พรุ่งนี้ค่อยฆ่าข้าเถิดท่านรองแม่ทัพ

“เสี่ยวหมิงเก่งมากหาของเจอด้วย ยังมีอีกหรือไม่เสี่ยวหมิงพาแม่เข้าไปดูหน่อย”

ฟางเฟยเซียนเอ่ยชมบุตรชาย

เสี่ยวหมิงเมื่อได้รับคำชมก็ยิ้มหน้าบาน เสี่ยวหมิงรู้แล้วว่าตนเองนั้นเก่งมาก

เขาเคยเกือบเหยียบหางงูด้วยนะ ตัวใหญ่เชียวล่ะ แต่ก็เลือกที่จะไปเหยียบหัวมันแทน เพราะท่านย่าตู้เคยบอกว่ามันมีพิษห้ามเผลอไปเหยียบหางของมันเข้า ต้องสังเกตุและดูแลตนเองให้ดี

เขาจึงเพียงแค่เหยียบหัวของมันไว้แน่นๆ จนแบนติดพื้นแล้วก็รีบเดินหนีมาอย่างเร็วไว เพราะท่านปู่ฉือบอกว่า งูทั้งหลายล้วนมีพิษให้รีบถอยออกห่างให้ไวๆ หากเจอเข้า

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความสนุกสนานเฮฮาอ่านแล้วไปเม้าท์มอยกับเพื่อนได้ อย่าไปถือเป็นจริงเป็นจัง

ตัวละครสถานที่และทุกอย่างในนิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งขึ้นตามจินตนาการไม่พาดพิงถึงผู้ใด

งดนำไปดัดแปลงแก้ไขหรือลอกเลียนแบบนะคะ

อยากสนุกต้องมาอ่านต้นฉบับจากไรท์ผู้นี้เท่านั้น 

ที่แรกคิดว่าจะพักสักเดือน แต่ทนคิดถึงรีดส์ไม่ไหว เลยต้องมาแต่งนิยายแบ่งปันกันอ่าน 

ฝากกดหัวใจเยอะๆๆๆนะคะ เพิ่มเข้าชั้นและแวะมาพูดคุยกับไรท์ได้ ไรท์จะดีใจมากเลิฟๆๆ