คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 21
Chapter 21
เมื่อดีโน่และแซนซัสขึ้นไปบนชั้นที่ 3 พวกเขาก็แทบไม่แปลกใจเลยที่มีบอดี้การ์ดคุ้นครองชั้นนี้อยู่มากมาย และแน่นอนว่าก็ไม่น่าแปลกใจเหมือนกันที่บอดี้การ์ดพวกนั้นจะต้องทำร้าย
“อั่ก!! ตุ้บ!! แอ็ก!! เฟียส!!...” เสียงเหล่านี้ดังอยู่ไม่นานนักก็สงบลง รวมทั้งเหล่าบอดี้การ์ดที่ระเนระนาดเกลื่อนกล่านอยู่บนพื้นด้วย จะมีเหลืออยู่ก็เพียงชายสองคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบอสแห่งวาเรีย และบอสแห่งคาบัคโลเน่เท่านั้น
“ห้องไหนล่ะ!?” ดีโน่ถามอย่างใจร้อน
“ก็หามันทุกห้องนั่นแหละ!!” แซนซัสพูดพลางเดินไปเปิดประตูห้องทีละห้อง จนที่สุด...เขาก็เจอจนได้ หมายเลขห้อง339
เมื่อพวกเขาเข้าไปก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น นั่นก็คือภาพชายผมสีทองกำลังบรรจงจูบพรมหน้าฮิบาริอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าของฮิบารินั้นหลุดลุ่ย ส่วนสคอลโล่ก็ไม่แพ้กัน เขาอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ดวงหน้ามีคราบน้ำตาเปื้อน และแน่นอนว่าสองเมะไม่รีรอที่จะเข้าไปช่วยเหลือทันที
ดีโน่ตวัดแส้ไปรัดตัวชายคนนั้นก่อนที่จะกระชากออกมาอย่างแรง ทำให้ชายคนนั้นต้องล้มไปหัวฟาดโต๊ะที่อยู่มุมห้อง เห็นดังนั้นดีโน่จึงรีบช่วยแกะเชือกที่รัดข้อมือและเท้าฮิบาริทันที
“ดี...ดีโน่...ฮึก” ฮิบาริกอดดีโน่พลางร้องไห้
“อืม ไม่เป็นไรแล้วนะ ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว” พูดจบดีโน่ก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าของฮิบาริเพื่อล้างคราบเสนียดของชายชั่วนั่น!!
ฝ่ายแซนซัสหลังจากที่ช่วยแกะเชือกให้สคอลโล่แล้ว เขาก็ต้องปลอบประโลมสคอลโล่ที่ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆอยู่นั่น ปากสั่นๆพลางบอกว่า “ฉันกลัวๆ”
แต่ในขณะที่ทั้งสองคู่ต่างปลอบประโลมกันอยู่นั้นทรีเซียโน่ก็ได้สติและลุกขึ้นมาหยิบปืนที่วางอยู่ข้างๆโต๊ะ พลางเล็งไปที่แซนซัสก่อน เนื่องจากอยู่ใกล้ที่สุด
“อ๊ะ!! แซนซัส ระวัง!!” สคอลโล่บอกเตือนร่างสูงในขณะที่ทรีเซียโน่กำลังยกปืนมาทางนี้ ทำให้แซนซัสที่มีสันชาตญาณไว รีบกอดสคอลโล่แล้วหมอบลงต่ำทันที ทำให้กระสุนลูกนั้นพลาดเป้าไปโดนที่หัวเตียงแทน
แซนซัสรีบเอี้ยวตัวกลับ พลางนำปืนของตนเล็งไปที่ทรีเซียโน่ทันที แล้วก็...
“ปัง!!” กระสุนพุ่งใส่หน้าผากทรีเซียโน่เข้าอย่างจัง
“กล้ามากนะไอ้สวะ!! กล้าที่จะเล็งปืนของแกมาที่ฉัน!!!” แซนซัสพูดเยียดหยาม
“แซนซัส ฉันว่าเรารีบออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ เสียงปืนเมื่อกี้อาจจะทำให้มันแตกตื่นและอาจเรียกกำลังมาอีกก็ได้นะ ตอนนี้ไม่ค่อยปลอดภัยนักหรอก” ดีโน่ที่เดินพยุงฮิบาริมารีบบอกแซนซัส
“เออ” แซนซัสรับคำ ก่อนที่พยุงสคอลโล่ออกไปเหมือนกัน
ทั้ง 4 คนพากันเดินออกจากห้อง339 ไปเพื่อตรงไปที่ลิฟต์ โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่า สิ่งที่พวกเขาทำเมื่อครู่ทำให้เกิดความเจ็บแค้นในใจของหญิงสาวคนหนึ่งที่แอบมองอยู่ทางด้านหน้าประตูห้องน้ำหญิง
“บอสค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะแก้แค้นให้บอสเองค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นสุดๆ ดวงหน้ามีน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
.
