นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
800
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
800
หมวด : เกร็ดประวัติศาสตร์
อัปเดตล่าสุด : 1 เม.ย. 55 / 18:24 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
amanita.theme
ูสีไทเฮา เรื่อราวอูสีไทเฮาเิึ้นใน่วลารัาลพระบาทสมเ็พระปรมินทรมหาเษาบินทร์ฯ พระนั่เล้าเ้าอยู่หัว ถึปลายรัาลพระบาทสมเ็พระปรมินทรมหาุฬาลร์ฯ พระุลอมเล้าเ้าอยู่หัวอไทย พระนม์ีพใน่ว้น ้อมูลเี่ยวับพระาิพศ์และะทรพระเยาว์อูสีไทเฮา ถึแม้ะมีอยู่มามายแ่็ยัไม่เป็นที่แน่ั ับทั้ส่วนให่เป็นแ่มุปาะและปรัมปรา หา้อเท็ริที่มีหลัานยืนยันไ้น้อยมา อย่าไร็ี ในหนัสือเี่ยวับพระราประวัิส่วนให่มัอ้าว่า ทรเป็นธิาใน้าราารแมนูระับล่าื่อ "หุ้ยเิ" ับภรรยาเอ ทั้นี้ สุลอพระนว่า "เย่เฮ่อน่าลา" อพระนนีว่า "ฟู่า" นายเอ็เวิร์ แบร์ นัประวัิศาสร์ีน สันนิษานว่า ูสีไทเฮามีพระประสูิาลใน .ศ. 1835 (พ.ศ. 2377) โยมีพระนามแ่แรเิว่า "หลันเอ๋อร์" โยสันนิษานาารที่ผู้สืบสันานาพระเษาอูสีไทเฮา ือ "เินเิ" มีื่อแ่เ็ว่า "ิเอ๋อร์" และพระนามทีู่สีไทเฮาทรใ้เมื่อทรเ้ารับารศึษาะทรพระเยาว์มีว่า "ิ่เิน" บรรามุปาะที่แพร่หลายมาที่สุว่า ูสีไทเฮาทรเป็นาวแว้นแยี็มี, ว่าทรเป็นาวเมือาื่อ ็มี, ว่าทรเป็นาวมลานี็มี (บับนี้ว่ารอบรัวอูสีไทเฮาเป็นาวฮั่นที่เ้ารีเป็นแมนู้วย), ว่าทรเป็นาวเมือฮูฮอ็มี, ว่าทรเป็นาวมอโเลียใน็มีและว่าทรเป็นาวรุปัิ่็มี ทั้นี้ เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทรใ้ีวิะทรพระเยาว์ที่มลอันฮุย และย้ายรราไปรุปัิ่ในระหว่าที่มีพระนมายุไ้สิบสามถึสิบห้าพรรษาโยประมา หุ้ยเินั้นรับราารเป็นนายทหารประำอธสีฟ้ารัษาายแน มลานี อธสีฟ้าเป็นอธหนึ่ในำนวนแปอธ ึ่มีอำนาหน้าที่้านารทหาร และ่อมาไ้เลื่อนำแหน่เป็นผู้ว่าราารมลอันฮุย แ่ถูปลาราารใน .ศ.1853 (พ.ศ.2395) หลัาทีู่สีไทเฮาไ้ถวายัวแ่ราสำนัสอปี เนื่อาหุ้ยเิเพิเยหน้าที่ในารปราบบไทเป มลอันฮุย และหนัสือบาเล่มล่าวว่าในารนี้ หุ้ยเิ้อโทษประหารีวิและถูัศีรษะ้วย เือนันยายน .ศ.1851 (พ.ศ.2393) ูสีไทเฮาพร้อม้วยเ็สาวาวแมนูอีหสิบรายไ้รับารัเลือเ้าเป็นพระสนมอสมเ็พระัรพรริเสียนเฟิ ูสีไทเฮาเป็นเพียหนึ่ในไม่ี่นาำนวนหสิบรายนั้นที่ไ้รับพระราทานยศศัิ์เป็นพระสนมริๆ โยไ้รับำแหน่ "ิ่วหฺนวี่" ึ่แปลเป็นไทยไ้ว่า "ท้าวศรีสวัสิลัษ์และำแหน่ "พระมเหสีั้น 5" ามลำับ ารสวรรอัรพรริเสียนเฟิ ในเือนันยายน .ศ.1860 (พ.ศ.2402) อทหารผสมอสหราอาาัรและฝรั่เศส โยารบัับบัาอเอิร์ลเมส์ บรู เ้าโมีรุปัิ่ โยมีสาเหุเนื่อมาาสรามฝิ่น และในเือนถัมาอผสม็สามารถยึรุไ้และเผาทำลายหมู่พระราวัฤูร้อนนย่อยยับ ทั้นี้ เพื่ออบโ้ีนที่ไ้สั่ให้ับุม ุมั และทรมานาว่าาิทั้ปวในัรวรริ นัโทษนสำัือ แฮร์รี พาส์ ราทูอัฤษ ระหว่านั้น สมเ็พระัรพรริเสียนเฟิไ้เส็ลี้ภัย พร้อม้วย้าราารบริพารทั้มวลารุปัิ่ไปประทับยัพระราวัที่เมือเิเ๋อ มลเหอเป่ย์ ฝ่ายสมเ็พระัรพรริเมื่อทรรับทราบว่าหมู่พระราวัอันวิิร และเป็นที่ทรรัยิ่พินาศลสิ้น ็ประวรพระโรสมอเสื่อม และภาวะึมเศร้า มีรับสั่ให้ถวายน้ำันทน์ และพระโอสถฝิ่นมิไ้าสาย ยัผลให้พระพลานามัยเสื่อมทรามลามลำับ วันที่ 22 สิหาม ปีถัมา สมเ็พระัรพรริ็สวรร พระราวัที่เมือเิเ๋อ ทั้นี้ ่อนะสวรรไ้ทรเรียประุมรัมนรีสำัำนวนแปน และมีพระราโอารโปรเล้าฯ แ่ั้ให้เป็นะผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ มี ูุ่่น เป็นประธาน ไ่หยวน และ วนหวา เป็นรอประธาน มีอำนาหน้าที่ในารอำนวยารและสนับสนุนสมเ็พระัรพรริพระอ์ใหม่ให้ึ้นทรราย์โยเรียบร้อย เนื่อาะนั้นสมเ็พระเ้าลูยาเธอเ้าฟ้าไุ้น พระรัทายาท มีพระันษาเพียห้าันษาเท่านั้น ภายหลัาที่สมเ็พระัรพรริเสียนเฟิสวรรแล้ว ะผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ในพระนามาภิไธยสมเ็พระัรพรริ ไ้ประาศเลิมพระนามาภิไธยอพระายาทั้สอ โยสมเ็พระอัรมเหสีเินในพระนมายุยี่สิบห้าพรรษาเป็น "สมเ็พระัรพรรินีืออัน พระพันปีหลว" รู้ัันในไทยว่า"ูอันไทเฮา" และ ูสีไทเฮา ในำแหน่พระมเหสีั้น 2 พระันษายี่สิบเ็ันษาเป็น"สมเ็พระัรพรรินีือสี่ พระพันปีหลว"ือ"ูสีไทเฮา"ามที่รู้ัันในไทยทั้นี้ำว่า"ืออัน"หมายวามว่า "ผู้พร้อมไป้วยมาุุและวามสบ" ส่วน"ือสี่"ว่า "ผู้พร้อมไป้วยมาุุและโ" นอานี้ ในประเทศีนยันิยมเรียพระพันปีหลวทั้สอ โยูอันไทเฮาว่า"สมเ็พระพันปีหลวฟาะวันออ" เนื่อามัประทับพระราวัุยฟาะวันออและูสีไทเฮาว่า "สมเ็พระพันปีหลวฟาะวัน" เนื่อามัประทับพระราวัือิ่วฟาะวัน เหุาร์ในเมือเิเ๋อ ะที่ะผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ำลัเรียมารเลื่อนย้ายพระศพลับรุปัิ่นั้น ูสีไทเฮา็ไ้เรียมารยึอำนาเ่นัน ำแหน่สมเ็พระัรพรรินีฯ พระพันปีหลวนั้นย่อมไม่สะว และไม่อบ้วยหมายที่ะใ้อำนาบริหารราารแผ่นิน ับทั้สมเ็พระัรพรริพระอ์ใหม่็ทรเล็นั ไม่อาใ้เป็นลไในารยึอำนาบริหารราารแผ่นินไ้ ันั้น ูสีไทเฮาึเส็ไปเลี้ยล่อมูอันไทเฮาให้ทรพระำริถึประโยน์ที่ทั้สอพร ในระยะนี้ วามึเรียระหว่าะผู้สำเร็ราแทนพระอ์ับพระพันปีหลวทั้สอพระอ์ทวีึ้นเรื่อยๆ ะผู้สำเร็ราารฯ ไม่อบใในาร้าว่ายทาารเมืออูสีไทเฮา ารเผิหน้าึ่ันบ่อยรั้ึ้น เป็นเหุใหู้สีไทเฮามีพระราอารม์ึุ้่นในะผู้สำเร็ราารฯ มาึ้น รั้หนึ่ถึับไม่ทรเส็ออุนนา โยทรปล่อยใหู้อันไทเฮาเส็ออเพียพระอ์เียว เพื่อให้ไ้มาึ่อำนาทาารเมือ ูสีไทเฮาทรรวบรวบไพร่พลเป็นารลับ ึ่ประอบ้วยบรรารัมนรีและ้าราารพลเรือนที่มาวามสามารถ ้าราารทหารหลายฝ่าย และบรราผู้ไม่พอใในะผู้สำเร็ราารฯเป็น้นว่า เ้าาย ผู้ทรเป็นสมเ็พระเ้าลูยาเธอพระอ์ที่หในสมเ็พระัรพรริเ้าว มีพระสันานทะเยอทะยานอย่ายิ่ยว และทรถูะผู้สำเร็ราารฯ ีันาอำนาบริหาราารแผ่นินและ เ้าายุนพระอนุาอเ้าาย ในระหว่าที่ฝ่ายูสีไทเฮาำลัเรียมารรัประหารันนี้ ไ้มีีามาามลานทูลเล้าฯ ถวายูสีไทเฮา อพระราทานให้ทรว่าราารหลัม่าน ีาบับเียวันยัอให้เ้าายทรเ้าร่วมบริหารราารแผ่นินเเ่นผู้อภิบาลสมเ็พระัรพรริ้วย เป็นประเพีที่สมเ็พระพันปีหลวทั้สอพระอ์ะ้อเส็นิวัรุปัิ่ พร้อม้าราบริพาร่อนบวนพระศพ เพื่อไปทรอำนวยารเรียมพระราพิธี่าๆ ในรุ และในารเส็นิวันี้ ไ่หยวนและวนหวา ผู้สำเร็ราารฯ ไ้โยเส็้วย ส่วนูุ่่น และผู้สำเร็ราารฯ ที่เหลือะไ้ำับบวนอัเิพระศพลับไปทีหลั ึ่เป็นผลี่อูสีไทเฮาเพราะะไ้ทรใ้เวลาที่เหลือเรียมารให้รัุมยิ่ึ้น ับทั้ะไ้เป็นที่วาพระราหฤทัยว่าผู้สำเร็ราารฯ ะไม่อาิารใๆ ไ้ลอรอฝั่เพราะไม่ไ้อยู่้วยันรบำนวน เมื่อบวนอัเิพระศพถึรุ ผู้สำเร็ราารฯ ทั้แปน็ถูับุมโยพลัน ูสีไทเฮาโยารสมรู้ร่วมิับเ้าาย ออประาศว่า้วยวามผิอบุลัล่าวแป้อหา เป็น้นว่า บิับาว่าาิให้เ้าปล้นเมือ นเป็นเหุให้สมเ็พระัรพรริในพระโศ้อเส็ลี้ภัย เปลี่ยนแปลพระราประส์นส่ผลให้สวรร และลัลอบใ้อำนาในพระนามาภิไธยอสมเ็พระพันปีหลวทั้สอโยไม่อบ านั้นไ้มีพระราเสาวนีย์โปรให้พ้นาำแหน่ผู้สำเร็ราารฯ ทั้ะ และพระราทานโทษประหารีวิแูุ่่่น ส่วนผู้สำเร็ราารฯ นที่เหลือ พระราทานแพราวให้ระทำอัวินิบารรม ทั้นี้ ูสีไทเฮาไม่ทรเห็น้วยที่ะให้ประหารีวิสมาิในรอบรัวอผู้สำเร็ราารฯ ามประเพี "่าล้าโร" อราสำนัิที่มัระทำแ่ผู้เป็นบ ูสีไทเฮาไ้ประาศสถาปนาพระอ์เอ และูอันไทเฮาึ้นเป็นผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ โยออว่าราารอยู่หลัม่าน ึ่เป็นารัารีประเพีอราวศ์ิที่ห้ามไม่ให้รานารี้อเี่ยวับารเมือ ูสีไทเฮาึทรเป็นรานารีพระอ์แรและพระอ์เียวในราวศ์ิที่ออ "ว่าราารอยู่หลัม่าน" ารรัประหารอูสีไทเฮารั้นี้เป็นที่รู้ัันในนาม "รัประหารินโหย่ว" ำว่า "ินโหย่ว" เป็นื่อปีที่รัประหารนั้นเิึ้น ารว่าราารหลัม่าน รัศใหม่ ไม่ี่วันหลัาเหุาร์รัประหารินโหย่ว ูสีไทเฮาไ้มีพระราเสาวนีย์โปรเล้าฯ แ่ั้ให้เ้าายทรเป็นรัมนรีว่าารระทรวอำนวยารและระทรวลาโหม