หน้าที่ 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9
 
ชื่อเรื่อง :  God Tears Online (YAOI)
ใครแต่ง : Selent
4 ก.พ. 57
80 %
2 Votes  
#1 REVIEW
 
เห็นด้วย
3
จาก 3 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 31 พ.ค. 57
ชื่อเรื่อง : God Tears Online (Yaoi)
นามปากกา : Selent
สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ พี่ชื่อชาค่ะ วันนี้จะมาวิจารณ์นิยายของน้องกิตติในระดับ 5ดาวนะคะ...แต่ก่อนอื่นเลยขอออกตัวก่อนนะคะว่าพี่ไม่ได้มีประสบการณ์อะไรมากมาย ที่วิจารณ์ต่อจากนี้ทั้งหมดมาจากความเห็นส่วนตัวของพี่ที่เก็บหอมรอมริบมาจากการอ่านนิยายหลายๆ เรื่องค่ะ ซึ่งอาจจะถูกบ้างผิดบ้างก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ^^
ปล.พี่ชาเริ่มอ่านตอนที่เนื้อหาถึง Chapter 10 มั่งหน้าสู่การทำเควส 40% นะคะ
ชื่อเรื่อง (5/5)
ส่วนนี้พี่ชาให้เต็มไปเลยละกันนะคะ เพราะชื่อเรื่องก็น่าสนใจดีค่ะ สอดคล้องกับเนื้อหาในเรื่อง และมีการจั่วหัวบอกไว้ชัดเจนว่าเป็นแนวไหน คนอ่านบางท่านที่ไม่นิยมแนวนี้จะได้ไม่กดเข้ามาอ่านแล้วบ่นๆ(ฮ่าๆ)
พล็อตเรื่อง (10/10)
แค่พี่ชาอ่านแนะนำเรื่องแบบย่อๆ ความอยากอ่านก็พุ่งปรี๊ดแล้วล่ะค่ะ ทำเอาอยากรู้เลยว่าวิญญาณหนุ่มหน้าหวานนั้นเป็นใคร ทำไมถึงกลายมาเป็นวิญญาณ แล้วไหงถึงโดนจับไปเล่นเกมได้...หุหุ พี่ชารีบไปอ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อ…(ผ่านไปสักพัก)…อ่านจบแล้ว รู้สึกผูกปมได้ดีค่ะ ทำให้อยากรู้ว่าแม่ชีเรซ่ามีอดีตยังไงกับเดฟ และหญิงสาวปริศนานั้นคือใคร ทำให้คนอ่านคิดตามและลุ้นไปกับเนื้อเรื่อง แต่เรื่องที่พระเอกตายนี้อยากให้ต่อยอดต่อไปอีกนิดค่ะว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง มีใครรู้ไหมว่าทำไมพระเอกตาย แล้วคนที่(เกือบ)ฆ่านั้นโดนลงโทษอะไรไหม
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10)
การดำเนินเรื่องไม่เร็วไปไม่ช้าไปถือว่ากำลังพอดีเลยค่ะ ตอนนี้ยังอ่านได้แบบเรื่อยๆ สบายๆ แต่ยังไม่ถึงขั้นลงแดงแบบว่าอยากอ่านตอนต่อไปมากๆ เพราะเนื้อเรื่องณ.ตอนนี้ยังแค่เริ่มต้นอยู่เลย ยังไม่ถึงจุดพีทที่บีบคั้นอารมณ์อะไรมากนัก ...แต่แบบว่าหลงรักลูจัง?(ลูซิเฟอร์นั่นเอง)มากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกท่านเคะมาก >_<
การบรรยาย (8/10)
การบรรยายทำออกมาได้ดีมากเลยค่ะ โดยเฉพาะประโยคเปิดแต่ละตอน ทำให้บิ้วอารมณ์ก่อนจะอ่านเนื้อเรื่องในตอนได้ดีมากเลยค่ะ แต่รู้สึกจะไม่ค่อยได้บรรยายลักษณะตัวละครและสภาพแวดล้อมเลยค่ะ ทำให้ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมมากเท่าที่ควรนัก และมีบางจุดที่บรรยายแล้วงงๆ นะคะ เช่น
Chapter 1 ตายแล้วไปไหน
...เสียงของผู้หญิงดังขึ้น พร้อมกันนั้นร่างเล็กของเธอก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งโรงพยาบาล...ค่ะ จากที่อ่านมา พี่ชารู้สึกเหมือนว่าแม่ชีเรซ่ากับเดฟคุยกันอยู่ในห้องสองคน และมีเพียงแม่ชีเรซ่าที่เดินจากไป เดฟยังคงอย่ในห้อง แล้วหญิงสาวคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นมาคุยกับเดฟ พี่ชาเลยงงๆ ว่าในเมื่ออยู่กันสองคนแล้วกลายเป็นปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งโรงพยาบาลได้ยังไง หรือตอนนี้เดฟเดินออกไปจากห้องแล้ว และอยู่ในส่วนใดส่วนหนั้งของโรงพยาบาลที่มีผู้คนพลุกพล่าน?
บทสนทนา (9/10)
ดูเป็นธรรมชาติดีค่ะ ไม่แข็งทื่อไป แต่...พี่ชารู้สึกว่ามีบางประโยคที่คำเชื่อมหากตัดออกไปหรือเปลี่ยนไปใช้คำอื่นจะดูรื่นไหลกว่าน่ะค่ะ เช่น
Chapter 1 ตายแล้วไปไหน
“...ผมได้แต่พูดกับตัวเอง เพราะต่อให้ผมแหกปากไปแค่ไหน ใครก็ไม่มีทางได้ยิน ก็ผมอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว...” : อันนี้พี่ชาคิดว่าใช้ “ในเมื่อ/ฯ” จะดูอ่านแล้วรื่นกว่า เพราะใช้ “ก็” ตอนอ่านแล้วรู้สึกสะดุดนิดๆ
“...หมอก็อยากจะช่วยนะครับ แต่ว่าสมองของเขาน่ะกำลังจะตาย ถึงเราจะช่วยได้...” : อันนี้พี่ชาว่าตัด “น่ะ"ทิ้งไปจะดูเป็นทางการกว่าและอ่านรื่นกว่าค่ะ
การใช้ภาษา (8/10)
ภาษาโดยรวมอ่านได้ลื่นมากค่ะ แต่แอบติเรื่องการใช้สรรพนามแทนตัวของพระเอกเรานิดนะคะว่าน่าจะเลือกใช้สักอย่างไปเลย อ่านไปในย่อหน้าเดียวกันมีทั้ง ผม/ฉัน/เรา พี่ชาว่ามันดูสับสนน่ะค่ะ และลูซิเฟอร์เรียกแทนตัวเองว่าข้าแต่เรียกพระเอกเราว่า “คุณ” มันไม่เข้ากันเลยค่ะ น่าจะเรียก “เจ้า” มากกว่า และในตอนที่ 5 มีการใช้ประโยคเริ่มต้นซ้ำในบรรทัดต่อๆ กัน คือ “งั้นก่อนอื่น...” ทำให้ไม่รื่นเท่าไรนัก
ส่วนคำผิดน้อยมากเลยค่ะ พี่ชาเจออยู่ไม่กี่คำเองค่ะ เยี่ยมมาก^^
Chapter2 : “...ฟังสิ่งที่ผมกำลังจะพูดก่อนได้ไหน” ไหม
...เมื่อเห็นว่าบรรยาศตรงหน้าแย่ลงเรื่อยๆ... บรรยากาศ
“เจ้าจะชกอดข้า...” กอด
“ถ้าผมถามอะไรหน่อยได้สิ...” ถ้าผมถามอะไรหน่อยได้ไหม
Chapter4 : ผมพูกล่าว พูด
ความน่าติดตาม (9/10)
หักไป 1 คะแนนละกันนะคะ เพราะนิยายอ่านแล้วสนุก น่าติดตามก็จริง แต่มันก็ยังไม่สุดน่ะค่ะ (อารมณ์ฟินแบบไม่สุด) ตอนนี้ยังแบบว่าอ่านไปก็สนุก แต่ไม่อ่านก็ไม่เป็นไร เพราะเนื้อเรื่องยังน้อยด้วยล่ะค่ะ ถ้าลงไปเยอะกว่านี้ มีตัวละครออกมาเยอะขึ้น(มีคนให้จิ้นเพิ่มขึ้น//อุ๊ย แมวพิมพ์) ก็คงจะบวกเพิ่มให้อีก 1 คะแนนค่ะ ^^
ความประทับใจโดยรวม(14/15)
ถือว่าออกมาดีมากค่ะ อ่านลื่น สนุก แล้วลูจังน่ารักมากกก(เกี่ยวไหม//ไม่กี่ยว 555) แต่ขอหัก 1 คะแนน(อีกแล้ว) ไป เพราะการจัดย่อหน้านะคะ พี่ชาลายตามากเลยค่ะกับตอนที่ 9 ตอนดูรายละเอียดเควส อยากให้เคาะเว้นบรรทัดสักนิดน่ะค่ะ แล้วทุกอย่างจะเฟอร์เฟคค่ะ
คะแนนรวม(73/100)
สรุปพี่ชาให้คะแนนน้องกิตติ 73 คะแนนนะคะ สู้ๆ ค่ะ อีกนิดเดียวจะได้เต็มแล้ว ^^Y
     
 
ใครแต่ง : Dark Glacier
26 ม.ค. 59
60 %
1 Votes  
#2 REVIEW
 
เห็นด้วย
4
จาก 4 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 14 พ.ค. 57
ชื่อเรื่อง: Dark Glacier
นามปากกา:Comeback Darling กลับมารักฉันสิ...ยัยตัวดี
สวัสดีค่ะ เค้าชื่อผึ้งน้า ก่อนแรกต้องขอบคุณที่มาใช้บริการและยังแปะแบนเนอร์ให้นะคะ อันที่จริงผึ้งก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย เพราะงั้นถ้าวิจารณ์อะไรที่ทำให้ไม่พอใจต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ จะขอเริ่มวิจารณ์ในฐานะนักอ่านคนหนึ่งละกัน
ชื่อเรื่อง (4/5)
ชื่อเรื่องดีค่ะ มีทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทยทำให้น่าสนใจมากขึ้น แต่ยังรู้สึกขัดๆกับความหมายนึกนึงนะตรง Darling หมายความว่าที่รักอะไรอย่างงี้ใช่ม้า แต่ภาษาไทยเป็นยัยตัวดี เลยทำให้ดูแปลกๆขัดกับภาษาอังกฤษนะค่ะ
พล็อตเรื่อง (10/10)
วางพล็อตเรื่องได้น่าสนใจ ถึงจะธรรมดาอยู่บ้าง แต่แนวนี้ไม่ซ้ำใครดีค่ะ อ่านแล้วก็อยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆอีก
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (09/10)
ดำเนินเรื่องไม่ช้าและก็ไม่เร็วเกินไปนะ ดำเนินไปอย่างพอดีเลยทีเดียว ส่วนเนื้อเรื่องก็สนุกดีค่ะ แต่คาแร็กเตอร์ตัวละครเค้าว่ายังดูไม่ชัดเจนเท่าไหร่ มันยังดูคลุมเครืออยู่บ้าง และก็บางครั้งยังดูงงๆกับตัวละครนิดหน่อยนะค่ะ
การบรรยาย (10/10)
บรรยายได้ดีมากค่ะ เห็นภาพชัดเจน สื่อถึงอารมณ์ของตัวละครนั้นๆได้อย่างชัดเจน คำที่ใช้ในการบรรยายไม่ซ้ำกัน แต่มองเห็นภาพชัดเจน บรรยายได้ดีสุดๆค่ะ
แต่มันยังมีขัดๆอยู่ประโยคนึงนะคะ
แล้วเธอราวกับนึกอะไรออกขึ้นมาทันที = เธอทำท่าราวกับนึกอะไรออกขึ้นมาในทันที
บทสนทนา (10/10)
บทสนทนาดูเป็นธรรมชาติ และชัดเจนไปในตัวด้วย อ่านแล้วไม่งงไม่สับสนคำพูดของตัวละคร
การใช้ภาษา (8/10)
การใช้ภาษาดีที่เดียว แต่ยังมีเขียนผิดอยู่บ้าง อย่างเช่น
ก้ = ก็
และมีอีกมากมายที่ไม่ได้กล่าวมา ในตอนแรกๆมีคำผิดเยอะอยู่ค่ะ แต่ตอนหลังๆก็เริ่มไม่ค่อยจะมีแล้ว
ความน่าติดตาม (7/10)
อ่านแล้วน่าติดตามดี เนื้อเรื่องดำเนินไปได้อย่างน่าสนใจ ทำให้แอบลุ้นว่าอนาคตเรื่องราวของนางเอกและพระเอกจะเป็นยังไงต่อไป
ความประทับใจโดยรวม (13/15)
มีการตกแต่งหน้าบทความ พื้นหลังหน้ารักดีค่ะ มีโปสเตอร์และเพลงอยู่ด้วย ช่วยเพิ่มความสนใจของนิยายเรื่องนี้ขึ้นไปอีกค่ะ แนะนำเรื่องย่อๆได้หน้าสนใจ มีรูปแนะนำคาแร็กเตอร์สำคัญๆอยู่ด้วย เหมาะมากเลยค่ะ ถึงจะยังมีคำผิดอยู่บ้าง แต่ถ้าแก้ไขก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
คะแนนรวม (71/100)
     
