คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::LOVE ME LOVE MY ANTIFAN:: น้องแบมแอนตี้แฟนพี่มาร์ค (BAMBAM OUT!)
"เห้ย!"
ผมคว้าโทรศัพท์เครื่องดำของไอ้ยูคมาดูอย่างไม่เชื่อตาตัวเอง ผมจ้องตาแทบล้นออกมาจากเบ้าเรียกเสียงหัวเราะของมันได้ในทันที ผม กันต์พิมุก ภูวกุล หรือแบมแบม มนุษย์ผู้เทพคุ้กกี้รันหรือมาวางแผนให้คุ้กกี้ที่น่ารักหนีออกจากวันเดอร์แลนด์! เข้ามา, มาวิ่งด้วยกันเถอะ! ซึ่งผมเชื่อว่าบุคคลที่เล่นไลน์ 80% จะโดนอีข้อความนี่โจมตี ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่พอได้เล่นแล้วนะ ไม่เป็นอะไรเลยนะครับ ติดเลย!
แต่ไอ้การที่ไอ้ยูคมันได้แปดล้าน! แปดล้านนี่นะ!!!!!!!!!!!
ไม่เชื่ออะ!!! ผมไม่เชื่ออออออออออออออออ!!
"เด็กน้อยครับ อย่าคิดมาแข่งกับพี่ยูคยอมคนหล่อเลยครับ" มันพูดก่อนจะยักคิ้วอย่างกวนตีนก่อนจะแย่งโทรศัพท์กลับเมื่อเห็นผมทำท่าจะโยนไอโฟนห้าเอสสีดำของมันทิ้ง เห้ยนี่ผมไม่ได้พูดเล่นนะ กะจะโยนทิ้งจริงๆแล้วครับ ไม่จริงอะไม่จริง
"ไอ้สัสกากละอย่าวีนดิ้ครับ กูเปลี่ยนโทรศัพท์มาเพื่อการนี้เลยนะครับๆ"
ผมไม่ตอบมันครับ แต่มันก็พูดจริงแหละ เมื่อก่อนมันว่าเกมนี้ปัญญาอ่อนมันเลยไม่เล่น ผมก็ชอบเอาสกอร์หรูๆไปอวดมันตลอดๆ ล้านแปดบ้าง สองล้านสี่บ้างละ มันรำคาญจนได้เปลี่ยนโทรศัพท์เพื่อให้เล่นเกมนี้ได้สเถียรขึ้น ทำให้ผมสงสัยว่า นี่มันอยากชนะผมขนาดนี้เลยเหรอวะ?
ผมลุกหนีมันครับ ส่วนหนึ่งเพราะผมค่อนข้างอิจฉามัน (ไม่ค่อนข้างละครับ อิจฉามากด้วย) ไม่มีอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงมันด้วยซ้ำ ผมหันมายีหัวผมเบาๆจนผมยุ่งนิดหน่อย ผมหันไปทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน แต่มันก็ยังยิ้มสนุกราวกับผมเป็นตุ๊กตาของมันซะงั้น
"อย่ายีผมกูดิ เดี๋ยวแม่งไม่หล่ออะ" มันยิ้มบ่อยเกินไปแล้วนะช่วงนี้ ผมคิดก่อนจะหันไปยีหัวมันคืน แต่มันกลับนิ่งซะงั้นไม่พูดไม่โวยวายอะไรจนผมแปลกใจ ก่อนจะหันไปมองหน้ามัน
"อะไรวะ มันไม่ไม่โวยวายเลยอะ"
"กูไม่ได้เด็กแบบมึงนะแบม"
มันยิ้มก่อนจะเรียกผมกลับมานั่งข้างๆมันเหมือนเดิม ผมกลับไปนั่งเพราะรู้สึกว่าการงอนเพื่อนเพราะมันได้คะแนนในเกมมากกว่ามันดูปัญญาอ่อนและไม่หล่อ ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรแม้แต่น้อย
"ไหนเก่งจริงเล่นโชว์หน่อยสิคะยูคยอมอปป้า" มันหัวเราะกับเสียงแหลมๆที่ผมทำขึ้นมาประชดมัน ไอ้บ้านี่มันหัวเราะได้ทั้งวันเลยรึไงวะ มันยีหัวผมอีกรอบเป็นการเปิดพิธี (เพื่ออออออออออ)
"มึงจะใช้ตัวไหนก็อัพให้เต็ม พออัพเต็มมึงก็จะได้สมบัติเห็นปะ ถ้ามึงจะทำสกอร์สูงๆ มึงก็ซื้อบูสท์พวกนี้ให้หมด แล้วบูสท์สปีดตอนแรกเนี้ยมึงต้องทำคะแนนให้ได้สองแสนขึ้นนะ" มันร่ายยาวจนผมจำประโยคแทบไม่ได้ เลยได้แต่พยักหน้าส่งๆแล้วพูดไปว่า