.
.
.
หลังจากที่พวกเขาช่วยสองเคะออกมาได้แล้ว ก็รีบพาเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลทันที เพื่อเช็คว่านอกจากรอยแผลฟกช้ำภายนอกแล้ว ยังมีอะไรเสียหายภายในอีกหรือเปล่า ซึ่งผลออกมาก็เป็นที่น่าพึงพอใจพอสมควร เนื่องจากเคะทั้งสองคนไม่ได้รับบาดเจ็บภายในอะไรมาก จะมีก็แต่ภายนอกเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ซึ่งหมอก็บอกว่าให้รอดูอาการซัก2วันเท่านั้นเอง
“โชคดีจังเลยนะครับที่ทั้งสองคนไม่เป็นอะไรแล้ว” ซาวาดะ สึนะโยชิพูดด้วยน้ำเสียงพึงพอใจอย่างมาก
“นั่นสิครับ แต่ว่า...ถ้าเรามาช้ากว่านี้อีกละก็ มีหวังสองคนนั้นโดนงาบไปแล้วแหงมๆ” มุคุโร่พูดพลางเหลือบมองสองเคะที่นอนหลับอยู่กันคนละเตียงโดยมีสองเมะคอยเฝ้าอยู่ข้างๆ
“เจ๊ว่า...บอสกับคุณดีโน่ควรจะไปพักผ่อนกันก่อนนะคะ วันนี้ก็เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวสองคนนี้เจ๊จะให้พยาบาลพิเศษเขามาเฝ้านะคะ” ลุซซูเรียแนะ
“ฉันคิดว่า...ตัวฉันเองคงจะมีเรื่องที่อยากจะบอกไอ้ฉลามสวะนี่ ฉันจะรอให้มันตื่นก่อน” แซนซัสพูดพลางลูบหัวสคอลโล่อย่างแผ่วเบา คำพูดนี้ทำให้สามหน่อ(?)ที่ยืนฟังอยู่เกิดอาการระริกระรี้ขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาก
“คุณรู้ใจตัวเองแล้วเหรอครับ!?” มุคุโร่เอ่ยถาม
“ไม่” แซนซัสว่าพลางส่ายหัวไปมา “แต่ฉันจะลองไปปรึกษาจิตแพทย์ที่นี่ดูน่ะ”
“เอ๋!? ทำไมต้องไปปรึกษาจิตแพทย์เหรอครับ!?” สึนะโยชิอดที่จะสงสัยไม่ได้
“ฉันยังไม่เข้าใจกับความรู้สึกตัวเองน่ะสิ คิดว่า...ถ้าลองไปปรึกษาดู คงจะได้เรื่องบ้าง…ไอ้ม้าสวะ!!...แกเองน่ะ ก็ควรจะไปปรึกษาบ้างนะ” ประโยตสุดท้ายแซนซัสหันหน้าไปบอกดีโน่ที่นอนกุมมือฮิบาริอยู่ข้างๆเตียง
“ฉันเข้าใจความรู้สึกตัวเองดี” ดีโน่ตอบเรียบๆ แต่ทำให้ทุกคนรวมทั้งแซนซัสด้วยตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ
“ฉันยังรักสคอลโล่เหมือนเดิม แต่สำหรับเคียวยะ...ฉันแค่รู้สึกผิดเท่านั้น” ดีโน่ตอบ
“ไอ้สวะหน้าโง่!! ฉันจะบอกอะไรให้นะ ความจริงแล้วแกน่ะ ไม่ได้รักไอ้ฉลามสวะหรอก” แซนซัสเริ่มเสียงดังขึ้น
“แล้วนายรู้ได้ไง!?” ดีโน่ย้อน
“ข้อหนึ่ง ไอ้ฉลามสวะเป็นของฉัน แกรักไม่ได้!! ข้อสอง แกรักเจ้าฮิบารินั่น” แซนซัสตอบ
“สำหรับเคียวยะ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันแค่รู้สึกผิด” ดีโน่ยังคงยืนยันคำเดิม
“โง่จริงๆว่ะ!! นี่แกโง่ขนาดนี้ ฉันว่าแกควรต้องไปปรึกษาหมออย่างด่วนนะ!!”
