย" จู่ๆเจสสิก้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย

"เบื่อ? เบื่อทำไมฉันเพื่อนแกนะ ไม่เบื่อแกหรอกเด็กโง่" ซูยองอมยิ้มเบาๆกับคำถามของเด็กโง่

"ฉันไม่ได้โง่นะ!!" เจสสิก้าเด้งตัวออกจากอ้อมกอดซูยองพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่ เรื่องนี้เจสสิก้าเมาก็ต้องสร่าง อย่ามาว่าฉันโง่นะ! ฉันยอมไม่ได้!

 "ไม่โง่จริงเหรอ"

 "ใช่!!" เจสสิก้ากอดอกแสดงความมั่นใจอย่างเต็มที่

"เฮ้ยนั่นน้องยุน ดาราดังนี่หว่า" ซูยองชี้ไปข้างหลังเจสสิก้า

"เฮ้ยไหนๆๆๆ?!!!"

"เด็กโง่ ฮ่าๆๆๆ" ซูยองหัวเราะชอบใจที่หลอกเจสสิก้าได้สำเร็จ

"งื้อออ แกอย่าหลอกฉันดิ" เจสสิก้าเริ่มทำเสียงงอแง พลางเลื้อยตัวเข้าไปในอ้อมกอดซูยองอีกครั้ง

 "ส … สิก้า.."

 "..."

สิก้าเงียบไม่ตอบอะไร กลับซุกตัวเข้าในอ้อมกอดซูยองมากขึ้นเรื่องๆ

คนเมาขี้อ่อยทุกคนรึเปล่าวะ….

ตึก     ตึก     ตึก    ซวยละหัวใจเต้นแรงขนาดนี้สิก้าจะได้ยินมั้ยเนี่ย…

“แก แกอย่าทิ้งฉันไปแบบยูลนะ” เสียงเจสสิก้าที่สั่นเครือดังลอดออกมาสู้กับเสียงเพลงในผับ

 คนเมานี่อารมณ์แปรปรวนจริงๆ เดี๋ยวร้องเดี๋ยวงอน เดี๋ยวดราม่าอีกละ ซูยองล่ะเพลีย

ซูยองเอื้อมไปจับมือคนข้างๆมากุมไว้หลวมๆ

"ฉันไม่มีทางทิ้งแกไปไหนเด็ดขาด ถ้าแกตายฉันก็จะตายไปรังควานแก" คำพูดติดตลกของซูยองทำเอาคนเมาแอบอมยิ้มเล็กน้อย

 "จริงนะ?"

"เออดิ"

"ไม่ทิ้งจริงๆนะ?”

“อื้อออออ!!” ซูยองขานรับแบบรำคาญ

ถามย้ำอะไรนักหนาเล่า

"โอ้ยยยเพื่อนรัก รักแกจัง" เจสสิก้าเหยียดแขนเล็กทั้งสองข้างกอดผู้เป็นเพื่อนแน่น แน่นซะจนซูยองดิ้นเพราะหายใจไม่ออก

 .

 .

 แค่เพื่อนก็เอาวะ



TBC.