คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : น้องชาย
“เราำลัไปหาใรเหรอรับ ุเพื่อนเ้านาย”หมาป่าสีาวปนน้ำาลส่ระแสิหาฮิมานที่เินามหลัยุและุนฮันอยู่ ทั้สี่เินมาามป่าที่เียบสบ
“เลิเรียันว่า ุเพื่อนเ้านายไ้ไหม ออบ เรียันว่าฮิมานไม่ไ้หรือไ”ฮิมานอบ
“ไม่ไ้รับ ผมโนสอน่อๆันมา ถ้าไ้เอเพื่อนเ้านายให้เรียแบบนี้”ออบอบและเยหน้ามอฮิมาน
“โอ้ย ันอยาะบ้า”ฮิมานบอ
“ุเพื่อนเ้านายรับ หนัเอวี ผมอูบ้าไ้ไหมรับ”ออบถาม แ่ยัไม่ทันที่ฮิมานะอบเา็ระโึ้น้นไม้ไปทันที ราวับรู้าน รู้หน้าที่อน ออบถึับ
“ามเาไป ไม่้อห่วัน ออบ”ฮิมานสั่ ออบึเินามุนฮไปทันที
ายผิวเ้มนหนึ่ยืนอยู่รลานว้าในป่าหลับ้านอยุ เาสวมุเสื้อล้ามสีำ าเสีำ ายผิวเ้ม หน้าเรียวยาว แววาสีเลือ
หมับ ผมระโอเาทันทีที่เห็น ส่วนเา็อผม้วยวามิถึ
“เรียพี่มามีอันใหรือ”ผมถามน้อายอผม
“ท่านพี่อยู่ับหมาป่าริๆ้วย”เาอบผมและมอหมาป่าที่เินามหลัผมมา
“ออบ ุนฮ นี่น้อายันเอ อ แฮยอน”ผมแนะนำทั้สอให้รู้ัับน้อายที่เป็นลูอน้อสาวพ่ออผมอีน น้อายที่รับหน้าที่เป็นเ้าายแทนผม เามีสัมผัสที่สามารถอ่านใใรไ้และ่อสู้ที่เ่มาว่าผม เาถนัในเรื่อู่โมอย่าลับๆ แ่็แพ้ับพวอเอาร์ ุนูและึโอ ส่วนผมมีสัมผัสใน้านาร่อสู้เรื่อารเผิหน้าแบบัว่อัว และถ้าไ้ัใรมีแ่ายเท่านั้น ผมะไม่เปลี่ยนใร ยเว้นฮิมานเพียนเียว และอยู่สู้ับแไ้มาว่าใร ้วยอายุที่มาว่า ึทำให้ผมมีพลัารออแไ้ีว่ารุ่นอื่นๆ
หมาป่าสอัวหมอบสิโรราบให้ับแฮยอน ผู้เป็นน้อายอผมอีน
“ท่านพี่ ผมไม่นึเลยว่า ท่านพี่ะไ้พวเามาอยู่้วย เผ่าพันธุ์เรารุรานพวเามาเยอะแล้วนะรับ ผมเป็นห่วเาทั้สอ”แฮยอนพูและนั่ลเสมอับุนฮและออบ
“ไม่้อหรอรับ เ้านายน้อย พวเราเป็นหมาป่าไม่มีฝู พวเรา่าหาที่้อ่วยูแลพวอเ้านาย เรามีเ้านายที่พวเราพร้อมรับใ้อยู่แล้ว”ออบอบและสะบัหาให้แฮยอน ส่วนเลโล่ยัยืน้ายุอยู่
“น่ารัั ออบ”แฮยอนลูบนออบไป้วย
“อบุรับ เ้านายน้อย”ออบอบผ่านระแสิ แ่แฮยอนผู้อยู่ับโลอแวมไพร์มาว่าโลอื่น ็ ยุึเป็นนอบเอว่า
