อีกากับนกพิราบ

1.ประเภท : เรื่องสั้นขนาดสั้น เน้นตัวละคร

2.ชื่อเรื่อง : ความเป็นมาของอีกากับนกพิราบ

3.แก่นเรื่อง : ความรับผิดชอบ , ความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่

4.ฉาก/บรรยากาศ : สวรรค์

5.ตัวละคร

5.1.พระเจ้า : เป็นผู้ที่สร้างโลกและสิ่งมีชีวิตทั้งมวล มีพลังอำนาจมากมาย ไม่มีรูปลักษณ์ที่แน่ชัด

5.2.อีกา : เป็นข้ารับใช้ที่เป็นดั่งมือซ้ายของพระเจ้า มีนิสัยทระนงตน เย่อหยิ่ง จองหอง เจ้าเล่ห์ โลภมาก

5.3.นกพิราบ : เป็นข้ารับใช้ที่เป็นดั่งมือขวาของพระเจ้า มีความอดทน ซื่อสัตย์ มีความรับผิดชอบ จึงทำให้เป็น

6.กลวิธีในการแต่ง

6.1.การเปิดเรื่อง : สร้างความสงสัยให้กับผู้อ่าน ทำให้ผู้อ่านรู้สึกอยากอ่านและอยากติดตาม

6.2.การดำเนินเรื่อง : ดำเนินเรื่องด้วยการเล่าถึง ลักษณะนิสัย ปมขัดแย้งและเหตุการณ์ที่จะนำไปสู่ตอนจบ

6.3.การปิดเรื่อง : ปิดเรื่องด้วยการทิ้งท้ายให้คิดโดยการนำหลักกฎแห่งกรรมมาใช้

7.ปมขัดแย้ง

7.1.ตัวละครกับตัวละคร : อีกาอิจฉานกพิราบเพราะพระเจ้าโปรดปรานนกพิราบมากกว่าตน

7.2.ตัวละครกับตัวละคร : พระเจ้าไม่โปรดปรานอีกาเพราะเห็นถึงความชั่วในจิตใจของอีกา

7.3.ตัวละครกับปัจจัยภายนอก : อีกากลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความชั่วร้ายเพราะเป็นต้นเหตุที่ยุแยงให้มนุษย์เกิดความแตกแยกจนเป็นเหตุให้มนุษย์เข้าสู่ยุคล่มสลายและถูกพระเจ้าลงโทษ

8.เนื้อเรื่องย่อ :นานมาแล้ว พระเจ้ามีข้ารับใช้คืออีกาและนกพิราบ อีกามีนิสัยทระนงตนและเย่อหยิ่ง จึงทำให้ไม่เป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า อีกาจึงเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ อีกาจึงได้ยุแยงมนุษย์จนเกิดการแตกแยกและความขัดแย้ง จนเป็นเหตุให้เกิดสงครามและโศกนาฏกรรมมากมาย พระเจ้าจึงได้ลงโทษมนุษย์ด้วยการบันดาลให้น้ำท่วมโลก และได้จับตาดูอีกาเป็นพิเศษ แต่ถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังทรงอยากให้โอกาสอีกา จึงได้มอบภารกิจให้อีกาไปทำด้วยการวัดระดับของน้ำว่าน้ำได้ลดลงแล้วหรือยัง เมื่อไปถึง อีกาได้เห็น ความเจ็บปวดของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตบนโลกมากมาย อีการู้สึกมีความสุขกับผลที่เกิดจากความชั่วที่ตนได้ทำลงไป ทำให้อีกาไม่ยอมกลับสวรรค์พร้อมกับเสพสุขอยู่กับความทุกข์ของสิ่งมีชีวิตบนโลก พระเจ้าเห็นว่าอีกาได้ลงไปบนโลกมนุษย์เป็นเวลานานแล้วแต่ก็ยังไม่กลับมา จึงส่งนกพิราบให้ลงไปทำภารกิจแทนและตามหาอีกา เมื่อไปถึง นกพิราบก็ได้ใช้ขาของตนจุ่มลงไปในน้ำเปื้อนเลือดที่เต็มไปด้วยเชื้อโรค จนขาของตนนั้นเน่าและใช้การไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะตามหาอีกา เมื่อได้พบกับอีกา อีกาได้ต่อเถียงกับนกพิราบ และยังได้กล่าววาจาท้าทายพระเจ้า ด้วยความโมโหและรำคาญ อีกาเข้าโจมตีนกพิราบจนบาดเจ็บสาหัส แต่นกพิราบสามารถหนีไปได้ นกพิราบจึงรีบกลับไปรายงานต่อพระเจ้า พระเจ้าจึงได้ล่ามโซ่ไว้ที่ขาเป็นเหตุให้อีกาไม่สามารถเดินได้แต่ต้องกระโดดเหยงๆแทนและได้จับอีกาโยนลงกองเพลิงเป็นเหตุให้อีกามีขนสีดำ และได้รักษาอาการบาดเจ็บของนกพิราบและได้เสกขาคู่ใหม่ของนกพิราบเป็นสีแดง เพื่อแสดงถึงความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ ส่วนมนุษย์ได้ยกให้อีกาเป็นสัญลักษณ์แห่งความชั่วร้าย ความอดอยาก สงคราม โรคระบาด และยกให้นกพิราบเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ ความหวังและความดี 9.บทสนทนาเด่น : “เจ้าอีกา ! ข้ามาตามตัวเจ้าเพื่อกลับไปพบกับพระเจ้าและรับโทษทัณฑ์ของเจ้า !” นกพิราบกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน “ถ้าอยากให้ข้ากลับไปถ้างั้นก็ให้พระองค์มาจับข้ากลับไปเองสิ !” อีกาได้ท้าทายนกพิราบและพระเจ้า “นี่เจ้า ! เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังท้าทายใคร ! เจ้าหาได้กลัวถูกลงโทษหรืออย่างไร !” นกพิราบกล่าวด้วยความโกรธที่อีกาได้กล่าววาจาลบหลู่พระเจ้า “น่ารำคาญจริง ! ข้าจะส่งเจ้าไปเทศน์ต่อในนรกก็แล้วกัน !” อีกากล่าวพร้อมเปิดฉากเข้าโจมตีนกพิราบ