"เออ กูไม่สงสัยละว่าทำไมมึงถึงเล่นได้แปดล้าน"
มันหัวเราะก่อนจะกดเริ่มเกม นั่นแหละ มันเล่นพลิ้วและไม่พูดอะไร และผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่ามาจ้องโทรศัพท์มันจนนั่งทับผมแทบจะรวมร่างกันเมื่อไหร่ แต่มันก็ไม่พูดอะไรเลยนะ เงียบจนผมว่ามันจริงจังกับเกมนี่มากกว่าสอบด้วยซ้ำ
ตึ่ง
ในขณะนั้นเอง ยูคยอมผู้เก่งกาจโดยไม่เคยชนอะไรสักอย่างตกเหวลงไปดื้อๆ ผมกำลังจะหันหน้าไปล้อมันนั่นแหละ แต่พอหันหน้าไปก็เห็นมันกำลังจ้องหน้าผมอยู่พอดี ไม่ได้มองเกมเลยด้วยซ้ำ มันวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆตัวมันก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมดีๆ
หน้าผมมีอะไรติดรึไง?
ความเงียบปกคลุมไปทั่วทำให้ผมไม่กล้าจะพูดประโยคนี้ออกมา มันอึดอัดแปลกๆ ผมกับมันไม่เคยมีความรู้สึกอึดอัดแบบนี้เลยนะ แต่เสียงโทรศัพท์ของผมช่วยชีวิตได้ก่อน ไอ้ยูคเหมือนพึ่งรู้ตัวมันเลยยิ้มก่อนจะยีผมของผมอีก(แล้วเหรอวะ!)
~I got a boy 멋진! I got a boy 착한! I got a boy handsome boy 내 맘 다 가져간~
"มึงอะไม่นิ่งเห็นปะกูตกเหวตายเลย"
"อย่ามาแก้ตัวเลยน้องยูค ตะกี้มึงอะกากเอง บรู้ว"
Choi Minjoo
ผมพูดกวนตีนมันก่อนจะมองชื่อคนโทรเข้าก่อนจะกดรับอย่างรวดเร็วก่อนจะไปบ่นทีหลังเพราะกลัวพี่สาวทั้งเก้าที่น่ารักของผมจะแหกปากไปมากกว่านี้ ไอ้ยูคทำหน้าแปลกๆเสมอเมื่อโทรศัพท์ของผมแหกปากเวลาไปไหนมาไหนกับมัน
"โทรมาทำแมะ ว่างมากรึงะ ไหนว่าซ้อมอยู่งะ" ผมพูดเสียงกวนตีนกับมัน เจบี หรือ แจบอม พี่ชายแท้ๆของผมอิมพอร์ตจากไทยแลนด์เหมือนกัน ความจริงมันชื่อเจบีครับ แต่เพราะมันไปเป็นเด็กเทรนให้บริษัทนึงมันเลยมีชื่อเกาหลีเก๋ๆกับเค้า ให้ทายตอนนี้พวกมัน หมายถึงกลุ่มเด็กเทรนของพวกพี่เค้าโดนยึดโทรศัพท์อยู่แหงๆเพราะใกล้จะเดบิ้วต์แล้วถึงได้ใช้เบอร์ของพี่สาวที่ทำงานอยู่ประชาสัมพันธ์โทรมา
"(คร้าบ ตอนนี้พี่ชายสุดที่รักของแบมแบมกำลังซ้อมอยู่น้า เหนื่อยมากๆเลยนะครับคนหล่อออออ)" มันพูดเหมือนกัดฟันคำว่าคนหล่ออะ แสดงว่าไม่เต็มใจชมผมอ่ะ
"จะอ้อนอะไรห้ะ ฝันไปเถอะ ให้ทายพี่คงหิวข้าวแต่ออกไปกินไม่ได้ใช่ปะละ จะให้แบมซื้อไรมาให้กินใช่ปะละ" ผมพูดก่อนจะได้ดักไว้ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะแหะๆของแจบอม
"(โหแบมทำไมอัจฉริยะงี้ รู้ใจพี่มากเลยครับฝากซื้อไก่มาให้หน่อยน้า เค้าสั่งไก้มาไม่ได้อะครูฝึกยึดโทรศัพท์พวกเค้า นี่เค้าถ่อมาเข้าห้องน้ำละแอบยืมโทรศัพท์พี่มินจูมาเลยน้า แล้วไม่ต้องอ้างไรทั้งนั้นพี่เรียนท่านแม่ไปเรียบร้อยแล้วถ้าแบมไม่ทำตามคำสั่งของพี่ชายคนหล่องี้แบมจะอดเล่นเกมนะเว้ย เห้ยๆเค้ามาละบายๆๆๆ)"
"เห้ยไรวะ!!! เจบี!!!"
