ความฝัน(ฝันหรือความจริง)

เนื้อเรื่อง

ณ puket prince hotel นักร้องหนุ่มหล่อสองคนนามว่า กอล์ฟ-ไมค์ เปิดเมาในห้องพักของตัวเอง แล้วเดินเข้าไปด้านในด้วยท่าทีเหนื่อยล้า จากการเดินทางไกลกรุงเทพฯสู่ภูเก็ต ในยามค่ำคืนเช่นนี้

“ห้องสวยดีนะพี่ กอล์ฟ”

“อือ” กอล์ฟตอบรับคำของน้องชายเบาๆก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียงอย่างหมดท่า =_=

“ไม่อาบน้ำก่อนหรอพี่ กอล์ฟ” ?_?

“อาบก่อนเถอะ”

“ก็ได้” แล้วไมค์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี คงเป็นเพราะอยากอาบน้ำใจจะขาดแล้วดูอารมณ์ดีขึ้นกว่าตอนเปิดประตูเข้ามาในห้องครั้งแรก และแล้วไมค์ก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จภายในเวลาไม่กี่นาที เพียงแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น

“พี่ กอล์ฟ ห้องน้ำว่างแล้ว...อ้าว ...หลับแล้วหรอ....ฮ้าว(=_=)ง่วงจริง...”  เขาทำตาปรือๆแล้วสะบัดหัวสองสามทีเพื่อให้รู้สึกดีขึ้นแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เขาจึงล้มตัวลงนอนบนเตียงว่างอีกเตียงหนึ่งและหลับไปในไม่กี่นาที

“ฮ้าว...เช้าแล้วหรอเนี๊ยะ”กอล์ฟตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจสองสารทีหลังจากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำเพราะจำได้ว่าเมื่อคืนลืมอาบน้ำ (ตัวเหม็นจะแย่~_~) และเขาก็อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จภายในเวลาไม่นานเพียง 20 นาทีเท่านั้น (พี่น้องสองคนนี้ต่างกันจริงๆเรื่องนี้: ไม่รู้ว่าใช่เรื่องจริงอะป่าวแต่ที่รู้มารู้สึกจะใช้) “ไมค์...ไมค์ตื่นเถอะ...ตื่น”พี่ชายเรียกน้องชายที่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มให้ตื่นขึ้น

“อา-ราย...หรอพี่ กอล์ฟ”ไมค์ถามอย่างงัวเงีย

“ไปขี่จักรยานกัน”

“หา!”0_0 ไมค์ลืมตาขึ้นอย่างตกใจใครจะนึกว่าพี่ชายจะปลุกไปขี่จักรยานตอนเช้าอย่างนี้ทั้งที่เมือคืนนอนดึกจะตาย แล้กอล์ฟก็ไม่ยอมให้ไมค์พูดอะไรรีบฉุดให้ลุกจากเตียงแล้วพลักเข้าห้องน้ำ

กอล์ฟและไมค์ไปยืมจักรยายจากพนักงานที่ให้บริการด้านนี้ ซึ่งทำให้พนักงานสาวคนนั้นถึงกับ อึ้ง...(OH! My god บุญฉันจริงๆที่ทำงานนี้) 

ณ ริมชายหาด

กอล์ฟ และไมค์ขับรถจักรยานไปพร้อมกัน บนถนนซีเมนต์ที่ขนานกับทะเล ส่วนตัวของโรงแรม

“ไมค์แข่งกันดีป่ะ”

“เอาดิ”แล้กอล์ฟก็ออกตัวก่อนโดยไม่รอน้องชายที่ตะโกนทักท้วง “พี่กอล์ฟ...ขี้โกงไปก่อนได้ไง..” ไมค์ตะโกนไล่หลังไปก่อนจะร่งสปีดสุดแรง

  “   ตูม   ”

“เฮ้ย...ขอโทษครับ” +_+ กอล์ฟรีบพยุงตัวเองขึ้นแล้วรีบไปดูอาการของหญิงสาวที่ชน

“ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ”ธรารัน สาวน้อยที่ถูกกอล์ฟขี่ตักรยานชนเมื่อกี้พยายามลุกขึ้นจากจักรยานตัวเองเข่นกัน เขาละเธอมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนที่ไมค์จะส่งเสียงมา

“พี่กอล์ฟ...เป็นไงบ้าง”ไมค์ส่งเสียงมาแต่ไกล เขารีบรุดมาดูพี่ชายและถามด้วยความเป็นห่วง เขาสะดุดใบหน้าที่ขาวเนียน และผมที่ยาวเลยกลางหลังด้วยซ้ำ น่ารักจริงๆ ^_^

“นี่เธอ..ขับจักรยานยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ” ไมค์ตะคอกใส่เธอจนเธอสะดุงถึงแม้ว่าเขาจะมองว่าเธอน่ารัก แต่พี่มาก่อน(มันอายมากกว่า)

“นี่นาย...จะมาไปแล้วนน่ะ ฉันขับมาทางตรงฉันไม่ผิด พี่นายนั้นแหละผิด”เธอตวาดเหว

“แต่ถ้าพี่ฉัน แขนหัก ขาหัก ขึ้นมา เธอมีปัญญาจ่ายค่ารักษาพยาบาลไหม” ไมค์พูดเสียงดังจนผู้เป็นพี่ชายต้องเข้าห้าม

“เฮ้ยไมค์...ค่ารักษาพยาบาลน่ะไม่ต้องจ่าย จ่ายค่าดูแลใจผมก็พอครับ” กอล์ฟหันไปทำตาหวานให้หญิงสาวที่ทำหน้าบูด

