ฉันรักนายนะนายสุดหล่อของฉัน!

ณ คลับไนท์เคส เวลา 22.34

บรื้น บรื้น....

เสียงรถยนต์ที่พึ่งเข้ามาจอดที่ที่จอดรถของสถานบันเทิงที่ชื่อว่า “คลับไนท์เคส” เสียงเครื่องยนต์เริ่มดับลงแล้วจากนั้นก็มีผู้หญิงลงมาจากรถBMW รุ่นใหม่ป้ายแดง หญิงสาวสูงประมาณ160เซนติเมตรหน้าตาน่ารักและสวยเธอมีใบหน้าที่ใสไร้สิว ปากบางได้รูปผิวขาวอมชมพูจมูกโด่งเป็นสันแถมแต่งหน้าอ่อนๆแบบธรรมชาติเธอแต่งกายด้วยเป็นชุดเดรสสีแดงสั้นประมาณเลยหัวเข่ามานิด

 ตึก ตึก  ตึก

เสียงรองเท้าส้นสูงขนาด1นิ้วกว่าๆกระทบกับพื้นจนเป็นเสียงหญิงสาวมองเข้าไปในคลับที่แฟนหนุ่มของตัวเองนัดให้มาเจอกันในที่คลับนี้ เธอสามารถเข้าไปในนี้ได้อย่างสบายทั้งที่เธออายุยังไม่ถึง20ปีเลยด้วยซ้ำ! แต่แค่บอกว่าเป็นแฟนเคส เธอก็เข้ามาได้อย่างสบายเลย  เธอเข้ามาในคลับก็พบกับเสียงดนตรีที่ดังมาก เธอมองเข้าไปในคลับรอบๆแล้วมองหาแฟนหนุ่มของเธอที่นัดเธอมาเธอยังคงมองหาไม่ค่อยทั่วแต่แล้วสายตาของเธอก็หันไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งที่จูบกันอย่างดูดเดือดที่มุมมืดๆแถวๆทางเข้าที่เธอเข้ามาและแล้วเธอก็ตกใจมาก เมื่อเห็นหน้าชายคนนั้นใกล้ๆ เธอมุ่งหน้าไปหาชายหญิงคู่นั้นทันทีแล้วผักทั้งคู่ออก แล้วตบหน้าชายที่อยู่ตรงหน้าคนนั้นทันที เพี้ย! ชายหนุ่มหันหน้าไป

ตามแรงที่ถูกส่งมาทางฝ่ามือของหญิงสาวตรงหน้าที่ขึ้นชื่อว่า “มินิ” เป็นแฟนสาวของเขานั่นเอง ชายคนนั้นหันมามองหญิงสาวตรงหน้าพลางจับใบหน้าตัวเองที่แดงเป็นรูปรอยฝ่ามือของเธอคนนี้ หญิงสาวหันไปมองแฟนหนุ่มอย่างไม่เชื่อสายตัวเอง แล้วหันไปพูดกับชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่สนใจผู้คนรอบช้างที่หันมามองเลย  “เคส...ทำไมทำกับนิอย่างนี้ล่ะ ทั้งที่คิดมาตลอดว่าเคสจะเลิกเจ้าชู้และรักนิแค่คนเดียวแล้วนิทำอะไรผิดล่ะถึงทำอย่างนี้กับนิ..ไม่คิดจะพูดอะไรใช่ไหม ฮึกๆ... YOY ” มินิมองใบหน้าแฟนหนุ่มด้วยน่าตาที่เศร้าและเสียใจป่นผิดหวังที่คนรักหักหลังเธออย่างเจ็บปวดในวันที่พิเศษ...“ดี..นัดมาวันนี้ก็ดีแล้ว ต่อจากนี้เราเลิกกันแล้วไม่ต้องมาเจอกันอีกจำไว้!!” มินิวิ่งออกจากคลับไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล่น ทันทีที่เธอพูดจบเคสก็มองตามแผ่นร่างของร่างบางๆนั้นไปด้วยความเจ็บปวด เขาไม่คิดว่าเขาจะทำแรงไปจนทำให้เธอเสียใจ...บอกเลิกเธอในวันครบรอบ1ปีที่เค้าและเธอคบกัน  “ขอโทษมินิ...ที่ฉันประชดเธอแรงไป...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆพรางทำหน้าเศร้า...

