บทที่ 1
"อะไรนะพ่อ จะย้ายบ้านเหรอ ทำไมล่ะ ย้ายไปไหน เมื่อไหร่ ทำไมต้องย้ายด้วยล่ะ"
อะไรกันเนี่ย คงไม่จริงใช่มั้ยT^T ฉันคืออากิสาวน้อยผู้น่ารัก วัย17 ปี อยู่อาศัยในเมืองใหญ่ของประเทศไทยกับบิดาผู้รักชาติ
แต่วันนี้ฉันต้องมาช็อคเมื่อพ่ออันเป็นที่รักมาบอกกับฉันโดยกระทันหันว่าต้องย้ายบ้านT^T
นิพนธ์ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เมื่อเขาได้รับคำสั่งให้ย้ายไปทำหน้าที่ที่อื่น
"พ่อขอโทษนะอากิที่มันกระทันหันเกินไปสำหรับลูก แต่เราไปกันแค่สามเดือนเอง มันคือคำสั่งพ่อจำเป็นจริงๆ"
"แล้วเราจะไปเมื่อไหร่คะพ่อ"
"เอ่อ... วันจันทร์หน้าน้จ๊ะ ^^" " นิพนธ์ตอบอย่างหนักใจ
"OoO!!!! วันจะ..จันทร์เหรอคะ งั้นก็อีกสามวันน่ะสิ" อากิรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจมดิ่งลงสู่ขูมนรก
รุ่งเช้าของวันศุกร์ อากิไปโรงเรียนด้วยอาการผิดปกติ จนทำให้เพื่อนๆสงสัยอดที่จะไถ่ถามกันไม่ได้
"เอ้ย!!! อากิ เป็นอะไรของแกน่ะ ฉันเห็นแกเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว มีอะไรที่ยังไม่บอกฉันรึเปล่า"
มิกะสาวน้อย
วัย17 ปีเพื่อนรักของฉันเองมีนิสัยผาดโผนซึ่งมันไม่เหมาะกับหน้าตาที่น่ารักของยัยนั่นเลยซักนิด
"อื้อๆ มีมิ ก็ว่าเหมือนกันนะนี่มันไม่ไม่ใช่นิสัยของอากิจังนี่หน่า"
นี่ก็อีกคน มีมิ น้องสาวฝาแฝดของยัยมิกะ
ไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นฝาแฝดกันได้ยังไง นิสัยต่างกันลิบลับคนนึงผาดโผน อีกคนแอ๊บแบ๊ว ถ้าใครแยกยัยสองคนนี้
ไม่ออกฉันว่า เตรียมตัวไปเกิดใหม่ได้แล้วล่ะ
" เปล่า ฉันไม่ได้ป็นอะไรซักหน่อยนา"
"โกหกให้เนียนหน่อย แกไม่เคยเป็นอย่างนี้แล้วยังจะบอกว่าเปล่าอีก" มิกะจับพิรุจได้
ยัยนี่จริงเลยดันมาจับพิรุจได้อีก ทำไงดีล่ะเนี่ยฉ้านนนน
"บอกก็ได้ ^^" เอ่อ..คือว่าฉัน....ฉันปวดท้องน่ะไปก่อนนะ" อากิทำท่าจะหนีแต่ก็โดนดึงแขนเอาไว้
"บอก...ความ...จริง....มาเดี๋ยวนี้นะยัยงั่ง!!!ไม่งั้นเธอ.....ตาย"
ซาโต้นายป็นพ่อฉันหรือไงยะทำไมต้องขึ้นเสียงกับฉัน
ด้วยล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ
"ยัยงั่งเธอจะบอกฉันมาดีๆหรือต้องให้ใช้กำลังหะ"
"เอาล่ะบอกความจริงก็ได้ คือว่าวันจันทร์หน้านี้ฉันต้องย้ายบ้านไปภูเก็ตน่ะ"
"โด่!! นึกว่าเรื่องอะไรก็แค่ย้ายบ้านไปภูเก็ต^_^"