ติ๊ดติ๊ด
"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ไอ้พี่บ้า! ไอ้พี่เฮงซวยยยยยยยยยยย!!”
"มึงเปลี่ยนริงโทนได้ปะแบม มึงคิดได้ไงเนี่ยเอาเพลง I Got a Boy มาเป็นริงโทน มึงรู้ปะตอนอยู่โรงเรียนงี้พอเพลงนี้แม่งดังเมื่อไหร่คนแม่งมองมึงหมด ฉันมีแฟนที่หล่อ ฉันมีแฟนที่แสนดีอะไรของมึงงง เปลี่ยนเถอะ" ไอ้ยูคบ่นขึ้นมาก่อนจะยื่นชาไข่มุกให้ผม ผมรับมากินอย่างไม่มีความเกรงใจ มันรู้ใจผมจริงๆจนผมตกใจ ชาไข่มุกเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาได้จริงๆนั่นแหละ
"ดูมันดิยูค มันเอาแม่มาอ้างอะ!"
"อะไรพี่เจบีทำอะไรมึงหืม"
"มันบอกว่าถ้าเราไม่ซื้อไก่ไปส่งถึงที่ให้มันมันจะห้ามแบมเล่นเกม T_T" ผมพูดก่อนจะแบะปากตามนิสัย ไอ้ยูคยอมยิ้มอีกแล้วครับ ก่อนจะคว้ากุญแจรถที่วางข้างๆมาถือไว้ โดยที่แบมแบมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังใช้สรรพนามแปลกๆกับเพื่อนสนิท
แล้วมันก็ได้ผลจริงๆซะด้วย
"ป่ะ"
"เห้ยไปไหน"
"ไปซื้อไก่ให้พี่เจบีไง"
"กูไม่ใช่เด็กละนะเว้ยไอ้ยูค"
"..เออ งั้นกูรออยู่นี่นะ"
ผมพยักหน้าก่อนจะคว้ากระเป๋าตังกับกุญแจฟีโน่คันโปรดที่ขับคล่องอยู่คันเดียวที่พึ่งขี่เป็น สายตาเหลือบไปเห็นริสแบรนด์เกิลล์ เจเนเรชั่นสีชมพูวางไว้อยู่ข้างๆก่อนจะหยิบมาใส่โดยอัตโนมัติ
"ห้ามไปไหนนะมึง" ผมพูดย้ำมัน
“เออไม่ไป อยู่นี่เปลืองค่าแอร์ห้องมึงดี”
“พ่อง”
ตามที่มันบอกนั่นแหละครับ ที่นี่อะบ้านผมและที่ยืนอยู่นี่ก็ห้องผม บ้านของผมเปิดร้านขายขนมเล็กๆโดยมีท่านแม่เป็นคนบริหารเองคนเดียวเท่านั้นเพราะ 1. ผมทำอาหารไม่เป็นเลย ทอดไข่ยังไหม้ คงไม่มีปัญญาที่จะทำขนม 2. ไอ้เจบีก็เป็นตามข้อ 1 และข้อ 3. ให้กลับไปอ่านอีกรอบ
แล้วสิ่งที่ทำให้ผมกับไอ้ยูคสนิทกันมากๆคงเพราะว่าครอบครัวผมกับครอบครัวไอ้ยูคสนิทกัน แม่ผมกับแม่มันเคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน ก่อนผมจะมาอยู่ที่เกาหลีไอ้ยูคก็จะมาเยี่ยมบ้านผมที่ไทยบ่อยๆ จนมันมีบ้านอยู่ที่ประเทศไทย เหมือนผมมีบ้านอยู่เกาหลีนั่นแหละครับ แต่ไอ้ห่านี่กวนตีน ไม่กลับบ้านกลับ เพราะติดเกมกับผมเอง