โยให้ทรไ้รับเินเือนเพิ่มึ้นสอเท่าาปริ ับทั้โปรเล้าฯ สถาปนาธิาอเ้าายึ้นเป็นเ้าฟ้าหิำแหน่ "ู้หรุน" อันเป็นำแหน่ที่สวนไว้พระราทานแ่พระราธิาพระอ์แรอสมเ็พระัรพรรินีเท่านั้นถึแม้เ้าายะทรไ้รับำแหน่สูและมาเพียไร ูสีไทเฮา็ทรพยายามเลี่ยที่ะให้เ้าายมีพระอำนาทาารเมืออย่าเบ็เสร็ ในารออว่าราารหลัม่านรั้แรอพระพันปีหลวทั้สอพระอ์ึ่ประทับู่ัน พระราบัลลั์หลัม่าน โยมีสมเ็พระัรพรริพระอ์ใหม่ึ่ยัทรพระเยาว์อยู่ประทับพระราอาสน์อยู่หน้าม่านนั้น ูสีไทเฮาในพระนามาภิไธยสมเ็พระัรพรริไ้ราพระราฤษีาสำัสอบับ บับแรให้ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ทั้สอทรมีพระราอำนาในารัสินพระทัยเี่ยวับราารบ้านเมือไ้โยเบ็เสร็ ผู้ใะแทรแมิไ้ และบับที่สอให้เปลี่ยนื่อรัาลปัุบันา "ีเสีย" เป็น "ถื่อ" เนื่อาูสีไทเฮาทรพอพระราหฤทัยในวามหมายอื่อ "ถื่อ" ที่แปลว่า ารปรอแผ่นิน้วยันระหว่าูสีไทเฮาและูอันไทเฮา ารวาล้าระบอบ้าราารประำ และบไท่ผิฯ ูสีไทเฮาเถลิอำนาในยามที่ารเมืออประเทศยัไม่นิ่ อันเป็นผลมาาารที่้าราารเอาแ่้อราษร์บัหลว ารแทรแา่าาิ และสรามฝิ่นที่ยัไม่ระับไปเสียทีเียวเนื่อาบไท่ผิเทียนั๋ว ยัลุลามรอบลุมภาใ้อีนอยู่ทั่วไปโยยัอยแบ่แยินแนทีละน้อย ๆ ูสีไทเฮาึทรัให้มีารรวสอบารปิบัิราาร โยให้้าราารระับสูั้แ่ผู้ว่าราารัหวัึ้นไปมีหน้าที่เฝ้าทูลละออพระบาทรั้ละรายเพื่อทรสอบ้วยพระอ์เอ ึู่สีไทเฮา็ไ้ทร "เือไ่ให้ลิู" ้วยารสั่ประหารีวิ้าราารสอรายทันทีเมื่อทรรวพบพฤิาร์ทุริ ือ ิอิ๋ผู้พยายามิสินบนเพื่อำแหน่หน้าที่ที่สูึ้น และ เหอุ้ยิผู้สำเร็ราารมลแยีที่เอาัวรอหนีไปยัอำเภอาโวในะที่บไท่ผิฯ เ้าโมีมลอน ปัหาสำัอีประหารหนึ่ทีู่สีไทเฮาทรเผิือ วามเสื่อมลอระบบราาร เนื่อาแ่่อนำแหน่หน้าที่ราารมัสวนไว้แ่าวแมนูึ่เ้าปรอประเทศีนเท่านั้น ส่วนาวฮั่นึ่เป็นพลเมือส่วนให่ถึแม้ะมีวามสามารถแ่็ไม่อารับราารในำแหน่สูไ้ ูสีไทเฮาทรเล็เห็น้อนี้ และทรพบว่ายัมี้าราารทหาราวฮั่นนายหนึ่ื่อว่า เิั๋วฝัน มีวามสามารถทาารทหารเป็นล้นพ้น ึทรแ่ั้ให้เป็นผู้บัาารทหารสูสุ มีภาริแรือารปราบปรามบไท่ผิฯ โยเร็วและอีสอถึสามปีถัมา ูสีไทเฮายัไ้ทรโปรเล้าฯ แ่ั้าวฮั่นผู้มีวามสามารถสูเป็นผู้ว่าราารัหวัทาภาใ้ทุัหวั ึ่ฝ่ายาวแมนูเอเห็นเป็นารลทอนอำนานลไปถนัา เิั๋วฝันและอทัพสามารถปราบปรามบไท่ผิฯ ไ้อย่าราบาบในเือนราม .ศ. 1864 (พ.ศ. 2406) ที่เมือหนานิ เิั๋วฝันึไ้รับโปรเล้าฯ พระราทานศัินาระับ "เ้าพระยา" อไทย ึ่ในภาษาอัฤษเียนว่า "พลเอ" ับทั้วศาาาิอเิั๋วฝันและ้าราารทหาราวฮั่นระับนายพลที่ร่วมป้อันประเทศรั้นี้็ไ้รับารโปรเล้าฯ พระราทานเรื่อราอิสริยาภร์และยศถาบรราศัิ์โยถ้วนหน้า เนื่อเพราะบไท่ผิฯ มีสาเหุมาาารเอาใออห่ารับาล ูสีไทเฮาึทรพระปริวิเี่ยวับภัยุามภายใน่อพระราอำนาอพระอ์ โยเพาะเ้าายึ่ทรมีนรัภัีเือบรึ่ประเทศ ทำให้้อทรเฝ้าระวัเ้าายเป็นพิเศษและ้วยเหุนี้ ถึแม้ว่าเ้าายะไ้ทรปิบัิราารสนอพระเพระุเป็นที่น่าพอใถึนาที่ไ้รับพระราทานบำเหน็อบแทน และประโยน์อื่นมามาย แ่เมื่อุนนาไ่เ่าี ทูลเล้าฯ ถวายีาอให้ทรปลเ้าายออาำแหน่ทั้ปวทาราารเสีย ็ทรพระรุาให้รับเรื่อไว้พิาราทันที ารปลเ้าายยัให้เิวามสนเท่ห์ในหมู่้าราารยิ่นั และโยารนำอ เ้าายอี้ และ เ้าายุน สมเ็พระเ้าลูยาเธอพระอ์ที่ห้าและที่เ็ในสมเ็พระัรพรริเ้าว ไ้มีารเ้าื่อันทูลเล้าฯ ถวายีาอพระราทานให้ทรืนำแหน่หน้าที่แ่เ้าายัเิม ึู่สีไทเอาไ้ทรืนำแหน่รัมนรีว่าารระทรว่าประเทศืนให้แ่เ้าายเพียำแหน่เียว และนับแ่นั้นมา เ้าาย็ไม่ไ้ทรมีบทบาททาารเมืออีเลย อิทธิพลา่าาิ ูสีไทเฮาเถลิอำนาในยามที่ยุทธนาารอีนล้วนพ้นสมัย และที่สำั ีนไม่บ้าสมามับมหาอำนาทาะวัน เป็นเหุให้าาริ่อแลเปลี่ยนวิทยาารอันะเป็นประโยน์แ่ประเทศ ับทั้โยที่ทรเล็เห็นว่า ไม่มีทาที่เศรษิอันมีารสิรรมเป็นหลัอีนะไปสู้เศรษิอันมีอุสาหรรมเป็นหลัอาิะวันไ้ ูสีไทเฮาึทรัสินพระราหฤทัยให้ริเริ่มเรียนรู้และรับเอาวิทยาาระวัน นโยบายในารบริหารประเทศเ่นนี้มีึ้นรั้แรในประวัิศาสร์อรัราาธิปไยีนโยไ้มีพระราเสาวนีย์ให้้าราาราวฮั่นนสำัอันไ้แ่ เิั๋วฝัน, หลี่หั และ ั่วถั ไปร่าและวบุมโราร้านอุสาหรรมในภาใ้อประเทศ เพื่อสนับสนุนโรารัล่าว ใน .