เช้าวันต่อมา หลังจากเรื่องเมื่อคืน      

ติ๊ก... ติ๊ด... ติ๊ก... ติ๊ด... ติ๊ก...ตะ..ฉันตื่นอย่างงัวเงียเมื่อได้ยินเสียงนาฬีกาปลุกดังอยู่บนหัวเตียงแล้วฉันก็เอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬีกาที่มันปลุกฉัน ฉันลุกขึ้นนั่งบิดตัวไปมาอยู่บนเตียงพลางขยี้ตาไปด้วย กว่าฉันจะได้นอนเมื่อคืนเล่นกินเวลาไปตั้งตี2แน่ะ ฉันไม่อยากตื่นเลยอ่ะ แล้วในที่สุดฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปโรงเรียนวันแรกของชั้นม.5ในเทอมหนึ่งตื่นเต้นชะมัดแต่ฉันง่วงเลยไม่ค่อยมีอารมณ์ในการตื่นเต้นเท่าไร หลังจากที่ตื่นนอนและอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินตามขึ้นบันไดไปยังชั้นล่างเตรียมตัวไปทานอาหาเช้า เรื่องเมื่อคืนเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันเจ็บปวดมากเกือบไม่ได้นอนเลยเพราะมัวแต่นั่งน้ำตาร่วง  “นี่!มีใครอยู่แถวๆนี้ไหมค่ะ ป้าแหนมอยู่แถวนี้ไหมค่ะ นิมีเรื่องให้ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ”  ฉันตะโกนพร้อมมองหาคนที่พึ่งเรียกชื่อไป เมื้อกี้นี้“ป้าอยู่นี้ค่ะคุณหนูมินิ  -_-'' ”  ป้าแหนมวิ่งออกมาจากแถวๆห้องครัวน่าจะกำลังเตรียมอาหารเช้าให้อยู่ ลืมบอกไปว่าป้าแหนมเป็นคนดูแลฉันตั้งแต่เด็กๆเวลาที่อยู่บ้านคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ป้าแหนมจะเป็นคนดูและฉันเอง ฉันกับป้าแหนมเลยสนิทกันมากสนิทมากรู้สึกเหมือนป้าเขาเป็นคนในครอบครัวฉันเลยล่ะ “ป้าแหนมค่ะมีกระจกเล็กๆแถวนี้ให้ส่องไหมค่ะ^^ ”  ฉันถามพร้อมยิ้มให้ป้าแหนม“มีค่ะคุณหนูจะเอาไปทำอะไรค่ะ ว่าแต่คุณหนูไปทำอะไรมาค่ะทำไมตาบวมเหมือนตูดช้างเลยล่ะค่ะ O_Oหมดสวยเลยนะค่ะ”  ดูๆป้าแกเปรียบเทียบซะตูดช้างเลยหรอ..ว่าแต่ว่าตูดช้างหรอป้าแกหมายถึงหน้าฉันไม่ใช่หรอ!“จริงหรอค่ะเป็นมากไหมเนี่ย ป้าแหนมนิขอกระจกหน่อยค่ะ ด่วนเลย” พูดจบป้าแหนมก็วิ่งไปแถวๆห้องน้ำแขกแถวๆห้องครัวแล้วก็กลับมาพร้อมกับกระจกบานเท่าสมุดโน๊ตเล่มเล็กๆ

“กรี๊ดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดของฉันดังไปทั่วบ้านขนาดหมาที่ยามเลี้ยงไว้ที่อยู่หน้าประตูบ้านฉันยังตกใจจน

วิ่งหนีเลยคิดดูละกันว่าดังขนาดไหน นี้หน้ามินิสาวน่ารักสุดสวยคนนี้จริงๆหรอเนี่ย o_o ทำไมหน้าฉัน

เป็นแบบนี้ตาบวมเท่าตูดช้างแบบที่ป้าแหนมบอกจริงๆด้วยแต่ฉันว่ามันเท่าเป็นไข่ไดโนเสาร์แล้วมั้งนั้น  

อยากจะบ้าตาย!

