โลกเทพนิยายไม่ง่ายอย่างที่คิด
โกหกสองครั้งแล้วครั้งที่ 3 ถึงจะพูดความจริง ช่างเป็นเด็กเลี้ยงแกะที่ตรงตามทุกระเบียบนิ้ว กลับกันหนูน้อยหมวกแดงคนนั้น แม้แต่หมวกแดงยังไม่ยอมใส่ ถ้าเกิดยังเกเรอย่างนี้ต่อไปเดี๋ยวคงได้ถูกลืมเข้าสักวัน
ผู้เข้าชมรวม
797
ผู้เข้าชมเดือนนี้
18
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[โลกเทพนิยายไม่ง่ายอย่างที่คิด]
เขียน razi; | วาด YaariYaarii
***
จะเด็กเลี้ยงแกะหรือหนูน้อยหมวกแดง พวกเขาต่างก็เป็น 'ตัวละคร' ในนิทานปรัมปรา คนหนึ่งเป็นเด็กขี้โกหก สามครั้งถึงจะพูดความจริง ส่วนอีกคนสวมหมวกแดง เถลไถลจนได้เรื่องได้ราว
การที่ตัวละครเอกได้มาเจอกันไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะที่นี่คือ อะคาเดมี สถานที่ซึ่งรวบรวมเหล่าตัวละครมากมายให้มาอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นนิทาน ตำนาน ผู้กล้า หรือสัตว์ประหลาด ต่างก็ต้องเข้าเรียนเป็นเวลาสี่ปีเพื่อนรักษาเสถียรภาพของการเป็นตัวละคร
หากจำเป็นต้องใช้เวทมนตร์ก็จะฝึกให้แข็งแกร่ง หากต้องล่าสัตว์อย่างขยันขันแข็งก็มีป่าเขาเตรียมเอาไว้ และเมื่อใดที่จบการศึกษาจะได้รับอนุญาตจาก 'ท่านไอเซอร์' ให้ไปกระซิบข้างหู ชาวโลก เพื่อไม่ให้ลืมเลือนเรื่องราวของตัวเอง
'เลียม' เป็นเด็กเลี้ยงแกะ ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของเขาไม่มีอะไรโดดเด่นนัก ดั้งเดิมเป็นเพียงแค่เผ่ามนุษย์ที่เลี้ยงแกะไปวัน ๆ แม้คำสาปที่ต้องโกหกสองครั้งเวลาตอบคำถามจะทำให้ชีวิตลำบากนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้วชีวิตการเป็นนักเรียนปีหนึ่งในตอนนี้ก็ค่อนข้างจะสุขสบาย
แต่อยู่ดี ๆ ดันเริ่มไม่ค่อยจะสุขสบาย
ขณะนี้มีนักเรียนที่ไม่ดำรงเป็นตัวละครนั้น ๆ อยู่ เมื่อพิจารณาจากเวลาที่เหลือแล้วจะไม่สามารถจบการศึกษาได้ จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลืออย่างเร็วที่สุด โดยสิ่งนี้คือสัญญาเวทมนตร์ เงื่อนไขเป็นไปตามที่ระบุ หากผู้ทำสัญญาไม่สามารถช่วยให้นักเรียนเหล่านี้จบการศึกษาได้ ผู้ทำสัญญาจะไม่มีสิทธิ์จบการศึกษาเช่นเดียวกัน ยอมรับการทำสัญญาหรือไม่
"ต้องได้อยู่แล้ว!"
ขนาดเป็นคนทวนประโยคเองแท้ ๆ แต่คำสาปกลับทำงานซะอย่างนั้น กฎเกณฑ์ตามใจฉันจนอยากร้องไห้ออกมา แต่ถึงอย่างนั้นน้ำตาก็ไม่ช่วยเปลี่ยนแปลงอะไร เพราะหลังจากที่กระดาษบางเบาเปล่งแสงวูบวาบมันก็มาพร้อมกับรายชื่อนักเรียนที่จำเป็นต้องดึงกลับให้เข้าที่เข้าทางไปแล้ว
หนูน้อยหมวกแดงที่ไม่ยอมใส่หมวกแดงและเอาแต่โดดเรียน
สโนว์ไวต์นักล่าแต้มทั้งชายหญิงหรือไม่ใช่คน
ไหนจะมีตัวอันตรายอีกหนึ่ง และอีกสามคนที่ยังหาตัวไม่เจอ
นี่มัน..ไม่เกินไปหน่อยเหรอ?
เลียมครุ่นคิด
และครุ่นคิดว่าถ้าตัวเองขยับปากเมื่อไหร่เป็นได้เรื่องได้ราวทุกที
“แล้วเจ้ามีธุระอะไรกับเขา”
“ข้าจะมาคุยกับเขาเล่น ๆ เรื่องที่จำเป็นต้องทำให้หนูน้อยหมวกแดงถูกไล่ออก”
ไม่ใช่!
บอกว่าไม่ใช่ไง!
บางทีคนที่ดูไม่อันตรายก็ดันกลายเป็นตัวอันตรายเกินกว่าใคร ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไม่เหลือแม้แต่ความไร้เดียงสาที่จะหลงเชื่อหมาป่า กลับกันหมาป่าอาจจะกลายเป็นลูกสมุนไปเรียบร้อยแล้วก็ได้ คนมีแผลใจกับการที่เพื่อนแกะตัวน้อยถูกหมาป่ากินอย่างเขาเลยค่อนข้างจะไม่ถูกโฉลกด้วยสักเท่าไหร่ เพราะอย่างนั้นก็หยุดแกล้งถามคำถามสักทีได้ไหม เจ้าหนูน้อยหมวกแดงคนนั้นน่ะ!
***
เปิดเรื่อง 23.10.2023
ปิดเรื่อง XX.XX.XXXX
- เอ็นจอยรีดดิ้ง -
ลงติดต่อกัน 10 วัน เวลา 20.30 น.
ผลงานอื่นๆ ของ razi; ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ razi;
ความคิดเห็น