ศ. 1863 (พ.ศ. 2405) ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ทั้สอึทรพระรุาโปรเล้าฯ ให้ราพระราบััิัั้วิทยาลัยถเหวินว่าน ึ้นในรุปัิ่ เพื่อเป็นแหล่ารเรียนรู้ภาษาะวัน และ่อมาไ้ยายรอบลุมถึารเรียนรู้วิทยาารและนวัรรม่าประเทศ้วย วิทยาลัยถเหวินว่านเปิสอนภาษาอัฤษ ภาษาฝรั่เศส ภาษาเยอรมัน ภาษารัสเีย และภาษาี่ปุ่น ับทั้เมี แพทยศาสร์ ลศาสร์ าราศาสร์ ิศาสร์ ภูมิศาสร์ และหมายนานาาิ โยรับาลว่า้าผู้ำนัพิเศษาว่าาิเป็นอาารย์ระนั้น ถเหวินว่านไม่ใ่วิทยาลัยแรที่เปิสอนภาษา่าประเทศในีน เพราะ่อนหน้านี้ในสมัยราวศ์หมิไ้มีารัั้วิทยาลัยเอ๋อหลัวีว่าน ึ้นเมื่อ .ศ. 1708 (พ.ศ. 2250) เพื่อสอนวิาารแปลและารเป็นล่ามภาษาเอเียทั้หลาย ึ่่อมาไ้มีพระราฤษีาให้วิทยาลัยถเหวินว่ารับวิทยาลัยเอ๋อโหล๋วสีว่านเ้าสมทบ ปัุบัน วิทยาลัยถเหวินว่าสััมหาวิทยาลัยปัิ่ อนึ่ ในรั้นั้นยัไ้มีารัส่ายหนุ่มำนวนหนึ่ไปศึษาเล่าเรียนใน่าประเทศอี้วย อย่าไร็ี นโยบายอรับาลีนัล่าวำเนินไปไ้ไม่ราบรื่นนั เนื่อา้านารทหารนั้นมีวามำเป็นที่ะ้อปิรูปใหม่ทั้ระบบ แู่สีไทเฮาลับทรแ้ไปัหา้วยารื้อเรือรบเ็ลำาสหราอาาัร อันเรือรบนั้นเมื่อมาเทียบท่าีน็ไ้บรรทุะลาสีาวอัฤษึ่อยู่ในบัับออัฤษมา้วยเ็มลำ าวีนเห็นว่าารที่สหราอาาัรทำัล่าวเป็นารยั่วโมโห เพราะเรือเป็นอีนึ่ถือนว่าเป็นศูนย์ลาอโล มีานะและเียริยศสูส่ แ่ลับเอา่าาิึ่ีนเห็นว่าเป็นอนารยนทุาิไปนั้นมาใส่ ีนึให้สหราอาาัรเอาเรือลับืนไปทุลำ เรือนั้นเมื่อลับไปแล้ว็นำไปประมูล่อไป และารระทำอรับาลีนรั้นี้็เป็นที่บันอาิะวันอยู่ระยะหนึ่ ส่วน้านวิาารนั้น็ประสบอุปสรร เนื่อาพระราอัธยาศัยและวิธีาริเ่าๆ แบบอนุรัษนิยมอูสีไทเฮาที่ทรพระัวลเี่ยวับพระราอำนาอพระอ์ว่าะถูลิรอนไป ในาร่อสร้าทารถไฟหลวนั้น ูสีไทเฮาไม่พระราทานพระราานุมัิ โยทรอ้าว่าเสียอันัอรถไฟอาไปรบวนบรราบูรพัรพรริที่บรรทมอยู่ในฮวุ้ยหลว ระทั่ .ศ.1877(พ.ศ.2419) ไ้ทรเห็นวามำเป็นอย่ายิ่ที่ะ้อมีรถไฟในัรวรริามำราบบัมทูลอหลี่หั ึพระราทานพระราานุมัิให้ัสร้าไ้ แ่้อเป็นรถไฟแบบม้าลา ูสีไทเฮายัทรหวั่นเรแนวิเสรีนิยมอผู้ที่ไปเล่าเรียน่าประเทศลับมา เนื่อาทรเห็นว่าแนวิัล่าวเป็นภัยรูปแบบใหม่ที่ะุามพระราอำนาอพระอ์ ันั้น ใน .ศ.1881(พ.ศ.2423) ึมีพระราเสาวนีย์ให้เลิัส่เ็หนุ่มไปเล่าเรียนยั่าประเทศ และพระราอัธยาศัยเปิว้าที่ทรมี่อ่าาิ็่อยๆ ีบแบลนับแ่นั้น ารบรรลุนิิภาวะอัรพรริถื้อ สำหรับ้านารอภิบาลสมเ็พระัรพรริถื้อนั้น ูสีไทเฮาทรเ้มววันสมเ็พระัรพรริในทุๆ ้านอย่ายิ่ โย้านารศึษา ทรเลือสรรและแ่ั้รารูสำหรับสมเ็พระัรพรริ้วยพระอ์เอ รารูทูลเล้าฯ ถวายารสอนวิาวรรรรมลาสสิ และให้ทรศึษาัมภีร์โบรา ึ่สมเ็พระัรพรริไม่ทรสนพระราหฤทัยแม้แ่น้อย ูสีไทเฮาึทรเ้มวับพระราโอรสว่าเิมเพื่อให้ทรใฝ่พระราหฤทัยศึษาเพื่อสมเ็พระัรพรริพระอ์เอ รารูเวิถเหอ บันทึไว้ว่า สมเ็พระัรพรริไม่ทรสามารถอ่านหนัสือไ้บประโย แม้ะมีพระนมายุสิบหพรรษาแล้ว็ามทำใหู้สีไทเฮาทรพระปริวิเี่ยวับวามหย่อนพระปรีาสามารถอสมเ็พระัรพรริอย่ายิ่ ารเสสมรส .ศ. 1872 (พ.ศ. 2414) เมื่อสมเ็พระัรพรริถื้อมีพระนมายุไ้สิบเ็พรรษา พระพันปีหลวทั้สอพระอ์่ามีพระราประส์ะให้ไ้ทรเสสมรสับสรีที่นัสรรเอาไว้แล้ว ้านูอันไทเฮานั้น ทรหมายพระเนรสรีแมนูผู้มาุสมบัินาหนึ่าสุล “อาหลูเท่อ” นาอาหลูเท่อนั้นเิบโึ้นมาในรอบรัวที่มีารศึษาสู บิาเป็น้าราารระับสูและมาวามสามารถหลาย้านื่อว่า“ี่” นาไ้รับารอบร่มบ่มเพาะมาอย่าี มีวามสามารถมาเ่นเียวับสมาินอื่นๆ ในรอบรัว ประวัิศาสร์บันทึว่านามีวามสามารถโเ่นทา้านารประพันธ์ วรรรรม ารนรี และศิลปะ และยับันทึอีว่านาสามารถอ่านหนัสือสิบบรรทัไ้ในหนึ่ระพริบาเท่านั้น ้านูสีไทเฮานั้น มีพระราำริะให้สมเ็พระัรพรริไ้เสสมรสับ้าหลวในพระอ์นาหนึ่ ทำให้พระพันปีหลวทั้สอทรผิพระราหฤทัยัน วามัแย้ัล่าวสิ้นสุลเมื่อสมเ็พระัรพรริถื้อมีพระราวินิัยเลือนาอาหลูเท่อเป็นพระมเหสี โยโปรให้มีพระราพิธีราาภิเษสมรสึ้นในวันที่ 15 ันยายน .