“โวยวายอะไรแต่เช้ากันน่ะลูกรักของแม่มินิ” จากที่ฉันโวยวายอยู่แถวๆหน้าห้องครัวก็ก็มีเสียงบุคคลปริศนาดังมาจากข้างหลัง ฉันหันไปมองตามเสียงก็พบว่าคือคุณหญิงมารณีนั้นคือแม่ของฉันเองท่านชื่อเล่นว่า  เธอร์ฟี้ ชื่อแม่ฉันเป็นไงล่ะอึ้งล่ะสิก็แม่ของฉันท่านเป็นลูกครึ่งครึ่งคนครึ่งหมา เอ้ยไม่ใช่ล่ะ เป็นคนลูกครึ่ง ครึ่งไทยครึ่งฝรั่งเศษส่วนคุณพ่อเป็นคนฝรั่งเศษแท้ๆเลยล่ะแต่ตอนนี้ท่านพูดภาษาไทยได้ชัดมากเลยล่ะ ฉันเกิดมาก็เลยสวยแบบนี้ไงล่ะ  ฮิฮิ

“นี่มินิลูกทำไมตาบวมอย่างนั้นล่ะค่ะลูก O_o? มินิมีเรื่องอะไรบอกแม่ที่สวยที่สุดในโลกได้นะค่ะ^^”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณแม่ คุณแม่กับป้าแหนมไม่ต้องห่วงหรอกนะค่ะ นิแค่นอนดึกไปหน่อยน่ะค่ะ^^” แม่ค่ะป้าแหนมอย่าโกรธอะไรนิน้า นิทำไปเพื่อนให้ทุกคนสบายใจและไม่อยากให้ห่วงกันหรอกนะค่ะ “วันหลังอย่านอนดึกอีกนะจ๊ะ แม่เป็นห่วงลูกนะแต่..เอ๊ะเมื่อวานแม่ก็เห็นลูกเข้านอนตั้งแต่3ทุ่มกว่าๆแล้วนะลูกจะนอนดึกได้ไง  น่าสงสัยจริงๆนะเนี่ยมีอะไรบอกแม่มาได้นะมินิสุดสวยของแม่” แม่พูดพร้อมลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู                     “ไม่มีอะไรหรอกค่า นิแค่ตื่นขึ้นมาแล้วก็เล่นอินเทอร์เน็ตเพลินไปหน่อยน่ะค่ะ ”

“อ่อ... จ๊ะวันหลังอย่านอนดึกอีกนะนิ เดี๋ยวไม่สวยนะแบบวันนี้นะจ๊ะลูกมินิที่น่ารัก  ”

“ค่ะคุณหญิงเธอร์ฟี้ คิคิ ค่ะคุณแม่กับป้าแหนมไม่ต้องห่วงนิหรอกนะค่ะ”                                                                           “งั้นป้าว่ารีบไปทานอาหารดีกว่านะค่ะป้าแหนมเตรียมอาหารไว้ให้แล้วค่ะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกไม่ทันนะค่ะ” 

“ค่ะป้าแหนม ป้าแหนมไปก่อนเลยค่ะเดี๋ยวนิตามไปนะ  งั้นเราไปทานอาหารกันเถอะคุณแม่ คุณแม่แล้วพ่อไปไหนล่ะ”

“อ่อ...คุณพ่อไปทำงานแต่เช้าแล้วจ๊ะวันนี้  งั้นเราก็ไปทานอาหารได้แล้วเดี๋ยวสายนะมินิ ^_^”

ฉันเดินไปทานอาหารพร้อมคุณแม่ หลังจากที่ฉันทานอาหารเสร็จฉันก็เดินทางไปโรงเรียนโดยใช้รถเบนซ์

ของตระกูลฉันไปโรงเรียน เมื่อฉันอยู่ในรถที่มุ่งหน้าจะไปโรงเรียน ฉันก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่ทำให้เจ็บและ

คนที่ทำให้ฉันเจ็บใจ ฉันจะพยายามลืมอีตา “เคส” นั้นให้ได้ (^O^)v สู้ๆมินิ