 
ใครแต่ง : THE RoundTable
1 มี.ค. 59
80 %
22 Votes  
#3 REVIEW
 
เห็นด้วย
3
จาก 3 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 7 มี.ค. 57
ผู้วิจารณ์: THE zeroday

ชื่อเรื่อง : Tale of Eventide พันธนาอัตตานิรันดร์

นามปากกา: THE RoundTaBle

เฮโหลๆ สวีดัด สวัสดีค่าพี่ราวน์ ก่อนอื่นก็ต้องทำความรู้จักกันก่อน ขอเรียกตัวเองว่า ซี นะคะ ถึงจะบอกว่า 5 ดาวจัดหนักแต่ซีเองก็รู้ตัวว่าบางทีซีก็คงจี้ไม่ค่อยตรงจุด พอรู้ตัวอีกทีซีก็พูดอ้อมๆจงข้ามภูเขาไปหลายลูกแล้วล่ะค่ะ orz หากมีอะไรอยากบอกสามารถติชมได้ทุกช่องทางเลยนะคะ

ชื่อเรื่อง (3/5)

คงจะต้องบอกว่า ชื่อเรื่องนั้นใช้ภาษาที่ค่อนข้างเข้าใจยากไปซักนิดสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ (เอ๊ะหรือซีด้อยปัญญาเอง? //ภาษาชาวบ้านเรียกว่าโง่ #แอ๊ก!) ถ้าเป็นไปได้อยากจะให้ช่วยไขความสงสัยเรื่องความหมายของชื่อเรื่องให้หน่อยก็จะดีค่ะ (แอบไปถามคุณกูเกิลมาได้ว่า อัตตา แปลว่า ตัวข้า งั้น พันธนาอัตตานิรันดร์ก็... สิ่งที่ผูกมัดตัวข้าตลอดไป? )

ความสวยงาม (10/10)

บอกเลยว่าเข้ามาบทความตอนแรกความรู้สึกนี้แบบ สบายตามาก มันไม่ได้ดำจนมืดสนิท มันดูสบายตามาก ฟร้อนสีขาวทำให้อ่านค่อนข้างง่ายเลยทีเดียว ให้เต็มเลยค่ะแบบนี้

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10)

เปิดมาตอนแรกนี้ไอความแฟนตาซีลอยคลุ้งเลย มีสงครุงสงคราม ทำพันธสัญญาบลาๆ นึกว่าจะมาแบบ เครียดๆแนวผจญภัย ที่ไหนได้ เปิดมาตอนแรกก็เจอเทพมาซื้อไอติมเสียแล้ว (5555) อ่านไปอ่านมาพอเข้าเรื่องนักรบทั้ง 108 เกือบจะซีเรียส พอถูกผนึกไว้ในหนังสือโป๊ะเท่านั้นแหละ ก๊ากเลยค่ะ ฮาาาาา เรียกได้ว่าเป็นความครีเอทฉีกกฎของคำว่าเทพที่จะต้องนั่งอยู่บนบัลลังมีองรักษ์คอยรับใช้ หรือแม้แต่นัรบผู้เก่งกล้าจะต้องอยู่ในหนังสือศาสตราที่หายากอันดับโลก (แค่หนังสือโป๊ะธรรมดาก็อยู่ได้นะ โฮ๊ะๆ)

พล็อตเรื่อง (10/10)

ตอนแรกว่าจะให้น้อยกว่านี้เพราะเป็นพล๊อตที่ค่อนข้างจะเจอได้ทั่วไป แนวๆตามเก็บวิญญาณอะไรเทือกนั้น แต่พอลองมาอ่านเนื้อในกลับทำให้ความคิดเปลี่ยน ปมต่างๆมากมายผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ความน่าสนใจมากขึ้นทุกครั้งที่ได้อ่านเลยค่ะ

การบรรยาย (10/10)

อันที่จริงบางซีก็เป็นคนที่อ่านนิยายไม่ค่อยครบนัก คืออ่านแบบผ่านๆ มองเห็นคำให้รู้อากัปกิริยาแค่นั้ยพอ แต่พอมาเจอนิยายเรื่องนี้บอกเลยว่าต้องอ่านทุกตัวอักษร อ่านย้อนอยู่หลายครั้ง ภาษาใช้ได้สวยมากและมีความชัดเจนถือเป็นเอกลักษณ์และสเน่ของนิยายแฟนตาซีที่ขาดไม่ได้เลยจริงๆ

ตัวละคร (10/10)

ตัวละครถือว่าดีไซน์ได้ค่อนข้างจะแหวกแนวคำว่า ผู้ทำพันธสัญญา นักรบ หรือ เทพ เพราะบางทีมันก็ไม่ได้มีความเหมือนเลย #โดนโบก เทพแต่ละองค์มีเอกลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งเอกลักษณ์ของเทพในนิยายเรื่องนี้ไม่ได้เป็นไปตามตำนานที่กล่าวไว้แต่เป็นไปตามหัวใจที่พี่ราวน์สร้างสรรค์ค่ะ

บทสนทนา (10/10)

ถือว่าพอโอเค ไม่ได้วิบัติหรือฉวัดเฉวียนจนเกินไป ดูเป็นธรรมชาติดีค่ะ เทพก็จะพูดอีกแบบนึง คนก็จะพูดอักแบบนึงเป็นไปตามลักษณะของตัวละคร ใช้ได้เลยค่า

การใช้ภาษา (10/10)

ภาษาเป๊ะทุกคำ ไม่มีคำผิดเลยค่ะ ต้องของนับถือพี่ราวน์จริงๆ ขนาดใช้คำยากแล้วยังถูกต้องอีก

ความน่าติดตาม (10/10)

ความพิเศษของนายเรื่องนี้สำหรับซีคือ ไม่ใช่ปมที่ทิ้งไว้ท้ายเรื่องให้ค้างเล่นๆ ไม่ใช่ปริศนาที่ดึงดูดให้เข้าหา แต่เป็นความรู้สึกที่อยากรู้ว่า ‘จะมีอะไรให้ตกใจอีก’ คล้ายๆกับลองให้ชิมอาหารแล้วเจอสูตรที่แปลกไปก็อยากจะตามไปอุดหนุนถึงร้านอีกเรื่อยๆ ประมาณนั้นล่ะมั้งคะ

ความประทับใจโดยรวม (13/15)

ตอนแรกที่อ่านบทนำก็คิดว่าเหมือนนิยายแฟนตาทั่วๆไป อารมณ์คงคล้ายๆเดิม แต่พอมาอ่านเนื้อในก็เกิดความจุ้งเล็กน้อย ชอบค่ะ บอกได้คำเดียว

คะแนนรวม (96/100)

คะแนนพิศวาส (100/100) บอกไปแล้วข้างต้นว่าซีค่อนข้างชอบนิยายแบบครีเอท 100 คะแนนนี้ขอมอบให้แก่เจ้าของผู้ผลิตไอติม 7 สี 7 รสค่ะ หุหุ
     
 
ชื่อเรื่อง :  (EXO) 晴 ♡ fine day ❝ KaiDo ChanBaek
ใครแต่ง : bupapepe
30 ส.ค. 57
80 %
4 Votes  
#5 REVIEW
 
เห็นด้วย
4
จาก 4 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 2 มี.ค. 57
ผู้วิจารณ์: THE zeroday

ชื่อเรื่อง : 晴 ♡ fine day

นามปากกา: Bupapepe*

ก๊อกๆ บทวิจารณ์ร้อนๆมาเสริฟแล้วจ้าพี่บัว : D แหม พี่บัวเสียเหมือนซีโหดปานจะกืนกิน(?)งั้นแหละ ปกติเค้าไม่ได้สับขนาดไม่รักษาน้ำใจนะงุงิ #วิบัติเล็กน้อย แต่อย่าพูดให้มากความ เอาล่ะเราไปอ่านบทวิจารณ์กันดีกว่า

ชื่อเรื่อง (5/5)

ชื่อเรื่องให้ 5 เต็มเพราะเป็นฟิคชั่น อันที่จริงควรจะมีชื่อไทยด้วยเพื่อง่ายแก่การเข้าใจ แต่ในฐานะที่เป็นฟิคชั่นเกาหลี กลุ่มผู้อ่านส่วนใหญ่เป็นกลุ่มที่เข้าใจความหมายกันอยู่แล้ว ดังนั้นก็คงไม่ต้องซีเรียส ตรงส่วนนี้ให้เต็มค่ะ

ความสวยงาม (10/10)

เข้าคอนเซ็ป fine day วันที่แจ่มใสเสียเหลือเกิน ธีมดูสบายตา โล่งๆดูไม่เยอะจนเกินไป โปสเตอร์ขนาดดูแปลกตาเพราะปกติคนมักจะใช้โปสเตอร์ใหญ่ๆเพื่อดึงดูดความสนใจ และจำกินเนื้อที่ไปพอสมควร การทำแบบพี่บัวถือว่าเป็นแนวทางที่ดี เลือกภาพและจุดเด่นให้ดี ไม่ต้องมีอะไรมากมายก็สามารถทำให้ดูน่าสนใจได้ แบนเนอร์ที่จริงสามารถก๊อปไปวางได้เลย(ถ้าขี้เกียจจริงๆ ฮา) แต่การให้โค้ดก็ถือว่าเป็นการสร้างความสะดวกให้แก่เพื่อนบ้านทั้งหลายในการเลือกนำไปแปะ

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10)

ดำเนินเรื่องได้สบายๆ ลำดับเหตุการณ์ดีค่ะ บอกเหตุแล้วตามด้วยผล หรือบอกผลที่กำลังจะเกิดแวค่อยบอกเหตุทีหลังแบบไม่กระชันชิดเกินไปทำหเกิดอรรถรสไปอีกแบบ ถือว่าดำเนินเรื่องได้อยู่ในระดับที่ดี เนื้อหาค่อนข้างมีเนื้อเรื่องเสียส่วนใหญ่ 12 ตอนได้ขนาดนี้ถือว่าไปได้ไกลพอสมควรโดยยังคงสั้นคงวาสม่ำเสมอ

พล็อตเรื่อง (9/10)