อาจจะเป็นเพราะว่านิสัยติดเกมเหมือนกันนี่แหละครับทำให้เราเข้ากันได้ และเพราะการติดเกมนี่เองทำให้มันมาค้างกับเสมอเพราะผมกับมันเล่นเกมกันจนดึก ที่ไม่กลับไปส่งมันที่บ้านไม่ได้กลัวตายระหว่างทางนะครับ แต่ขี้เกียจนี่เอง
“ห้ามไปไหนนะ สัญญาแล้วนะ กูไม่อยากกลับมาอยู่คนเดียว” ผมหันมาย้ำในขณะที่กำลังจะปิดประตู ไอ้ยูคมันหัวเราะอีกแล้วครับ
“เออ ถึงมึงจะไล่ให้ตายกูก็ไม่ไปหรอก กูรักมึงจะตาย”
“หนูก็รักอปป้านะคะ ถุ้ย”
-LOVE ME LOVE MY ANTI FAN-
ตอนนี้ผมถึงหน้าห้องซ้อมของพวกนั้นพร้อมกับไก่ในมือแล้วครับ
ผมอยู่ในสภาพที่เปียกโชกพอใช้ได้เลย เพราะหลังจากที่ขับมอไซค์ไปได้สักพัก ฝนก็เริ่มตกแบบกระปริบกระปรอย ทำให้ผมต้องรีบไปสิงสถิตที่ร้านไก่ ร่มพกที่ชอบเก็บไว้ใต้เบาะกลับหายไป ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไอ้เจบีมันเอาไป!
พอฝนเริ่มหยุดตกผมก็ต้องรีบเอาอีไก่เวรตะไลนี่ไปฟาดหน้าพี่ชายสักครั้งให้ได้เพราะผมก็เกรงใจไอ้ยูคมันนะเว้ยที่มันต้องนั่งรออะ เพราะอีไก่นี่ชัดๆเลย (โยนความผิด) พอขับไปได้สักพักเท่านั้นแหละ ฝนแม่งตกลงมาเลยครับ!!!!!!!!!!!!!!!
ผมหันไปมองประตูห้องที่มีกระดาษติดไว้ว่า GOT7 ความหงุดหงิดที่เกิดจากไอ้พวกนี้ทำให้ผมอยากจะเตะอะไรทิ้งสักอย่าง ผมหันไปมองประตูห้องแต่มันคงไม่เป็นไรมั้งเพราะพวกนั้นคงกำลังซ้อมเต้นอยู่
ตึ่ง!!!!!!
ผมเตะประตูด้วยกำลังแรงที่มีปรากฏว่าไอ้ประตูบ้านี่มันไม่ได้ล็อก เรียกความสนใจกับสมาชิกในวงได้ทันที โอเค ผมเริ่มเห็นรางร้ายเข้ามาแล้วละ เลยพูดได้คำเดียวว่า
“..อ้าว ประตูไม่ได้ล็อกเหรอครับ”
ไอ้พี่เจบีหัวเราะครับ มันหัวเราะแบบ เออชาตินี้มึงจะไมได้หัวเราะอีกละอะ มันกวักมือเรียกผมเข้ามาครับ ผมส่ายหน้าอย่างเดียวอะถึงจะหนาวแค่ไหนก็เถอะ
มึงเข้าใจมั้ยยยย กูอาย T_T
“แบมแบมใช่มั้ยครับ? เข้ามาเถอะนะ มันหนาวนะครับ” พี่จูเนียร์ที่น่าจะชื่อจูเนียร์ยิ้มตาปิดโคตรน่ารักอะลากผมเข้ามาครับ รู้สึกว่าการที่ผมเข้ามานี่เป็นจุดสนใจสำหรับทุกคนเหลือเกิน เออเพราะสภาพผมคงเหมือนลูกหมาตกน้ำสินะ ผมแทบจะมุดดินตายตอนเห็นไอ้คนหัวแดงๆแม่งกลั้นหัวเราะผมอะ