ศ.1872 (พ.ศ.2414) และมีพระราโอารให้สถาปนานาอาหลูเท่อึ้นเป็นสมเ็พระัรพรรินี ทรพระนามาภิไธยว่า "เียุ้น" ส่วนสรีทีู่สีไทเฮาทรเลือสรรไว้นั้น โปรรับเอาไว้เป็นพระายา เือนพฤศิายน .ศ.1873 (พ.ศ.2415) สมเ็พระัรพรริถื้อมีพระนมายุรบสิบแปพรรษา ึ่ถือว่าทรบรรลุนิิภาวะและทรสามารถบริหารพระราภาระไ้โยพระอ์เอแล้ว อันหมายวามว่า ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ทั้สอ็ะพ้นาำแหน่โยนิินัย แ่โยพฤินัยแล้ว ูสีไทเฮายัทรำับารบริหารราารแผ่นินอยู่เ่นเย เนื่อาสมเ็พระัรพรริทรแ่พระสำราับสมเ็พระัรพรรินีลอนพระายาอ์อื่นๆ หาไ้เอาใใส่ิารบ้านเมืออย่าเ็มที่ไม่ ูสีไทเฮาพระราทานพระราโวาทแ่สมเ็พระัรพรริถื้อ และสมเ็พระัรพรรินีเียุ้นว่าทั้สอพระอ์ยัทรอ่อนพระนมายุเินไป สมวรลับไปทรศึษาวิธีารบริหารบ้านเมือให้บัเิประสิทธิผลให้ทรเ้าใอย่าถ่อแท้เสีย่อน สมวรแล้วทีู่สีไทเฮาะไ้ทรยื่นพระหัถ์เ้ามา่วยำับราาร ูสีไทเฮายัไ้ทรส่ันทีในพระอ์ปลอมปนเ้าไปสอแนมวามเลื่อนไหวอฝ่ายสมเ็พระัรพรริอย่าใล้ิ หลัาที่ทรทราบว่า ทั้สอพระอ์ไม่ทรนำพาพระราโวาทัล่าว ็มีพระราเสาวนีย์เป็นเ็าให้สมเ็พระัรพรริเอาใใส่พระราภาระให้มาึ้น ึ่สมเ็พระัรพรริ็ไ้แ่ทรปารับำ ารบริหารราารอัรพรริถื้อ ระหว่าที่สมเ็พระัรพรริทรบริหารราารแผ่นิน้วยพระอ์เอใน .ศ.1873 (พ.ศ.2415) - .ศ.1875 (พ.ศ.2417) ไ้ทรราพระราฤษีาให้มีารปิสัร์พระราวัหยวนหมิหยวน ที่ถูอำลัผสมนานาาิเผาทำลายไปในสรามฝิ่น โยทรปรารภว่าเพื่อทูลเล้าฯ ถวายเป็นอวัแ่พระพันปีหลวทั้สอพระอ์ ทั้นี้ พระราวัหยวนหมิหยวนั้อยู่อนเหนืออรุปัิ่และไ้รับารนานนามานานาาิว่าเป็น "ที่สุแห่สวนทั้นี้ " นัประวัิศาสร์วิเราะห์ว่า วามริแล้วสมเ็พระัรพรริมีพระราประส์ะใหู้สีไทเฮาเส็แปรพระราานไปให้ไลาพระราวัหลว เพื่อที่ะไ้ทรบริหารพระราภาระไ้โยไม่้อมีผู้ใอยวบุมอี่อไป อนึ่ ในระยะัล่าว พระลัมหาสมบัิร่อยหรอลไปนเหลือเพียน้อยนิเนื่อเพราะใ้่ายไปารสรามับ่าาิ และารปราบปรามอั้ยี่่อโรภายใน สมเ็พระัรพรริึมีพระระแสรับสั่ให้ะรรมารบริหารพระลัมหาสมบัิระทำารใๆ ให้ไ้มาสู่พระลัึ่เินและทรัพย์สิน ับทั้รับสั่ให้พระบรมวศ์ ้าราารั้นสู และผู้มีบรราศัิ์ทั้ปว่วยันบริาเิน และทรัพย์สินให้แ่พระลั ในารนี้ ยัไ้ทริามและรวสอบผลารัล่าว้วยพระอ์เอ้วย อย่าไร็ี สมเ็พระัรพรริไม่มีพระราันิเพียพอ่อวามับ้อพระราหฤทัย ในอันที่ถูสมเ็พระรานนีบริภาษและบัับเี่ยวเ็ ับทั้มีพระราำริว่าพระอ์ทรโเี่ยวเปลี่ยวพระราหฤทัยเินไป ึทรระบายพระราอารม์บ่อยๆ ้วยารทรโบยันทีอย่ารุนแร้วยพระอ์เอ สำหรับวามผิเล็น้อย อันเป็นผลาพระโทสะที่ร้ายา ึ้นเพราะวามบพร่อลอพระันิัล่าวนอานี้ ้วยวาม่วยเหลือและัวนอบรราันที และเ้าายไ้เิ พระโอรสพระอ์แรอเ้าายและพระสหายนสนิทอสมเ็พระัรพรริถื้อ ึทรสามารถเส็ออไปทรพระสำรานอพระราวัไ้บ่อยรั้ โยทรพระภูษาเ่นสามันแล้วลอบเส็ออาพระราวัในยามเย็นเพื่อไปประทับอยู่ โรหินรโสเภีลอืน เนื่อเพราะ "้าายทั้ัวเอาใบบัวมาปิ็ไม่มิ" พฤิรรมทาเพศัล่าวอสมเ็พระัรพรริึเป็นที่โษัน ลอทั้าววัถึาวบ้านร้านลา และยัไ้รับารบันทึไว้ในเอสารทาประวัิศาสร์ีนหลายบับ้วยันั้น ในเือนสิหาม .ศ.1874 (พ.