พล็อตมีความน่าสนใจมากค่ะ และดึงดูดนักอ่าน(ชาววาย)มากเลยทีเดียว เพราะส่วนมากนิยายรักมัดจะเป็นในวัยเรียนหรือมหาลัย จะออกแนวชีวิตประจำวันเพราะมันเขียนง่ายแบะเจาะลึกได้สมจริงเพราะเราเจออยู่ทุกวัน แต่การจำลองโลกเสมือนขึ้นมาก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง มันอาจดูง่ายก็จริงเพราะเป็นโลกที่เราสร้างขึ้นมาเองแต่ก็ต้องจัดระบบให้ดีไม่ให้มีช่องโหว่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำมาเชื่อมกับชีวิตจริงค่อนข้างจะต้องใช้ความสามารถ ชอบตรงความครีเอทของพี่บัวมากๆค่ะ ในการเอาไอเดียโลกหลังความตายมาประยุกต์ใช้ให้เกิดความมุ้งมิ้ง(?) และคอนเซ็ปง่ายๆที่ดึดดูงมากๆคือ ‘แม้แต่เทวดาก็ยังมีความรัก’ แต่ที่อยากให้เพิ่มคือความน่าติดตาม เพิ่มปมลงไปซักนิดหน่อย ตามที่ซีเข้าใจคือนิยาย fine day จะออกไปแนวแบบนิยายอ่านสบายๆ เรื่อยๆ แต่ซีอยากเพิ่มสิ่งที่ทำให้ ‘อ่านแล้ววางไม่ลง’ จะทำให้นิยายเรื่องนี้ เพอร์เฟค!! มากขึ้นไปอีกค่ะ อย่างเช่นเพิ่มจุดที่มันเสียวไส้เล็กน้อยว่าคยองซูมีโอกาสจะรู้ว่าจงอินเป็นเทวดาถ้าไปทำอย่างโน้นอย่างนี้ เรียกว่าเพิ่มความเสี่ยงให้ตัวละครก็ว่าได้ หุหุ

การบรรยาย (9/10)

ยังมีในส่วนของคำเกินเล็กน้อย คำบางคำไม่จำเป็นก็ตัดออกก็ได้ค่ะ อย่างเช่นคำว่า ศพของจุนกอน ตัดคำว่า ของ ออกไปเป็น ศพจุนกอน ความหมายก็ยังไม่เปลี่ยนค่ะ แต่คำที่ใช้ในการบรรยายมีความสละสลวย ไม่ค่อยมีคำซ้ำให้เห็นทำให้อ่านไม่เบื่อ ต้องขอชมจริงๆ อีกทั้งใช้ภาษาเข้าใจง่ายทำให้ผู้อ่านรู้สึกอินไปกับนิยาย

ตัวละคร (10/10)

ซีไม่ค่อยรูเรื่องของเอ็กโซ่มากเท่าไร ไม่รู้ว่าแต่ละคนเขามีนิสัยที่กำหนดมาตายตัวรึเปล่า งั้นจะขอพูดในภาพรวมๆแล้วกันเนอะ ตัวละครมีความเป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ จะมีบางอย่างที่เป็นลักษณะเฉพาะของตัวเอง เช่น พูดถึงความบอบบางของจิตใจต้องคยองซู พูดถึงความปากจัดต้องแพคฮยอน พูดถึงความสวยบาดใจ(?)ต้องพี่ลู่ฮาน

บทสนทนา (8/10) ถ้าจะให้ถามถึงความสมจริง ซีรู้สึกว่ามันมุ้งมิ้งไปในบางที (แต่ถามว่าฟินไหม.....ฟิน =.,=) แนะนำให้เพิ่มความเอิ่ม... เถื่อน(?) เพราะช่วงอายุของตัวละครก็น่าจะโตๆกันแล้ว เพราะอยู่มหาลัยแล้วนี้เนอะ เพราะฉะนั้นวัยประมาณนั้นคงไม่ใช่วัยที่อยู่กรอบ คุณๆ เธอๆ ซีไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่อยากให้เพิ่มลงไปเล็กน้อยเป็นน้ำจิ้ม กับแกล้มให้เผ็ดลิ้นหน่อยๆ อ้อ แล้วก็ขึ้นกับสถานการณ์ด้วยนะคะ คำหยาบเวลาใช้กับตอนเล่นมุกมันจะได้ผลที่สุด อย่างตอนที่บอกว่า ดีนะที่กุกลืนยาแล้ว ประมาณนั้นแหละค่ะ ฮา

การใช้ภาษา (9/10)

มีผิดบางจุดเล็กน้อย เล็กมาๆ เล็กแบบไม่น่าให้อภัย ขอร้องให้ เป็น ขอร้องไห้ รูปสระเปลี่ยน ความหมายเปลี่ยนเลยนะเคอะ ฝากไปดูนิดนึง เดี๋ยวคนอ่านเข้าใจผิด อ้าวคยองซูจะขอร้องไห้ทำไม ปกติก็ร้องทุกตอนอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ? #โดนแพคฮยอนตบ

ความน่าติดตาม (9/10)

ถ้าถามถึงความหิน ความมุ้งมิ้ง ความยิ้มแก้มแทบแตกเวลาอ่าน ให้เต็ม แต่ถ้าถามว่าให้หยุดอ่านได้ไหม? คงจะต้องตอบว่าได้ ที่ซีสังเกตคือเวลาจบตอนพี่บัวมักจะเขียนแบบ จบเป็นจบ ปิดปั้ง! รวบยอด ลองเปลี่ยนซักตอนสองตอน ให้แบบ... เอาตามละครหลังข่าวเลยนะ จบแบบ นางเอกโดนโปะยาสลบปุ้บ! เพลงจบขึ้น อ้าวววว อารมณ์แบบ ศึก 12 ราศีอ่ะ (เคยดูป่ะ? เคยแหละ 55) พอกำลังจะเฉลย ราศที่บลาๆๆในช่วงคือราศี.... !!! ตี้ดดดดดดดด------- //ตัดโฆษณา ประมาณนั้น ลองให้คนอ่านมีโม้เม้นแบบ เห้ยยยยย จบแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยเหอะ!!! ใส่ปมลงไปจะทำให้น่าติดตามมากขึ้น ยิ่งใส่ไว้ตรงท้ายตอนจะยิ่งได้ผล ดาเมจเพิ่มขึ้น 20%

ความประทับใจโดยรวม (15/15)

ถือว่าเป็นนิยายที่ดีในระดับหนึ่งเลย วันหยุดชิวๆ นั่งจิบกาแฟไปพลางๆ มือถือก็เปิดนิยาย fine day อ่านไปยิ้มไปฟินไป คนก็มอง ยัยนี้บ้ารึเปล่า? #ไม่ใช่ละ

คะแนนรวม (94/100)

คะแนนพิศวาส (100/100) อันนี้จะขอพูดในฐานะของคนอ่านแล้วนะ แบบความชอบส่วนตัว รู้ป่ะฉากนั้นอ่ะโคตรโดนใจเลยอ่ะ!! ฉากที่จงอินปาดน้ำตาแล้วบอกว่า ‘น้ำตามันไม่เหมาะกับคุณหรอก’ อะฮึ่มมมม ถ้าเป็นซี่รี่แบบมีภาพมีอะไรนะ จะเอาหน้าตัวเองไปแปะแทนคยองซูเลยคอยดู #โดนแพคฮยอนตบอีกฉาด พอดีว่าก็เป็นสาววายอยู่แล้วเป็นทุนเดิม อันที่จริงเราค่อนข้างจะไม่ชอบเสพเกาหลี แต่เรื่องนี้บอกเลย แม้ว่าจะไม่สันทัดในการจำชื่อเกาหลีแต่ก็สามารถแยกคู่พระนางออกนะคะ!!
     
 
ชื่อเรื่อง :  Rewrtie
ใครแต่ง : เคี้ยวหมาก
23 ส.ค. 57
60 %
22 Votes  
#7 REVIEW
 
เห็นด้วย
3
จาก 3 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 12 ม.ค. 57
ผู้วิจารณ์: THEzeroday

ชื่อเรื่อง : PLEASE FORGET ME กรุณาลืมฉัน

นามปากกา: เคี้ยวหมาก

สวัสดีค่าพี่รุ้ง ก่อนอื่นก็ต้องแนะนำตัวกันก่อนนะคะ ชื่อซี นามปากกา THEzeroday ค่า ไม่ใช่บีเจ้าของร้านนะเออ สั่งมา 5 ดาว สับแหลกเลยนะคะ วิจารณ์ตามเนื้อผ้า ไม่พอใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ

ชื่อเรื่อง (3/5)

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าชื่อเรื่องบอกถึงเนื้อเรื่องได้ค่อนข้างดีในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้สมบูรณ์เสียทีเดียว ชื่อเรื่องเป็นสิ่งแรกที่ผู้อ่านจะเจอเป็นอันดับแรก เพราะฉะนั้นมันจะต้องสื่อได้ถึงอะไรหลายๆอย่าง ทั้งแนวเรื่อง เนื้อหา เมนหลักของเรื่อง คำว่า FORGET ME ให้ความรู้สึกที่ค่อนค้างเอนไปทางแนวดราม่า แต่เนื้อเรื่องของพี่รุ้งออกจะเป็นแนวสบายๆมากกว่า ซึ่งมันค่อนข้างจะขัดกันในบางจุดนะคะ

ความสวยงาม (8/10)

โปสเตอร์นี้ท่านได้แต่ใดมา ทำเองใช่หรือไม่ ฮา หน้านิยายจัดได้สวยงามสบายตาค่ะ แต่ขอเรื่องตัวอักษรนิดนึง เพราะพื้นหลังเป็นสีดำทำให้ค่อนข้างยากในการอ่าน ยิ่งเป็นนิยายออนไลน์ การเพ่งสายตานานๆอาจทำให้ผู้อ่านปวดตาได้ อาจจะเพิ่มความสว่างของตัวอักษรหรือเพิ่มขนาดให้อ่านง่ายขึ้นก็ได้ค่ะ

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (7/10)

ค่อนข้างจะงงๆเล็กน้อยในเริ่มแรกว่าเป็นยังไงมายังไง แต่โดยรวมพออ่านไปได้ซักพักก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นค่ะ การดำเนินเรื่องที่ง่ายที่สุดคือการดำเนินเรื่องแบบเส้นตรง คือไม่มีย้อนกลับนู้นนี้ให้คนอ่านงงๆเล่น แต่ถ้าทำได้จะเป็นการดีเพราะจะช่วยเพิ่มความน่าค้นหา แต่ก็ต้องระวังไม่ให้มันพันกันยุ่งยิ่ง อย่างตอนแรกที่นางเอกถูกวิ่งไล่ก็นึกว่ามีเรื่องอะไร แต่พอมาอ่านกลับกลายเป็นว่านางเอกไม่ใช่คนที่กำลังตามหาอยู่ จนความจำเสื่อมก็กลายเป็นเข้าใจผิดไป ตอนแรกก็นึกว่าพระเอกไม่รู้ว่าจับคนผิด แต่ที่จริงพระเอกรู้ว่านางเอกไม่ใช่วารินแต่ก็ยังจะดึงดันจับมา มันทำให้เกิดอาการงงว่าเอ๊ะ ตกลงอะไรยังไง แล้วนางเอกเป็นใคร คนที่พระเอกตามหาเป็นใคร อันที่จริงนี้ถือว่าเป็นปมที่สำคัญแต่บางทีปมมันรัดแน่นจนเกินไปมันก็อาจส่งผลเสียได้นะคะ

พล็อตเรื่อง (8/10)