ว่าแล้วก็หันไปหาครูฝึกที่ไม่เห็นเลยแม้แต่เงา กับกองขนมที่วางพะเนินนี่ผมควรเชื่อมันมั้ยว่าครูฝึกฝึกหนักจนยึดโทรศัพท์ทั้งๆที่ผมเห็นพี่ยองแจกำลังฟังเพลงกับพี่... อะไรวะ อยู่นะ ถ้าผมไม่เกรงใจเพื่อนไอ้พี่บ้านี่คงจะว่าละ แต่ทำไงได้อะ พี่จูเนียร์น่ารักไปไงครับ T_T ฮอลลลลล
“น้องมึงหนาวเหมือนหมาตกน้ำมาเลยว่ะ”
อ้าว ไอ้พี่หัวแดง ไฝ้วกับกูมั้ยครับ กูแค่คิดว่ามันคงเหมือนไม่ได้เหมือนเลยเว้ย! ผมกำลังจะหันไปมองแต่เห็นพี่อะไรวะคนนั้นอะๆ ยื่นผ้าขนหนูกับชุดลำลองมาให้
“ไปเปลี่ยนเสื้อได้แล้วครับระวังเป็นหวัดนะครับ J”
“อ่า..ครับ” ผมพยักหน้าก่อนจะไปเปลี่ยนชุด ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่อยู่ในสภาพลูกหมาตกน้ำอ่ะ แต่สภาพผมตอนนี้มันเหมือนลูกหมาตกน้ำจริงๆเหรอครับ?
-LOVE ME LOVE MY ANTI FAN-
“แบมแบมมานั่งนี้เร็วๆๆ” พี่จูเนียร์กวักมือเรียกผม ผมหันไปมองเห็นว่าสมาชิกวง GOT7 กำลังนั่งล้อมวงกินไก่กันโดยไม่สนผมที่ไม่ได้เป็นหนึ่งในสมาชิกเลยด้วยซ้ำ ผมควรจะถ่ายลงเน็ตมั้ยครับ?
ผมไปนั่งข้างๆพี่จูเนียนร์โดยว่าง่าย พี่จูเนียร์นั่งขวามือผม ไอ้พี่บ้าเจบีนั่งถัดจากพี่เจบี พี่อะไรวะที่เอาชุดมาให้นั่งซ้ายมือผม พี่ยองแจนั่งถัดจากพี่อะไรวะ ส่วนไอ้พี่หัวแดงแม่งนั่งตรงข้ามผมเลยครับ!!
ผมมองคนอื่นกินไก่กันอย่างเอร็ดอร่อยครับในขณะที่ผมต้องกินแต่เฟรนช์ฟายด์อยู่เงียบๆครับ ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่กินอย่างอื่นนอกจากน้ำอัดลมกับไอ้มันฝรั่งทอดนี่บ้างละ ขอบอกเลยนะครับ ว่ากินไม่เป็น T_T
“พี่เนียร์ ฝากบอกพี่บีหน่อยดิว่าเอาไก่ให้หน่อย ผมกินไม่เป็นครับ” ผมหันไปสะกิดพี่จูเนียร์ก่อนจะกริบพี่แกไป พี่จูเนียร์หันมามองก่อนจะหัวเราะเบาๆก่อนจะหันไปบอกพี่บี ไอ้พี่บีหันมามองผมเหมือนกับว่า โตขนาดนี้แล้วยังกินไก่ไม่เป็นอีกรึไงวะ มันมองบ่นๆก่อนจะเอาให้ผมครับ
“อะไร โตขนาดนี้ละกินไก่ไม่เป็นรึไง” ไอ้พี่หัวแดงพูดขึ้นมาครับ พอมันพูดขึ้นมาเท่านั้นแหละทั้งวงหัวเราะอะยกเว้นผมที่นิ่งเลยครับ นิ่งเลย แดกไรไม่ลงทั้งนั้น จบ!