ศ.2416) บรราพระบรมวศ์ลอน้าราารและพนัานอรัั้นผู้ให่ที่่าระอาในสมเ็พระัรพรริ ึพาันเ้าื่อันทูลเล้าฯ ถวายำแนะนำเพื่อให้ทรนำพาราารไปให้ลอรอฝั่ และอพระราทานให้ทรารปิสัร์พระราวัหยวนหมิหยวนเสีย ึ่สมเ็พระัรพรริไม่ทรสบพระราอารม์อย่ายิ่ มีพระราโอารให้ปลเ้าายึ่ทรร่วมเ้าพระนาม้วย ออเสียาานันรศัิ์ในพระราวศ์ ลายเป็นสามัน ูสีไทเฮาและูอันไทเฮาทรทราบวามโลาหลในพระราสำนัแล้ว ็เส็ออ ท้อพระโร้วยันะที่สมเ็พระัพรริถื้อทรออุนนา ึ่ไม่เยมีมา่อนในประวัิศาสร์รัราาธิปไย ีนทั้สอพระอ์รัสบริภาษสมเ็พระัรพรริ พร้อมมีพระราโวาทแนะนำให้ทรยเลิพระราโอารปลพระบรมวศานุวศ์และ้าราารเหล่านั้นเสีย เป็นเหุให้สมเ็พระัรพรริทรเสียพระราหฤทัยนัที่ไม่อาทรบริหารพระราอำนาไ้อย่าเ็า และทรระบายพระราอารม์้วยารเส็ประทับโรหินรโสเภีเ่นเิมอี ารสวรรอัรพรริถื้อ หลัานั้นเป็นที่ร่ำลือทั่วันว่า สมเ็พระัรพรริประวรพระโริฟิลิส ึ่โบราเรีย “โรสำหรับบุรุษ” เิาารสัมผัสหรือร่วมประเวีับผู้ป่วยโรนี้ ูสีไทเฮาึมีพระราเสาวนีย์ให้ะแพทย์หลวเ้ารวพระอาาร พบว่าสมเ็พระัรพรริประวรพระโริฟิลิสริเมื่อทรทราบแล้วูสีไทเฮาทรเือนให้ะแพทย์เ็บำวาม้อนี้เอาไว้ เพราะเรื่อัล่าวย่อมเป็นวามอื้อาวน่าอสูนานให่ ะแพทย์ึัทำรายานเท็เี่ยวับพระอาารแทน โยรายานว่าสมเ็พระัรพรริประวรไ้ทรพิษ และถวายารรัษาามพระอาารไ้ทรพิษ อันไ้ทรพิษนั้นมีลัษะและอาารแ่ผิวเผินล้ายลึับโริฟิลิส และาวีนยันิยมว่าผู้ป่วยเป็นเป็นไ้ทรพิษถือว่ามีโ โยที่ะแพทย์ถวายารรัษาพระอาารไ้ทรพิษเพื่อบาผู้น แ่วามริแล้วทรเป็นิฟิลิส สมเ็พระัรพรริถื้อึสวรรในวันที่ 13 มราม .ศ. 1875 (พ.ศ. 2417) เมื่อสมเ็พระัรพรริถื้อสวรรแล้ว ูสีไทเฮาทรพระโรธว่าเป็นวามผิอสมเ็พระมเหสีเียุ้น และมีพระราเสาวนีย์ให้ั้าวัน้ำสมเ็พระมเหสีนับแ่นั้น สมเ็พระมเหสีึลอบส่ลายพระหัถ์ไปถึพระราบิาอให้่วย ึ่พระราบิาทรอบลับมา้วยวามนปัาว่า "พระอ์ทรทราบีว่าวรทำเ่นไร" สมเ็พระมเหสีึทรระทำอัวินิบารรม ึู่สีไทเฮาไ้มีรับสั่ให้ัพระราพิธีพระศพถวายอย่าสมพระเียริ และให้ประาศว่าสมเ็พระมเหสีทรระทำเ่นนั้น้วยวาม "รัและิถึ" พระราภัสาอย่ายิ่ยว ารเผิหน้าับโลใหม่ ้วยสมเ็พระัรพรริถื้อมิไ้ทรั้รัทายาทไว้ และในารเฟ้นหาผู้มีุสมบัิเหมาะสมในารสืบราสันิวศ์็ไม่อาหาพระราวศ์ในลำับั้นสู ว่าสมเ็พระัรพรริือที่ประสูิ่อนสมเ็พระัรพรริไ้ ึำ้อัเลือาผู้มีประสูิาลในรุ่นเียวับหรือรุ่นหลัารุ่นัล่าว ูสีไทเฮาึทรเห็นอบให้เ้าายไ้เทียน พระโอรสอเ้าายุน ับพระนิษภินีอูสีไทเฮา พระนม์สี่พรรษา เสวยราย์เป็นรัาลถัมา โยให้เริ่มปีที่ 1 แห่รัศ "วาสู" อันมีวามหมายว่า "รัาลอันรุ่เรือ" ใน .ศ.1875 (พ.ศ.2417) เมื่อูสีไทเฮามีพระราเสาวนีย์ันั้น เ้าายไ้เทียน็ทรถูนำพระอ์ไปาพระราานทันทีและนับแ่นี้ไปนลอพระนม์็ทรถูัาารอบรัวโยสิ้นเิ ทรไ้รับารศึษาารารูเวิถเหอ เมื่อมีพระนม์ไ้ห้าพรรษา วันที่ 8 เมษายน .ศ.1881 (พ.ศ.2423) ระหว่าทรออุนนาอนเ้า ูอันไทเฮาทรรู้สึไม่สบายพระอ์ึนิวัพระราาน และสวรรในบ่ายวันนั้น ารสวรรโยปัุบันทัน่วนอูอันไทเฮาสร้าวามื่นะลึแ่ประานทั่วไป เพราะพระสุภาพพลานามัยอไทเฮาอยู่ในั้นียิ่ยวเสมอมา รั้นั้น เิ่าวลือแพร่สะพรัทั่วไปในีนว่าเป็นูสีไทเฮาที่ทรวาพระโอสถพิษแู่อันไทเฮา ว่าันว่าสาเหุอาเป็นเพราะรีประหารันทีอันเ๋อไห่ หรือเพราะูอันไทเฮาทรถือพระราโอาราสมเ็พระัรพรริในพระโศให้มีพระราอำนาสั่ประหารูสีไทเฮาไ้ หาว่าพระนาทร้าว่ายารบ้านารเมือหรือมีพระราวิสัยไม่เหมาะสมอย่าไรอย่าไร็ี ป็นวามเื่อที่ไม่ถู้อว่า ในะที่ทหารเรือีนพ่ายแพ้สรามีน-ี่ปุ่น .ศ.1897 (พ.ศ.2436) อย่าราบาบและสูเสียอาวุธยุโธปร์สมัยใหม่ไปมาในรั้นี้ ูสีไทเฮาแทนที่ะทรอนุมัิบประมาไปปรับปรุอทัพ ลับนำไปปิสัร์พระราวัฤูร้อนส่วนพระอ์ ึ่วามริแล้ว เินบประมาัล่าวั้ไว้สำหรับพระราทานแ่พระราวศ์ และ้าราาร่า ๆ เป็นบำเหน็ในารปิบัิหน้าที่ แ่เพื่อนำเินไปปรับปรุอทัพ ูสีไทเฮาึมีพระราเสาวนีย์โปรให้ยเลิานแยิอพระอ์อันำหนให้ัึ้นในปีถัมา ยัให้บุลหลายฝ่ายไม่พอใเพราะมิไ้รับเินบำเหน็ัล่าวส่วนเินที่นำไปปรับปรุพระราวัูสีไทเฮานั้น ไ้แ่เินสิบล้านำลึึ่สมเ็พระัรพรริพระราทานแู่สีไทเฮาในวันแยิอูสีไทเฮาเมื่อ .ศ.1895 (พ.ศ.2437) |