“พี่กอล์ฟ...”ไมค์หันมามองพี่ชายหน้าเหวอ เข้ามาช่วยแท้ๆทำกันได้ ส่วนธรารันก็ยกจักรยายขึ้นแล้วเดินออกจากตรงนั้นไป ด้วยอาการเซ็งสุดๆ “นี่คุณ...คุยกันก่อนดิ” ไมค์ทิ้งจักรยานแล้ววิ่งตามรันไป ปล่อยให้กอล์ฟยืนงง ว่าจะทำยังไงกับจักรยานดี

“อะไรอีก” เธอหันมาถามอย่างอารามณ์เสีย

“ขอโทษ”ธรารันตะคอกใสหน้าไมค์น้ำลายกระจาย

“นี่คุณ...”ไมค์ทำท่าจะชี้หน้าเธอ แต่เขาต้องชะงักเพราะ ไอ้เสีย แชะๆ เหมือนเสียงชัตเตอร์เลย “ตายหละ...”ไมค์จับมือธรารนหลบเข้าพุ้มไม้ข้างๆ

“ไปไหนแล้วว่ะ” ปาปารัซซี่ที่แอบถ่ายรูปสองคนเมื่อกี้สบถออกมาเสียงดัง “เฮ้ย...พวกแกไปดูทางนู้สิ”เขาบอกลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ส่วนตัวเขาเดินไปอีกทางหนึ่ง

“ไปยัง”ธรารันถามเสียงเบาเพราะกลัวนักข่าวคนนั้นได้ยิน

“เดี๋ยวสิ” ไมค์พูดพลางขยีบเข้าใกล้กันมากขึ้นจนธรารันรู้สึกว่ามันใกล้เกินไป

“นี่นาย...ไปไกลๆเลย”

“งู ..งู!”0_o

“ไหนงู...แม่จะจับมากินให้หมดเลย”เธอพูดพลางมองซ้ายมองขวาหางู ส่วนไมค์ก็ทำหน้าเสีย “โธ่...พูดมาได้”เธอลุกขึ้นยืนทันที และไมค์ก็ลุกตาม ธรารันรู้สึกว่ามีอะไรพันขาเธอคิดว่ามันเป็นงู (หรือ ที่เขาพูดจะจริง)

“ว้าย...งู...งูช่วยด้วยงู”เธอกระโดดเกาะไหล่ไมค์แล้วกระทืบๆๆๆๆๆ

“นี่คุณ…กระทืบอย่างรนี้งูมันก็ตายหมดแล้ว...ที่พันขาคุณนะหญ้าตางหาก” ไมค์พูดกลั้วหัวเราะก่อนจะก้มลงไปเอาหญ้าออกจากขาธรารัน

“ขอบคุณน่ะ”

“ไม่เป็นไร”.....-_- “ถือว่าเราหายกัน O.K” ไมค์ยื่นมือขวาออกไปเพื่อแสดงถึงมิตรภาพ ธรารันก็ยื่นมือขวาออกมาเพื่อรับมิตรภาพนั้น

“คุณ...ชื่ออะไร”

“ธรารัน...เรียกรันก็ได้”

“งั้น...ผมชื่อ...”

“ไมค์...ใครไม่รู้จักชื่อคุณก็อยู่หลังเขาแล้วหล่ะ”

“ฮึฮึ / ฮ่าฮ่า”ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนานก่อนจะแยกย้ายกันกลับห้อง

ณ ห้องพักกอล์ฟ-ไมค์

“พี่ผมรู้ชื่อเธอแล้วน่ะ”

“ธรารัน ชื่อเพราะดีนะ” กอล์ฟพูดพลางกดโทรศัพท์ “รู้เบอร์แล้วด้วย”

“โหย...เร็วกว่าทุกทีเลย” ไมค์พูดพลางชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์กอล์ฟ “ขอดูมั่งดิ”

“เฮ้ย...อะไรหะเมื่อเช้ายังทะเลาะกับเขาอยู่เลย”กอล์ฟพูดล้อเลียนน้องชาย จนไมค์หน้างอน

“โห...พี่มันก็...”ไมค์ไม่พูดอะไรต่อแต่กระโจนใส่พี่เพื่อแย่งโทรศัพท์  และแล้วทั้งสองคนต้องชะงักเพราะรู้สึกเหมือนมีคนมาเขย่าตัว  กอล์ฟและไมค์ตื่นขึ้นมาบนเตียงที่เขานอนไปเมื่อคืน และชุดที่เขาใส่ก็เป็นชุดเดิม ทั้งสองจึงต่างเข้าใจว่ามันคงเป็นความฝัน  ทั้งสองคนแต่งตัวแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปขึ้นรถตู้ที่ด้านล่าง ระหว่างลงลิฟท์ทไมค์กำลังจะบอกพี่เรื่องความฟัน

“พี่กอล์ฟ ... คือ ว่าเมื่อคืนผมฝัน...”

“พี่ก็ฝัน...ฝันแปลกด้วย” กอล์ฟพูดขณะที่ลิฟท์มาถึงชั้นล่างพอดี

“กอล์ฟ-ไมค์มาทางนี้ที”ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูมีตำแหน่งหนึ่งในนี้เรียกกอล์ฟ-ไมค์

“นี่ธรารันน่ะ ผู้ช่วยคนใหม่ของพี่”ธรารันก้มไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงาน  แล้วสองพี่น้องก็ยืนอึ้งไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนจะถูกสะกิดให้ขึ้นรถด้วยความงงของทั้งคู่ กว่าจะเปิดปากพูดเรื่องนี้ก็อีกวันหนึ่ง