“โอ๋น้องแบมแบมครับอย่างอนนะครับกินต่อเถอะ หรือจะให้พี่เอาให้ด้วยหืมเป็นไง กินไก่ของคนหล่อนี่อร่อยนะจะบอกให้” ไอ้พี่หัวแดงพูดขึ้นมาครับ ผมแทบจะมุดดินหนีอะ เสียงหัวเราะมันดังขึ้นมาอีกจนผมแทบจะระเบิดหนีแล้วโว้ย
“พี่รู้ปะถ้ากินไก่พี่ละอร่อยนะ ผมกินไก่ผมนี่อร่อยทะลุโลกละ ความหล่อเรามันต่างกันเข้าใจปะ” ผมพูดขึ้นมาทำให้แต่ละคนนิ่งกันเป็นแถบๆ คงจะไม่คิดสินะว่าผมไม่กล้าพูดไรแบบนี้อะ บอกเลยนะว่าคิดผิดจริงๆ เห้อ เซงจังคนมันหล่อ *สะบัดบ็อบ*
“หล่อหรือน่ารักครับบอกใหม่ชัดๆได้ปะหืม”
“ฟังนะครับพี่หัวแดง ผมอ่ะ หล่อครับ! ...หล่อกว่าพี่เย้อะอย่างพี่เนี่ยเทียบไม่ติด” ผมพูดเกาหลีในประโยคแรกก่อนจะพูดภาษาไทยประโยคหลัง ไอ้เจบีหัวเราะครับในขณะที่แต่ละคนงงกับภาษาไทยเป็นแถบๆ
“พี่หัวแดง? นี่ไม่รู้จักชื่อพี่เหรอครับ แล้วประโยคหลังคือไรครับหืมน้องแบมแบม”
“แบมแบมมันบอกว่ามันหล่อกว่ามึงเยอะเลยว่ะมาร์ค” ไอ้พี่เจบีบ้าทรานให้เป็นภาษาเกาหลีครับ ทุกคนขำแตกเลยอะ ผมก็ขำไปด้วยเพราะเห็นหน้าพี่หัวแดงอะ
ไอ้พี่มาร์คหรือไอ้พี่หัวแดงเดินอ้อมมานั่งข้างๆผมครับ ผมพยายามกินต่อไปโดยไม่สนใจมัน ไอ้พี่มาร์คจับผมให้มาเผชิญหน้ากับมัน มันเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆจนหน้าผากผมติดกับหน้าผากของเขา
ทำให้ผมรู้ว่า ไอ้พี่มาร์คนี่มันหล่อขนาดไหน
เห้ย!
ผมสะบัดมันออกสุดชีวิตแต่มันก็รั้งไว้ ละแต่ละคนที่นั่งอยู่นี่ดูช่วยเหลือผมเหลือเกิน นั่งกินโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมเม้มปากตามนิสัยผมอีกแล้ว ไอ้พี่มาร์คยิ้มก่อนจะเลื่อนหน้าออกไป
“หล่อรึยังครับ?”
“…”
“รู้ตัวรึเปล่าว่าหูแดงน่ะ”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมอึ้งก่อนจะเอื้อมมือไปจับหูของผม ด้วยการที่ห้องซ้อมมีกระจกรอบด้านทำให้เห็นหูแดงๆของผมเต็มๆโดยไม่ต้องแต่งสี ชัดเจนขนาดมองไกลๆสองร้อยเมตรยังเห็นอะ!
“หน้าก็เริ่มแดงแล้วนะครับ เหงื่อออกด้วยรึเปล่าเนี่ย หัวใจเต้นเร็วรึเปล่าครับ?.. น้องแบมแบม J”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้พี่มาร์ค! พี่จำผมไว้เลยนะเว้ย! ผมนี่แหละจะเป็นแอนตี้แฟนคนแรกของพี่เอง!!”
แม่!!!!!! แบมจะกลับบ้าน!!!!!!!!!!!
1st : BAMBAM OUT!
talk with อิบ้า
เดี๋ยว นี่ฟิคมาร์คแแบมหรือยูคแบมคะตอบ Orz
เออนั่นสิ /ผิด 55555555555555555555555555555
พี่มาร์คคนดีทำไมเล่นน้องแบมแบบนี้ละคะ เอาหนักๆเลยดิ้ /ผิด
รู้สึกสงสารพี่แจ๊คสัน พี่อะไรก็ไม่รู้5555555555555555 เกร้ส
คืออ่านๆไปเราจะรู้สึกว่า นี่กูอยู่ไทยหรือเกาหลีไรงี้ ให้ข้ามๆมันไป
เพราะอิไรต์นี่ก็ไม่รู้อะไรของเกาหลีมากคะ mixกันจนได้บทความใหม่เลย
ติดแท็ก #ลมลมอตฟ กันนะคะ ♥
contact me : @930904000922
ทวิตอินี่นี่หวยหรือชื่อแอควะ?
:) Shalunla
ความคิดเห็น