พล็อตความจำเสื่อมค่อนข้างจะมีประปราย แต่พี่รุ้งถือว่าทำได้ดีในการสร้างจุดเด่นของนิยายคือออกแนวบู้ปนติดตลก ทั้งยังมีปมที่ต้องค้นหาอยู่ค่อนข้างมาก แต่ไม่ได้ขนาดที่อ่านแล้วจะไม่รู้เรื่อง ตรงนี้ต้องขอชม ปมแต่ละปมมีความสอดคล้องและใส่รายละเอียดลงไปได้ดี แต่บางปมเหมือนว่าจะคลายได้ไม่ค่อยเคลียร์เท่าไร ซีต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบถึงจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไงมายังไง เวลาคลายปมของเรื่อง อย่าเพิ่งรีบร้อน ค่อยๆเป็นๆไป ยิ่งเรื่องมีรายละเอียดมากยิ่งต้องระวังค่ะ

การบรรยาย (6/10)

บรรยายเห็นภาพแต่ไม่ไหลลื่นเท่าไร ภาษายังใช้ติดขัดเล็กน้อย บางจุดควรจะบรรยายให้น้อยลง ตัดคำเกินอะไรออกไปบ้าง บางเหตุการณ์ยังดึงคำมาใช้ได้ไม่ดีเท่าที่ควร ในเรื่องของการอธิบายพี่รุ้งทำได้ดีนะคะ แต่ในเรื่องของความสละสลวยยังไม่ค่อยโอเคเท่าไร แล้วก็ขอฝากไว้เรื่องนึง ถ้าเราจะเพลงในตอนหรือหน้าบทความ ควรใส่ไว้แบบให้ปิดได้ด้วยนะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวมันจะสร้างความรำคาญให้ผู้อ่าน หรือบางคนที่อาจจะกำลังอ่านอยู่ในที่ที่ส่งเสียงดังไม่ได้ เกิดเพลงเปิดขึ้นมาแล้วปิดไม่ได้จะเป็นปัญหาเอา

ตัวละคร (8/10)

คาเรคเตอร์พระเอกเป็นแบบที่เห็นได้ทั่วๆไปค่ะ ปากร้ายใจดี นางเอกก็ไม่มีอะไรโดดเด่น ที่เห็นว่าจะเป็นเอกลักษณ์ที่สุดคงจะเป็นคุณพ่อล่ะมั้งคะ นิสัยท่าทางที่พอดูปุ้บก็รู้ปั้บว่าเป็นคนนี้แน่ๆ อยากจะให้ใส่ความเฉพาะตัวของแต่ละคนลงไปหน่อย อาจจะเป็นความชอบ วิธีการพูด ท่าทางที่ชอบทำเป็นประจำ อะไรประมาณนี้ก็ได้ค่ะ

บทสนทนา (5/10)

เขียนได้ตรงกับคาเรคเตอร์ดีค่ะ แต่มันยังไม่ค่อยเด่นชัดในการจัดหน้า เพราะพื้นหลังเป็นสีดำทำให้แยกออกได้อยากแม้จะทำตัวเอียง อยากให้แยกบรรทัดโดดๆเลยเพื่อเป็นการสพดวกในการอ่านเพราะส่วนใหญ่ของเนื้อเรื่องมักจะอยู่ในคำพูดที่ตัวละครพูดออกมา แล้วก็อาจจะเพิ่มบรรทัดขึ้นอีกซักหน่อย เว้นระยะห่างระหว่างช่วงพารากราฟ ไม่งั้นตัวอักษรมันจะติดเป็นพรืดแล้วอ่านยากนะคะ

การใช้ภาษา (9/10)

ถือว่าใช้ถูกหลัก อาจจะมีผิดบางเล็กน้อยแต่ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่ได้วิบัติ อย่างเช่นคำว่า ป่าว – เปล่า เป็นภาษาพูดกับภาษาเขียน ความหมายยังใกล้เคียงไม่ได้ผิดรูปอะไรมากก็หยวนๆได้ค่ะ

ความน่าติดตาม (5/10)

ความน่าติดตามไม่ได้อยู่ที่พล็อตเรื่องหรืออะไร เป็นเป็นการเขียนให้ได้รูปแบบและการทิ้งท้ายในตอนจบให้น่าติดตาม อาจจะกำลังจะเข้าสู่ฉากสำคัญ หรือเรื่องอะไรที่มันร้ายแรงมากๆ จะทำให้คนอ่านอยากอ่านต่อ การจบแบบให้จบเป็นตอนๆไปก็เป็นการดีค่ะ ให้ผู้อ่านรู้สึกสบายๆ แต่หากจะทำให้ไม่ตราตรึง ไม่ได้เข้าใจในหัวใจของผู้อ่าน นั่นคือข้อเสีย และยิ่งนิยายของพี่รุ้งมีรายละเอียดค่อนข้างเยอะ การที่ผู้อ่านไม่รู้สึกอยากติดตาม จะทำให้ผู้อ่านลืมเนื้อเรื่องได้ง่าย แล้วต้องกลับไปอ่านใหม่ ซึ่งนั่นอาจทำให้เกิดอาการที่เขาเรียกว่า ขี้เกียจ และอาจทำให้สูญเสียนักอ่านไปได้นะคะ

ความประทับใจโดยรวม (7/15)

โดยรวมแล้วก็ถือว่าเป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงค่ะ แต่มันค่อนข้างจะออกไปทางอ่านสบายๆมากกว่า มันดูลอยๆ จับมาเป็นตัวเป็นตนไม่ค่อยได้ ซึ่งนิยายแนวบู้ควรจะมีความหนักแน่นมากกว่านี้ ซีเชื่อว่ารายละเอียดของนิยายเรื่องนี้มีมากกว่าที่ซีเห็น แต่แค่นำเสนออกมาได้ไม่ค่อยดีนัก ทำให้อรรถรสที่ควรจะได้ไม่ดีเท่าที่ควร

คะแนนรวม (66/100)
     
 
30 ก.ค. 60
0 %
0 Votes  
#8 REVIEW
 
เห็นด้วย
5
จาก 5 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 12 ต.ค. 56
ผู้วิจารณ์: Beatrice
ชื่อเรื่อง: ice heart หัวใจเจ้าละลายหัวใจข้า (Yaoi)sesshomaru X inuyasha
นามปากกา: เมฆฝนสีซากุระ

