แก้วมณีนาคา

           ณ เมืองปัญจคีรี เมืองแห่งพญานาคาและนาคีเมืองใต้บาดาลเป็นเมืองลี้ลับของเหล่าพญานาค ซึ่งถึงแม้ว่าภายนอกเมืองแห่งนี้จะมีวิวัฒนาการเทคโนโลยีล้ำสมัยแต่ก็ยังมีิสิ่งลี้ลับและอำนาจเหนือธรรมชาติที่คาดไม่ถึง เมืองแห่งนี้ปกครองวังบาดาลโดยพญานาคาทั้ง 8 องค์ โดยแบ่งเป็น 7 วัน วันจันทร์ พญาศรีภุชงค์มุกดานาคราช , วันอังคาร พญาสุวรรณานาคราช ,วันพุธกลางวัน พญาศรีสุทโธนาคราช ,วันพุธกลางคืน พญามุกดามหามุนีลปาลนาคราช,วันพฤหัสบดี พญาศรีสัตนานาคราช  วันศุกร์ พญาทะนะมูลนาคราช , วันเสาร์ พญามุจลินท์นาคราช , วันอาทิตย์ พญาอนันตนาคราช          เมืองแห่งนี้ถูกปกป้องด้วยอนุภาพอิทธิฤทธิ์ของลูกแก้วมณีนาคา ทั้ง 8 ลูก ดลบันดาลฟ้าฝนต่างๆให้เมืองมนุษย์อุดมสมบูรณ์ และรักษาสมดุลระหว่าง 4 ภพ เมืองสวรรค์  เมืองบาดาล  เมืองมนุษย์  และเมืองอสูร   หากแต่เมื่อมีผู้คิดใฝ่อำนาจความเป็นใหญ่คิดครองทั้ง 4 ภพ  เจ้ากามเมสูร เจ้าเมืองปกครองแห่งเมืองอสูรคิดแย่งชิงแก้วมณีเพื่อตนเองจะได้มีอำนาจเหนือจักรวาล

เจ้ากามเมรสูร: “ข้าเป็นรองก็แต่เมืองปัญจคีรีเท่านั้น  เหตุใดข้าจะต้องยอมเมืองปัญจคีรีในเมื่อหากข้าได้ครอบครองลูกแก้วมณีนาคา ข้าเจ้าอสูรก็จะเป็นเจ้าครองทั้ง 4 ภพ”

ปักษาสูร: “เหตุใดเจ้าอสูรไม่ชิงแก้วมณีมาเป็นของเราเองละพะย่ะค่ะ”(ปักษาสูรองครักษ์คู่ใจเจ้าอสูรพูด)

เจ้ากามเมรสูรมีความคิดจะแย่งชิงแก้วมณีนาคาจึงคิดแผนการปลอมตัวไปยังเมืองปัญจคีรีใต้บาดาลเพื่อแย่งชิงแก้วมณี

เจ้ากามเมรสูร:"ข้าจะต้องไปขอน้ำอมฤตจากเมืองสวรรค์เพื่อข้าจะได้เข้าเมืองปัญจคีรีได้"

ปักษาสูร: “แต่ท่านองค์อินทร์จะต้องถามพระองค์ว่าจะเอามาทำอะไรใครๆก็รู้ว่าน้ำอมฤตมีค่าและเป็นของวิเศษจากวังบาดาลถวายให้กับองค์อินทร์ทุกปีปีละครั้งเท่านั้น” 

เจ้ากามเมรสูร: “ข้าจะแสร้งบอกว่าข้าต้องการเพื่อนำไปช่วยเหล่าอสูรที่บำเพ็ญเพียรทำความดีเพื่อเป็นรางวัลตอบแทนความดีของเหล่าอสูรที่คิดดีทำดี หากองค์อินทร์ไม่ให้ก็ถือว่าไม่เห็นเผ่าอสูรอยู่ในสายตาและก่อให้เกิดสงครามระหว่างเทพและอสูร” 

ปักษาสูร: “ด้วยวิศัยองค์อินทร์แล้วท่านดูแลทั้ง 4 ภพไม่ให้บาดหมางหรือขุ่นเครืองใจกันท่านคงปฏิเสธพระองค์ได้ยากแน่ๆ” (ปักษาสูรยิ้มอย่างภูมิใจในแผนการของเจ้าอสูร)