“หมาป่าะสื่อสารับเ้านายและผู้ที่พวเาเห็นแล้วว่า ไว้ใไ้ผ่านระแสิ น้อ ไม่้อใไปหรอนะ หมาป่าทั้สอ พี่รับรอว่าไม่เป็นอันรายอันใับใรทั้นั้น”ผมอบและเินมาหาแฮยอนที่ำลันั่มอออบอยู่
“เ้านายน้อยิอะไรับผมแบบนั้นรับ”ออบถาม ยุ็ไ้ยินเ่นัน
“ันิอะไรเหรอ ออบ”แฮยอนถาม
“เ้านายน้อยอยาแ๊ะอั้ผมและอยาพาผมไปนอน้วย”ออบอบ และมอหน้าแฮยอนไป้วย นที่ถูพูถึไ้แ่าโ เพราะเาิแบบนั้นริๆ
“แฮยอน แม้แ่หมาป่า็ไม่เว้นเลยหรือไ”ผมถาม และลูบนุนฮไป้วยเหมือนัน
“ท่านพี่รับ แ่ผิวเผินเอ ทำไมถึอ่านใันไ้ ออบ แ่ันอ่านในายไม่ไ้เลย”
“ผมไม่รู้เหมือนันรับ เ้านายน้อย ผมรู้แ่นั้น ว่าผมอ่านใเ้านายน้อยไ้นเียว เ้านายทะลึ่ เหมือนเพื่อนๆอเ้านายเลย ผมเห็นน้า ว่าเ้านายมีหนัเอวีั้เยอะ”ออบไ้ที พูหม
“ออบ”ผมเอ็ใส่ออบ
“ไม่พูแล้ว็ไ้รับ”ออบพูบ แ่สัมผัสอหมาป่าวัยหนุ่มที่ำลัึะนอามนิสัย เห็นอะไรบาอย่าไม่รอ้าวิ่รเ้าไปในป่าลึพร้อมัน ผมมอหลัหมาป่าสอัวเ้าไป
“รู้่าวใ่ไหมว่า สามนนั่น เล่น่าหมาป่าทั้ฝูให่ที่อเมริาหมเลย”ผมถาม
“รู้รับ ลุ่มพวเราามไม่ไ้เลย ้วยพลัที่สั่สมมามาว่า เพราะื่มเลือมนุษย์มาเยอะว่าเรา้วย ผมรู้สึไม่ีเลยท่านพี่”
“ถ้าไม่ไหวรายานพี่ผ่านทายอแเลยนะ พี่ไม่ทิ้เราไปไหนแน่นอน แฮยอน”ผมบบ่าน้อ
“ผมทราบรับว่าทำไม ท่านพี่ถึไม่อยาสืบมัน่อ ถ้าท่านพี่ะลับไป ผมพร้อมืนให้ท่านพี่เสมอนะรับ”
“ไม่เป็นไรแฮยอน พี่อยาอยู่ทานี้ ไว้ว่าเมื่อไหร่ พี่ะไปหาพวเราที่นั่น็แล้วัน”ผมอบอีรั้
ึๆ เสียารวิ่อหมาป่าสอัว็ัเ้ามาเรื่อยๆ ผมับน้อหันไปมอที่มา ุนฮับวาให่มาไ้ัวหนึ่ เาาบมันล่อหน้าผมและแฮยอน
“เ้านาย ุนฮเห็นว่าเ้านายเสียเลือให้ผมมาเยอะ เ้านายินมันเถอะนะรับ ถึะแทนที่เลือมนุษย์ไม่ไ้ แ่วัยอมัน ที่เป็นวัยหนุ่ม น่าะทำให้เ้านายฟื้นพลัไ้เร็ว”
“ท่านพี่ สละเลือให้พวเาเหรอรับ”แฮยอนถาม ออบึพยัหน้าและอบ่อมาว่า
“เ้าายแวมไพร์น่ารัและไม่รัเลียเราเลย พวเราบาเ็บาารโนแวมไพร์ทำร้าย ถ้าไม่ไ้ท่านเ้าายแวมไพร์่วยไว้ ็ไม่มีพวเราในวันนี้ พวเราสอัวเลยเลือเาเพื่อเป็นทาสรับใ้ เ้านาย เ้านายน้อย พวท่านเป็นแวมไพร์แสนีเหลือเินรับ แหนะ ยั ยัะิแบบนั้นับผมอีนะรับ ั้นามผมมาสิ”ออบเสนอ แฮยอนถึับ
