Cuz you know

กริ๊ง กริ๊ง เสียงนาฬิกาดังขึ้นบอกเวลาในช่วงเช้าขณะที่ "บยอน แบคฮยอน" นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์

"ตุบ"

"โอ๊ย"

"แบคฮยอนตื่นได้แล้วลูก!!"

คุณนายบยอนเปิดประตูเข้ามาเขาก็พบกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอกำลังนอนโอดครวนอยู่ที่พื้น

"ตายแล้วทำไมถึงนอนตกเตียงแบบนั้นคะลูก!"

"ม๊า เค้าเจ็บ!"

"ไม่เป็นไรนะลูก ลุกขึ้นมาเร็วๆสิคะ"

เธอพูดพร้อมกับฉุดลูกชายสุดที่รักของเธอให้ขึ้นมานั่งบนเตียงดีๆ

"ม๊าจะตั้งนาฬิกาปลุกห้องเค้าทำไม่เนี่ย นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงเอง!"

แบคฮยอนพูดพร้อมกับชี้ไปที่นาฬิกาดิจิตตอลที่ตั้งไว้อยู่บนโต๊ะข้างเตียงเพราะปกติแล้วคุณหนูบยอนของบ้านมักตื่นสายอยู่เสมอในช่วงที่กลับมานอนที่คฤหาส์บยอน

"วันนี้เรามีนัดดูตัวกับพี่เลี่ยกันนะคะ"

เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนมอบให้แก่ลูกชายตัวเอง

"ห๊ะ นัดดูตัวอะไรเค้าไม่ดงไม่ดูอะไรทั้งนั้นเค้าจะนอน!"

"อย่าดื้อสิคะลูก ไปอาบน้ำได้แล้วนะ"

"ม๊าอะ เค้าง่วงมากจริงๆนะเมื่อคืนกว่าเค้าจะทำรายงานเสร็จก็ปาไปตีหนึ่ง แถมต้องขับรถกลับจากหอมาบ้านไหนจะอาบน้ำนอนอีกก็ปาไปตีสามแล้ว! ม๊ายังจะให้เค้าตื่นเจ็ดโมง เจ็ดโมงเลยนะ เค้าเพิ่งนอนไปได้แค่สี่ชั้วโมงเอง!"

"เอางี้นะคะ ถ้าหนูยอมตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆม๊าจะซื้อบราวนี่10ชิ้นมาให้หนูทาน"

"ยะ อย่าเอาของกินมาล่อเค้านะ!"

"ม๊าจะให้คุณป๊าเพิ่มค่าขนมของเดือนหน้าขึ้นเป็นสองเท่า"

"มะ ไม่"

"ก็ตามใจหนูแล้วกันม๊าจะได้เก็บบราวนี่10ชิ้นไว้กินเองส่วนค่าขนมที่เพิ่มของเดือนหน้าม๊าจะเก็บไว้ช็อปปิ้งเองดีกว่า"

"เค้ายอมแล้วก็ได้!"

นี่แบคฮยอนไม่ได้เห็นแก่กินจริงๆนะแค่เชื่อฟังม๊าเองแถมยังได้ค่าขนมเพิ่มด้วย;P

"ดีค่ะ ถ้าอาบน้ำเส็รจแล้วแต่งตัวสวยๆลงไปข้างล่างนะคะม๊ารออยู่"

.

.

.

.

หลังจากที่แบคฮยอนอาบน้ำเสร็จสองขาป้อมๆก็ก้าวลงมาจากชั้นสองของบ้านแต่แล้วก็พบกับบุคคลที่แบคฮยอนไม่ชอบหน้าเอามากๆ

"โยดาหูกางงงง!!"

หรือ"ปาร์ค ชานยอล"ว่าที่มาเฟียร์แห่งไต้หวันนั่นเอง