สวัสดีค่ะ ‘คุณโบลี่’ >O< บีขอเรียกสั้นๆว่า ‘โบว์’ นะคะ ก่อนอื่น ‘บี’ต้องขอโทษจริงๆนะคะที่ดองไว้ยาวและนานมว๊ากกกก เอาล่ะ ห่างหายไปเดือนกว่าๆก็ต้องมีสนิมเกาะบ้างอะไรบ้าง ถ้าวิจารณ์ไม่ดีตรงไหนก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ อ่อแล้วก็บีบอกไว้ก่อนมันมันยาว ประมาณ 7 หน้าครึ่งของเวิดได้ แต่บีอยากให้อ่านให้จบนะ ขอบคุณค่ะ
ชื่อเรื่อง (2.5/5)
‘หัวใจเจ้าละลายหัวใจข้า’ พูดถึงก็เป็นชื่อเรื่องที่ค่อนข้างดีทีเดียวนะคะ ดูดีและมีเสน่ห์ บีค่อนข้างชอบชื่อนี้ทีเดียวแต่ปัญหาคือ ชื่อเรื่องนี้ดันไม่สามารถบ่งบอกถึงความเป็นเรื่องนี้ได้หรือพูดง่ายๆคือไม่สอดคล้องกับเนื้อหานั่นเองอีกทั้งยังมีใจความที่ขัดแย้งอยู่บ้าง เอาล่ะ! งั้นบีจะอธิบายเป็นข้อๆให้ฟังนะคะ
-ว่าด้วยเรื่องของชื่อเรื่องภาษาไทย ที่บีบอกว่ามีใจความขัดๆก็เรื่องนี้นี่แหละค่ะ ชื่อภาษาไทยนั้นคุณโบว์ยังตีความไม่แตกซักเท่าไรนะคะ คืองี้ค่ะ บีคิดว่าชื่อเรื่องภาษาไทยของคุณโบว์นั้นเป็นชื่อเรื่องที่ถ่ายทอดออกมาในมุมของของเส็ตโชมารูเพราะเส็ตโชมารูเป็นหนุ่มเย็นชาไร้หัวใจจึงไม่แปลกที่เขาจะบอกว่า หัวใจเจ้า(อินุยาฉะ)ละลายหัวใจข้าแต่ถ้าให้พูดถึงคำว่า ‘ละลายหัวใจ’ ส่วนใหญ่มันจะมีความหมายประมาณว่าพระเอกมีนิสัยเย็นชาและไม่เคยรักใครเหมือนมีหัวใจที่ถูกเกาะด้วยน้ำแข็งแล้วถูกนางเอก(หรือในที่นี้คือนายเอก)ดูแลหรืออะไรก็ว่าไปจนทำให้หัวใจของเขาค่อยๆเป็นผู้เป็นคนและรักคนเป็นขึ้นมาบ้างแต่พอบีกดอ่านตอนแรกปุ๊บบีก็คิดขึ้นมาเลยว่า ‘ละลายหัวใจหรอ..ละลายยังไง?’ ในเมื่อเส็ตโชมารูรักอินุยาฉะมาตั้งแต่แรกแล้วซึ่งก็หมายความว่าเส็ตโชมารูมีหัวใจ(ก็เขารักเป็นนิ) บีเลยคิดว่าใช้คำว่าละลายหัวใจคงไม่ถูกนักเพราะหัวใจของเส็ตโชมารูได้ถูกอินุยาฉะละลายตั้งแต่ต้นแล้ว
-ไม่สอดคล้องกับเนื้อเรื่องได้ คือก็อย่างที่บีบอกไปด้านบนนั่นแหละค่ะถ้าใช้คำว่าละลายหัวใจจริงๆเนื้อเรื่องก็ควรจะเกี่ยวกับการกระทำทั้งหลายของนายเอกที่ทำให้พระเอกรู้สึกรักแต่เท่าที่บีอ่านมันไม่ได้เกี่ยวอะไรเลยนะคะ เท่าที่บีอ่านดูเนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะออกไปทางรักหลายเส้าและการแย่งชิงซะมากกว่า
-ว่าด้วยชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ ชื่อภาษาอังกฤษถ้าให้แนะนำ บีว่าควรใช้คำว่า melt แทนคำว่า ice จะดีกว่านะคะเพราะชื่อไทยมีคำว่าว่าละลายแล้ว ฉะนั้นก็ไม่ควรที่จะให้ชื่ออังกฤษมีคำว่า ice(มันจะให้ความหมายว่ายังแข็งอยู่)ซึ่งมันก็ไม่ค่อยตรงกับชื่อภาษาไทยเท่าไร ฉะนั้นบีเลยแนะนำว่าใช้คำว่า melt จะดีว่าค่ะ ในส่วนของชื่อเรื่องนี้จุดบอดค่อนข้างเป็นจุดใหญ่พอสมควรเลยขอหักเยอะหน่อยนะคะ จริงๆแล้วบีจะให้2แหละแต่อยากที่บอกไป พอดีถูกใจชื่อไทยเลยเพิ่ม .5 ให้เพราะดูดีและมีเสน่ห์ค่ะ >.<
ความสวยงาม+หน้าบทความ (8/10)
ความสวยงามบีไม่เน้นนะคะแค่มีธีมก็เอาไปเลย4คะแนน ส่วนอีก6คะแนนเป็นคะแนนหน้าบทความนะคะหน้าบทความเนี่ยจะขอไม่พล่ามอะไรมากก็แล้วกันนะคะเพราะแค่ขนาดชื่อเรื่องก็ปาเข้าไปหนึ่วหน้ากว่าแล้ว *หัวเราะ* เอาล่ะค่ะ บีว่าหน้าบทความควรมีเรื่องย่อเพื่อดึงดูดใจรีดเดอร์มากกว่านี้นะคะ อันนี้บีก็เน้นนะ ทำไมถึงเน้น..ลองนึกถึงหนังสือที่ไร้คำโปรย หยิบหนังสือมาซักเล่ม เราก็จะชอบพลิกดูด้านหลัง อ่านเรื่องย่อแล้วคิดว่ามันน่าสนใจมั้ย? มันเป็นแนวที่เราชื่อมั้ย? ถ้าเราซื้อไปจะคุ้มรึเปล่า? นิยายเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันค่ะ ถ้าคุณโบว์หยิบหนังสือมาพลิกดูด้านหลังแล้วเล่มนั้นไม่มีเรื่องย่อไม่มีเนื้อหาบอกอะไรเลยมีแค่หน้าปกสวยๆคุณโบว์จะยอมเสี่ยงซื้อมันมาอ่านมั้ย ถ้าในกรณีที่เป็นนามปากกาดังๆหรือนักเขียนคนโปรดเราก็ต้องยอมเสี่ยงอยู่แล้วแต่ลองคิดถึงนักเขียนหน้าใหม่อย่างเราดูสิค่ะ...จะยอมเสี่ยงรึเปล่า ส่วนการแนะนำตัวละครถามว่าดีมั้ย ดีค่ะ แต่อยากให้จัดให้เป็นระเบียบมากกว่านี้ ถ้าให้แนะนำบีคิดว่า รูปใหญ่(รูปสุดท้ายที่เป็นรูปรวมน่ะ)ถ้าเป็นไปได้อยากให้อยู่บนสุดมันเปรียบเสมือนโปสเตอร์ค่ะแล้วต่อมาควรเป็นแนะนะตัวละครส่วนทอล์คกับนักเขียนและขอบคุณน่ะบีแนะนำให้อยู่สุดท้ายดีกว่านะ ถ้าให้บอกตามความเป็นจริงทอล์คไม่ค่อยจะสำคัญเท่าไรเลยอยากให้อยู่หลังสุด
ว่าด้วยเรื่องฟอนต์บีอยากให้ใช้ Cordia New นะคะส่วนขนาดก็แล้วแต่เลยเพราะใช้ Cordia New มันจะมีระยะห่างที่พอดีและตัวหนังสือจะเป็นระเบียบมากกว่านี้
พล็อตเรื่อง (5/10)
พล็อตของคุณโบว์ค่อนข้างวางมาได้ดีทีเดียวนะคะเพราะหลายๆอย่างค่อนข้างลงตัว เช่น ตอนนี้ใครไปรักใคร แล้วตอนไหนถึงเวลาที่ใครจะต้องเปลี่ยนใจ บีชอบในจุดนี้จริงๆค่ะ แต่จุดเสียมีด้วยกันใหญ่ๆ2จุดค่ะคือ
-พล็อตในช่วงแรกบอกเลยว่าค่อนข้างจะออกทะเลค่ะ ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ส่งผลต่อเนื้อเรื่องหลักเลยเหมือนมีไว้แค่เซอร์วิสเฉยๆเพราะส่วนใหญ่ที่บีอ่านก็รู้สึกว่าจะเน้นแต่ฉากเซอร์วิสและความรู้สึกของตัวละครที่มีให้กัน แบบนี้เลยดูเหมือนแต่งไปชิวๆแต่งไปเรื่อยๆไม่เข้าเนื้อเรื่องหลักซักที จริงอยู่ที่ความรู้สึกของตัวละครนั้นเป็นสิ่งสำคัญยิ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับรักหลายเส้าแล้วยิ่งสำคัญเข้าไปใหญ่แต่ของแบบนี้น่ะมันต้องค่อยๆหยอดค่ะ ค่อยๆหยอดยังไง? บีจะขอยกตัวอย่างนะคะ หลังๆเนี่ยคุณโบว์มีการวางปมซึ่งปมนั้นก็คือการที่อินุยาฉะถูกลักพาตัวไปมันเลยทำให้ดูมีอะไรๆขึ้นและระหว่างที่มีการสู้กันนั้นคุณโบว์ก็มีใส่ความคิดตัวละครเข้าไปและฉากสวีตบ้างซึ่งนี่แหละค่ะที่บีบอกว่าค่อยๆหยอด พูดง่ายๆคือก็คือการที่เราสร้างเหตุการณ์ขึ้นมาแล้วใส่ฉากสวีตเข้าไปนั่นแหละ ต่อนะคะ ในช่วงแรกๆบีอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณโบว์ค่อนข้างที่จะแต่งสนองนีทตัวเองหน่อยๆเพราะอย่างที่บอกไปข้างต้นมีแต่งฉากเซอร์วิสทั้งนั้น เหตุการณ์ที่สามารถทำให้เนื้อเรื่องสนุกได้ก็ดันไม่เน้นและข้ามผ่านไปอย่างง่ายๆ ถามว่าชอบมั้ยที่มีฉากเซอร์วิสเยอะ บีตอบเลยค่ะว่าชอบ แต่ก็ไม่อยากมันเซอร์วิสมากเกินไป เอาง่ายๆนะคะ ถ้าเปรียบนิยายเหมือนขนมนิยายรักสบายๆก็เหมือนขนมที่มีรสหวานใช่มั้ยล่ะ ช่วยเพิ่มน้ำตาลให้เรารู้สึกกระปรี่กระเปรา มีแรงทำงาน สมองโล่งโปร่งสบายแต่ลองคิดดูสิถ้าเรากินขนมหวานนั้นมากๆเราก็จะรู้สึกเลี่ยน แบบ แหวะ! ไม่อยากกินล่ะ แล้วเราก็จะเบื่อ นี่แหละค่ะคือสิ่งที่บีต้องการบอก การที่นิยายมีแต่ฉากหวานก็เหมือนขนมเลี่ยนๆบีเลยอยากให้เพิ่มอะไรขึ้นมาหน่อย แต่พอนาราคุโพล่มาสิ่งที่บีพูดมาทั้งหมดนั้นก็ค่อยๆลดลงค่ะซึ่งมันดีแล้วเพราะพล็อตเริ่มมีอะไรๆขึ้นมาบ้างทำให้น่าอ่านขึ้นเยอะ
-เรื่องปมค่ะ ปมของเรื่องค่อนข้างที่จะถูกกล่าวมาลอยๆเพราะอย่างที่บีบอกไปในช่วงแรกๆนั้นมีแต่ฉากเซอร์วิสและความรู้สึกของตัวละครไม่ได้บอกไม่ได้กล่าวอะไรถึงนาราคุเลยแต่จู่ๆ อินุยาฉะก็ถูกนาราคุลักพาตัวไปซะอย่างนั้นซึ่งเหตุการณ์นี้บอกเลยว่ามันนับเป็นปมของเรื่องนี้ค่ะแล้วหลังจากตอนที่12คุณโบว์ก็ใช้ปมนี้ดำเนินเรื่องไปตลอดจนจบแบบนี้ดีแล้วนะคะ แต่มีตินิดนึงคือที่บอกไปนั่นแหละค่ะว่ามันค่อนข้างลอยๆ ถ้าให้แนะนำก่อนนาราคุจะโพล่บีเลยอยากให้มี ความหลังซักหน่อย เพราะหลายคนที่มาอ่านอาจจะไม่ได้ดูอินุยาฉะหรือดูไม่จบพวกรีดเดอร์เลยอาจจะงงว่า เอ๊ะ เขาไปทำอะไรกันไว้ถึงได้บาดหม่างกัน
อ่อ...แล้วก็ในช่วงแรกๆน่ะที่บีบอกไปว่ามันค่อนข้างจะชิวแล้วก็หวานเลี่ยนน่ะ บีอยากให้มีเหตุการณ์บลาๆๆเกิดขึ้นมานิดนึง คือจริงอยู่ค่ะที่ตอนหลังคุณโบว์ค่อยมาสาดเนื้อเรื่องแต่ก็อย่างที่บีบอกไปแหละค่ะ ถ้าขนมมันหวานเกิน คนทานก็อาจจะเบื่อแล้วก็เลิกอ่านไปก่อนที่จะถึงจุดไคลแมกซ์ก็ได้เลยอยากจะให้หยอดเหตุการณ์น่าตื่นเต้นเข้าไปนิดนึง แต่ช่วงครึ่งหลัง(ตั้งแต่ตอน12ไป)เนี่ยที่ใช้ปมเดียวดำเนินเรื่องไปตลอดเรื่อง ถือว่าดีขึ้นนะ อ่า...บีบอกไปแล้วนะคะว่ามันเป็นสองจุดใหญ่ๆฉะนั้นจึงของอนุญาตหักเยอะหน่อยนะคะ
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (7/10)
ส่วนนี้หันเป็นสองท่อนนะคะ บีจะขอแจงในส่วนของเนื้อเรื่องก่อนล่ะกันนะ
-เนื้อเรื่อง: เนื้อเรื่องของเรื่องนี้ตรงใครไปรักกับใครนี่แหละคะที่ดีตรงเพราะมันมีความสมเหตุสมผลและเข้าใจง่ายแถมยังลงตัวอีกต่างหาก ในส่วนนี้ดีตั้งแต่การวางพล็อตแล้วค่ะบีกล่าวชมไปแล้วนะ ส่วนจุดเสียคืออย่างที่บีบอกไปค่ะ ค่อนข้างที่จะหยอดเนื้อเรื่องไม่เป็นเพราะเท่าที่บีอ่าน มันเหมือนได้ทำการแบ่งส่วนเอาไว้แล้ว ตอน1-11 เป็นฉากเซอร์วิสไม่เน้นเนื้อเรื่อง ตอน12-ตอนจบ เนื้อเรื่องเต็มเปี่ยมพร้อมฉากเซอร์วิสบ้างเล็กน้อย ซึ่งบอกเลยว่า ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนักเพระมันเหมือนแบ่งแนวในเรื่องทั้งๆที่เป็นนิยายเรื่องเดียวกัน ซึ่งในช่วงหลังๆคุณโบว์ค่อนข้างทำได้ดีค่ะแบบว่าหยอดฉากเซอร์วิสได้ถูกเวลามากขึ้นฉะนั้นบีจะขอแนะนำให้แก้ในช่วงแรกๆแทนนะคะแล้ววิธีแก้ที่บีจะแนะนำคือ การสร้างเหตุการณ์ค่ะ มันมีเหตุการณ์นึงที่บีมองแล้วคิดว่าสามารถทำให้เรื่องมันสนุกกว่านี้ได้นั่นก็คือ เหตุการณ์ที่อินุยาฉะกลายร่างเป็นมนุษย์ค่ะเหตุการณ์นี้บีบอกเลยว่ามันเหมือนเป็นปมอย่างหนึ่งนะเพราะมันดึงดูดให้รีดเดอร์อยากอ่านต่อ แต่ด้วยความที่คุณโบว์เน้นฉากเซอร์วิสมากเกินไปแบบอยากให้เส็ตโชมารูมาเห็นฉากที่อินุยาฉะมาเจอกับโคงะเร็วๆมันเลยทำให้เหมือนเหตุการณ์นี้ผ่านไปแค่เสี้ยววิทั้งๆที่ในเรื่องกล่าวไว้ตั้ง 3 วัน เสี้ยววิจริงๆนะต้องลองไปอ่านดู บีเลยคิดว่าถ้าคุณโบว์สร้างเหตุการณ์นี้ให้ดูมีอะไรๆขึ้นแล้วใช้เป็นปมดำเนินเรื่องในช่วงครึ่งแรกควบคู่กับความรู้สึกของตัวละครไปเรื่องน่าจะออกมาสนุกกว่านี้ค่ะ อ่า...พูดแล้วก็เสียดายโน๊ะ!