“เอาเถอะครับๆ หยุดทะเลาะกันนะครับ ตอนนี้ผมว่าทุกคนคงเพลียมากแล้ว ไปพักผ่อนที่โรงแรมกันเถอะครับ” มุคุโร่ห้ามทัพ
“อย่างที่ฉันบอกไง ฉันยังไม่กลับ!! แล้วสวะอย่างแกไม่มีสิทธิ์สั่งฉันด้วย!!” แซนซัสพูด
“บอสค่ะ เจ๊เชื่อว่า สคอลโล่คงตื่นอีกทีก็พรุ่งนี้เข้าแล้วล่ะค่ะ เพราะตอนนี้ดึกมากแล้วน้า ส่วนเรื่องจิตแพทย์ เจ๊รู้ว่าบอสร้อนใจมาก เอาเป็นว่าบอสไปปรึกษาจิตแพทย์วันนี้เลย แล้วพรุ่งนี้ค่อยบอกสคอลโล่นะคะ” ลุซซูเรียเสนอแบบมากันคนละครึ่งทาง
“...อืม” แซนซัสเหลือบมองสคอลโล่พักนึงก่อนที่จะตอบตกลง เพราะว่าตอนนี้เขาเองก็เพลียจริงๆนั่นแหละ แต่ถึงจะเพลียยังไง เขาก็อยากจะรู้ความรู้สึกของตัวเองให้แน่ชัดเสียก่อนอยู่ดี
“แกจะไปมั๊ย!? ไอ้ม้าสวะ!” บอสแห่งวาเรียถามอย่างนิ่มนวล(?)
“ไม่หรอก ไม่มีความจำเป็นที่จะทำอย่างนั้นซักหน่อย” ดีโน่ตอบ
“แกมันบรมโง่ยกกำลังสองจริงๆ จำคำฉันไว้นะ!! ถ้าขืนแกยังโง่อย่างนี้ต่อไป คนที่เจ็บมันก็คือแกเองนั่นแหละ!!” พูดจบ บอสแห่งวาเรียก็เดินออกไป
“ส่วนคุณแซนซัส...ก็จะไม่เจ็บ เพราะไม่โง่สินะครับ” นภาแห่งวองโกเล่เอ่ยขึ้น
“เหมือนนายกำลังด่าฉันว่าโง่อยู่นะ สึนะ” ดีโน่พูดหยอก
“เอ่อ...ผมเปล่าพูดอย่างนั้นนะครับ” นภาร่างเล็กตอบแบบรู้สึกผิดนิดๆ ส่วนดีโน่ก็ได้แต่หัวเราะ
“ดีโน่จ๊ะ เจ๊ว่าที่บอสพูดมาก็ถูกนะจ๊ะ ยังไงๆดีโน่ก็น่าจะไปลองปรึกษาแพทย์ดู ไม่ได้เสียหายอะไรนี่จ๊ะ” ลุซซูเรียช่วยพูด
“แต่ฉันคิดว่า...ฉันค่อนข้างจะแน่ใจกับความรู้สึกตัวเองแล้วนะ” ดีโน่ตอบอึกอักๆเหมือนไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรนัก แต่ก็ยังฝืนตอบ
“เรื่องแบบนี้ปล่อยให้เขารับรู้ด้วยตัวเองเถอะครับ ลุซซูเรีย เราก็ได้แต่เพียงภาวนาให้เกิดเหตุการณ์พิสูจน์ใจที่ไม่เลวร้ายเท่าไร” มุคุโร่ที่นิ่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินไปรอหน้าห้องจิตแพทย์ที่แซนซัสเข้าไปปรึกษาอยู่
หลังจากนั้นทุกคนก็เดินตามมุคุโร่ไป ส่วนดีโน่ที่เดินอยู่ก็เดินอยู่เงียบๆ ใบหน้าเหมือนใช้ความคิดอะไรหนักๆ แต่ก็ยังคิดไม่ออก
.
.
.
.
TBC.
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ^^
ความคิดเห็น