   ณ เมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ปราสาทสีทองอร่ามตา ซึ่งมีการปกครองโดยองค์อินทร์ผู้รักษาความสงบสุขของทั้ง 4 ภพ มีเหล่านางฟ้า นางสวรรค์ และเทวดาต่างๆเป็นบริวาร 

องค์อินทร์: “อ้าว เจ้ากามเมรสูร มีเรื่องอันใดถึงได้มาถึงที่นี้ได้ ”

       เจ้ากามเมรสูร: “ไม่มีอะไรหรอกพะย่ะคะ พอดีอยากมาขอคำปรึกษาท่านองค์อินทร์เรื่องเหล่าอสูรที่มีความเพียรพยายามทำความดีมาเป็นหมื่นปี เรื่องที่จะประทานรางวัลสิ่งใดที่สมเหตุสมผลกับสิ่งที่พวกเขาพยายามทำ เพื่อเป็นตัวอย่างให้กับเหล่าอสูรที่ยังมีอกุศลกลับมาคิดสร้างกุศล ”

องค์อินทร์: “หรือจะให้ข้าเปลี่ยนภพภูมิ ให้ดีหรือไม่ จากอสูรเป็นเทวดาหรือเทพธิดา”

เจ้ากามเมรสูร:" หากเป็นเช่นนั้นเท่ากับต้องเปลี่ยนที่อยู่ที่พักพิงด้วย คงไม่เป็นที่ต้องการเป็นแน่แท้เพราะพวกเขาเหล่านั้นต่างพอใจในชาติภพที่เป็นและยังมีบิดา มารดาที่มีชาติกำเนิดเป็นอสูร   หากแต่ข้าอยากจะให้พระองค์ประทานรางวัลเป็นของวิเศษแก่พวกเขาจะได้หรือไม่"

องค์อินทร์นั่งคิดถึงของวิเศษที่จะให้แต่ยังไม่ทันจะคิดออก เจ้ากามเมรสูรก็ได้เอยขอน้ำอมฤตขึ้นมาทันที

เจ้ากามเมรสูร: “หากแต่ข้าอยากได้น้ำอมฤตให้พวกเขาเหล่านั้นจะได้หรือไม่พะเจ้าค่ะ”

องค์อินทร์คิดอยู่นานถึงผลดีและผลเสียที่จะให้น้ำอมฤตกับเหล่าอสูร

องค์อินทร์: (หากเราให้น้ำอมฤทตไปเหล่าอสูรจะมีพลังแข็งแกร่งมากขึ้น และสามารถเข้านอกออกในเมืองบาดาลได้อีกด้วย แต่ถ้าหากเราไม่ให้ เผ่าอสูรจะคิดว่าเราไม่ให้ความสำคัญจะก่อให้เกิดข้อกังขาเกิดเป็นสงครามระหว่างเทพกับอสูร แต่ถึงอย่างไรเมืองปัญจคีรีก็ยังมีแก้วมณีคอยยับยั้งป้องกันเหล่าอสูรได้ คงไม่มีอะไรเป็นแน่) องค์อินทร์คิดใคร่ครวญอยู่นานก่อนจะตัดสินใจตอบตกลง 

องค์อินทร์:"ได้ข้าจะให้น้ำอมฤตแก่อสูรที่บำเพ็ญบารมีหมื่นปี แต่มีข้อแม้ว่าข้าจะให้เพียง 5 หยดเท่านั้น "

เจ้ากามเมรสูร: “ขอบพระทัยพะเจ้าค่ะ”

    และแล้วเจ้ากามเมรสูรก็ได้น้ำอมฤตมาและได้ให้น้ำอมฤตกับเหล่าองค์รักษ์ข้างกาย 4 ตน และไม่ลืมที่จะใช้น้ำอมฤตกับตนเองเพื่อให้ตนเองมีพลังแข็งแกร่งมากขึ้น เจ้าอสูรจึงเริ่มแผนการเข้าสู่เมืองบาดาลเพื่อแย่งชิงแก้วมณี ต่อไป