-การดำเนินเรื่อง: จำนวนหน้าในหนึ่งตอนค่อนข้างที่จะน้อยเกินไปค่ะมันเลยทำให้การดำเนินเรื่องดูเร็วเกินไปประกอบกับการตัดฉากที่ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไรเลยทำให้เรื่องเนื้อเรื่องเหมือนผ่านไปแป๊บๆ ถามว่าจำนวนหน้าในหนึ่งตอนจำเป็นต้องเท่ากันหมดมั้ย ไม่จำเป็นค่ะ แต่จำนวนหน้าในหนึ่งตอนควรแต่งให้ได้มีความยาวที่เหมาะสม ถ้ายาวไปรีดเดอร์อาจจะขี้เกียจอ่าน(ยกเว้นถ้าแต่งสนุกจริงๆรีดจะยอมอ่าน)หรืออ่านไปนานๆก็จะรู้สึกปวดตาแล้วไม่อยากอ่านต่อ ต้องเข้าใจนะคะนิยายผ่านเน็ตไม่ได้อ่านสบายตาเหมือนอ่านในหนังสือ แต่ถ้าสั้นไปมันก็จะทำให้การดำเนินเรื่องดูเร็วแบบนี้แหละคะ ส่วนการใส่รายละเอียดนั้นบีอยากแนะนำว่าให้ใส่ไปบ้างก็ดีนะคะเช่น บรรยายฉากหรือสถานที่มันจะได้ทำให้ดูเห็นภาพและมีอะไรๆ จริงอยู่ค่ะที่การใส่รายละเอียดมากเกินไปมันไม่ดีแต่การที่ไม่ใส่เลยก็ไม่ดีเช่นกันดั้งนั้นจึงอยากให้ใส่อะไรเพิ่มเต้มลงไปนิสนึงนะคะ
การบรรยาย (4/10)
ในส่วนของการบรรยายจะขอไม่พูดพล่ามอะไรมากแล้วเน้นตรงเลยๆนะคะ การบรรยายของคุณโบว์ค่อนข้างจะแย่เลยก็ว่าได้ บีจะขอแจงให้ฟังถึงข้อเสียใหญ่ๆของคุณโบว์นะคะ
การบรรยายของคุณโบว์เป็นการบรรยายแบบบุรุษที่3ก็จริงแต่เพราะคุณโบว์เน้นความรู้สึกของตัวละครมากเกินไปเลยทำให้อ่านแล้วรู้สึกว่าเหมือนบรรยายควบสองคือ บรรยายทั้งแบบบุรุษที่3และแบบบุรุษที่1 บีบอกเลยว่าตอนอ่านครั้งแรกนึกว่าคุณโบว์จะใช้การบรรยายแบบบุรุษที่1แต่พออ่านไปเรื่อยๆมันกลับมีการบรรยายแบบบุรุษที่3เข้ามาแจมด้วยแหะแล้วเท่าที่บีสังเหตุการณ์บรรยายแบบบุรุษที่3ของคุณโบว์ก็บรรยายแค่เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นใน ซึ่งจริงๆแล้วการบรรยายแบบบุรุษที่3ไม่จำเป็นต้องใช้บรรยายเฉพาะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนั้นแต่สามารถบรรยายความรู้สึกของตัวละครที่มีให้กันได้ด้วยนะ บีไม่ได้บอกว่าการบรรยายแบบบุรุษที่3ห้ามมีความคิดของตัวละครนะคะ มีน่ะมีได้แต่ก็ต้องมีให้พอดี ไม่ต้องเน้นซะเหมือนตัวละครบรรยายเองแบบนี้ อ่อ...แล้วก็ถ้าคุณโบว์จะบรรยายแบบบุรุษที่3แล้วมีความคิดของตัวละครโพล่มาด้วยคุณโบว์ก็ต้องใช้ตัวเอียงเพื่อเน้นว่านี่คือความคิดของตัวละครนะ รีดเดอร์จะได้แยกออก
แล้วก็คุณโบว์น่ะต้องบรรยายให้รีดเดอร์เห็นภาพด้วยนะคะ พูดง่ายๆคือ คุณโบว์บรรยายทื่อค่ะซึ่งการบรรยายทื่อก็จะทำให้เวลาอ่านไม่เห็นภาพซักเท่าไร อีกทั้งยังทำให้ไม่ได้อรรถรสในการอ่านอีก ถ้าบรรยายแบบนี้ต่อไปนักอ่านก็จะเลิกอ่านไปโดยปริยายค่ะ ไม่ว่าคุณโบว์จะบรรยายแบบใดก็ตามแต่ก็ต้องบรรยายให้รีดเดอร์เห็นภาพเพื่ออรรถรสในการอ่านของรีดเดอร์และหลายๆอย่างค่ะ อย่างที่บีบอกไปในส่วนของการดำเนินเรื่อง ใส่รายละเอียดบ้างก็ดีนะคะ เช่นอย่างการบรรยายก็ใส่รายละเอียดให้กับการบรรยายฉากด้วยซึ่งการใส่รายละเอียดนี่แหละค่ะคือการบรรยายให้เห็นภาพ อาทิ ตอนนี้ข้าเดินอยู่ข้างสระบัวที่มีบัวบานสะพรั่ง เป็นต้น ไม่ใช่แค่ ข้าเดินอยู่ข้างสระบัว แบบนี้มันถือว่าเป็นการบรรยายทื่อๆนะคะ อันนี้ยกตัวอย่างเฉยๆแต่ถ้าให้เอามาจากในเรื่องละก็มีแน่นอนค่ะ อย่างตอนแรก ที่อินุยาฉะบอกว่า ข้าที่เดินทางมากับเพื่อนบลาๆๆ บีบอกเลยว่าเอ่อ...ขอพูดตรงๆนะคะ ถ้าบรรยายแค่นั้นอย่างมีเลย ซึ่งบีก็ขอบอกตรงๆอีกเหมือนกันว่า ไม่มีจะดีกว่าค่ะ ทำไมถึงไม่มีดีกว่า บีบอกเลยว่า ไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของประโยคนั้นเลยทั้งประโยคอ่านกี่รอบๆก็ไม่เข้าใจแต่ก็พอจะเดาได้อยู่ว่าคุณโบว์อาจต้องการบอกรีดเดอร์ใช่มั้ยว่าคนที่อินุยาฉะรักที่สุดคือคาโงเมะ ถ้าเป็นอย่างที่บีเดาบีแนะนำให้บรรยายในแกมท้องให้ผู้อ่านสงสัยมากกว่านะ เช่น คิเคียว...นามของหญิงที่ข้ารักมากที่สุดบัดนี้เจ้าได้เกิดมาในร่างของ คาโงเมะ หญิงสาวจากอีกโลกหนึ่งซึ่งนางได้ปลดปล่อยข้าและดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าหวังว่าข้าคงยังจะรักนางเหมือนเดิม...มั้งนะ เป็นต้น มันจะทำให้ดูชัดเจนมากกว่าว่าตอนนี้อินุยาฉะไปเลิฟๆกับท่านพี่แทน
การบรรยายที่มีเสียงเป็นตัวประกอบไม่ได้ถือว่าแย่นะคะแต่ก็ไม่ได้ถือว่าดีเช่นกันเพราะเสียงที่เราต้องเอาเข้ามาในบทบรรยายควรเป็นเสียงที่เป็นเสียงที่ตัวละครกระทำกับวัตถุมากกว่า เช่น แคว้ก เสียงฉีกของเสื้อแบบนี้ได้ค่ะ แต่พวก ควับ หมับ ไม่ค่อยแนะนำให้ใช้นะ ต้องเข้าใจกันก่อนว่ามันไม่ใช่คอมมิค เวลาอ่านมันไม่มีภาพให้ดู หมับ บียังพอโอเคนะแต่ก็ไม่ควรใช้บ่อยๆอยู่ดีเพราะบางทีอ่านแล้วมันจะรู้สึกติดขัด ไม่ลื่นไหน ส่วน ควับ ไม่ควรใช้เลย มันเป็นเสียงหันหน้าใช่มั้ยล่ะซึ่งมันจะนิยมกันในคอมมิคมากกว่าเพราะมันเห็นภาพแต่นิยายน่ะที่บีบอกมันไม่มีภาพให้อ่าน เราต้องใช้ทักษะการบรรยายล้วนๆ ควับเนี่ย เหมือนไปเจอซักตอนแต่บีขอโทษนะที่จำไม่ได้ว่าตอนไหน ส่วนเรื่องวงเล็บที่ใส่ความคิดของไรท์ลงไปเนี่ยมีได้นะแต่อย่างมีเยอะเพราะมันทำให้อ่านแล้วรู้สึกติดขัด ไม่ลื่นไหลอีกเช่นกันค่ะ
จุดใหญ่ๆที่ควรแก้อย่างยิ่งมี 3 จุด บีหักจุดล่ะ 2 คะแนนนะคะ
ตัวละคร (7/10)
บีคิดว่าฟิคก็คือการที่เราเอาตัวละครเขามาแต่งเป็นเรื่องราวในสไตล์ของเรานะคะ ฉะนั้นเราก็ควรคงนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวละครที่เราเอามาด้วยแต่ที่บีเห็นบีรู้สึกว่าอินุยาฉะค่อนข้างที่จะขี้แยแปลกๆ นิดๆหน่อยๆก็ร้องไห้ละซึ่งบีคิดว่ามันไม่ค่อยสมกับเป็นอินุยาฉะเลยนะตรงนี้แหละที่อยากให้ปรับปรุง อินุยาฉะเป็นตัวละครที่มีคาร์แร็ตเตอร์ค่อนข้างซึนแต่ที่บีอ่านถามว่ามันซึนมั้ย มันซึนนะแต่มันไม่ได้ซึน ขี้โวยวาย น่ารักๆแบบอินุยาฉะคนเดิมน่ะ มันออกจะไปในทางเคะอ่อนแอต้องการคนปกป้องมากกว่า ถามว่าการที่นำคาร์แร็ตเตอร์เดิมมาดัดแปลงนิสัยได้มั้ย ได้ แต่เราก็ต้องดัดแปลงให้มีเค้าโครงเดิมของคาร์แร็ตเตอร์ด้วยนะคะแต่ตัวละครตัวอื่นๆค่อนข้างที่จะคงนิสัยเดิมตัวเองได้ดี สำหรับฟิคบีบอกเลยว่าข้อเสียนี้ค่อนข้างใหญ่แถมมาเกิดกับตัวเอกซะด้วยสิขออนุญาตหักเยอะหน่อยนะคะ และเพราะเหตุผลของบนมันเลยทำให้ตัวละครของคุณโบว์ไม่เป็นธรรมชาติ จึงขออยากให้ปรับนิสัยซักนิดนะคะ
บทสนทนา (8/10)
บทสนทนาของคุณโบว์ค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาตินะคะเพราะมันค่อนข้างที่จะขัดกับลักษณะนิสัยที่เปลี่ยนไปของตัวละคร จริงอยู่ค่ะที่คุณโบว์ปูทางให้ตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่าอินุยาฉะไม่ได้เป็นอย่างที่เราทุกคนคิดนะแต่ถ้าคนที่ดูอินุยาฉะมายังไงก็ต้องมีฝังใจกันบ้างแหละค่ะ แน่ล่ะตอนคุณโบว์บรรยายตอนอินุยาฉะร้องไห้รีดเดอร์อาจจะคล้อยตามไปด้วยก็จริงแต่พอหลังจากฉากที่อินุยาฉะร้องไห้ ทัศนคติที่มีต่ออินุยาฉะของรีดเดอร์(ที่เคยดูอินุยาฉะ)ก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือคิดว่าอินุยาฉะเป็นมีคาร์แร็ตเตอร์ซึนพอคิดแบบนี้แล้วมาอ่านบทสนทนาที่ดูอ้อนๆ ยั่วๆของอินุยาฉะในแบบคุณโบว์แล้วมันก็รู้สึกติดๆขัดๆแทน อ่อ...แล้วก็มีอยู่ตอนนึงบีจำได้ว่าเป็นตอนของโคงะเนี่ยแหละ ที่คุณโบว์เผลอไปใช้ ฉัน กับ นาย ซึ่งปกติก็เห็นใช้ ข้า กับ เจ้า ลองไปอ่านตรวจสอบดูอีกทีนะคะ แล้วก็ตอนที่ 9 น่ะ มันไม่มีเครื่องหมายคำพูดนะคะ ในช่วงคู่ของมิโรคุกับโคงะน่ะ บอกเลยว่าพอไม่มีเครื่องหมายคำพูดอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรเพราะแยกไม่ออกระหว่างการบรรยายกับบทสนทนา ก่อนจะลงเลยอยากให้ไรท์รอบคอบกว่านี้นะคะ
การใช้ภาษา (7/10)
แรกๆยังใช้ได้ไม่ดีนะคะ ไม่ดีมากๆด้วยเพราะมันทื่อๆและบางคำก็ยังใช้ไม่เหมาะสมทำให้อ่านแล้วไม่ลื่นไหลเท่าไร เช่น ตอนบทนำน่ะค่ะ ประโยคที่บอกว่า ใบหน้าอันงดงามของคนที่ทำให้ข้าเกือบตายตะกี้ คือนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างจะออกไปแนวญี่ปุ่นสมัยก่อนใช่มั้ยล่ะ จะใช้คำพวก ข้า เจ้า อันงดงามก็ไม่แปลกแต่คำที่ไม่เข้าพวกอ่านแล้วรู้สึกขัดๆก็คำว่า ตะกี้ เนี่ยแหละ เหมือนว่าคุณโบว์พยายามเขียนให้ฮาแต่ไม่รู้สิบีว่าความฮามันไม่ได้อยู่ที่แกใช้ภาษานะ การใช้ภาษาเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้ฮาแต่เราก็ต้องใช้ภาษาให้เข้ากับแนวนิยายของเราด้วย
ความน่าติดตาม (5/10)
ในส่วนนี้บีขอแบ่งออกเป็นสองลักษณะของรีดเดอร์นะคะ
-ให้รีดเดอร์ที่เป็นสาววายมาอ่านบอกเลยว่าน่าติดตามเพราะบรรยายฉากอิโรติดดี อ่านแล้วแอบฟินก็ต้องติดตามเป็นเรื่องธรรมดา
-แต่ถ้าให้รีดเดอร์ที่ไม่ใช่สาววายมาอ่านเรื่องนี้ถือว่าทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไร โดยเฉพาะช่วงแรกๆ เนื้อเรื่องก็ไม่สนุกดูไม่น่ามีอะไร บรรยายก็ไม่ค่อยสวย สิ่งที่ทำให้ดูน่าติดตามอย่างเดียวก็คงเป็นการทิ้งท้ายได้น่าสนใจ(บอกเลยว่าถ้าเป็นสาววายคงอ่าต่อแน่นอนเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น) จริงอยู่ค่ะที่ช่วงหลังๆคุณโบว์ทำได้ดีมากขึ้นแต่ลองคิดดูนะคะ
ความประทับใจโดยรวม (9/15)
นี่คือภาพรวมของเรื่องนี้นะคะ ไม่ใช่ความเห็นส่วนตัวแต่อย่างใด ถูกตัดคะแนนในส่วนนี้เยอะเพราะการบรรยายค่ะ การบรรยายของคุณโบว์ค่อนข้างเป็นช่องโว่ที่ใหญ่มากๆส่วนรองมาก็เป็นเรื่องพล็อต แล้วก็การใช้ภาษานะคะ ถ้าภาษาไม่ดีมันอาจมีผลกับการบรรยายด้วยคือมันจะทำให้การบรรยายดูติดขัดค่ะแบบอ่านแล้วไม่ลื่นไหล ความน่าติดตามก็มีอยู่บ้างแต่อย่างที่บีบอกไปเพราะการบรรยายที่ไม่เห็นภาพและไม่ได้อรรถรสอีกทั้งยังมีติดขัดไม่ลื่นไหล อาจทะให้รีดเดอร์หนีได้นะ โดยรวมจุดใหญ่ๆก็อย่างที่บอกค่ะ ส่วนพวกเรื่องรองๆก็บทสนทนา เนื้อเรื่อง การดำเนินเรื่อง พวกนี้แหละค่ะ บีได้บอกขอแนะนำไปหมดแล้วแต่ถ้ามีส่วนไหนที่ยังไม่ได้ข้อแนะนำหรืออยากได้ข้อแนะนำหรืออยากได้ความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติมก็เชิญในไอดีบีนะคะ
คะแนนรวม (62.5/100)
บีกดคะแนนมากไปรึเปล่าคะ T T ทั้งหมดนี่ 7 หน้าครึ่งเชียวนะทำลายสถิติ 5 หน้าก่อนหน้านั้นไปเลย เอาเหอะยังไงก็พยายามเข้านะคะ ไฟท์ติ้ง!!!
ส่งท้าย : ขอบคุณที่มาใช้บริการนะ^^ ไม่พอใจก็บอกได้ ถ้าพอใจไว้มาใหม่นะคะ โชคดีค่ะ เขียนให้จบล่ะ!!!
**นี่เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ บีได้ให้คำแนะนำไปแล้วว่าควรแก้ไขตรงไหนถ้าจะเลือกปฏิบัติตามหรือไม่ก็แล้วแต่จะเลือกนะ แต่ขอให้เอาเก็บไปพิจารณาด้วย นักวิจารณ์เหนื่อย! อ่อ...ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขออภัยนะคะ ขอบคุณ**
     