| ารเสวยราย์อัรพรริวาสู .ศ.1887 (พ.ศ.2429) หลัาที่สมเ็พระัรพรริวาสูมีพระนม์ไ้สิบหพรรษา เป็นารทรบรรลุนิิภาวะามหมาย สามารถบริหารราารแผ่นินไ้โยลำพั ูสีไทเฮาึมีประาศพระราเสาวนีย์ให้ัพระราพิธีเถลิถวัลยราสมบัิ อย่าไร็ี ้วยวามเรพระทัยและพระราอำนาอูสีไทเฮา บรรา้ารา นำโยเ้าายุน และรารูเวิถเหอ ึ่่าน่า็มีวามมุ่ประส์่าันไป ไ้พาันั้าน และเสนอให้เลื่อนเวลาเสวยพระราอำนาามลำพัอสมเ็พระัรพรริออไป่อน โยให้เหุผลว่ายัทรพระเยาว์นั ูสีไทเฮา็ทรสนอำเสนอัล่าว และมีประาศพระราเสาวนีย์วามว่า ้วยสมเ็พระัรพรริยัทรพระเยาว์นั สมเ็พระพันปีหลวึทรำ้ออภิบาลราารแผ่นินทั้ปว่อไปอี อย่าไร็ี ูสีไทเฮา็ำ้อทรลายพระหัถ์ออาพระราอำนาในารบริหารราารแผ่นิน เมื่อสมเ็พระัรพรริมีพระนม์ไ้สิบแปพรรษา และทรเสสมรสใน .ศ.1889 (พ.ศ.2431) ทั้นี้ ่อนหน้าพระราพิธีเสสมรส บัเิอาเพศเป็นมหาเพลิลุไหม้หมู่พระทวารแห่นร้อห้าม โยเป็นผลมาาพิบัิภัยทาธรรมาิใน่วนั้น แ่ามวามเื่ออีนว่าันว่า เป็นลาบอว่าพระมหาษัริย์พระอ์ปัุบันทรถูสวรร์เพิถอน "อาัิ" เสียแล้ว และเพื่อให้ทรสามารถรอบำิารทาารเมือไ้่อไป ูสีไทเฮาทรบัับให้สมเ็พระัรพรริทรเลือนาิ้เฟิน พระราภาิไนยอูสีไทเฮาเอ เป็นสมเ็พระอัรมเหสี ึ่สมเ็พระัรพรริไม่ทรโปรเ่นนั้นแ่็ไม่อาทรัืนไ้ และในระยะ่อมา็ทรโปรประทับอยู่ับ พระมเหสีเิน มาว่าับสมเ็พระอัรมเหสี ยัใหู้สีไทเฮาทรพระโรธเนือๆ ใน .ศ.1894 (พ.ศ.2436) เมื่อพระมเหสีเินสนับสนุนให้สมเ็พระัรพรริ่อรัประหาร เพื่อิอำนาทาารเมือาูสีไทเฮา ูสีไทเฮาึ่ทรสับวาม่อน็เส็ไปบริภาษพระมเหสี่าๆ นานา และ้วย้อหาว่าพระมเหสีทร้าว่ายิารบ้านเมือ ็มีพระราเสาวนีย์ให้ลโทษเี่ยนีและนำพระมเหสีไปำัไว้ ำหนัเย็นนับแ่นั้น นอานี้ ถึแม้สมเ็พระัรพรริะมีพระนม์สิบเ้าพรรษาแล้ว และถึแมู้สีไทเฮาะเส็แปรพระราานไปประทับยัพระราวัฤูร้อน โยทรอ้าเหุผลว่าเพื่อให้สมเ็พระัรพรริไ้ทรลายพระราหฤทัยว่า ะไม่ทร้าวายารบริหารราารอี แ่โยพฤินัยแล้วูสีไทเฮายัทรมีอิทธิพลเหนือสมเ็พระัรพรริ ผู้ึ่้อเส็ไปพระราวัฤูร้อนทุๆ วันที่สอหรือสามอสัปาห์ เพื่อทูลถวายรายานเี่ยวับิารบ้านเมือ่าๆ ่อูสีไทเฮา และ หาูสีไทเฮามีรับสั่ประารใ็้อเป็นไปามนั้น ารปิรูปร้อยวัน หลัาที่ทรสามารถบริหารพระราอำนาโยลำพัามนิินัยแล้ว สมเ็พระัรพรริวาสู็มีพระราหฤทัยใฝ่ไปในทาพันาอย่าสมัยใหม่ มาว่าใฝ่อนุรัษนิยมอย่าูสีไทเฮา และภายหลัที่ีนพ่ายแพ้สรามีน-ี่ปุ่นรั้แร และ้วยแรผลัันอนัปิรูปนิยมอย่าัหยูเว่ย และเหลียีเา สมเ็พระัรพรริึทรเห็นีเห็นามในระบอบราาธิปไย ภายใ้รัธรรมนูอันมีี่ปุ่นและเยอรมนีเป็นัวอย่า ึ่ทรเห็นว่าะ่วยพันาารเศรษิและารเมืออประเทศีนไปสู่วามรุ่เรือไ้ ารปิรูปารเ่นว่าเป็นสิ่ที่ปัุบันทัน่วนเินไปสำหรับประเทศีนที่อิทธิพลอลัทธิื้อยัมีอยู่มา และยัทำใหู้สีไทเฮาไม่สบพระราหฤทัยอย่ายิ่ในแนวิเรื่อารรวสอบารใ้อำนารัอี้วย เเ่นเียวับ้าราารบาลุ่ม ูสีไทเฮาึ่อรัประหารยึอำนาารปรอแผ่นินอีรั้ในวันที่ 21 ันยายน .ศ.1898 (พ.ศ.2440) โยสั่ให้ทหารอหยลู่ับุมสมเ็พระัรพรริไปุมัไว้ พระำหนัสมุทรมุ ึ่ั้อยู่บนเาะำลอที่ัทำึ้นลาทะเลสาบหนาน ถัออไปาหมู่นร้อห้าม แล้วทรประาศพระราเสาวนีย์วามว่า ้วยเหุที่สภาวะบ้านเมือระส่ำระสาย มีารบทั่วไปโยมีอิทธิพลี่ปุ่นหนุนหลัอันแทรึมมาภายใ้แนวิารปิรูปารปรอแผ่นิน สมเ็พระัรพรริไม่มีพระปรีาสามารถพอะทรรับมือับสถานาร์ไ้ ึราบบัมทูลเิูสีไทเฮาให้ทรรับำแหน่ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์อีรั้ นับว่ารัาลอสมเ็พระัรพรริวาสูสิ้นสุลโยพฤินัยั้แ่วันนั้น ารยึอำนาารปรออูสีไทเฮา ส่ผลให้บรราสมัรพรรพวอสมเ็พระัรพรริ เ่น ัหยูเว่ยเป็น้นถูเนรเทศออาประเทศ และนอื่นๆ ที่เป็นัวั้ัวีในารปิรูปารปรอแผ่นินถูประหารีวิในที่สาธาระ สำหรับัหยูเว่ยนั้น แม้ะถูเนรเทศแ่็มีใื่อร่อสมเ็พระัรพรริวาสูและปิบัิาน่าๆ เพื่อารปิรูปามแนวิอพระอ์เสมอ เายัั้วามหวัไว้ว่าสัวันหนึ่สมเ็พระัรพรริะไ้ทรลับสู่พระราบัลลั์อีรั้ นอานี้ ยัส่ผลให้นานาาิและประานทั่วไปไม่พอใารยึอำนาอูสีไทเฮาอย่ายิ่ บนัมวย ใน .