“ออบ ไม่เอาน่า พอไ้แล้ว ุนฮ อบใมาที่ับมันมาให้ เอาี้ แบ่ันไหม นายินส่วนเนื้อ ส่วนันและแฮยอนัารเลือมันให้เอ”
“ไม่เอา ผมล่ามาให้เ้านาย เ้านายอย่าแสนีับผมมาอย่านั้นสิรับ เ้านาย พวเรารัเ้านายริๆนะรับ”ุนฮอบ และหมอบลอีรั้ ผมึลูบนอเา
“อบใมา ุนฮ”
เมื่อล่าวลาน้อายเสร็ ผมและหมาป่าทั้สอ็เินลับันออมา ฮิมานึระโลมาา้นไม้
“เมื่อไหร่ นายะไปหาแฮยอนะที ฮิมาน เ๊หล่อทำไมไม่ทราบ”ผมถาม
“็อยาไปเหมือนัน แ่น้อายนาย ไม่อบเลือผสมไม่ใ่เหรอ ยุ”
“สำหรับนายมันเป็นรียเว้น ฮิมาน”
“่อให้ยเว้นแ่ไหน แ่ถ้าไม่อบ ัน็ยอมรับในุนั้นไม่ไ้”
“แอย่ามาราม่าามแบบละรมนุษย์หน่อยเลย ฮิมาน อ้าวนี่ เลือ เพื่อหิว”
หมับ ฮิมานรับระบอายุมาไ้ เาื่มมันทันทีและเินามยุลับบ้านไป ฮิมานเ็ราบเลือ่อนพ้นาเป่าออไป
“อีห้านาที เอัน ฮิมานเรา้อไปทำานามล่าหาารแล้ว”ผมสั่ับฮิมาน่อนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ล”ฮิมานอบรับ
“เ้านาย เ้านายให้ผมไป่วยไหมฮ่ะ”ุนฮถามผมในร่าอมนุษย์
“ไม่้อหรอ อยู่บ้านูแลแทนันทานี้ีว่า เที่ยวอะไร็อย่าลืมำเือนัน้วยนะ ว่าห้ามไปในร่าอหมาป่า ถ้าะไปเที่ยว ลไหม”ผมพู
“รับ เ้านาย”ุนฮอบทิ้ท้าย ่อนเปิทาให้ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุทำานยามลาืน ผมอาศัยสัาิาแวมไพร์เินเร็วทันที
มาูแลบ้านพวเรา็ไ้น้า เาอเลือผสมอย่ามาามฮิม ที่เหลือใรอยาไ้บอมาเลย รอเท้าและสาใรเลย หวัี้าทุท่าน พรุ่นี้วันันทร์อีแล้วน้า วันแรอสัปาห์สู้ๆนะ่ะ ฮ่าๆน้ำมุับปอยปอย็สู้เ่นัน่ะ ั้ใเรียนันทั่วหน้าน้า ปอยปอยเห็นน้อๆหลายนยอมอ้าวเพื่อให้ไ้อสะสม ปอยปอยอยาบอน้อๆว่า ลอเอา้าวาบ้ายเราไปินที่โรเรียนพร้อมับน้ำ็ไ้น้า ลอู้า อย่าถึับอ้าวเลยน้า่ะ มันไม่ี่อสุภาพ ถือว่าอร้อเลยน้า ั้นืนนี้ ฝันหวานันถ้วยหน้านะ่ะ ิถึทุนเสมอ บายบาย้า ใบ้นิสนึ อน่อไป ยุแอบแล้มาาม้วย อะไร้อามอ่านเอน้า บายบาย้า
น้ำมุ/ปอยปอย
ความคิดเห็น