เผลอใจรักท่าน ผอ.

โชติกา นักศึกษาสาวสวยชั้นปีที่ 1 ตกหลุมรักผู้อำนวยการวิทยาลัยตั้งแต่เขาย้ายมาดำรงตำแหน่งใหม่ๆ ทั้งที่รู้แก่ใจดีว่าชายหนุ่มนั้นมีลูกมีเมียแล้ว ในขณะเดียวกัน หัวใจของเธอก็ได้แบ่งปันให้กับอาจารย์หนุ่มสุดหล่อ ประจำภาควิชาเครื่องยนต์ เธอจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดสนิทสนม โดยเป้าหมายเดียวของเธอ ก็คือการได้ครอบครองสองหนุ่มหล่อพร้อมๆ กัน

-------------------------------------

“นักศึกษามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้ขึ้นมาหา ผอ.ที่ห้องนี้” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

สีหน้าของเขาไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกใดๆ ออกมา เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะวางตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งของตัวเอง แต่ดูเหมือนหญิงสาวไม่ได้ให้ความร่วมมือกับเขาเอาเสียเลย

“น้ำไม่มีธุระกับ ผอ. หรอกค่ะ เพียงแต่คิดถึงแค่นั้นเอง น้ำจึงต้องแวะมาหา” โชติกาเอ่ยตอบอย่างอ่อนหวาน

ใบหน้านวลงามส่งยิ้มให้คนตรงหน้าเช่นเดิม ให้มันรู้ไปว่าเธอจะไม่สามารถพิชิตใจผู้ชายตรงหน้านี้ได้ ที่ผ่านมาผู้ชายหลายคนต่างก็ตกเป็นของเธอกันทั้งนั้น เธอถือคติที่ว่า น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนได้เลย

“นักศึกษารู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก มันไม่เหมาะ” น้ำเสียงของก้องเกียรติเข้มขึ้น ใบหน้าคมคายจ้องมองหญิงสาวอย่างถมึงทึง ไม่ค่อยพอใจยิ่งนัก

แต่โชติกาหาได้กลัวไม่ อยากจะได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ ซึ่งคตินี้เธอใช้ได้ผลกับผู้ชายทุกคนของเธอมาโดยตลอด และอีกไม่นานก็คงจะได้ผลกับผู้ชายตรงหน้านี้ด้วย

“ผอ.ก็.... อย่าดุน้ำนักสิคะ น้ำแค่คิดถึงจึงมาหา เพราะว่าอยากจะได้กำลังใจ เพื่อไปเรียนต่อในภาคบ่ายแค่นั้นเอง”

ชายหนุ่มจำต้องผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพร่ำเพียรบอกเอาเสียเลย เธอยังคงเป็นเหมือนเดิม ทำหูทวนลม ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น

“ผอ.จะพูดยังไงดีนะ นักศึกษาถึงจะเข้าใจ” น้ำเสียงของชายหนุ่มเจือแววสิ้นหวัง