"เดี๋ยวว่าไงนะ!!!ย้ายไปภูเก็ตเหรอ!!!!"ทุกคนพูดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายด้วยความตกใจ
"แกล้อเล่นรึเปล่า" มิกะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"T^T พวกแกเห็นว่าฉันล้อเล่นหรือไงเล่า"อากิบอกอย่างเศร้าๆ
"ถ้าอย่างนั้นมิมิว่าเราพาอากิจังไปเที่ยวกันในเวลาที่เหลือดีกว่ามานะเศร้ากันอย่างนี้ดีมั้ยคะ"
"ก็ดีเหมือนกัน ถือเป็นการเลี้ยงอำลาละกัน^^ " มิกะปลอบใจเพื่อนๆ
"เอางี้เราไปเที่ยวสวนสยามกันเหอะ ฉันเป็นเจ้ามือเอง" ซาโต้บอกกับทุกคน
"ซาโต้คุงน่ารักจังเลย มา มากอดที " มีมิวิ่งเจ้นไปกอดซาโต้
"เอ้ย!!! ยัยมิกะเอาน้องสาวเธอออกไปจากฉันทีT^T"
"เสียใจย่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันนะ ไปกันเถอะอากิ บายนะซาโต้"
"เอ้ย ยัยบ้าช่วยฉันก่อนนนนนนนน"
เออใช่ ลืมแนะนำหมอนั่นไปได้ยังไงนะ ซาโต้หนุ่มสุด hot ของโรงเรียน มีศักดิ์เป็นพี่ชายของฉันเพราะครอบครัวของ
เราเป็นญาติกัน ทำให้เราสองคนสนิทกันมากทั้งยังโตมาด้วยกัน แม้ว่าหมอนี่จะหน้าตาหล่อขั้นเทพก็เถอะแต่ฉันก็ไม่
เคยหวั่นไหวเลยซักนิดเดียว เพราะภายนอกทุกคนจะดูว่าหมอนี่หล่อ ดูดี แต่ทุกคนไม่เคยรู้เลยว่าภายใต้ความหล่อของ
หมอนี่เป็นยังไง มีแต่ฉันคนเดียวที่รู้ว่าหมอนี่นะมัน....ติงด๊อง บ้า ชัดๆ บรรยายไม่ได้จริงๆ
วันเสาร์เวลา 11 โมง ณ สวนสยาม
"ฉันเหนื่อยแล้วอ่ะ พวกแกเล่นกันไปก่อนฉันกับมิกะไปห้องน้ำแป๊บนึง" หลังจากบอกอากิกับมิกะก็เดินออกไป
" ไม่ต้องรีบนะอากิจัง มีมิอยากอยู่สองคนกับซาโต้คุงนานๆ^3^"
"อื้อ"
"เอ้ย!! อย่าทิ้งฉันไว้กับยัยนี่ดิ" ซาโต้โวยวาย
"เอาน่าซาโต้คุงมาเล่นน้ำกันเถอะนะ"
"ปล่อยนะ ยัยบึก ปล่อยยยย"
อีกฟากของสวนสยาม
"หยุดนะเว้ยไอ้เคน ถ้าจับได้ฉันเตะแกแน่" เสียงตะโกนมาแต่ไกลทำให้สองสาวที่กำลังยืนอยู่กำลังจะหันไปมอง
แต่เธอก็ต้องล้มลงซะก่อน เพราะมีบุคคลหนึ่งวิ่งชนเธอเข้าอย่างจัง
"เอ้ย!!!"
ทั้งสองล้มลงไปกองกับพื้น และล้มทับปากไปประกบกับกันอย่างพอดิบพอดี เมื่ออากิหายตกใจเธอจึงรีบลุกขึ้นทันที
พร้อมทั้งเอากำปั่นงามๆของเธอประทับลงบนหน้าชายหนุ่มผู้นั้น
"โอ้ย" เสียงร้องของชายหนุ่มดังขึ้น
"เอ้ยไอ้เคนเป็นไงบ้างวะ" ชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกันรีบเข้าไปพยุงเพื่อนของเขา
"ฉันไม่เป็นไร นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ"