 
ใครแต่ง : C.K.LEE / AMEYOKOYA
23 พ.ค. 63
100 %
1 Votes  
#9 REVIEW
 
เห็นด้วย
5
จาก 5 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 12 ต.ค. 56

ผู้วิจารณ์: THEzeroday

ชื่อเรื่อง : SANTA cartel พันธมิตรแห่งซานตาคลอส!

นามปากกา: C.K.LEE

เฮโหลๆ มีใครอยู่ไหมเอ่ย ออกมาหาน้องซีน้อยกลอยใจหน่อยเร๊ว #ดูมันตั้งชื่อซะแอ๊บแบ๊ว //ชื่อเราคล้ายๆกันเลยน่า ‘พี่ซีเค’ เรียกพี่ซีแล้วกันเพื่อความสับสนเล่นๆ ฮา พี่ซีจะให้น้องซีวิจารณ์แบบฮาร์ดคอร์เลยนะ เดี๋ยวน้องจัดให้ใส่ให้หมดตามคำขอ #มันพูดเว่อร์ไปงั้นแหละ -..-

ชื่อเรื่อง (5/5)

ชื่อไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไป อ่านเข้าใจง่าย แสดงถึงเนื้อหาที่ต้องการจะสื่อ ถือว่าดีค่ะเอาไปเต็มมมม

ความสวยงาม (9/10)

ธีมแดงฉูดฉาดเข้ากับบรรยากาศคริสมาสต์ดีมากค่ะ แต่เหมือนจะขาดสีเขียวไปหน่อยนึง แต่ไม่เป็นไร ซานต่าหล่อเราให้อภัย #หือ? //เปิดมาปุ้บเจอคำโปรยปั้บ ที่สำคัญคำโปรยอ่านสบายตา ไม่สั้นไม่ยาวมากเกินไป อ่านแล้วรู้สึกน่าสนใจ ถัดลงมาตามด้วยหนุ่มหล่อ 6 สไตล์ ยั่วยวนเหล่าสาวๆให้เข้ามาอ่านซะจริงๆ!! #ยัยนี้สนแต่คนหล่อ //แต่ค่อนข้างจะรกไปซักนิดนึงในส่วนของเครดิตเพราะมากยาวมากกก แนะนำให้ลองหากล่องใส่แบนเนอร์หรือใส่เครดิตเป็นชื่อตัวเล็กๆก็ได้ค่ะเพื่อไม่ให้เป็นการเปลืองพื้นที่ แต่โดยรวมถือว่าดีค่ะ โฆษณานิยายได้น่าดึงดูดเลยทีเดียว

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (8/10)

เปิดเรื่องมาตอนแรกค่อนข้างจะงงๆนิดๆ เนื่องจากชื่อตัวละครเป็นชื่ออังกฤษทำให้ยากแก่การจำไปซักนิด ไม่รู้ว่าใครเป็นใครเข้ามาทำอะไร สำหรับนักอ่านหน้าใหม่อาจจะเกิดอาการงง แต่เข้าใจว่าต้องการจะนำเสนอสาเหตุของการที่ตัวเอกทั้ง 2 มาเจอกัน แต่ซีแนะนำนิดนึงว่าน่าจะเกริ่นในส่วนของเมนหลักนิดๆ เพราะตอนแรกในความรู้สึกซีเองไม่คิดว่ามันจะออกแนวแฟนตาซี ทุกคนไม่ใช่มนุษย์ แต่พอหลังๆจากที่จับเมนหลักๆได้แล้วถือว่าสนุกค่ะ การดำเนินเรื่องค่อนข้างช้าในตอนแรกเพราะตั้งตอนที่ 4 กว่าจะเข้าเนื้อเรื่องหลัก แต่หลังจากนั้นไม่มีอะไรมากไม่ช้าไม่เร็วไป

พล็อตเรื่อง (10/10)

เป็นพล็อตที่ครีเอตมากค่ะขอชม การเอาตำนานของซานต้ามาประยุกต์ ซานต้าในอุดมคติควรจะเป็นลุงแก่ๆท่าทางใจดี แจกของขวัญของเล่นดูเป็นชีวิตที่มีความสุขและสมบูรณ์แบบ ใครจะไปคิดว่าวันจะวุ่นวายขนาดนี้ในการจะเป็นซานต้าและให้ของขวัญใครซักคน บางทีความปรารถนาของคนๆนั้นอาจจะไม่ใช่สิ่งของที่ให้กันง่ายๆ อาจจะเป็นคนรับ ความสงบสุข อะไรต่างๆนานา ถือว่าพล็อตน่าสนใจมากในการนำเสนอเรื่องของซานต้าที่แปลกแหวกแนวออกไป

การบรรยาย (10/10)

บรรยายไหลลื่นมากค่ะ อ่านไม่เบื่อเลยจริงๆ พี่ซีบรรยายแบบกวนนิดๆทำให้เกิดความเพลิดเพลิน แต่บางครั้งอาจจะใช้คำ ภาษาที่ทางการไปซักนิดทำให้เกิดอารมณ์ขัดๆ แต่เข้าข่ายดีเยี่ยมในการบรรยายแบบมุมมองบุคคลที่ 3 คนที่บรรยายแบบนี้ได้สนุกหายากนะคะ ส่วนมากเขาจะนิยมให้ตัวละครบรรยายไปกันซะหมด ถือว่าพี่ซีเป็นคนที่แต่งนิยายได้ดีคนนึงเลยนะคะเนี่ย

ตัวละคร (10/10)

ออกแบบตัวละครได้น่าสนใจมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ประมาณแบบว่าถ้าพูดถึงอันนี้จะต้องเป็นคนๆนี้แน่ๆ ที่สำคัญหนุ่มๆแต่ละคนหล่อๆทั้งนั้น -..- #ไม่ใช่ละ

บทสนทนา (9/10)

ค่อนข้างจะดีในส่วนของการโต้ตอบกันของตัวละครแต่อยากจะให้ใส่ภาษาพูดเข้าไปซักเล็กน้อยเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านและจินตนาการ ให้ตัวละครออกรสออกชาตินิดนึง

การใช้ภาษา (10/10)

ไม่มีพิมพ์ผิดแม้แต่น้อย ขอคารวะจริงๆ โคตรจะเป๊ะบอกเลย เจออยู่นิดนึง นิดดดดเดี๋ยวจริงๆ คือคำว่า ครู่(ซักครู่) เป็น คู่ แล้วก็ จุล(เผาให้เป็นจุล) พี่ซีพิมพ์เป็น จุน นะคะ แก้นิดนึงเนอะ

ความน่าติดตาม (8/10)

แต่ละตอนทิ้งท้ายไว้ทุกตอนให้มันตะหงิดเล่นๆ แต่บางทีซีรู้สึกว่ามันไม่สุด คือมันแค่ ค้าง มันไม่ได้แบบ ค้างงงงงงง อ๊ากกกกกกกก อะไรว้าาาาาา กร๊าซซซซ เหมือนแค่เอากลิ่นโชยๆมาให้น้ำลายไหลเล่นๆเฉยๆ อยากจะให้โปรยเศษๆไว้ให้คนอ่านลงแดงเล่นๆ #ดูมันเปรียบเทียบ

ความประทับใจโดยรวม (14/15)

เกือบจะเพอร์เฟคสำหรับนิยายเรื่องนี้ แต่ขอให้เติมความ ‘สุดๆ’ เข้าไป ไม่ได้หมายถึงความโอเวอร์หรืออะไร แต่อย่างที่บอกไปในส่วนของความน่าติดตามคือ ยั่วให้ลงแดงไปเลยค่ะ!