ศ.1900 (พ.ศ.2442) บรรานัมวยในประเทศีนสมามัน่อ้านาว่าาิในประเทศ เรีย "บนัมวย" โยเริ่มปิบัิารที่ทาภาเหนืออีน ูสีไทเฮาพระราทานพระราูปถัมภ์แ่บนี้้วยวามที่มีพระราประส์ ะอนุรัษ์ุ่าทาประเพีนิยมอย่าโบราอีนไว้ และมีพระำริว่าาว่าาิเป็นศัรูที่ป่าเถื่อน และร้ายา โยมีประาศพระราเสาวนีย์สนับสนุนบฯ อย่าเป็นทาาร้วย นานาาิึพร้อมใันส่อทหารผสมแปาิเ้า่อ้านบในีน ฝ่ายอทัพีนึ่มีแ่วามล้าสมัยอย่าที่สุ เพราะบประมาสำหรับพันาอทัพนั้น ูสีไทเฮาทรนำไปัสร้าพระราวั่าๆ เสียหม ไม่อา้านทานอผสมนานาาิึ่อาวุธยุทโธปร์ล้วนแ่ทันสมัยไ้ อผสมึสามารถยึรุปัิ่และพระราวั้อห้ามไ้ในปีนั้น ฝ่ายูสีไทเฮานั้น่อนทหารนานาาิะเ้ารุ ไ้มีพระราเสาวนีย์ให้สมเ็พระัรพรริวาสู และ้าราบริพารทั้ปว ึ้นเวียนโยปลอมแปลพระอ์ และัวอย่าาวบ้านธรรมา เพื่อลี้ภัยไปยันรีอาน มล่านี ระหว่าเรียมารเส็ลี้ภัยนั้น พระมเหสีเิน ในสมเ็พระัรพรริึู่สีไทเฮา มีพระราเสาวนีย์ให้ำัไว้ในำหนัเย็น ไ้ทูลอให้สมเ็พระัรพรริประทับอยู่ในพระนร เพื่อเป็นวัำลัใอประาน และเพื่อเราับ่าาิ ูสีไทเฮาทรสับแล้ว็ทรพระโรธนั มีพระราเสาวนีย์ให้ันทีทั้หลายเ้าลุ้มรุมับพระมเหสีไปทิ้ลบ่อน้ำนอำหนัหนิเี่ย ทาอนเหนือนร้อห้าม ถึแ่าลสวรร ฝ่ายนานาาิเมื่อยึไ้เมือหลวอีนแล้ว ็เสนอทำสนธิสัาับูสีไทเฮา ให้ทรรับประันว่าะไม่มีบอีนมา่อ้านาว่าาิอี ให้มีทหาร่าาิประำอยู่ในีนไ้ และให้รับาลีนำระ่าปิรรมสราม่อนานาาิเป็นเินเือบ สามร้อยสามสิบสามล้านอลลาร์สหรั ึู่สีไทเฮา็ทรำพระราหฤทัย ลพระนามในสนธิสัาอันฝ่ายีนมอว่าเป็น "วามรู้สึถูทำให้อัปยศ" อย่ายิ่ และทรยินยอมามทุ้อเสนอ ารสวรร
วันที่ 4 พฤศิายน .ศ.2008 (พ.ศ.2551) สำนั่าวีเอ็นเอ็นรายานว่า ามที่รับาลีนไ้แ่ั้ะแพทย์ให้ปิบัิารทานิิเวศาสร์เพื่อันสูรพระศพสมเ็พระัรพรริวาสู บันี้ ผลปราว่า สมเ็พระัรพรริสวรรอย่าเียบพลันเพราะทร้อสารหนู โยปริมาอสารหนูที่รวพบมีมาถึสอพันเท่าาปริมาที่อาพบไ้ในร่าายมนุษย์โยทั่วไป หนัสือพิมพ์ไนาเลียัรายานโยอ้าำล่าวอนายไ้อี้ นัประวัิศาสร์าวีน อีว่าารันสูรัล่าวทำให้่าวลือเรื่อูสีไทเฮามีพระราเสาวนีย์ให้สัหารสมเ็พระัรพรริเป็นเรื่อริ ูสีไทเฮาทรไ้รับารเลิมพระนามหลัสวรรแล้วว่า "สมเ็พระัรพรรินีเสี้ยวิือสี่วนโย้วัอี๋าวยู้วเิโ้วิเสี้ยนีเป่ย์เทียนิเิเสี่ยน" เรียโยย่อว่า "สมเ็พระัรพรรินีเสี้ยวิเสี่ยน" ทั้นี้ พระศพูสีไทเฮาไ้รับารบรรุ สุสานหลวราวศ์ิฝ่ายะวันออ ห่าารุปัิ่ไปทาะวันออเป็นระยะทาหนึ่ร้อยยี่สิบห้าิโลเมร เีย้าับพระศพอูอันไทเฮาและสมเ็พระัรพรริเสียนเฟิ ฮวุ้ยอูสีไทเฮานั้นมีพระราเสาวนีย์ให้เรียมไว้สำหรับพระอ์เอ ั้แ่ยัทรพระนมีพอยู่แล้ว และมีนาให่โมโหฬารว่าอูอันไทเฮาหลายเท่านั อย่าไร็ี เมื่อฮวุ้ยสร้าเสร็รั้แร็ไม่ทรพอพระราหฤทัย มีพระราเสาวนีย์ให้ทำลายเสียทั้หมแล้วให้สร้าใหม่ใน .ศ.1895 (พ.ศ.2437) หมู่ฮวุ้ยใหม่อูสีไทเฮาประอบ้วยเหล่าพระอาราม พระที่นั่ และพระทวาร ึ่ประับประา้วยใบไม้ทอและเรื่อเินเรื่อทอลอนรันาิอัมนี่าๆ อย่าหรูหรา ในเือนราม .ศ.1928 (พ.ศ.2470) พลเอุนเี้ยนอิ แห่พรร๊มินั๋ ไ้ยพลเ้าปิล้อมและยึหมู่ฮวุ้ยอูสีไทเฮา แล้วสั่ทหารให้ถอเอาอมี่าที่ประับประาฮวุ้ยออทั้หม่อนะระเบิเ้าไปถึห้อเ็บพระศพ แล้วเปิหีบและว้าพระศพออมาเพื่อ้นหาอมี่า ไ่มุเม็โึ่บรรุในพระโอษ์พระศพ ามวามเื่อโบราว่าะพิทัษ์พระศพมิให้เน่าเปื่อย ยัถูเอาไป้วย ว่าันว่าไ่มุเม็ัล่าวไ้รับารนำเสนอให้แ่นายเียไเ็ หัวหน้าพรรฯ และนายเียไเ็ไ้นำไปเียระไนเป็นเรื่อประับรอเท้าอ นา่เหม่ยหลิ ภริยาน แ่ยัไม่ปราหลัานรอรับเรื่อัล่าวทั้นี้ |
ผลงานอื่นๆ ของ เพื่อนของปาริชาติ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เพื่อนของปาริชาติ
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น