คะแนนรวม (93/100)

คะแนนพิศวาส (100/100) ชอบมากๆตรงหน้าบทความที่บอกว่า ‘เรื่องนี้ไม่วายแค่ผู้ชายมันเยอะ’ ใจจริงอยากมันวายเหลือเกิ้นนนนนนน รู้ไหมว่าเค้าอ่านไปจิ้นไป เซสกับฟิลินมันช่างน่าฟินจริงจริ้งงงง XD #บางทีแอบมโนตัวเองกับคาร์เรย์ แอร๊ยยย เขิลลลล #เพ้อ //ถ้าเป็นไปได้อยากจะขอรีเควสคู่เซสฟิลินแบบฟินๆถึงพริกถึงขิง(?)ซักตอนสองตอนจะเป็นพระคุณมากเคอะ =.,=
     
 
ใครแต่ง : JOSEPHINE.22
8 เม.ย. 60
80 %
29 Votes  
#10 REVIEW
 
เห็นด้วย
7
จาก 7 คน 
 
 
Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

(แจ้งลบ)
  
เขียนเมื่อ 28 ก.ค. 56
ผู้วิจารณ์:THEzeroday
ชื่อเรื่อง : [Fic Luffy  Nami] สุดขอบของปลายฟ้าคือความฝัน

นามปากกา: Op' NiJi ★

จ๊ะเอ๋~~ ก๊อกๆๆ เปิดประตู เปิดออกดูว่าใครมา เปิดมาเจอน้องซีเอง#มาแนวปัญญาอ่อน จำเค้าได้ไหมเอ่ยเจ๊กิ่งงงง น้องซีคนน่ารักไง#อัลไล ขอโทษที่ส่งงานช้ามากๆๆๆๆๆๆ ถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด T^T พอเปิดเทอมมันก็ปลิวห๊ายไปเลยอ่ะ แต่ตอนนี้เค้ามาวิจารณ์ให้แล้วอย่าโกรธกันน่า ;w;

ชื่อเรื่อง (5/5) ชื่อเรื่องดูเคลิ้บเคลิ้มสมเป็นนิยายรักดี ไม่สั้นไม่ยาวมาก แต่ถ้าจะให้ดีเพิ่มคำคล้องจองเข้าไปให้จำง่ายยิ่งขึ้นจะดีมาก แต่ถือว่าใช่ได้ค่ะ ใช้คำที่เข้าใจง่ายไม่ยากเกินไป

ความสวยงาม (7/10) มีโปสเตอร์ใส่ธีมได้สวยงามมาก แต่ขาดไปนิดเดียวก็จะอร่อยแล้วค่ะ ‘เรื่องย่อหรือคำโปรย’ ทำไมมันไปอยู่ซะริมติดขอบขนาดนั้นล่ะคะ ยิ่งพอไปอยู่ใกล้กับรูปถึงจะมีดอกไม้หมุนๆแต่ความที่รูปใหญ่กว่าทำให้มันกลบความเด่นไป แล้วก็ฟรอนของคำโปรยค่อนข้างเล็ก ใครก็ไม่อยากมานั่งเพ่งถูกไหมคะ ยิ่งหน้าคอมด้วยยิ่งปวดตา เพราะฉะนั้นฟรอนก็เป็นส่วนหนึ่งในการเชิญชวนเหมือนกันค่ะ ถ้าจะให้ดีแบบดี้ดีเลยควรจะมีทอล์คพูดคุยกับคนอ่านซักนิดเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับนักอ่าน ถ้าเอาแบบแหล่มเป็ดเลยคือคอยมาตอบคอมเม้นกับคนอ่านในช่องคอมเม้นก็ได้ถ้าไม่อยากเปิดตอนใหม่ ลองเทียบความรู้สึกดูสิคะ ระหว่างนิยายที่คนเขียนลงอย่างเดียว มีแต่นิยายๆกับนิยายที่มีการพูดคุย ตอบคำถามคนอ่าน ถ้าเราเป็นคนอ่านเราจะรู้สึกชอบนิยายเรื่องไหนมากกว่ากัน ไม่มีใครอยากเป็นผู้พูดอย่างเดียวหรอกค่ะ มันต้องมีการตอบโต้ถึงจะส่งผลดีต่อทั้ง 2 ฝ่าย

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10) การดำเนินเป็นไปแบบตรงดิ่งคือไม่ได้มีย้อนนู้นย้อนนี้ ทำให้ไม่งงเข้าใจง่าย ถึงการที่ดำเนินเรื่องแบบย้อนความหลัง แล้วไปเล่าเรื่องอนาคตแล้วค่อยมาเล่าตอนปัจจุบันวนไปวนมาจะทำให้คนอ่านอยากรู้ แต่ถ้สมากเกินไปมันจะทำให้งง นิยายของพี่กิ่งดำเนนิไปแบบตรงดิ่งเลยถือว่าเป็นการเขียนที่สบายๆอ่านง่ายเนื้อหาไม่หนัก เหมาะสำหรับนิยายออนไลน์มากเลยค่ะ

พล็อตเรื่อง (7/10) พล็อตค่อนข้างจะลอยๆ ดูจับๆไม่ค่อยได้ เหมือนแต่งเรื่อยๆ ไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไร ถ้าให้เปรียบเทียบก็คงเหมือนโคนัน แบบไปเรื่อยๆดูไร้จุดหมาย ไม่ได้บอกว่าพล็อตของพี่กิ่งไม่ดีแต่อยากให้กำหนดจุดหมายไว้เพื่อที่คนอ่านจะได้คิดตามได้ และจะทำให้มีอารมณ์ร่วมไปกับนิยาย สร้างปมเล็กน้อยๆให้มันเกิดความเครียดบ้าง ไม่ใช่แบบสบายๆอย่างเดียว ให้มีหวานๆขมๆปนๆกันไป

การบรรยาย (10/10) อืม... อันที่จริงพี่กิ่งก็ไม่ได้บรรยายเยอะแยะอะไรซักเท่าไร 5555 การบรรยายถือว่าใช้คำได้เข้าใจง่ายดีค่ะ แต่ดูเหมือนส่วนมากจะใช้บทสนทนาให้การสื่อเสียมากกว่า ใช้คำที่รวบรัดดี เหมาะกับวัยรุ่นที่ไม่ชอบอ่านอะไรเยอะๆ ใช้ศัพท์ทั่วๆไปอธิบายแบบตรงตัวทำให้เห็นภาพได้ง่าย ทำให้ไม่น่าเบื่อ

ตัวละคร (10/10) ตรงนี้ต้องขอชมว่าเขียนได้ตรงกับคาเรคเตอร์จริงมากๆ ไม่หลุดโครงวันพีชเลย ยังคงเอกลักษณ์ของตัวละครต่างๆเอาไว้ได้ครบถ้วน แสดงว่าแฟนตัวยงวันพีชเลยใช่ไหมเนี่ย 55555

บทสนทนา (9/10) บทสทนาไหลลื่นดีค่ะ แทบจะเป็น ¾ ของนิยายเลย แต่อยากจะให้ลดอีโมลงซักนิด ลองใช้การเขียนที่แสดงถึงน้ำเสียงดูจะทำให้ผู้อ่านนึกภาพได้ถูกกว่า เพราะอีโมตัวอักษรมันไม่ได้มีทุกอารมณ์ โกรธมากโกรธน้อย ดีใจมากดีใจน้อย มันก็จะคล้ายๆกันถ้าเป็นอีโม แต่ถ้าเราเขียนให้ได้น้ำเสียงจะทให้ผู้อ่านถึงอารมณ์ของตัวละครมากขึ้นค่ะ

การใช้ภาษา (6/10) มีคำผิดอยู่บ้างประปราย ไม่วิบัติแต่ใช้ผิดหลักนะคะ ที่เห็นแบบชัดสุดๆเลยคือคำว่า ป่าว เป็นภาษาพูดนะคะ ถึงจะให้เวลาตัวละครคุยกันแต่นิยายเป็นการใช้ตัวอักษรสื่อถึงเรื่องราวเพราะฉะนั้นหลักภาษาควรใช้ให้ถูกต้องเป็น เปล่า นะคะ แล้วก็พวก ใช้ ใช่ ยังมีใช้สลับกันอยู่ ตอนเขียนเสร็จลองอ่านซีนดูอีกรอบเพื่อความแม่นย้ำดูก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ผิด

ความน่าติดตาม (6/10) อย่างที่บอกไปว่ามันค่อนข้างจะเป็นนิยายสบายๆไปเรื่อยๆ เพราะงั้นเลยไม่ค่อยมีอะไรมาก หรือก็คือไม่มีปมนั้นเอง หรือปมเล็กเกินไปที่จะเกิดความน่าติดตาม ลองเขียนให้ถิ้งท้ายไว้แบบ ‘ยั่วให้อยากแล้วจากไป’ ดู ให้คนอ่านดิ้นเล่นๆ #เพื่อความสะใจของเรา #ห่ะ!?

ความประทับใจโดยรวม (10/15) การเขียนถือว่าเขียนได้ตรงแนวผู้อ่านมากคือกลุ่มวัยรุ่น เขียนได้อ่านง่ายสบายๆไม่หนัก แต่บางทีมันก็เบาๆไปจนแทบไม่ต้องคิดอะไรเลยจนเหมือนไม่มีอะไรเลย เพิ่มความเครียด ความหนักลงไปให้เมื่อยแขนเล่นๆเป็นการวอร์มให้ร่างกายแข็งแรง(?) แล้วมันจะกลมกล่อมกำลังดีค่ะ #นี้เรากำลังพูดถึงนิยายไม่ใช่ขนมหรืออะไรใช่ไหม?

คะแนนรวม (80/100) อีก 20 เรายกให้ไปเติมความหนักเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง #อัลไล นิยายพี่กิ่งถือว่าสนุกนะ เป็นนายรักที่โดนใจวัยรุ่นเลยล่ะซีว่า แต่เพิ่มความน่าติดตาม ใส่ปมลงไปบ้างมันจะเพอร์เฟค!

คะแนนพิศวาส 100 /100 ให้พี่สาวสุดที่รัก กับลูฟี่แขนยืดดดดดด >3
     
 
หน้าที่ 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9